Bloggang.com : albatross11 : Bitter sweet

Bitter sweet

เช้าอันสดใสของวันที่ 13 แห่งเดือนกุมภาพันธ์ มันช่างเป็นวันที่ไม่อยากจะลุกออกจากที่นอนเลย ร่างบางจึงยังคงนอนเกลือกกลิ้งบนที่นอนนุ่มของตัวเองอยู่อย่างนั้น ก่อนจะแว่วเสียงฝีเท้ามาแต่ไกลและตามมาด้วยร่างโปร่งของใครบางคนที่กระโดดทับร่างบางของเธอ

“ตื่นได้แล้วจะเจ้าหญิงนิทรา เราต้องไปช้อปปิ้งกันด่วน!” เสียงของผู้บุกลุกกล่าวกับหญิงสาวใต้ร่างที่ตอนนี้อยู่ในอาการจุก

“นี่ฮโยจู ฉันบอกกี่ครั้งแล้วว่าให้เคาะประตูนะ” ร่างบางกล่าวอย่างเอือมระอาเคล้าอารมณ์หงุดหงิดที่โดนเพื่อนตัวดีทำลายการนอนอันแสนสบายของเธอ

“เอาน่าๆ รีบๆลุกเลย ไปแต่งตัวและออกไปช้อปปิ้งกัน เร็ว!” ร่างโปร่งไม่ใส่ใจที่อีกคนพูดนัก หากแต่กลับดึงรั้งร่างบางให้ลุกจากที่นอน

“จะรีบไปไหนเนี่ย วันหยุดแท้ๆ จะออกไปไหนอีก” ร่างบางโอดครวญ

“ก็ออกไปซื้อเจ้านี่นะซิ” ร่างโปร่งโชว์นิตยสารที่ตัวเองเพิ่งอ่านเจอคอลัมน์วิธีทำช็อคโกแลตโฮมเมดแบบง่ายๆและแสนอร่อย แหกแต่ร่างบางทำหน้างงทันทีที่เห็น

“เอาล่ะตอนนี้ไปอาบน้ำแต่งตัวก่อนเร็ว!” ร่างโปร่งไม่ยอมเสียเวลาอธิบาย เธอฉุดร่างบางให้ลุกและดันเข้าห้องน้ำไปทันที
ไม่นานนักสองสาวก็มาอยู่ในร้านขายวัตถุดิบเบเกอรี่ที่ร่างโปร่งหาข้อมูลในอินเตอร์เน็ตมาอย่างดีว่าขายแต่วัตถุดิบชั้นเลิศที่นำเข้าจากต่างประเทศแต่ราคาไม่แพงมากจนเกินไป

“นี่เธออยากกินช็อคโกแลตมากหรอฮโยจู ทำไมไม่ไปซื้อกินเอาละ ง่ายกว่าตั้งเยอะ” ร่างบางเอ่ยขึ้นขณะเดินตามร่างโปร่งเลือกหาวัตถุดิบ

“จะบ้าหรอ ใครว่าฉันจะทำไปกินเองละ นี่เธอจำไม่ได้แล้วหรอว่าพรุ่งนี้วันอะไร?” ร่างโปร่งตอบกลับแถมทิ้งคำถามให้อีกคนได้คิด

“พรุ่งนี้หรอ? วันที่14 กุมภา วัน.........วันวาเลนไทน์!” ร่างบางถึงกับตอบด้วยเสียงสูงเมื่อนึกออก นี่เธอลืมวันสำคัญของสาวๆแบบนี้ไปได้ยังไง คงเพราะเธอทำงานหนักมากไป

“ถูกต้องนะครับ เพราะงั้นฉันเลยจะแสดงฝีมือทำช็อคโกแลตเลิฟไปให้พี่จินโฮพรุ่งนี้นะซิ” ร่างโปร่งอธิบาย เพื่อนสาวถึงกับทำหน้าเอือมผสมเลี่ยนกับคำพูดของเธอ

“แล้วพี่เขาจะรับเหรอ?” ร่างบางเอ่ยขึ้นด้วยความสงสัย ร่างโปร่งถึงกับหันขวับกลับมาหาเพื่อนสาวทันที

“นี่เธอ! เธอเป็นเพื่อนฉันจริงๆหรือเปล่าเนี่ย?” ร่างโปร่งถามกัดฟัน

“ฉันล้อเล่น ไหนๆ จะเอาอะไรเดี๋ยวฉันช่วยหยิบ” ร่างบางรับรู้ถึงภัยจึงรีบเปลี่ยนเรื่องทันที

ขณะเดียวกัน ณ บ้านพักของอัญชัญ เธอนั่งถอนหายใจทิ้งอยู่หน้าประตูบ้านมานานสองนานแล้ว เอื้อเฟื้อที่เดินไปเดินมาวุ่นวายกับการเตรียมตัวออกเดทในวันพรุ่งนี้กับแฟนสาว ลี ฮยอนคยอง ก็สังเกตได้จึงเอ่ยถามขึ้น

“นี่แกเป็นอะไรของแก? นั่งบื้ออยู่ได้ตั้งแต่เช้าแล้ว” เอื้อเฟื้อถามด้วยความรำคาญ

“ฉันเซ็ง....พรุ่งนี้ก็วันวาเลนไทน์อีกละ น่าเบื่อ........” เธอตอบอย่างซังกะตายราวกับคนเป็นโรคร้ายระยะสุดท้ายที่รอวาระสิ้นลม หากแต่นั่นเป็นอาการวาเลนไทน์เอฟเฟ็คที่มักจะเกิดขึ้นกับคนโสดทั่วไป อาจจะมากหรือน้อยก็แล้วแต่ภูมิคุ้มกันของแต่ละคน

“อะไรกันว่ะ แกก็มีคุณจินโฮทั้งคนจะมานั่งเศร้า เหงา โสดทำไม” เอื้อเฟื้อเอ่ยขึ้นพลางเข้ามานั่งข้างๆร่างเล็ก

“หา? ไอ้บ้า! พูดบ้าไรของแก ฉันกับคุณจินโฮเป็นแค่ลูกน้องกับเจ้านายเท่านั้น” ร่างเล็กรีบตอบกลับทันควัน

“เอาน่าๆ จะลูกน้องหรือคนรักมันก็ไม่เกี่ยวหรอก แค่ช็อคโกแลตตามธรรมเนียมมันก็ควรจะให้นะ” เอื้อเฟื้อรีบเปลี่ยนเรื่องทันที

“อืม.....นั่นสิ เฮ้อเปลืองตังค์อีกแล้วเรา” ร่างเล็กเห็นด้วยหากแต่ก็รู้สึกอ่อนใจไปพร้อมๆกันที่ต้องควักกระเป๋าซึ่งมีเงินอยู่น้อยนิดอีกแล้ว

“งั้นออกไปซื้อของกันเถอะ ฉันเองก็จะไปสั่งดอกไม้ไว้ให้คุณลีเขาเหมือนกัน” เอื้อเฟื้อกล่าวชวนแข็งขันร่างเล็กจึงพยักหน้าเออออ ก่อนจะนึกบางสิ่งที่ทำให้หัวใจลิงโลด

“วาเลนไทน์แบบนี้เราน่าจะซื้อของขวัญให้คุณแชวอนนะ.........ว่าแต่จะซื้ออะไรล่ะ แล้วให้ยังไง ให้ในนามใคร อัญชันหรือเท็ดดี้ เท็ดดี้หรืออัญชัน เอ๊ะหรือจะไม่ให้ ไม่ดีมั้ง ให้นะดีแล้ว แต่จะทำยังไงดีเนี่ย?!” อัญชันคิดสับสนอยู่ในหัวพลางขยี้ผมของตัวเองจนยุ่งเหยิงให้เอื้อเฟื้อมองด้วยความแปลกใจ

“ทำอะไรของแกนะ? จะไปไหม เร็วๆ” เอื้อเฟื้อใช้เสียงเข้มเร่งเพื่อน เธอจึงรู้สึกตัวและรีบวิ่งตามเพื่อนไปทันที

หลังช้อปกันจนสะใจสองสาวก็กลับมายังคอนโดของแชวอน ทั้งที่ปากก็บอกว่าจะทำให้จินโฮเพียงคนเดียวแต่ร่างโปร่งกลับซื้อมาเหมือนจะทำให้คนทั้งบริษัท

“นี่เธอไม่คิดว่าซื้อเยอะไปหน่อยหรอฮโยจู?” ร่างบางถามเสียงหอบหลังจากวางถุงวัตถุดิบที่แบกขึ้นมาบนห้อง

“ไม่นะ ก็เอามาเผื่อๆนะ” ร่างโปร่งตอบ

“เผื่อ? เผื่อใครหรอ?” ร่างบางจึงถามด้วยความสงสัย

“เผื่อทำพลาดจ๊ะ และก็เผื่อเธอด้วยไง” ร่างโปร่งตอบพร้อมกับหันหน้าจิ้มลิ้มไปทางเพื่อนสาว

“ฉันหรอ เธอจะทำให้ฉันหรอ?” ร่างโปร่งยิ่งคาดไม่ถึงเข้าไปใหญ่

“โธ่คนสวย ฉันหมายถึงเอามาเผื่อให้เธอทำไปให้คนที่เธออยากให้ช็อคโกแลตกับเขายังไงละจ๊ะ” ร่างโปร่งอธิบายพลางเข้ามาหยิกแก้มนวลของร่างบางด้วยความเอ็นดู

“คนที่ฉันอยากให้หรอ?” ร่างบางเอ่ยขึ้นกับตัวเองอย่างหนักใจ เพราะภายในใจกลับมีสองชื่อที่เป็นคำตอบ แล้วแบบนี้เธอจะทำยังไงดีละ

ขณะเดียวกันร่างเล็กที่ตอนนี้อยู่ในร้านของขวัญกำลังเกาศีรษะด้วยความมึนงงสับสนไม่รู้จะเลือกอะไรดี เพราะยังไม่รู้เลยว่าจะให้อีกฝ่ายในนามของใคร

“ชัน แกเลือกได้ยัง ทำไมเลือกนานจัง ถ้าเป็นของคุณจินโฮฉันว่าน่าจะเลือกอะไรที่มันสีไม่ฉูดฉาดนะ แล้วก็เอาที่มันน่าจะใช้งานได้” เอื้อเฟื้อเดินเข้ามาหาร่างเล็กพร้อมให้คำแนะนำ

“อ้อของคุณจินโฮนะฉันเลือกได้ตั้งนานละ นี่ไง” อัญชันโชว์ถุงที่ใส่ช็อคโกแลตกล่องเล็กๆอยู่เป็นจำนวนมากขึ้นให้เพื่อนดู

“นี่แกจะให้เขาหมดนี่หรอ?” เอื้อเฟื้อเอ่ยถามด้วยความสงสัย

“เปล่า ก็กล่องหนึ่งอ่ะ ที่เหลือก็ให้คนที่บริษัทคนอื่นๆที่ฉันรู้จัก” ร่างเล็กตอบหน้าตาย

“นี่แกจะให้ช็อคโกแลตราคาหกร้อยวอนกับเขาอย่างงั้นหรอ?” เอื้อเฟื้อถามอย่างคาดไม่ถึง หากแต่อีกคนกลับแค่พยักหน้าตอบ ทำให้เขาแทบอยากจะเป็นลม นี่เขาคงหมดหวังจริงๆเสียแล้วที่จะเชียร์จินโฮให้กับเพื่อนสาว
เวลาผ่านไปจนค่ำมืดสองสาวก็ยังไม่วางมือจากการทำช็อคโกแลต ร่างโปร่งขะมักเขม้นมากกับการทำในครั้งนี้ แม้เธอจะทำเสียมาหลายอันแล้วแต่ก็ไม่ยอมถอดใจ

“สาธุๆ ครั้งนี้ขอให้ได้ทีเถอะ” ร่างโปร่งทำท่าบนบานศาลกล่าวต่อสิ่งศักดิ์สิทธิ์ ก่อนจะได้ยินเสียงบอกเวลาอบของเตาอบ เธอจึงเปิดมันออกมาและลุ้นดูผลงานของตน

“ในที่สุด....ฉันก็ทำสำเร็จ!” ร่างโปร่งกล่าวด้วยความปลาบปลื้มใจหลังจากตรากตรำทำมาเป็นเวลานานตั้งแต่บ่าย

“ว้าว! สวยจังเลยฮโยจู น่ากินที่สุดเลย” ร่างบางเอ่ยขึ้นหลังจากที่เห็นผลงานของเพื่อน

“แน่นอน สำหรับพี่จินโฮแล้วต้องดีที่สุด” ร่างโปร่งกล่าวเชิดคอระหงส์ ให้เพื่อนสาวส่ายหน้าด้วยความระอา

“ว่าแต่ของเธอเถอะ เป็นยังไงบ้างละ? ฉันเห็นเธอก็ทำด้วยนี่” ร่างโปร่งถามขึ้นหลังนึกขึ้นได้ว่าอีกคนก็ง่วนทำกับเธอมาเป็นเวลานาน

“เอ๋? ของฉันหรอ?......มันเสียนะ ฉันเลยทิ้งไปแล้วล่ะ” ร่างบางตอบ หากแต่ที่จริงนั้นเธอจัดการใส่กล่องเก็บไว้เรียบร้อยแล้ว แต่ไม่กล้าบอกเพื่อนสาวเพราะคนที่เธออยากให้ทั้งคู่นั้นไม่เป็นที่ถูกใจของเพื่อนเธอสักเท่าไหร่

ฝั่งร่างเล็กที่ยังทำหน้ากังวลใจอยู่แม้จะตัดสินใจซื้อของขวัญที่จะมอบให้ดาราสาวมาแล้ว เธอยังคงจ้องมองมันด้วยความกลัดกลุ้ม

“แกจะมองให้ได้อะไร ซื้อมาแล้วก็ให้เขาไป จะอะไรกันนักหนา” เอื้อเฟื้อบ่นอุบที่เพื่อนตัวดีมีอาการกังวลไม่เลิก

“เรื่องนั้นฉันรู้ แต่จะให้ในนามใครนี่ซิ ฉันไม่มั่นใจเลย” อัญชันตอบเสียงอ่อยพลางถอนหายใจยืดยาว

“แล้วไมไม่ชื้อมาสองอันว่ะ?” เอื้อเฟื้อเอ่ยขึ้นให้ร่างเล็กนึกได้

“เออ นั่นดิ....ไม่ทันแล้วละ ให้ตายเถอะทำไมเรื่องแค่นี้ฉันถึงคิดไม่ออกนะ” อัญชันโอดครวญกับตัวเองพลางเอามือกุมขมับ

“เอาน่า ซื้อมาแล้วนี่ ถ้าตัดสินใจไม่ได้ว่าจะให้ในนามใคร งั้นก็ให้คุณจินโฮแทนเป็นไง” เอื้อเฟื้อกล่าวทีเล่นทีจริง

“บ้าหรอ ของเนี่ยต้องให้คุณแชวอนคนเดียวเท่านั้น” ร่างเล็กไม่เออออ หากแต่ตอบกลับไปหนักแน่นจนอีกคนหมดอารมณ์ยุจึงเดินหนีเข้าห้องตัวเองไป

เช้าวันวาเลนไทน์ที่แสนหวาน เหมือนดั่งได้กลิ่นความสุขล่องลอยมาตามสายลม ร่างเล็กสัมผัสได้ถึงความรักของผู้คนมากมายที่มีต่อกัน ตลอดการเดินทางไปทำงานเธอจะเห็นดอกกุหลาบอยู่เสมอ บ้างก็วางขายบ้างก็อยู่ในมือของใครบางคนที่มีรอยยิ้มเปื้อนอยู่เต็มหน้า เธอปฏิเสธไม่ได้ว่าไม่รู้สึกอิจฉา แต่นอกจากความรู้สึกนั้นแล้วในใจก็รู้สึกยินดีไปกับคนเหล่านั้นด้วย ความรักนี่มันช่างแปลกสามารถทำให้ความรู้สึกในแง่ลบเปลี่ยนเป็นบวกได้
ไม่นานร่างเล็กก็มาถึงบริษัทสตาร์เคย์ที่ทำงานของตน เธอตรงเข้าไปทักทายเพื่อนร่วมงานอย่างแข็งขัน ทุกคนต่างหยิบยื่นของขวัญวันวาเลนไทน์ที่นำมาให้กันตามธรรมเนียม เช่นเดียวกับอัญชัน

“แฮ๊ปปี้วาเลนไทน์ครับ” เสียงนุ่มของชายหนุ่มร่างสูงดังขึ้น

“อ้าวคุณจินโฮ แฮ๊ปปี้วาเลนไทน์ค่ะ นี่ค่ะของขวัญ” ร่างเล็กกล่าวทักทายตอบพร้อมยื่นกล่องช็อคโกแลตที่เธอเพิ่งแจกจ่ายเพื่อนร่วมงานคนอื่นๆให้กับจินโฮ ภาพที่ร่างสูงรับกล่องช็อคโกแลตน้อยๆจากมือของอัญชันนั้นบาดตาผู้ที่กำลังเดินเข้ามาเป็นที่สุด ทั้งที่เธอพยายามทำช็อคโกแลตมาเป็นพิเศษสำหรับเขาโดยเฉพาะ แต่อีกคนกลับไปทำหน้าระรื่นรับของจากสาวอื่นตำตา แบบนี้ร่างโปร่งคงทนเฉยอยู่ไม่ได้แล้ว เธอตรงเข้าไปกระชากกล่องช็อคโกแลตนั้นมาทันที

“ฮโยจู ทำอะไรนะ?” จินโฮกล่าวเสียงเข้ม

“ของกระจอกๆแบบนี้เธอกล้าเอามาให้พี่จินโฮด้วยหรอ น่าทุเรศที่สุด” ร่างโปร่งโพล่งใส่อัญชัน ร่างเล็กที่ได้ยินถึงกับหน้าซีดถอดสี เพราะมันก็เป็นความจริงดั่งที่ร่างโปร่งกล่าวที่ของของเธอนั้นกระจอกจริงๆ

“มันจะกระจอกหรือไม่ก็ไม่สำคัญหรอก แต่มันเป็นของที่พี่ยินดีรับ” จินโฮสวนกลับร่างโปร่งพร้อมแย่งกล่องช็อคโกแลตคืนมา ฮโยจูถึงกับเดือดดาลในทันที

“งั้นไอ้นี่ก็ไม่ต้องเอามันแล้ว!” เธอขว้างกล่องช็อคโกแลตของตนที่ห่อมาอย่างดีใส่ร่างสูงเข้าเต็มแรง ก่อนจะเดินจ้ำๆหนีไปด้วยความโกรธเคือง ร่างสูงมองกล่องช็อคโกแลตที่กองอยู่กับพื้นนั้นก่อนจะก้มลงไปหยิบมันขึ้นมา

“เธอตั้งใจทำมากเลยนะค่ะ ง่วนทำจนดึกจนดื่น” แชวอนเอ่ยขึ้นเสียงเศร้า คำบอกเหล่าของร่างบางทำให้จินโฮรู้สึกว่าตนได้ทำอะไรบางอย่างที่ไม่ดีออกไปโดยไม่ได้ตั้งใจเสียแล้ว

“ผมขอตัวก่อนนะครับคุณอัญชัน แชวอน” ร่างสูงกล่าวลาหญิงสาวทั้งสองก่อนจะรีบวิ่งตามร่างโปร่งไป เหลือเพียงสองสาวที่มองตามไปอย่างลุ้นระทึก ก่อนจะนึกอะไรบางอย่างได้

“แฮ๊ปปี้วาเลนไทน์ค่ะ
“แฮ๊ปปี้วาเลนไทน์ค่ะ
สองสาวเอ่ยขึ้นพร้อมกันจึงทำให้ต่างฝ่ายต่างรู้สึกตกใจ ก่อนจะหัวเราะให้กันคิกคัก

“เอ่อคือ....” อัญชันพยายามที่จะกล่าวอะไรบางอย่าง หากแต่โดนคุณจางขัดจังหวะเสียก่อน

“แชวอนๆ มาดูเร็วมีของขวัญส่งมาจากแฟนๆเยอะเลยจ๊ะ” คุณจางเดินมาเรียกดาราสาวเพื่อให้เข้าไปดูของขวัญมากมายจากแฟนคลับของเธอที่ส่งมาในเทศกาลแห่งความรักนี้ ร่างบางจึงเดินไปตามที่ผู้จัดการเรียก
เวลาล่วงเลยไปจนเกือบเย็น จนแล้วจนรอดร่างเล็กก็ยังไม่ได้ให้ของขวัญกับดาราสาวเพราะเธอไม่ยอมห่างจากกองของขวัญที่แฟนๆส่งมาให้เลย ร่างเล็กจึงไม่มีโอกาสที่จะนำของขวัญที่ตนเตรียมมาไปวางปนกับของแฟนคลับคนอื่นๆได้

“เป็นแบบนี้มีหวังไม่ได้ให้แน่ๆเลย” อัญชันนึกในใจ เธอตัดสินใจได้เมื่อคืนว่าจะให้ของขวัญชิ้นนี้ในนามของเท็ดดี้แบร์เพราะมันคงไม่แปลกที่แฟนคลับจะให้ของขวัญกับดาราที่ชื่นชอบ แต่มันคงจะดูแปลกแน่ที่ผู้ช่วยผู้จัดการจะให้ของขวัญวันวาเลนไทน์กับดาราที่ตนดูแล ร่างเล็กเดินครุ่นคิดอยู่ว่าจะหาวิธีให้ของขวัญดาราสาวยังไงดี

“คุณอัญชัน มาทำอะไรอยู่แถวนี้ค่ะ?” เสียงดาราสาวเอ่ยขึ้นเมื่อเดินมาพบเข้ากับร่างเล็ก

“เอ่อคือฉัน....ฉันมาเข้าห้องน้ำนะค่ะ” ร่างเล็กตอบติดอ่างโดยที่ในมือถือกล่องของขวัญอยู่

“เอ๊ะนั่น? ของขวัญของใครหรือค่ะ?” แชวอนเอ่ยถามขึ้นด้วยความสงสัย

“หา? อ่ะ...อันนี้ เอ่อ......ของคุณค่ะ” อัญชันจนมุมจึงไม่รู้จะทำยังไง เลยกลั้นใจยื่นให้กับดาราสาวด้วยใจตุ้มๆต่อมๆ ลุ้นระทึกว่าดาราสาวจะรับมันหรือเปล่า หากแต่อีกคนกลับยิ้มกว้างและรับมันมาด้วยความดีใจ และเมื่อเปิดออกดูก็พบกับกุหลาบช็อคโกแลตดอกงามอยู่ภายใน

“มันสวยมากเลยค่ะ ขอบคุณนะค่ะ” ร่างบางกล่าวด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้ม ทำเอาคนให้ถึงกับเคลิ้ม ก่อนจะเรียกสติกลับมาได้

“แล้วกล่องนั่นเป็นของขวัญของแฟนคลับหรอค่ะ?” ร่างเล็กจึงเอ่ยถามขึ้นเมื่อสังเกตได้ว่าอีกฝ่ายถือกล่องอยู่ในมืออีกข้าง

“ไม่ใช่หรอกค่ะ อันนี้นะฉัน.....ฉันทำมาให้คุณอัญชันค่ะ!” ร่างบางโพล่งขึ้นก่อนจะยื่นให้อัญชัน ทำให้คนรับตั้งตัวไม่ติด

“เอ๊ะ? ฉะ ฉะ ฉันหรือค่ะ?” ร่างเล็กกล่าวติดอ่างด้วยไม่อยากจะเชื่อหูตัวเอง ร่างบางจึงได้แต่พยักหน้าเอียงอาย อัญชันรับกล่องช็อคโกแลตมาด้วยมือที่สั่นเทา เธอค่อยๆเปิดมันออกช้าๆก็พบกับช็อคโกแลตก้อนน้อยน่ารักมากมายเรียงรายอยู่ในกล่อง อัญชันดีใจมากจนพูดไม่ออกได้แต่ยิ้มแก้มปริ ก่อนที่ทั้งคู่จะมองหน้ากันพร้อมกอดของขวัญที่ได้มาอย่างสุดรัก

“เดี๋ยวค่อยให้เท็ดดี้ที่หลังก็ได้มั้ง” แชวอนคิดในใจ

“ค่อยส่งของขวัญในนามเท็ดดี้วันหลังก็ได้มั้ง” อัญชันคิด
วาเลนไทน์แสนหวานที่ปมรสขมนิดๆก็จบลงด้วยความรัก แล้วรสรักของคุณละเป็นอย่างไร ขม หรือ หวาน?

Create Date : 09 เมษายน 2554

Last Update : 9 เมษายน 2554 10:23:31 น.

1 comments

Counter : 450 Pageviews.

รูปก๊อปไม่ได้นะวิน เด๋วจะปิดคอมเม้นท์ให้ไปคอมเม้นท์หน้าสุดท้ายหน้าเดียวเลยนะคะ

โดย: albatross11

วันที่: 9 เมษายน 2554 เวลา:10:21:42 น.