Bloggang.com : albatross11 : ตอนที่ 3 ชีวิตภายใต้แสงตะวัน Life Under The Sun ผู้แปล Machu Pichu เรียบเรียงโดย Won won

ตอนที่ 3 ชีวิตภายใต้แสงตะวัน Life Under The Sun ผู้แปล Machu Pichu เรียบเรียงโดย Won won

Painter Of The Wind : Of Ink And Song 03
Life Under The Sun
ชีวิตภายใต้แสงตะวัน

ฤดูใบไม้ร่วงเริ่มต้นขึ้นอีกครั้ง อากาศยามค่ำคืนเริ่มหนาวเยือก สายลมหนาวต้นฤดูพัดพาใบไม้ร่วงหล่นรวดเร็วไปตามกระแสลม
บ่ายแก่ๆ แล้วที่ยุนบกมาถึงโรงงานกระดาษ เพื่อนร่วมงานเขาในตอนนี้ ต่างกำลังสาละวนอยู่กับการอบกิ่งหม่อน และต้มเปลือกไม้ ควันจากสารระเหยพวกนี้ ทำให้เขาน้ำตาไหล เขาจามออกมาทันที เพราะดันไปเผลอหายใจเอาสารเหล่านี้เข้าไปเต็มปอด ในระหว่างที่กำลังมองดูเพื่อนร่วมงานคนหนึ่งคนเปลือกไม้ที่อยู่ในหม้อ ชายวัยกลางคนท่าทางแข็งแรงเงยหน้าขึ้นเมื่อได้ยินเสียงจามนั้น

“อ้าว เจ้าหนู! กลับมาแล้วรึ” เขายิ้มกว้างอย่างดีใจ ยุนบกยิ้มตอบ
“ขอรับ อาจารย์ซุกควอนข้ากลับมาแล้ว หลวงพ่อแจซองฝากให้ข้านำสิ่งนี้มาให้ท่านขอรับ” เขาล้วงเอาจดหมายออกมาจากเสื้อคลุมแล้วยื่นให้

“เรื่องจริงหรือนี่ ดี ดีมาก ดูเหมือนเจ้าจะผ่านการทดสอบวิทยายุทธแล้ว อย่างนี้มันต้องฉลอง!” ซุกควอนเลิกคิ้วขึ้นลงไปมา หลังจากอ่านจดหมายฉบับนั้น

ยุนบกสะดุ้งเฮือก เมื่อโดนซุกควอนตบบ่าเข้าอย่างเต็มรัก อาจารย์มักจะลืมตัวชอบลงไม้ลงมือกับเขาแรงๆ เสมอ

“อาทิตย์นี้เป็นเวรเจ้าทำอาหารพอดี เพราะฉะนั้นเรื่องอาหารในการฉลอง ต้องฝากเจ้าแล้ว” ซุกควอนยิ้มยิงฟันกว้างอย่างเจ้าเล่ห์ เขาเอาจดหมายเก็บไว้ที่เสื้อ แล้วหันกลับไปล้างเส้นใยหม่อนต่อ

“ได้ไงกัน สองสัปดาห์ก่อนจะเดินทางไปวัด ข้าก็เป็นคนทำอาหารคนเดียวมาโดยตลอด มื้อนี้ อาจารย์ต่างหากที่ต้องเป็นคนทำ ไม่ใช่ข้า!” ยุนบกประท้วง

“โฮะ ก็ไอ้ช่วงที่เจ้าไม่อยู่ ข้าก็เป็นคนทำอาหารกินเองมาตลอด แต่เจ้าดันไม่อยู่กินเองนี่ ช่วยไม่ได้ แล้วยังจะมาเถียงคำไม่ตกฟากอีก เจ้านี่” ซุกควอนกล่าวอย่างอารมณ์ดี

“โอ้ย อาจารย์นี่ท่านใช้สูตรไหน หรือ เอาอะไรคิดกัน” ยุนบกโวยวายพลางถลึงตาใส่เพื่อนร่วมงานที่กำลังแอบหัวเราะเขาอยู่

“เจ้าขำอะไรนักหนา บองชอล” ยุนบกถาม

“ไม่มีอะไรนี่ ฮ่าๆ ไม่มีจริงๆ มิน่า อาจารย์ซุกควอนถึงไม่รีบร้อนหาเมีย เพราะท่านมีพ่อครัวหัวป่าที่จะเรียกใช้เมื่อไหร่ก็ได้ตามต้องการอยู่ที่บ้านนี่เอง”

“เจ้าคิดอย่างงั้นรึ แสดงว่าเจ้าคงไม่ต้องการกินขนมข้าวเจ้า ที่ข้าตั้งใจเอามาฝากเพื่อนร่วมงานที่น่ารักทุกคนล่ะสิ” ยุนบกเหวี่ยงกล่องอาหารใบใหญ่ไปมาต่อหน้าบองชอล เพื่อยั่วน้ำลายเขา

“ว่าไงนะ แหม ไม่ใช่อย่างนั้นซะหน่อย ข้าก็แค่แกล้งแหย่เจ้าเล่นไปเท่านั้นเอง ขำๆ น่ะ ขำๆ” บองชอลรีบคว้ากล่องอาหารใบนั้น ยุนบกหัวเราะและรีบโยนกล่องใบนั้นไปให้เพื่อนอีกคนที่ยืนยิ้มกว้างอยู่ด้านหลังบองชอล ความชุลมุนเกิดขึ้นในทันทีเพราะเพื่อนร่วมงานต่างก็ตะโกนขอบคุณยุนบกที่ซื้อขนมมาฝาก แล้วก็รุมกันเข้ามาที่กล่องใส่ขนม

ยุนบกส่ายหัวไปมาเมื่อเห็นความชุลมุนวุ่นวายของเพื่อนร่วมงาน ยุนบกเดินเข้าไปในบ้านของซุกควอน ถอดหมวกออกแล้ววางห่อของและไม้พลองลงที่มุมห้อง เขาเดินเข้าไปสำรวจห้องครัวคิดในใจว่าอย่างน้อยซุกควอนน่าจะเก็บอาหารไว้กินในหน้าหนาวบ้างจู่ๆ เขาก็ฉุกคิดขึ้นมาได้ จึงเดินไปที่โอ่งในห้องเก็บของ แล้วเปิดฝาออกดู กลิ่นหอมของกิมจิโชยมาเตะจมูกเข้าอย่างจัง ประหลาดมากที่ปีนี้ อาจารย์เขาไม่ลืมทำกิมจิ ทั้งๆ ที่เป็นคนแสนจะขี้เกียจ ทุกวันนี้หน้าที่ทำอาหารดูเหมือนจะเป็นของยุนบกเพียงคนเดียว

เขาแขวนเสื้อคลุมไว้ที่ตะขอและวางหมวกไว้ที่ชั้นวางเสื้อ ตรวจดูกล่องจดหมายต่างๆ ก่อนที่จะค่อยๆ พับแขนเสื้อขึ้น เมื่อถึงเวลาค่ำด้านนอกมีแต่ความเงียบ เขาจุดตะเกียงและกำลังจัดโต๊ะอาหาร ขณะที่ซุกควอนมาถึง

“นี่เจ้าหุงข้าวไหม้ อีกแล้วหรือนี่!”

“ข้าว่าข้าวมันก็สุกดีนี่อาจารย์”

“ไอกู! เจ้านี่มันแย่ซะยิ่งกว่าขี้เมาที่เดินไม่ตรงทางซะอีก เพราะอย่างน้อยพวกนั้นก็มีข้ออ้างว่าเมา แต่ดูเจ้าสิ เจ้าจะแก้ตัวว่ายังไง ฮึ” ยุนบกเบี่ยงตัวหลบตะเกียบของซุกควอนที่แกล้งแหย่มาที่เขา
“ท่านนี่นิสัยแย่พอๆ กับอาจารย์คนเก่าของข้าเลย บอกกันดีๆ ก็ได้ ทำไมต้องแกล้งกันด้วย” เขาพูดอย่างน้อยใจ เบือนหน้าหนีไม่อยากฟังต่อ ตอนนี้เขาเกือบจะหมดอารมณ์กินข้าวแล้ว

“นี่เจ้าชมข้างั้นรึ อย่างนี้แสดงว่าอาจารย์เจ้าต้องไม่ธรรมดาแบบข้าแน่ๆ ใช่ไหม” ซุกควอนหัวเราะ และหยิบชามข้าวมากินต่อ “นี่มันไม่สุกนี่นา!!!” ซุกควอนยังไม่เลิกแหย่ยุนบก
ยุนบกถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ แล้วลองชิมอาหารจากชามของเขา

“อาจารย์ ข้าวนี่มันไม่ได้ทั้งไหม้ทั้งไม่สุกซะกะหน่อย ทำไมท่านชอบแกล้งบ่นว่าข้าอยู่เรื่อย” เขาบ่น
“และก่อนที่ท่านจะพูดอะไรอีก ข้าขอบอกเลยว่า ซุปนี้ก็ไม่ได้จืดด้วย!” ยุนบกดักคออาจารย์ไว้ก่อน

ซุกควอนหัวเราะเบาๆ ขณะกินข้าว ยุนบกพูดถูก อาหารมื้อนี้นับว่าอร่อยทีเดียว เขาแค่อยากแกล้งยุนบกเท่านั้นเอง นึกถึงแรกๆ ที่ยุนบกเพิ่งมาอยู่กับเขา ยุนบกแทบจะไม่มีความรู้เกี่ยวกับการทำอาหารเลย เมื่อเทียบกับตอนนั้นอาหารเย็นมื้อนี้ก็ต้องถือว่าวิเศษมากแล้ว กว่าที่เขาจะทำอาหารเป็นอย่างทุกวันนี้ ไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้งที่เขาต้องทนกินข้าวที่หุงไม่สุก ซุบที่ไม่เหมือนไม่ใช่ซุป เนื้อย่างที่มีสีดำอย่างกับถ่าน หรือไม่ก็ต้องทนกินปลาที่เค็มเกินไป โอ๊ย คิดถึงวันเก่าๆแล้ว แทบจะกินข้าวไม่ลง ! สงสารตัวเอง

“เจ้าควรจะขอบคุณข้าถึงจะถูกนะ เจ้าหนู บอกข้ามาสิว่า ใครเป็นคนสอนเจ้าทำอาหาร ห๊ะ” เขาพูดขณะซดน้ำซุป รสชาติมันกลมกล่อมจริงๆ เขาเลิกคิ้วขึ้นถาม

“ขอร้าบบบ เป็นอาจารย์ที่สอนข้าน้อยทำอาหาร แต่ท่านก็สอนข้าทำแค่ไม่กี่อย่างเอง ข้าต่างหากที่ต้องวิ่งไปรบกวนขอสูตรอาหารต่างๆ จากบรรดาป้าๆ ทั้งหลายในหมู่บ้าน ไม่งั้นรึ หึ ป่านนี้ เราสองคนคงได้กินแต่ของจำเจซ้ำซากแค่สามอย่างเหมือนที่ท่านสอนข้านั่นแหละ และอาหารสองในสามจานที่ท่านสอน มันไม่ควรจะเป็นอาหารขึ้นโต๊ะซะด้วยสิ” คราวนี้ยุนบกคว้าตะเกียบที่จะพุ่งมาทิ่มตัวเขาได้ทัน

“ฮ่า ท่านพลาดล่ะงวดนี้!” เขารู้ทัน

พวกเขาหัวเราะ จากนั้นก็กินข้าวต่อไปท่ามกลางความเงียบที่แสนจะอบอุ่นจนเสร็จ ซุกควอนนำบัญชีออกมาดู และก็ดึงม้วนกระดาษจดรายการสองสามม้วนออกมาจากกล่องจดหมาย ระหว่างนั้นยุนบกก็จัดการเก็บกวาดโต๊ะอาหารและล้างจานในห้องครัว หลังจากล้างจานเสร็จแล้ว ยุนบกก็นำม้วนกระดาษที่เป็นรายการสั่งซื้อออกมาอีกสองสามม้วน

“นี่เป็นรายการสั่งซื้อจากหมู่บ้านอื่นขอรับ อาจารย์” เขาส่งม้วนกระดาษสั่งซื้อให้ซุกควอนดู

“อืมม พรุ่งนี้เราคงต้องเริ่มลงมือผลิตกระดาษแบบใหม่อีกสามชุดให้กับหลวงพ่อแจซองล่ะ หากหนังสือต้นแบบออกมาดี ท่านก็จะสั่งกระดาษเพิ่มอีก” เขาพูด ส่วนยุนบกก็จดรายการสั่งซื้อลงบนกระดาษ

“กระดาษสามชุด”

ซุกควอนดูยุนบกที่กำลังจดรายการ เขาชอบมองและมีความสุขทุกครั้งที่เห็นยุนบกเขียนหรือวาดอะไรก็ตาม ลายมือของเขาช่างงดงามและประณีตนัก ยิ่งถ้าเป็นภาพวาดของยุนบก... เขาแทบจะลืมหายใจเมื่อได้เห็น มันเหนือคำว่าประณีตซะอีก ซุกควอนรีบมองไปที่อื่น ขณะที่ยุนบกเงยหน้าขึ้นมามองอย่างสงสัย

“เอ่อ รายการถัดไป ของคนที่มาจากร้านพ่อค้าฮาน เขามาสั่งกระดาษหลายชุดเมื่อวานนี้เอง แปลกจังแฮะ ข้าไม่เคยมีธุรกิจกับเขามาก่อนนี่นา เขารู้ได้อย่างไรว่าข้าทำกระดาษด้วย”

“โอ้ว หรือว่านั่นจะเป็น....” ยุนบกพูดอย่างใคร่ครวญ

“เป็นอะไร” ซุกควอนมองไปที่เขาอย่างใคร่รู้

“ระหว่างทางที่นำตัวอย่างกระดาษไปให้หลวงพ่อแจซอง ข้าได้มีโอกาสพบคนๆนึงขอรับ เขาชื่อว่า ฮานยองจุน ข้า...อ่า บังเอิญไปเห็นเขากำลังตกที่นั่งลำบาก เขาเลยยื่นมือเข้าไปช่วยเหลือเขานิดหน่อยขอรับ” ยุนบกไม่อยากเล่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นให้ฟังมากนัก เพราะอาจารย์เขาคงต้องซักเขาซะจนละเอียดยิบแน่ๆ พาลจะไม่ได้หลับได้นอนกันพอดี “เขาจึงสนใจที่จะสั่งซื้อกระดาษจากพวกเราขอรับ”

“ฮ่า เจ้าหนู ข้าส่งเจ้าไปทำภารกิจง่ายๆ แต่เจ้ากลับได้ลูกค้ารายใหญ่กลับมาให้ข้า” ซุกควอนหัวเราะ

“เช่นนี้ ข้าควรจะส่งเจ้าไปทำงานข้างนอกให้ข้าบ่อยๆ ซะแล้ว”

ซุกควอนนิ่งเงียบไป เขากำลังพิจารณารายการสั่งซื้อต่างๆอยู่ ยุนบกซึ่งนั่งรออยู่อีกด้านรู้ดีว่า อาจารย์เขากำลังใคร่ครวญว่าจะรับคำสั่งซื้อนี้ดีหรือไม่ ซึ่งทุกอย่างขึ้นอยู่กับตัดสินใจของอาจารย์ เนื่องจากอาจารย์เขารู้จักพวกสมาคมพ่อค้าในเมืองมาบ้าง ซึ่งหากถามถึงศีลธรรมและจริยธรรมในการค้าขายของพ่อค้าเหล่านั้นแล้ว อาจารย์เขาก็คงจะปฏิเสธคำสั่งซื้อทั้งหมด แต่สำหรับฮานยองจุนแล้ว เขาไม่น่าจะเป็นคนแบบพ่อค้าเหล่านั้น เขาดูเป็นคนหนุ่มที่ตรงไปตรงมา และพ่อเขาก็ไม่น่าจะต่างจากเขา

“รายการต่อไป เขาสั่งมาหกชุด” ซุกควอนพูดขึ้นมาในที่สุด ยุนบกจึงทำการจดรายการสั่งซื้อลงไป

“เขาต้องการแบบส่งด่วนสำหรับสามชุดแรก และอีกสามชุดที่เหลือส่งแบบธรรมดาได้ และก็ อ้อ เจ้าหนุ่มสามคนที่เจ้าส่งมา ตอนนี้ข้าให้สองคนไปตัดไม้ ส่วนอีกคนแขนยังไม่หายดีเลยยังไม่ได้ให้ทำอะไร เจ้าหนูนี่เจ้าคิดว่าข้าเปิดโรงทานหรือไง ทำไมต้องส่งสามคนนี้มาอยู่ที่นี่ด้วย หึ ข้าอยากถาม” ซุกควอนสงสัย

“ไม่ ไม่ใช่อย่างนั้นขอรับ เพียงแต่ว่า....” ยุนบกตอบกลับ

“แต่ว่า อะไร อะไรทำให้เจ้าทำเช่นนั้น” ซุกควอนซักไซ้

“อาจารย์ก็ทราบดีนี่ขอรับว่า ตั้งแต่สมัยของกษัตริย์ยองโจปฏิรูประบบต่างๆ พวกเราก็ประสบกับความยากลำบากกันมากขึ้น และด้วยสภาพเศรษฐกิจที่เปลี่ยนแปลงไป ทำให้เกิดความเหลื่อมล้ำทางสังคมระหว่างคนรวยที่มั่งคั่ง กับคนจนที่เป็นชาวไร่ชาวนาอย่างชัดเจนขึ้น พวกคนรวยก็มีแต่จะยิ่งรวยขึ้นไปอีก พวกเขามีที่ดินให้เช่าเพื่อต่อยอด หรือไม่ก็ไปซื้อทิ่ดินเพิ่มมาในราคาที่ไม่น่าจะเป็นไปได้ แต่ท่านลองดูพวกคนจนสิ พวกเขามีอะไรกันบ้าง ถ้าพวกเรายังพอมีความสามารถที่จะช่วยเหลือพวกเขา แล้วทำไมเราจะไม่ยื่นมือไปช่วยพวกเขาล่ะขอรับ นอกจากนี้ ไม่ใช่อาจารย์รึขอรับ ที่ช่วยข้าไว้ก่อนหน้านี้ ยุนบกอธิบายอย่างจริงจัง

“นั่นมันต่างกัน เจ้าหนู”

“ต่างกันอย่างไรไม่ทราบขอรับ” ยุนบกถามอย่างไม่ต้องการคำตอบ
“สถานการณ์ของข้าตอนนั้นก็ไม่ได้ต่างกับพวกเขาตอนนี้เลยแม้แต่น้อย ข้าได้พบได้เจออะไรมาก็มากมายระหว่างที่ร่อนเร่ไปเรื่อยๆ อาจารย์ขอรับ ตอนนั้นน่ะ ข้าแทบไม่มีอะไรเลย ข้าก็ไม่ต่างอะไรไปจากคนจนเหล่านั้น ข้ารู้สึกแย่มากที่เห็นความยากลำบากของพวกเขาแล้ว และข้าไม่สามารถจะช่วยอะไรพวกเขาได้เลย พอมาถึงตอนนี้ ตอนที่ข้าพอจะมีแรงที่จะช่วยเหลือพวกเขาได้ ทำไมข้าจะไม่ช่วยพวกเขาหล่ะขอรับ ทำไมเราถึงจะไม่ช่วยเหลือพวกเขาหล่ะขอรับ อาจารย์ ” ยุนบกเรียกร้องความเป็นธรรมให้กับโจรทั้งสาม

“เอาล่ะ พอได้แล้ว ฝีปากของเจ้านี่ ชักจะคารมคมคายมากขึ้นทุกๆวันแล้วนะ เจ้าแน่ใจนะว่า เจ้าไม่ใช่ผู้หญิง” ” ซุกควอนยกมือขึ้นยอมแพ้ ในใจลึกๆ แล้วเขารู้สึกดีใจที่ยุนบกคิดแบบนั้น

“อาจารย์!”

คืนนั้น ขณะที่ยุนบกกำลังล้างพู่กันของเขาที่บ้าน เขาอดคิดไปถึงเหตุการณ์ที่เพิ่งเกิดขึ้นที่ศาลาไม่ได้ “ทำไมเขาจะต้องหวาดกลัวนางขนาดนั้นด้วยนะ” เขาคิดถึงคำที่พูดกับนาง ย้อนไปย้อนมาหลายตลบ มันจะสร้างความเดือดร้อนให้เขาไหมนะ ภาพวาด เพราะภาพวาดนั่นเทียว เขาแขวนพู่กันขึ้นตากให้แห้งอย่างระมัดระวังและก็เช็ดมือ

ภาพวาด..ครั้งสุดท้าย..นั่นมันนานแค่ไหนแล้วนะ ที่เขาเคยวาดภาพและมอบภาพนั้นให้คนๆ หนึ่งอย่างเต็มใจ มันไม่ใช่คืนที่เขาอยู่ร่วมกับนางหรอกรึ คืนนั้น คืนที่เขาขอให้นางบรรเลงอีกเพลงให้กับเขาด้วยเงินห้านยาง เขาได้วาดภาพไป พร้อมๆกับได้ฟังเสียงอันสุนทรีย์ที่เกิดจากการดีดพิณของนาง นางเป็นคนๆ เดียวที่เขาได้มอบภาพวาดให้ด้วยใจทั้งหมดที่มี ตั้งแต่เขาจากฮันยางมา เขาก็ได้แต่วาดภาพที่ไม่มีตราประทับแลกกับเงินเรื่อยมา ภาพวาดสามารถแลกกับเงินให้เขาอยู่ได้เพียงพอต่อการประทังชีวิตเร่ร่อนไปเรื่อยๆ ส่วนภาพวาดทั้งหมดที่เขาไม่คิดจะขาย เขาจะเก็บมันไว้ในกระบอกกระดาษอันนี้ เขามองไปที่กระบอกนั้น

เขาพลันหยุดคิดชั่วขณะว่า ตอนนั้นเขาเคยประทับตราลงไปในภาพวาดเหล่านั้น ทั้งภาพผู้ชาย ภาพผู้หญิง และ ภาพที่มีสีสันต่างๆที่ได้แต่งแต้มลงไป แล้วเขาก็พลันนึกไปถึงเหตุการณ์ที่เพิ่งเกิดขึ้นเร็วๆนี้ “ในวันนั้นเขามัวแต่คิดอะไรอยู่กันนะ!” เขากุมศีรษะคร่ำครวญ “โง่จริงๆเลย” เขาต่อว่าตัวเอง เพราะสายตาของผู้หญิงคนนั้นทีเดียว ที่แสดงออกถึงความสนใจในตัวเขาอย่างชัดเจน จนทำให้เขาอึดอัดจนทำอะไรไม่ถูก เขาไม่เคยคิดจะตั้งรับกับเรื่องแบบนี้เลย ตอนนั้นเขาเพียงแค่จะอยากจะหนีออกไปจากสถานการณ์นั้นให้เร็วที่สุด หากวันนั้น เขาฉลาดและกล้าพอ เขาคงจะแย่งภาพวาดนั้นมาจากมือนางกลับมา โดยไม่สนใจมารยาททั้งหลายทางสังคม เพราะนั่นมันเป็นเหมือนเดิมพันของชีวิตเขาทีเดียว! เขาลุกขึ้นยืน เดินไปเดินมาอย่างกระสับกระส่าย ภาพนั่น มันไม่มีตราประทับ...ไม่มีชื่อประทับอยู่บนภาพ เขาเดินไปยังตู้เสื้อผ้าเปิดลิ้นชักบนออกมา และหยิบตราประทับที่อาจารย์ทันวอนทำให้เขาออกมาดู ตอนนี้อาจารย์ทันวอนกำลังทำอะไรอยู่นะ เขาเก็บตราประทับลงไปในกล่องแบบเดิม และเก็บไว้ในลิ้นชักตามเดิม

สิ่งที่เขาสงสัยคือ ญาติของยองจุนคนนี้จะทำอะไรกับภาพวาดของเขาไหมนะ นางจะขายมันไหมนะ? ไม่มั้ง ก็เขาให้มันเป็นของขวัญในฐานะมิตรคนนึงนี่นา นางอาจจะไม่ต้องขายภาพนั้นเลย หากเขาไปหานางอีกครั้ง และ ทำให้นางเกลียดเขามาก มากจนถึงขั้นที่นางจะฉีกภาพวาดนั้นออกได้เป็นเสี่ยงๆ อืม ความคิดนี้ไม่เลวเลยทีเดียว เพราะภาพวาดจะถูกทำลายไปเอง เขานึกขำกับความคิดของตัวเอง แต่ว่า หากนางเอาไปอวดให้คนอื่นดูล่ะ? มันจะต้องเกิดปัญหาใหญ่ขึ้นแน่ๆ จะเป็นไปได้ไหมนะ ที่จะมีคนจำลักษณะเฉพาะของภาพวาดของเขาได้ เขานั่งลงคิดทบทวนใหม่ นางอาจจะไม่ได้แสดงภาพนั้นให้คนอื่นดูเลย แต่เขาก็ไม่สามารถไว้วางใจจุดนี้ได้ เขาคิดว่า หากมีคนมาถามเขาเกี่ยวกับภาพวาดนั่น เขาก็จะตอบไปว่า เขาเพียงแค่เลียนแบบวิธีการวาดภาพของช่างเขียนดังเฮวอนมาก็เท่านั้น เพราะจริงๆแล้ว ก็มีช่างเขียนหลายต่อหลายคนที่วาดภาพเลียนแบบภาพของเฮวอนอยู่จริงๆ และพวกนั้นก็กระจัดกระจายอยู่ไปทุกแห่งหน เขาแค่หวังว่าภาพเขาจะไม่โดดเด่นไปกว่าพวกภาพลอกเลียนแบบทั้งหลายละกัน เขาหวังเช่นนั้น

เช้าตรู่วันถัดมา ยุนบกได้ลงไปเยี่ยมโรงเรียนที่หมู่บ้าน ปกติหากไม่ใช่ฤดูทำกระดาษแล้ว เขาก็จะเปิดห้องเรียนสอนหนังสือให้เด็กๆโดยไม่คิดค่าใช้จ่าย แต่ตอนนี้มันเป็นช่วงเวลาที่ยุ่งทีเดียวสำหรับการผลิตกระดาษ เขาจึงไม่สามารถปลีกตัวจากงานมาสอนได้ แต่เขาก็ยังไม่วายที่จะมอบการบ้านให้เด็กๆ ได้เอาไปฝึกทำกันในระหว่างนี้ ชาวบ้านต่างกันทักทายเขาอย่างเคารพ ตลอดทางที่เขาเดินผ่านไปยังบ้านหลังเล็กๆที่ถูกสร้างขึ้นมาเพื่อเป็นโรงเรียน ซึ่งตั้งอยู่กลางหมู่บ้าน ตอนนี้ไม่มีนักเรียนอยู่เลย แต่เขารู้ว่าสักครู่ต้องมีคนผ่านมาเพื่อรับการบ้านที่เขาเตรียมไว้ให้

“คุณชายซอ” เสียงทักทายอย่างอบอุ่นดังมาจากประตู เขาหันไปมองเห็น ยูแดจุง ผู้ใหญ่บ้านยืนอยู่

“สวัสดีตอนเช้าขอรับ ท่านมีอะไรที่อยากให้ข้าช่วยหรือขอรับ?” ยุนบกถาม

“สวัสดีตอนเช้าเช่นกันขอรับ อ่า ข้ากำลังสงสัยว่า ท่านพอจะมีหนังสือเกี่ยวกับการเกษตรบ้างไหมขอรับ”

“ข้าเกรงว่าจะไม่มี ขอรับ ท่านต้องรีบใช้ไหม ขอรับ?”

“ไม่ ไม่ด่วนเลยขอรับ ข้าแค่ได้ยินมาว่าตอนนี้มีหนังสือเกี่ยวกับเกษตรกรรมออกมาออกวางจำหน่ายแล้วหลายหัวข้อ แต่หัวข้อที่ข้าสนใจคือด้านการเกษตรและการเก็บเกี่ยวขอรับ พวกเราอยากที่จะพัฒนาและเพิ่มผลผลิตให้พวกเราให้มากขึ้น จึงหวังว่ามันน่าจะมีการแนะนำวิธีการเพาะปลูกแบบใหม่ๆ ในหนังสือน่ะขอรับ ญาติข้าที่มาเยี่ยมวันก่อนบอกว่า ไร่นาของเขามีการพัฒนาที่ดีขึ้นมากก็เพราะหนังสือพวกนี้” แดจุงอธิบาย

“เข้าใจล่ะ ข้าคิดว่าน่าจะหาหนังสือที่ท่านต้องการได้ตามร้านหนังสือในเมืองอูริยองน่ะ ขอรับ”

“ถ้ามันไม่เป็นการรบกวนท่านเกินไปนักนะ คุณชายซอ เพราะมันจะเป็นประโยชน์กับพวกเราอย่างมากสำหรับฤดูการเพาะปลูกที่กำลังจะมาถึง” แดจุงวางกล่องอย่างหนึ่งลงบนโต๊ะ

“ภรรยาข้าได้เตรียมอาหารให้ท่านและอาจารย์ซุกควอน ได้โปรดรับมันไว้ด้วยเถอะ”

“ขอบคุณท่านมากขอรับ ได้โปรดนำ คำขอบคุณของข้าไปยังภรรยาท่านด้วย” ยุนบกโค้งคำนับ

“นี่มันการบ้านหรือขอรับ? ให้เป็นหน้าที่ของข้าเถอะ ข้าจะให้ลูกชายนำไปแจกให้กับเด็กคนอื่นต่อไป” แดจุงพูดเมื่อเห็นกองกระดาษนั่น ยุนบกจึงมอบการบ้านฝากให้กับแดจุงก่อนกลับ ในระหว่างทางที่กลับไปยังโรงงานกระดาษ เขามักจะได้ห่อของต่างๆ ติดตัวกลับมาด้วยมากมาย เพื่อนร่วมงานเขาจึงมักจะหยอกล้อ แกมประชดเสมอ เมื่อเห็นของพวกนั้น

“หนุ่มโสดเนื้อหอมที่สุดประจำหมู่บ้านของพวกเรากลับมาแล้ว!”

“คราวนี้ เจ้าได้มาจากสาวๆ กี่คนกันล่ะ?”

“เมื่อไหร่ ข้าจะได้ไปดื่มฉลองงานแต่งงานเจ้าซะที?”

“ไอกู ทำไมเจ้าใช้เวลานานจังในการเลือกภรรยาสักคน?”

“คนเดียวทำไม เอาไปเลยสองคน!”

ช่วงแรกๆที่ยุนบกได้ยินคำพูดประชดประชันเหล่านั้น เขาจะอายและหน้าแดงมาก แต่หลังจากได้ยินซ้ำๆแบบเดิมๆ เกินกว่าสามรอบ ทำให้ตอนนี้เขาชินชาไปกับมันซะแล้ว ปัญหาของการเป็นครูอาสาสมัครที่สอนเด็กๆ ทำให้เขาเป็นที่หมายปองของผู้ใหญ่ในหมู่บ้านที่ต้องการได้คนอย่างเขามาเป็นลูกเขย เขาเคยคิดว่า พวกผู้ใหญ่มักจะอยากให้ลูกสาวของเขาได้แต่งงานกับคนที่มีเชื้อสายใกล้เคียงกัน เพราะมันเป็นเรื่องปกติที่ทำกันมานานสำหรับคนในหมู่บ้านนี้ แต่ตอนนี้ดูเหมือนพวกเขาจะไม่สนใจกับความแต่งต่างทางเชื้อสายและชนชั้นเท่าไหร่แล้ว ฉะนั้นเขาจึงมักจะได้รับของขวัญมากมายก่ายกองทุกๆสิ้นปี ซึ่งเขาก็ต้องหาคอยเฟ้นหาข้อแก้ตัวต่างๆนานา สำหรับการปฏิเสธที่จะรับของขวัญเหล่านั้น แล้วเขาก็ได้ข้ออ้างสรุปอันหนึ่งขึ้นมาว่า เขาได้หมั้นหมายกับคนๆหนึ่งไว้แล้ว แต่ดูเหมือนมันจะไม่ได้ช่วยอะไรเขาเท่าไหร่นัก เพราะผู้ชายหมู่บ้านนี้สามารถมีภรรยาได้สองคน และพวกเขาก็ดูจะมั่นใจว่า เขาสามารถดูแลภรรยาได้ถึงสองคน เขาอยากจะบอกพวกนั้นเหลือเกินว่า เขาไม่สามารถมีภรรยาได้ แม้แต่คนเดียว

“เจ้าต้องการจะช่วยข้าเกี่ยวกับของพวกนี้ไหม ไม่งั้นข้าจะได้เก็บมันไว้ให้อาจารย์ซุกควอนแทน?” เขาโต้ตอบไป

“ไอกู! เจ้านี่ฉลาดจริงๆนะ เอาของพวกนี้มาล่อให้พวกเราเงียบปากลงได้”

พวกคนงานหัวเราะกับคำตอบโต้ของบองชอล ก่อนที่จะเข้าไปช่วยเอาของที่ยุนบกแบกมาลง ซุกควอนก็เดินมาพอดี และ ดึงยุนบกออกไป ให้ไปรวบรวมไม้หม่อนจากภูเขาที่อยู่ด้านหลังโรงกระดาษกับคนงานใหม่อีกสองคน ยุนบกรู้ว่า ซุกควอนต้องมีอะไรในใจแน่ๆ จึงไม่แปลกใจที่พวกเขาไปหยุดอยู่ที่ๆหนึ่งที่ปลอดผู้คน คนงานใหม่สองคนแปลกใจเมื่อพวกเขาถูกสั่งให้ปล่อยไม้ที่ถือไว้บนพื้น และไปหยิบขวานมา ยุนบก วางของที่เขาแบกลงบนพื้น และ เตรียมพร้อมด้วยไม้พลองในมือ

“ข้าอยากให้เจ้าสองคนโจมตีเขาพร้อมกัน”

คนงานทั้งสองงุนงงกับคำสั่งดังกล่าว เขามองไปที่ซุกควอน ไม่แน่ใจว่าเขาได้ยินถูกต้องไหม

“พวกเจ้ามัวแต่ยืนซื่อบื้อ รออะไรอยู่อีกเล่า ไม่ใช่พวกเจ้าหรอกรึ ที่เผชิญหน้ากับเขาในคืนนั้น” ซุกควอนตะโกนตอบ

“แต่ท่าน ...พวก..พวกเราไม่สามารถทำมันได้ขอรับ” หนึ่งในสองพูดตะกุกตะกัก

“ชางซุน เจ้าและพี่ชายเจ้าไม่เคยลังเลที่จะทำร้ายผู้บริสุทธิ์เลยนี่ แล้วตอนนี้พวกเจ้าจะหยุดรออะไรอีก?”

“ไม่ ไม่ขอรับ” สองพี่น้องรีบคุกเข่าลงบนพื้นอย่างลนลาน “ในตอนนั้น พวกเราไม่มีทางเลือกขอรับ พวกเราหิวโหยมาก และก็....”

“นั่นมันเป็นข้ออ้างที่ไร้สาระสิ้นดี พวกเจ้าสามารถไปขอความช่วยเหลือจากพระที่วัดได้ หากเจ้าลำบากขนาดนั้น” ซุกควอนแย้งขึ้นมา “อะไรคือเหตุผลจริงๆของพวกเจ้า บอกข้ามาเดี๋ยวนี้?”

“ไม่..ใช่..อย่างนั้นขอรับ พวกเราได้ไปขอรับบริจาคทานจากพระที่วัดแล้ว จากนั้นพวกเราก็ได้งานทำ แต่พวกเราถูกโกงค่าจ้างจนหมดตัว ในตอนนั้น พวกเราพยายามเรียกร้องหาความเป็นธรรม แต่ดูเหมือนจะไม่มีใครยอมฟังความจากพวกเราเลย พวกเราถูกใส่ร้ายและโดนขับไล่ออกมา ในตอนนั้นพี่ใหญ่ชางซูโกรธมาก และพูดว่า เขาจะทำร้ายพวกคนรวยๆที่มันหน้าไหว้หลังหลอกที่จะเดินทางไปวัดให้หมดไปซะ พวกเราไม่เคยมีความคิดที่จะปลิดชีวิตเลยจริงๆ พวกเราแค่ต้องการจะเอาเงินและข้าวของทั้งหลายจากพวกคนรวยเหล่านั้นเท่านั้น

“ไอ้พวกโง่เอ้ย! พวกเจ้าเพียงแค่ล้มเหลวครั้งเดียว ก็ถึงกับยอมแพ้ต่อโชคชะตา และหันไปพึ่งวิถีทางอาชญกรรมเพราะคิดว่ามันเป็นทางออกที่ดีแล้วงั้นรึ?” ซุนควอนคำรามลั่น เขาชี้ไปที่ยุนบก “บางที พวกเจ้าควรจะหาโอกาสถามเขาว่า มีกี่ครั้งกี่หน ที่เขาต้องล้มเหลวในชีวิต แต่เขาก็ยังสามารถลุกขึ้นมายืนใหม่ได้ด้วยลำแข้งของเขาเอง แม้มันจะยากลำบากสักแค่ไหน เขาก็ไม่เคยท้อแท้ต่อโชคชะตาเลย?”

“เอ่อ ...อาจารย์....” ยุนบกคิดว่า มันออกจะไม่ยุติธรรมที่จะเอาเรื่องของเขาไปเปรียบเทียบกับเรื่องของคนพวกนี้ แต่เขาก็ต้องเงียบไปเมื่อเจอสายตาของซุกควอนที่มองมา

“สิ่งที่พวกเจ้าทำไปแล้วนั้น ก็ขอให้คิดว่าจะมันเป็นอดีตไปแล้ว ตอนนี้พวกเจ้าได้มีชีวิตใหม่แล้ว ข้าอยากให้พวกเจ้าโจมตีเขาด้วยเหตุผลบางอย่าง พวกเจ้าไม่ต้องถามว่ามันคืออะไร แค่พวกเจ้าทำส่วนของเจ้าอย่างเต็มที่ก็พอ และห้ามอ่อนข้อให้กับเขาโดยเด็ดขาด” ซุกควอนพูด และหยิบไม้พลองของเขาขึ้นมา “พวกเจ้าไม่ต้องกังวลว่าจะเป็นการทำร้ายเขา ข้าจะเป็นคนบอกให้หยุดเองเมื่อต้องการ ตอนนี้พวกเจ้าลุกขึ้นเดี๋ยวนี้”

พี่น้องสองคนค่อยๆลุกขึ้นอย่างไม่แน่ใจ และ มองไปที่ซุกควอน

“ข้าบอกแล้วไง ให้โจมตีเขา ให้คิดซะว่า เจ้ากำลังจะปล้นเขาละกัน เริ่มเลย ตัดสินใจกันเอาเองว่าพวกเจ้าจะใช้วิธีใด” ซุกควอนมองอย่างดูเชิง ไม้พลองตอนนี้พร้อมในมือสองคนแล้ว พวกเขากำลังกระซิบปรึกษากันอย่างลังเลใจ แล้วพวกเขาก็มองไปที่ยุนบกและโค้งคำนับ

“หากนายน้อยพร้อมแล้วล่ะก็?”
“ได้โปรดสู้อย่างสุดฝีมือ ไม่ต้องอ่อนข้อให้ข้า” ยุนบกกล่าว
“โปรดให้อภัยต่อการล่วงเกินครั้งนี้ของพวกเราด้วย”

พี่น้องสองคนแยกย้ายออกไปล้อมตัวยุนบก ทันทีที่เขาเห็นพี่ชายเขาอยู่หลังยุนบกแล้ว ชางซุนก็เข้าจู่โจมทันที การโจมตีของพวกเขาไม่มีชั้นเชิงอะไรเลย ทำให้ยุนบกสามารถหลบได้อย่างสบายและจู่โจมชางซุนกลับที่ด้านหลังจนทำให้เขาล้มลงไปกองที่พื้น ยุนบกหันกลับมาที่ชางอุ๊กต่อ แต่การตอบโต้ของชางอุ๊กดูมีความระมัดระวังกว่า เขาโยนดินใส่ยุนบกหมายจะทำให้เขามองไม่เห็นและรีบซุ่มโจมตีด้วยขวานที่อยู่ในมือ แต่ยุนบกหันหน้าหลบทัน และเหวี่ยงหมัดเขาไปยังกะบังลมของชางอุ๊กอย่างเต็มกำลัง

“เอาล่ะ หยุดได้ แค่นี้ก็คงเพียงพอแล้ว” ซุกควอนสั่งหยุดการต่อสู้ สองพี่น้องถอยออกมาทันที ดีใจที่พวกเขาไม่ต้องสู้ต่อ

“ข้ารู้ว่า เจ้ากำลังจะอ่อนข้อให้พวกเขา ส่วนเจ้าสองคนทำได้ดีมาก” ซุกควอนรู้สึกพอใจกับการต่อสู้ครั้งนี้ของยุนบก “เจ้าต้องจำให้ดีว่า เจ้าจะต้องไม่มีความเมตตาในการต่อสู้จริงๆ หากคู่ต่อสู้ของเจ้าหมายจะปลิดชีวิตเจ้า” เขาตอกย้ำกับยุนบก “จำได้ไหมว่า ข้าพบเจ้าได้ยังไง?”

“ข้ารู้แล้วขอรับ อาจารย์ ขอบคุณท่านมาก” ยุนบกผงกหัวรับ

“ดีมาก งั้นพวกเราไปทำงานกันต่อเถอะ วันนี้เพิ่งจะเริ่มต้นเอง! ไปกันพวกเรา!” ซุกควอนพูดอย่างแข็งขันดุดัน
## จบตอนที่ 3 ##

**ตอนนี้ ทำให้เรารู้ที่มาของยุนบกและอาจารย์ของเขาได้มากขึ้นแล้วนะคะ ตอนต่อไปนี่สิ ยุนบกน่าจะได้เจอจองฮยางแล้ว ลูกบล็อคเตรียมตั้งรับกันให้ดีๆ
งานแปลนี่ยอมรับเลยว่า นอกจากจะยากแล้ว ยังเหนื่อยมากกกกกอีกด้วยนะคะ เราแปลไป แก้ไขไป เปิดดิกไป คิดประโยคที่จะแปลครั้งแล้วครั้งเล่า จนปวดเมื่อยข้อมือและร่างกายไปหมด อยากจะไปหาคนนวดแผนโบราณจริงๆ อิอิ ปวดเมื่อยไปหมดแล้ว 5555 ยิ่งทำเอง ยิ่งเข้าใจถึงความยากลำบากของผอ.วอนวอนสำหรับเรื่องแปลที่ผ่านมา ผอ.อึดจริงๆค่ะ นับถือๆ
ยังไงก็อย่าอ่านเงียบๆนะคะ ส่งเสียงกันบ้าง จะได้ทำให้ทีมงานมีกำลังใจในการแปลต่อ
ตอนหน้า ท่านโรสจะเป็นคนแปลนะคะ มอบไม้ต่อให้ท่านโรส ขอแรงเชียร์ให้ท่านโรสด้วยนะคะ แต่ตอน 4-6 น่าจะไม่ต้องรอนาน เพราะท่านโรสแปลไว้เกือบหมด และได้ส่งต่อให้ผอ.ตรวจทานแล้วระดับหนึ่ง คงไม่ต้องพึ่งยาแรง อิอิ
ส่วนข้าพเจ้าจะกลับมาอีกทีตอน 10 เจ้าค่ะ ขอตัวไปพักก่อนนะคะ เหนื่อยมากๆเลย ^O^
Machu Pichu

**********

โอ้ว ขอชื่นชมท่านมาชูค่ะ เห็นความตั้งใจของท่านมาชูในการแปลตอนนี้ ผอ ไม่กล้าเปลี่ยนแปลงอะไรของท่านเลยค่ะ พัฒนาการของคุณมาชูบอกได้เลยว่ามหัศจรรย์ค่ะ คราวนี้สำนวนท่านมาชูล้วนๆ เลยนะคะลูกบล็อก
ในที่สุดท่านมาชูก็เข้าถึงอารมณ์นักแปล ดีใจด้วยค่ะ แต่ในความเหนื่อยก็ปนไปด้วยความสนุก ความภูมิใจในตัวเอง เดี๋ยวถ้าแปลไปจนจบจะรู้ว่าดีใจจนหัวเราะปนสะอื้นออกมาอาการเป็นยังไง คิดคำนี่ทั้งสนุกทั้งปวดหัว บางทีเหมือนสวยแล้วเนียนแล้ว มาอ่านอีกทีก็เหมือนยังสวยไม่เสร็จ ถ้ายังไม่ตัดสินใจ Publish ก็จะวนเวียนแก้ไปแก้มาอยู่อย่างงั้น

ท่านมาชูปวดเมื่อยข้อมือ ผอ ปวดน่องขาซ้าย แปลกมาก แต่คาดว่าคงเป็นเพราะฝีมือการนวดพิฆาตของท่านเติมเต็ม 55555

ดีใจที่ได้ทำงานร่วมกับนักแปลทุกคนนะคะ เป็นประสบการณ์ครั้งหนึ่งในชีวิตจริงๆ และคงต้องขอบพระคุณลูกบล็อกทุกท่านที่กรุณาเข้ามาติดตามอ่านงานของพวกเราค่ะ
ตอน 4 เป็นการจับมือกันของ ผ อ. กับ ท่านโรส ค่ะ เฮียกะเจ้เจอกันแล้ว ผอ กะ ท่านโรส เสริมศรีเข้าไปเยอะเหมือนกัน โปรดติดตามค่ะ ผอ ว่าเฮียสาวแตกมาก เดี๋ยวอ่านแล้วมาคุยกันว่าทำไมถึงบอกว่าสาวแตก แต่ไม่ค่อยเห็นด้วยกับบุคลิกเฮียตอน 4 นี้เท่าไร คล้ายขัดแย้งกับภาพวาดของเฮียบก

ตอนแรกว่าแต่งเรื่องสั้นของตัวเองจากตอนที่แล้ว แต่นักแสดงสองคนคือ เลขาโค และ เฮวอนนี่ รวมหัวกันขอขึ้นค่าตัว เพราะยายชามาปั่นหัว ชวนกันไปทำศัลยกรรมพลาสติก สองคนนี้ก็เลยใจแตกมาบีบคั้น ผอ ขอขึ้นทีสองเท่าก็เลย ว่าจะเปลี่ยนตัวนักแสดงที่ไม่เรื่องมากจะดีกว่า อิอิ

ฝากเรื่องของลูกบล็อกเฝ้ามองด้วยนะคะ คลิกที่ด้านซ้าย ห้องลูกบล็อกช่างอักษร แล้วก็ เรื่องของลูกบล็อกดอกไม้เฝ้ามองคะ จิ้นต่อตอนเฮียไปรักษาตัวที่เมืองจีน สนุกค่ะ

วอนวอน

Create Date : 25 มกราคม 2553

Last Update : 27 มกราคม 2553 12:28:34 น.

106 comments

Counter : 1757 Pageviews.

555 คนแรกหรือปล่าวเนี่ย

โดย: ppp IP: 115.67.225.249 วันที่: 25 มกราคม 2553 เวลา:13:06:51 น.

มาแล้วคร๊าบ มาหลังจากห่างหายไปนาน เข้ามาอ่านเหมือนกันแต่ไม่เม้นท์ไว้ เพราะช่วงนี้ค่อนยุ่งมากเลย จะรออ่านตอนต่อไป เอาใจช่วยช่างแปลทุกท่าน และท่าน ผอ. คร๊าบ

โดย: Rev IP: 203.144.144.164 วันที่: 25 มกราคม 2553 เวลา:13:09:46 น.

กิ้ว ๆๆ ขอตะแคงอ่านก่อนนะท่านนะ

โดย: april snow IP: 71.108.177.37 วันที่: 25 มกราคม 2553 เวลา:13:11:57 น.

มาแล้ว

รายงานตัวก่อน

ไปอ่านล่ะ

โดย: รัก..2มุน..หมดใจ IP: 114.128.126.45 วันที่: 25 มกราคม 2553 เวลา:13:13:24 น.

ท่าน ผอ. ลองอ่านงานบ้าๆบอๆของข้าดู ไม่ ok อย่างไรจะได้อู้ไปทำอย่างอื่น ข้าส่งแมวไปแล้วเน้อ

โดย: ppp IP: 115.67.141.28 วันที่: 25 มกราคม 2553 เวลา:13:17:02 น.

----- อดีต มีไว้ ให้คิดถึง ------

----- ปัจจุบันนี้ ซึ้ง กว่าไหน ไหน -----

----- อดีต เป็น ได้ เพียง กำลังใจ ----

----- ฉัน ต้อง การ กำ ลัง ใจ นี่ แล้วจะให้ นึกถึง อะไร ดี ------

โดย: okk IP: 202.129.32.226 วันที่: 25 มกราคม 2553 เวลา:13:18:19 น.

อ่านแล้วคับ ขอบคุณทุกท่านคับช่างแปลที่น่ารัก

โดย: ตกหล่น IP: 203.144.144.164 วันที่: 25 มกราคม 2553 เวลา:13:21:26 น.

อยากจะได้ กำลังใจ ให้นึกถึง
คนที่เป็น คนรัก ที่ห่วงหา
ที่ดูแล ซักถาม ทุกเวลา
นั้นคงหา ไม่ยาก ใช่มั้ยเธอ?

คงไม่ใช่ อดีต ที่เธอคิด
ปัจจุบัน นั่นสิ ที่ให้ได้
อดีตสิ ให้เป็น เพื่อนกันไป
ปัจจุบัน นั่นไซ้ คือของจริง

โดย: kola IP: 58.9.234.18 วันที่: 25 มกราคม 2553 เวลา:13:26:57 น.

ปัจจุบัน ให้ไม่ได้ ทำอย่างไร

อดีตให้ได้ แม้ยิ้มคนเดียว

โดย: okk IP: 202.129.32.226 วันที่: 25 มกราคม 2553 เวลา:13:30:44 น.

ท่านมาชู ท่านยอดจริงๆ ท่านอธิบายสามารถเห็นภาพได้ชัดเจน จนข้าน้อยไม่รู้จะวิแคะอย่างไรดี ขอคาระวะด้วยหลายๆๆ จอก..

ท่าน kola ท่านเก่งมากบทกลอนของท่านโดนใจอนุบาลสาวน้อย (กุ๊ก ไก่) ม๊าก มาก ๆๆ เอาแสงโสม ไป 1 ลังท่าน.. กิ้ว ๆๆ

โดย: april snow IP: 71.108.177.37 วันที่: 25 มกราคม 2553 เวลา:13:37:28 น.

ขอบคุณท่านmachu มากมาย...

วันนี้หลายๆท่านมาพร้อมกับอารมณ์กวี

ท่านเลขาโค อารมณ์สุนทรีย์จิงๆ

กลอนท่านเพราะๆทุกบทเลย

หลังๆนี่ ท่านมักมาพร้อมคำกลอนเพราะๆ

ข้าชอบน่ะ

โดย: รัก..2มุน..หมดใจ IP: 114.128.126.45 วันที่: 25 มกราคม 2553 เวลา:13:42:49 น.

ท่านokk ท่านกำลังจะจับมือ ท่านoui ใช่มั้ยท่าน? ท่านทั้งสองคิดการเช่นใดอยู่ แต่ข้าน้อยมิหวังเห็นท่านทั้งสองลังเลนะท่าน ^^

ถึงท่านเมษา ท่านรักสองมุน ^^ ท่านทั้งสองชมข้าเกินไปแล้ว ข้าน้อยไม่ถนัดแต่งกลอนเลย ถนัดฮาาาอย่างเดียว

ถึงท่านเติมเต็ม ข้าน้อยโผล่มาบ่อยๆ ตามสั่งการของท่านแล้วนะ ท่านอย่าหายไปไหนละ เราสมัครเป็นสว.รุ่นเดียวกันอยู่นะท่าน XD

ถึงท่านหัวหน้ามาชู และทีมช่างแปล ข้าน้อยเป็นกำลังใจให้พวกท่านเสมอนะคะ เอ้า วันนี้เอากำลังใจใส่เข่งลำไย(ใหญ่ดี) มาให้เล้ยยยย ^___^v

โดย: kola IP: 110.164.96.103 วันที่: 25 มกราคม 2553 เวลา:14:13:45 น.

มาแล้วครับ หุหุ เน็ตเจ๊ง คงเข้าได้ไม่ตลอดนะคับ ติดๆดับๆ กว่าช่างจะมาก็วันพุธแนะ

เดี๋ยวแว๊บไปอ่านตอนใหม่ก่อนคร๊าบ ขอบคุณทีมแปลด้วยน๊า ฟิ้ว..ววว

โดย: ยามควงกะ IP: 203.144.144.164 วันที่: 25 มกราคม 2553 เวลา:14:20:21 น.

สามพี ข้าไม่เห็นอะไรที่ท่านส่งมาเลยเจ้าค่ะ ท่านส่งเรื่องอะไรมาเหรอเจ้าคะ

okk เป็นพวกตอน 15 เหรอนี่ มิน่าเชื่อ เหอ เหอ ชีวิต มิขาดแคลนก็เหลือเฟือ

เมษาขอพึ่งกลอนธรรมมะเจ้าหน่อย ใจข้าจะได้สงบ

โค งานที่เจ้าสั่งข้าทำให้ทุกอย่างแล้วนะ เจ้าต้องเป็นฝ่ายจ่ายเงินเดือนข้าแล้วล่ะ สั่งได้สั่งดี

โดย: albatross11

วันที่: 25 มกราคม 2553 เวลา:14:23:13 น.

ขอบคุณค่ะ ท่านมาชู

เชิญพักดื่ม ที่โรงเตี๊ยม ก่อนนะคะ

เดี๋ยวคงมีสาวกอาสานวดให้ท่านหายเมื่อยแน่นอน 555

หรือท่านต้องการให้ข้าพเจ้านวดให้ก็บอกมาได้นะเจ้าคะ

โดย: Celanee IP: 115.67.154.105 วันที่: 25 มกราคม 2553 เวลา:14:35:43 น.

อ่ะ ท่านผอ.(อาเฮียของข้า) ท่านอย่าได้ทำหน้าเชิ่ดใส่ข้าสิ ใจข้าเหลือนิดเดียวเลยนะ ^w^ อะให้ เงินเดือนที่ท่านจ่ายมาให้ข้า ข้าขอคืนให้ท่าน ท่านหายงอนข้าน๊าาา (แต่หารู้ไม่ หึๆ ข้าได้ขยักเงินไว้หน่อย เพราะต้องไปศัลยกรรมพลาสติก) ฮาๆๆ ยายชามาพาข้าไปที....

โดย: kola IP: 203.144.144.165 วันที่: 25 มกราคม 2553 เวลา:14:35:59 น.

ขอบคุณค่า....
ยายชากล่าวขอบคุณทั้งที่น้ำหมากเต็มปาก กระเซ็นเปื้อน
หน้าท่าน machu แทนที่จะโกรธกลับส่งยิ้มหวาน(พร้อมกัดฟันพูด) ไม่เป็นไรจ้ายายชา ข้าแต็มใจเสมอ แต่ทีหลัง
ขอบคุณไกลกว่านี้จะดีกว่าไหม..ฮึม.
ท่านช่างแปลได้มันส์จริงๆ (พอดี อ่านไปกินถั่วโก๋แก่ไปด้วย) ข้านับถือพวกท่านจริงๆ น้ำใจงามยิ่งนัก
(ว่าแต่ ยายชาวอนเสียเงินทำศัลยกรรมหมดเป็นแสน ทำไมยังไม่เลิกเคี้ยวหมากอีก เสียลุค หมด ..หมกหมุ่นเซ็งเป็ด)

โดย: ยายชา IP: 125.26.150.116 วันที่: 25 มกราคม 2553 เวลา:14:39:16 น.

ท่าน ผอ. ข้าส่งงานแปล 13#1 ในเมื่อท่านไม่ได้รับก็เป็นอันว่า ให้ท่านอื่นแปลต่อเถอะ...อิอิอิ
เพราะ free mail ทั้งท่านและข้ามีปัญหาจิงจิง
ที่ผ่านมา ท่านได้รับแมวข้าล่าสุดเมื่อใดล่ะ
จะได้ตรวจสอบระยะเวลาว่ามันเหาะ/เดิน/คลาน/กลิ้งไปหาท่านอ่ะ

โดย: ppp IP: 115.67.104.228 วันที่: 25 มกราคม 2553 เวลา:14:43:22 น.

อ้อ เรื่องงานแปลต้องติดต่อท่านมาชูค่ะ ท่านมาชูเป็นคนแจกงานค่ะ ท่าน ppp ลองติดต่อ เมล์ท่านมาชูนะคะ
wrblee@gmail.com

ส่วนข้ารับงานครั้งสุดท้ายจากท่านมาชูค่ะ

ขอบคุณมากค่ะ ที่จะมาร่วมทีมแปล

โดย: albatross11

วันที่: 25 มกราคม 2553 เวลา:14:51:19 น.

ว้าว.. ได้อ่าน ตอนต่อแล้ว ได้รายละเอียด เห็นภาพดีจังเลย ข้าน้อยขอเฝ้าติดตาม ขอบคุณท่านมาชู ที่ให้พวกเราได้มีรอยยิ้มและความสุข

แวะมาเยี่ยมเยียนนะคะ

โดย: เฝ้ามอง IP: 203.144.144.164 วันที่: 25 มกราคม 2553 เวลา:14:51:50 น.

ขอบคุณค่ะ มาลงฟิคเร็วๆนะคะจะรอ

โดย: tanjang IP: 203.144.144.164 วันที่: 25 มกราคม 2553 เวลา:15:20:02 น.

ขอบคุณท่านวอน ๆ ที่เป็นกำลังใจให้ข้า ลูกบล็อคดอกไม้เฝ้ามอง งั้นข้าน้อยขอสมัครเป็นตัวละครท่านได้ไหม สนุกดี ไม่โก่งค่าตัวแน่นอน ขอแค่รอยยิ้มและเสียงหัวเราะของท่านก็พอ

โดย: เฝ้ามอง IP: 203.144.144.164 วันที่: 25 มกราคม 2553 เวลา:15:20:29 น.

สามพี

22/01/10 ค่ะ สุดท้าย เมล์ที่ได้รับจากท่าน

ขอจ๊วบบบบบ ท่านหน่อยนะคะ ที่จะมาช่วยกันแปล อย่าลืมคุยกับท่านมาชู หัวหน้าใหญ่

โดย: albatross11

วันที่: 25 มกราคม 2553 เวลา:15:43:44 น.

ขอบคุณ ท่านMachu Pichu ขอรับ

โดย: ulwil IP: 222.155.101.185 วันที่: 25 มกราคม 2553 เวลา:16:22:06 น.

เฮียเรานี่แมนได้จัยจิงๆๆ
ภาพวาด..ครั้งสุดท้าย..นั่นมันนานแค่ไหนแล้วนะ ที่เขาเคยวาดภาพและมอบภาพนั้นให้คนๆ หนึ่งอย่างเต็มใจ มันไม่ใช่คืนที่เขาอยู่ร่วมกับนางหรอกรึ คืนนั้น คืนที่เขาขอให้นางบรรเลงอีกเพลงให้กับเขาด้วยเงินห้านยาง เขาได้วาดภาพไป พร้อมๆกับได้ฟังเสียงอันสุนทรีย์ที่เกิดจากการดีดพิณของนาง นางเป็นคนๆ เดียวที่เขาได้มอบภาพวาดให้ด้วยใจทั้งหมดที่มี ( เฮียเราคิดถึงแม่นาง ฮยาง อีกแว้ว )
ตอนต่อไปก็ได้เจอกันแล้วนี่นา แฮะ แฮะ คงจิ้นกันกระจายแน่ แน่

ขอบคุณท่าน Machu มากเลยค่า ข้าอยากจะไปนวดให้ท่านเหลือเกิน
ขอเป็นกำลังใจให้ ท่านโรสในตอนต่อไปด้วยนะค่า

โดย: บกน้อย IP: 58.136.8.156 วันที่: 25 มกราคม 2553 เวลา:17:00:38 น.

ขอบคุณท่านผู้แปลมากครับผม
รอติดตามท่านต่อไปครับ

โดย: ตามมาอ่าน IP: 58.137.30.201 วันที่: 25 มกราคม 2553 เวลา:17:11:12 น.

แปลได้ดีมาก นอกจากจะสนุกกับตัวละครแล้ว ยังได้ความรู้เกี่ยวกับการทำโรงงาน กระดาษ ด้วย ต้องขอบคุณหน่วยหาข้อมูลด้วยอ่ะ สุโค้ย ๆๆๆ(สุดยอดนั่นเอง)คุณ machu +won won

โดย: 111 IP: 165.208.150.3, 203.154.146.54 วันที่: 25 มกราคม 2553 เวลา:17:25:07 น.

=|--------|=
@^___^@/'') {ขอบคุณนิๆ}

โดย: เจ้าเงาะ IP: 203.144.144.164 วันที่: 25 มกราคม 2553 เวลา:17:25:14 น.

จ่ายค่าแปลตอนสัญญาค่ะ
เป็นกำลังใจเสมอ อิอิ

โดย: nift13 IP: 58.8.21.172 วันที่: 25 มกราคม 2553 เวลา:17:38:27 น.

ขอบคุณกำลังใจจากทุกท่านนะคะ มีคนช่วยนวดด้วย อิอิ ตอนนี้ไหล่เริ่มผ่อนคลายแล้วค่ะ 5555

**ท่าน ppp***
รบกวนติดต่อข้ากลับด่วน อิอิ ข้าอยากอ่านตอน 13 ของท่าน
ขอบคุณนะคะ ที่มาร่วมด้วยช่วยแปล T_T ยังไง ช่วยแปลตอน 13-14 ด้วยได้ไหมคะ อิอิ ให้ตอนพิเศษเลย คือตอนไคลแมกซ์กับตอนจบ เราว่า คุณ ppp สามารถทำให้มดขึ้นหน้าบล็อคได้แน่ๆ ^O^ ท่านมีเมลข้าแล้ว อย่าลืมส่งมานะจ๊ะ ^^ ข้าจะรอท่าน ไม่ว่าจะนานแค่ไหน 55555555555

โดย: machu pichu IP: 125.24.42.90 วันที่: 25 มกราคม 2553 เวลา:17:52:37 น.

ขอบคุณมากๆเลยนะขอรับ ที่แปลให้อ่าน

บกเนี่ยแมนได้ใจจริงๆ

โดย: U IP: 118.173.37.152 วันที่: 25 มกราคม 2553 เวลา:18:43:23 น.

ตามมาเยี่ยมจากบ้าน moonsthailand แล้วนะพี่

เป็นกำลังใจต่อไป....วู้..วู้..

โดย: shadowsun IP: 119.42.73.50 วันที่: 25 มกราคม 2553 เวลา:18:57:10 น.

เย้ๆๆ ในที่สุดก็มาแล้ววว
จ่ายคอมเม้นต์ครับโผมมม

โดย: Chinzine IP: 117.47.230.210 วันที่: 25 มกราคม 2553 เวลา:19:19:40 น.

โอย..ท่านmachu มาโปรยยาพิษไว้อีกแล้ว

แล้วเมื่อไหร่จถึงตอนนั้น ซักทีล่ะ

ตอนไคลแมกซ์น่ะ

ว่าแต่ตอนนี้แค่ตอน 4 ยังอยากอ่านจะแย่อยู่แล้ว

อยากรู้อาการ...สาวแตก...ของเฮีย เป็นยังงัย

โดย: รัก..2มุน..หมดใจ.. IP: 124.157.216.225 วันที่: 25 มกราคม 2553 เวลา:19:23:21 น.

มาจ่ายเม้นท์ให้มาชู เก่งจังนะท่าน
ดีใจที่บล๊อคยังเหนียวแน่น ด้วยความรักของตัวละครที่หลายท่านช่วยประคับประคองให้เดินเรื่องมายาวนานขนาดนี้ สังเกตดูแฟนfic หน้าใหม่ก็ดูจะเพิ่มขึ้นด้วย ยินดีที่ได้รู้จักทุกท่าน won won ท่านประกาศจับข้าด้วยเหตุใดแล้วหยวนเปียวของข้าไปรุ่มร่ามให้ท่านเห็นตอนไหน

โดย: oui IP: 203.144.144.164 วันที่: 25 มกราคม 2553 เวลา:19:41:18 น.

ขอบพระคุณช่างแปลทุกท่านที่แปลมาให้อ่านกันค่ะ

โดย: Tried of Waiting IP: 203.144.144.164 วันที่: 25 มกราคม 2553 เวลา:19:42:05 น.

Kola ข้าลองแบ่งกระดาษดู แล้วก็ลองเขียนดูแล้วข้าอยากจะช่างมันได้ไหม(ความดีไม่ใช่สิ่งดึงดูดความรักของเรา2 คน)เพราะข้ามันเลว จัดว่าแย่ มีคนบอกว่าผู้หญิงมักรักความเลวของคนที่นางรัก น่าจะจริง แล้วไอ้คนเลวคนนั้นก็มักจะระอาใจกับความดีของเธอคนนั้น

.......ร่องรอยบาดแผลที่เกิดจากรัก..........
........ย่อมต้องบรรเทาพิษบาดแผลนั้นด้วย........
.......เพลงรัก.......สินะทุกท่าน

โดย: oui IP: 203.144.144.164 วันที่: 25 มกราคม 2553 เวลา:19:53:17 น.

“หนุ่มโสดเนื้อหอมที่สุดประจำหมู่บ้านของพวกเรากลับมาแล้ว!”
“คราวนี้ เจ้าได้มาจากสาวๆ กี่คนกันล่ะ?”
“เมื่อไหร่ ข้าจะได้ไปดื่มฉลองงานแต่งงานเจ้าซะที?”
“คนเดียวทำไม เอาไปเลยสองคน!”
.....................................................
5555 ช่าย คนเดียวทำไม เอาไปเลยสองคน ถูก ถูก แมนซะขนาดนี้
.......................................................
พี่น้องสองคนแยกย้ายออกไปล้อมตัวยุนบก ทันทีที่เขาเห็นพี่ชายเขาอยู่หลังยุนบกแล้ว ชางซุนก็เข้าจู่โจมทันที การโจมตีของพวกเขาไม่มีชั้นเชิงอะไรเลย ทำให้ยุนบกสามารถหลบได้อย่างสบายและจู่โจมชางซุนกลับที่ด้านหลังจนทำให้เขา ล้มลงไปกองที่พื้น ยุนบกหันกลับมาที่ชางอุ๊กต่อ แต่การตอบโต้ของชางอุ๊กดูมีความระมัดระวังกว่า เขาโยนดินใส่ยุนบกหมายจะทำให้เขามองไม่เห็นและรีบซุ่มโจมตีด้วยขวานที่อยู่ ในมือ แต่ยุนบกหันหน้าหลบทัน และเหวี่ยงหมัดเขาไปยังกะบังลมของชางอุ๊กอย่างเต็มกำลัง
........................................................
ช่ายเลย ท่านมาชู อ่านไปเห็นภาพไป นึกไป โอ้ยสนุก (แอบนึกภาพแบบว่ามีฉากหมุนรอบตัวยุนบกด้วยนะเนี้ย) ก็เลยโดนเฮียบก เอาไม้พองสกัดจุดที่หัวใจพอดีเลย อิ อิ

ขอคาราวะ ท่าน machu ด้วย อุ 3 ไหเลยขอร้าบบบบบบบ

โดย: ไม้หมอน IP: 119.31.126.141 วันที่: 25 มกราคม 2553 เวลา:19:57:18 น.

ท่าน ppp คะ ข้าน้อยรอคอยท่านไม่ไหว ขอส่งสารรักไปหาท่านเอง อิอิ รบกวนเช็คเมลด้วยนะคะ ^^

ข้าน้อยมีงานเข้า ช่วยผอ.เพิ่มนิดๆจ้า ต้องรบกวนท่าน ppp หน่อยแล้วนะ

โดย: machu pichu IP: 125.24.42.90 วันที่: 25 มกราคม 2553 เวลา:20:11:50 น.

ลูกบล็อคที่น่ารักมากกกกก ทั้งหลายคะ อิอิ

ท่านไม้หมอนคะ**
เรายังไม่ได้แนะนำไรท่านเลยเกี่ยวกับการแต่งนิยาย เพราะเราไม่มีความสามารถแนะนำได้เลยเจ้าค่ะ T_T แต่หากท่านจะทำ ก็ลุยเลยค่ะ อิอิ แต่เราว่า คงต้องอ่านเยอะๆหลายเรื่อง จะได้มีพล๊อตหลากหลายในการแต่ง เราเอาใจช่วยนะคะ ^^

****
หากท่านใดได้อ่านตอนนี้เป็นอังกฤษไปหมดแล้ว ท่านสามารถอ่านภาค 2 ได้นะคะที่นี่ ขอบอกว่า สนุกกว่าภาคนี้อีกคะ่ 5555 เราอ่านคร่าวๆแล้ว มันส์หยด แบบแนวสายลับ ลึกลับ มีหักมุม อิอิ

คนเดิมแต่งจ้า ไปลองอ่านกันนะ

Of Ink and Song ภาค2
//obsidiangryphongold.homestead.com/Painter-Of-The-Wind-Of-Ink-And-Song-2-1.html

โดย: machu pichu IP: 125.24.42.90 วันที่: 25 มกราคม 2553 เวลา:20:15:38 น.

คืนนี้หายไปไหนกันหมด ยังไม่เลิกงานหรือท่านppp ท่านokk ท่านเกษตรศิลป์ ท่านยามควง ท่านตกหล่น ติดหนึบ ใครอีกล่ะ ข้าเหงามาก มากเลยข้าจะผ่านพ้นคืนนี้ไปได้ด้วยสิ่งใดกันเล่า
won won ท่านไม่วางยาให้ต่อเนื่อง ท่านละทิ้งคนไข้ให้รอยาจนพิษกำเริบแล้ว มาชู ท่านโรส พวกท่านอย่าเลี้ยงไข้ลูกบล๊อคให้รอเก้อล่ะ ช่วงนี้ข้าว่างแล้วไม่มีอะไรจะเคลียร์แล้ว ส่งมาเลยรออ่านอยู่

โดย: oui IP: 203.144.144.164 วันที่: 25 มกราคม 2553 เวลา:20:38:31 น.

ท่าน oui คืนนี้ข้าคงอยู่ร่วงก๊งกับพวกท่านไม่ได้หรอกนะ พรุ่งนี้ข้าน้อยติดงานเช้าเหลือเกิน เกรงว่าจะไม่ตื่น ไอ้ครั้นจะไม่นอนก็ไม่ไหว เพราะเมื่อคืนก็นอนน้อย ทำไรอยู่หว่า..

ข้าน้อยแวะเวียนมาทักทายเท่านี้ก่อนนะท่าน ขอตัวไปจัดที่นอนให้ฮูหยินของข้าและสมาชิกใหม่ก่อน

ราตรีสวัสดิ์ทุกท่านขอรับ

อ่อ ข้าเตรียมสุราไว้ในครัวนะขอรับ เชิญทุกท่านตามสะดวก

โดย: ยามควงกะ IP: 124.121.102.143 วันที่: 25 มกราคม 2553 เวลา:20:47:31 น.

555...อยากเข้ามาบอกข้าแค่ว่าข้าไม่ได้หายไปไหน

หลังจากได้รับภาระกิจจากท่าน ผอ.
ข้าก็มุ่งมั่นในการทำหน้าที่ บวกกับความบ้าๆบอๆ
ทำให้งานตอนที่ 13 ใกล้เสร็จสมบูรณ์ ด้วยสโลแกน
อะไรที่มีเราไม่แปล อะไรที่ไม่มีเราจิ้นให้...555
(บางตอนข้าเองก็ยังงๆอยู่เลย)

พรุ่งนี้ขอจิ้นอีกวัน ก็ส่งให้ท่านมาชูได้แล้ว
ยังสงสัยอยู่เลยว่าจะใช้ได้สักเท่าไหร่
ตรงไหน ไม่โดนเชิญท่านมาชูเฉือนออกหรือจะเชือดทิ้งก็ได้

5555...เพราะข้าแปลเอามันส์อย่างเดียวเท่านั้น
ขอบอกว่ามันส์มากมาก
ท่านไหน อยากจะรู้ ลองรับซักตอน ตอนใหม่ของท่าน OG ไง

555...หัวเราะมากเหมือนพวกตัวโกงในหนังจีน มัวแต่หัวเราะเลยโดนพระเอกกลับมาซัดฝ่ามือใส่ โดนเบาๆก็ตายแล้วซะงั้น

โดย: ppp IP: 111.84.52.27 วันที่: 25 มกราคม 2553 เวลา:21:30:18 น.

555555pppท่านนี่น่ารักเสมอนะ ดีจิ้นมาเลยเอาแบบตามใจตัวเองสุดๆ ไปเลยท่านอะไรไม่มีก็เอาให้มันมี ตอนนี้ต้องการของหวานๆ ท่าน เกลียดยาขมตอนนี้กระเดือกอะไรไม่ลงแล้ว ขอfic จิ้นตามใจจอมยุทธซิน(คุณชายซอ) ภาคนี้จะลงดาบแม่นางน้อยคยองมีรึเปล่าท่าน แหะ...ล้อเล่นน่า

โดย: oui IP: 203.144.144.164 วันที่: 25 มกราคม 2553 เวลา:21:42:28 น.

ขอบพระคุณท่านมาชูมาก ติดตามอยู่ตลอด ยอดเยี่ยมมากๆ รอตอนต่อไปอยู่ครับ

โดย: gasta IP: 110.49.152.247 วันที่: 25 มกราคม 2553 เวลา:22:20:53 น.

อ๊ากๆๆๆ...ตอนหน้าของข้าแล้วรึ

มีใครยังอยู่บ้างอ่า
อย่าได้ทิ้งกันไป...มาชนกันดีฟ่าทุกคน
กลับบ้านไป4วัน..คิดถึงที่่นี้จิงๆ

โดย: Rosaline IP: 203.144.144.164 วันที่: 25 มกราคม 2553 เวลา:22:24:03 น.

555... ข้านับถือท่าน oui จิงจิง
ท่านทำได้งัยเนี่ย "มีทำไมคนเดียว เอาทีเดียวสองคนไปเลย"
ข้าชอบประโยคนี้จัง แต่รู้สึกข้าจะเพิ่มคำเพิ่มอีกนิดส์นึง
ต้องยกท่านให้เป็นตั้วกอแล้วนะ พี่ใหญ่ oui

ยังไงถ้าไม่ลำบาก ฝากบอกท่านฮูหยินว่า เม้นท์เข้ามาบ้างนะ คุยสนุกดีนะ น้องๆคิดถึง

หลังจากที่จบการขัดๆๆๆ โดยความช่วยเหลือจากน้องที่ทำงาน (จริงๆไปลากคอมันมาดูให้) งานก้อเสร็จสมบูรณ์ พร้อมส่งพรุ่งนี้เช้า (โดยส่วนตัวก้อเกรงใจเจ้าของบทประพันธ์จัง แต่ขอให้เป็นหน้าที่ของหัวหน้าช่างแปลล่ะกัน)

ข้าชอบเฮียบกตอนที่ 3 จัง ดูเป็นคนกึ่งเด็กเหมือนภาคหนึ่ง กึ่งผู้ใหญ่เป็นแมนมีเหตุผล ผสมผสานยังไงไม่รู้ซินะ

โดย: ppp IP: 115.67.12.163 วันที่: 25 มกราคม 2553 เวลา:22:28:35 น.

อะโหย...สาวตรึมจริงๆซะด้วย
ขอบคุณทีมแปลทุกท่านคะ

คุณ ppp คะ แมวดิฉันมันตัวเล็กไปจริงๆหรือนี่ ทำไงต้องไปหาแมวตัวใหม่แล้วมั้ง

หายไปไม่กี่วัน กลับมาอีกทีเป็นศาลาคนเศร้าไปซะงั้น แต่อ่านเมนท์แล้วฮา...เหมือนเดิมเลย โธ่ แล้วไอ้ที่เจาะรูฝาผนังโรงเตี๊ยมไว้ตั้งหลายรู....เสียดายจัง

ไปส่งหลานเรียนพิเศษ สมัยนี้เรียนกันจนแทบไม่มีวันหยุด หวั่นอยู่ว่าจะหนักไป กะว่าจะพาไปเที่ยวบ้าง ก่อนออกจากบ้าน หลานเขาทายปัญหาอะไรเอ่ยกันเล่นๆ
หลานถาม สัตว์อะไรเอ่ย ตัวใหญ่ที่สุดในโลก
ตอบ ก็ไดโนเสาร์นะซิ ใครๆก็รู้
หลานตอบ ใช่ ถูกต้อง
หลานถามต่อ สัตว์อะไรรอยเท้ายาวที่สุดในโลก
ตอบ อืม....เริ่มมั่วไปเรื่อยๆ ..เอ๊า..ยอม
หลานตอบ ไดโนเสาว์...ลื่น
หลานถาม แล้วสัตว์อะไรไม่ชอบอยู่บ้าน
ตอบ สุนัขจรจัด (ผิด) สุนัขเร่ร่อน (ไม่ใช่)...ยอม
หลานตอบ แรด
อึ้ง เล็กน้อย
เออ...งั้นอยู่บ้าน ไม่ต้องไปเที่ยวไหนแล้วโว้ย
รู้สึกร้อนเนื้อร้อนตัวไงไม่รู้
คุณคะ เด็กนรก มีจริงค่ะ

โดย: ติดหนึบ IP: 203.144.144.165 วันที่: 25 มกราคม 2553 เวลา:22:35:05 น.

^^ ท่านมาชูแปลได้ดีมากเลยค่ะ
สำนวนดีมากๆ ขอบคุณที่นั่งหลังขดหลังแข็งแปลให้พวกเราอ่านนะค่ะ

ว่าแต่ ตอน4ทำไมเฮียเราสาวแตกละ อุส่าห์แมนมาตั้งนาน
อยากอ่านแล้วๆๆๆ ^^

คณะแปลสู้ๆต่อไป

โดย: post modern girl IP: 112.142.44.253 วันที่: 25 มกราคม 2553 เวลา:23:19:36 น.

ตามมาให้กำลังใจท่านมาชูกะท่านผอ. ต่อที่นี่อีกทีขอร้าบบบ
ตอนต่อไปเฮียจะสาวแตก เฮ้อ เฮีย ไม่น่าเลย แต่จะได้เจอเจ๊นี่สิ ความรู้สึกข้าน้อยช่างขัดกันเองเสียแล้ว
ไม่รู้จะรับสภาพเฮียสาวแตกได้รึป่าว เพราะออกจะแมนมาตั้งแต่ตอนแรก แต่ก็อยากเจอเจ๊ โอย ปวดหมอง ^ ^

โดย: สาวก 2มุน IP: 202.12.97.100 วันที่: 25 มกราคม 2553 เวลา:23:53:08 น.

up fic ซินยุนบกตอน "เมฆหมอยังมิจางหาย" ให้แล้วนะคะ ในห้องลูกบล็อคช่างอักษร ของ ดอกไม้เฝ้ามอง

ขอ คนละ 1 เม้น เป็นกำลังใจให้ด้วยนะคะ

อยากรู้จังว่า ผีเสื้อ หรือ ดอกไม้ อ่านแล้วรู้สึกอย่างไรบ้างคะ ตอบ ๆ มาหน่อยนะคะ
..........จากคนเฝ้ามอง .......... " _ "

โดย: เฝ้ามอง IP: 110.164.150.183 วันที่: 26 มกราคม 2553 เวลา:0:28:20 น.

วันนี้ยุ่งทั้งวันเลยกว่าจะได้อ่าน เอ๊ะ! ไม่สิ กลายเป็นเมื่อวานไปแล้ว ขอบคุณท่านมาชูมากเลยนะคะที่ทุ่มเทแรงกายแรงใจแปลมาให้อ่านกัน ภาษาสวยมากค่ะ ยิ่งอ่าน ยิ่งสนุก ยิ่งน่าติดตามค่ะ อยากรู้จัง เมื่อไรจะเจอเจ๊สักที ไม่รู้ว่าตอนนี้ท่านมาชูหายปวดเมื่อยรึยัง ข้าน้อยช่วยนวดให้มั๊ยคะ เคยนวดอยู่นะ "ท่าฤาษีดัดตน" ไม่รู้ท่านเคยได้ยินรึเปล่า หายเมื่อยเป็นปลิดทิ้ง แต่อาจเป็นอัมพาตแทน..ล้อเล่นค่ะ ไงก็เป็นกำลังใจให้แปลตอนที่ 10 ต่อแบบไม่เมื่อยเนื้อเมื่อยตัวนะคะ
^______________^
ขอทำหน้าที่หน่อยค่ะ
1."ซุบที่ไม่เหมือนไม่ใช่ซุป" ประโยคนี้น่าจะตัดคำว่า ไม่ ออกนะคะเป็น"ซุบที่เหมือนไม่ใช่ซุป" อันนี้แล้วแต่ท่านพิจารณานะคะ

2."ข้า...อ่า บังเอิญไปเห็นเขากำลังตกที่นั่งลำบาก เขาเลยยื่นมือเข้าไปช่วยเหลือเขานิดหน่อยขอรับ” ประโยคนี้เป็นประโยคที่ยุนบกพูดใช่มั๊ยคะ น่าจะเปลี่ยนคำว่า "เขาเลยยื่นมือ" เป็น "ข้าเลยยื่นมือ" นะคะ อันนี้แล้วแต่ท่านพิจารณานะคะ

3. "เพราะภาพวาดนั่นเทียว" อันนี้ไม่ทราบว่าเป็น "นั่นเชียว" รึเปล่าคะ

4. "ความแต่งต่างทางเชื้อสาย" ตรงคำว่า "ความแตกต่าง" ค่ะ

5. "หันไปพึ่งวิถีทางอาชญกรรมเพราะคิดว่ามันเป็นทางออกที่ดีแล้วงั้นรึ?” ซุนควอนคำรามลั่น"
"ประโยคนี้มี 2 จุดค่ะ คำว่า "อาชญกรรม" เป็น "อาชญากรรม" แล้วก็ "ซุนควอน" เป็น "ซุกควอน"

ปล. ตอนนี้ท่านมาชู แตะมือท่าโรสต่อแล้วใช่มั๊ยคะ งั้นขอเป็นกะละมังใจใบใหญ่ ให้ท่านโรสแปลได้ ไม่เมื่อย ไม่ง่วง หูตาสว่างนะ และก็พักผ่อนเยอะๆ นะคะ

โดย: haewonny IP: 125.24.174.221 วันที่: 26 มกราคม 2553 เวลา:2:05:48 น.

Thanks a lot...g'nite
take care

โดย: Reader IP: 125.24.170.1 วันที่: 26 มกราคม 2553 เวลา:4:34:23 น.

สวัสดีตอนเช้า ทุกๆท่าน

เด๋วขอไปอ่าน ..เมฆหมอกยังมิจางหาย..

ของท่านดอกไม้เฝ้ามองก่อน

โดย: รัก..2มุน..หมดใจ IP: 112.142.13.107 วันที่: 26 มกราคม 2553 เวลา:7:25:59 น.

สวัสดียามเช้าท่านผีเสื้อ..แล..ดอกไม้
มายิ้มยามเช้ากันเถอะ

ยิ้มเถอะยิ้ม เย็นเย็น อย่าเป็นยักษ์
ยิ้มเถอะยิ้ม น่ารัก เป็นหนักหนา
ยิ้มเถอะยิ้ม สดใส วิไลตา
ยิ้มเถอะยิ้ม นำพา มิตรสัมพันธ์

จากท่านจันทร์

โดย: april snow IP: 71.108.177.37 วันที่: 26 มกราคม 2553 เวลา:7:52:22 น.

อดีตกาล ผ่านผัน ถึงวันนี้
ประสบการณ์ มากมี หลายปีผ่าน
เราเจ็บปวด รวดร้าว มายาวนาน
เราสุขล้ำ สำราญ มานานยาว
เมื่อเจ็บปวด รวดร้าว ทุกคราวครั้ง
อย่าผิดหวัง อาวรณ์ จิตร้อนหนาว
เจ็บต้องจำ อย่าซ้ำซาก มากเรื่องราว
อย่าเจ็บปวด รวดร้าว ไม่ลดรา
ในชีวิต ผิดพลาด มีบาดแผล
เพื่อเท่าทัน ทุกข์แท้ แก้รักษา
มีบาดแผล พิษภัย แล้วใส่ยา
ด้วยปล่อยวาง ในชีวา ทุกคราคราว
เมื่อบาดเจ็บ ก็จงอ่าน อาการเจ็บ
เมื่อหนาวเหน็บ ก็จงอ่าน อาการหนาว
อย่าอึดอัด ขัดเคือง ทุกเรื่องราว
อย่าให้ทุกข์ ทบท่าว ยืนยาวยัง
เมื่อความทุกข์ กระแทกกระทั้น เท่าทันทุกข์
อย่าขังคุก ความคิด ด้วยผิดหวัง
อย่าโศกเศร้า ว้าเหว่ โซเซซัง
อย่าจริงจัง กับความทุกข์ เจ่าจุกใจ
ทุกเรื่องราว ลีลา ปัญหาชีวิต
จงทำจิต คงมั่น อย่าหวั่นไหว
โลกธรรม ขึ้นลง คงอะไร
จงทำใจ เรียนโลก อย่าโศกเลย

สำหรับ ผีเสื้อ..แล..ดอกไม้
ที่กำลังทุกข์ขอให้คลายทุกข์
ที่กำลังสุขขอให้สุขยิ่งขึ้น

จากท่านจันทร์

โดย: april snow IP: 71.108.177.37 วันที่: 26 มกราคม 2553 เวลา:8:03:22 น.

..สา่ธุ๊..

555 แซวเล่นนะ ท่านเมษา

กลอนของท่าน เพราะดี

ขอบคุณที่หามาให้อ่าน

โดย: รัก..2มุน..หมดใจ IP: 112.142.13.107 วันที่: 26 มกราคม 2553 เวลา:8:10:26 น.

ขอบใจท่าน เมษา สำหรับบทกลอนที่ทำให้หายเศร้า

อ่านแล้วอยากเศร้าแต่ก้อมีกำลังใจ

เดินตากฝน ปนความทุกข์ แต่แล้วสุขก้อเข้ามา ในเมื่อทุกข์ ละลายไป กับฝนที่เปียกปอน

ท่านเมษา
แต่ว่า.....ตอนท้ายที่สิท่าน

เหมือนตอนพระให้พรเวลาไปวัดเลยอะ อิอิ

มีกลอนส่งมาอีกนะท่าน กะลังป่วงเลย ฮ่าๆๆๆๆ

โดย: okk IP: 202.129.32.226 วันที่: 26 มกราคม 2553 เวลา:8:38:19 น.

โอ๊ยโอ๊ย...ยุ่งยุ่ง...อยากเม้นท์...อยากเม้นท์...
มีเวลาแค่แวะเข้ามาปล่อยความฮาเท่านั้นอ่ะ

ฮาสุด ๆ ( ห้ามส่งให้หัวหน้า)
ตอนที่พระเจ้าสร้างมนุษย์ขึ้นมาใหม่ๆ อวัยวะต่างๆ
ในร่างกายก็ทะเลาะกันว่า ใครควรจะเป็นหัวหน้า
สมองก็บอกว่าฉันควรจะเป็นหัวหน้า
เพราะฉันคิดและตัดสินใจต่างๆนานา

เท้าก็เถียงและบอกว่า
ฉันต่างหากที่ควรเป็นหัวหน้า
เพราะฉันเป็นส่วนที่สำคัญที่สุด
และต้องพาพวกแกทั้งหลายเคลื่อนไปยังจุดหมาย

มือก็สวนขึ้นมาทันที
ฉันต่างหากที่ควรเป็นหัวหน้า
เพราะฉันทำงานหาเงิน มาทำให้พวกแกทั้งหลาย มีชีวิตอยู่ได้
แล้วทั้งอวัยวะทั้งร่างกายก็ต่างยกเหตุผลที่ว่าตัว
เองควรเป็นหัวหน้า

จนมาถึง ' ตูด '
ยังไม่ทันจะเอ่ยเหตุผลของตัวเอง
ทุกอวัยวะก็ขำกลิ้งแล้วพร้อมใจบอกว่า
ไม่มีทาง พวกเราไม่มีวันให้ตูดเป็นหัวหน้าแน่นอน '
เมื่อเป็นดังนั้น ตูดก็สไตร์ค ไม่ยอมทำงาน
เพียงไม่นาน อวัยวะต่างๆ ก็ปั่นป่วนไปหมด

สมองที่ว่าแน่ๆถึงกับสลบเหมือด
จนในที่สุดต้องยอมให้ตูดเป็นหัวหน้า

จากนั้นทุกอวัยวะก็ต้องก้มหน้าก้มตาทำงานของตัวเองต่อไป
ในขณะที่หัวหน้า ก็มีหน้าที่นั่งเฉย แล้วก็ปล่อยของเสียออกมา

ดังนั้นคุณไม่ต้องคิดว่าจะให้คนที่มีสมองเป็นหัวหน้า
เพราะมันเป็นหน้าที่ของ ' ตูด ' เท่านั้น

โดย: ppp IP: 115.67.184.233 วันที่: 26 มกราคม 2553 เวลา:9:17:42 น.

ท่าน ppp ท่านคิดได้งัยกันเนี่ย ข้าน้อยคิดถึงใบหน้าของหัวหน้าขึ้นมาทันที หากบทความนี้ถูกส่งไปถึงท่านหัวหน้า ข้าน้อยคงต้องมาสมัครเป็นสาวใช้ในบล็อคแห่งนี้เป็นแน่ อิ อิ

อย่าลืม ไปเม้นเป็นกำลังใจในห้องลูกบล็อคช่างอักษรของดอกไม้เฝ้ามองด้วยนะเจ้าคะ
หากคะแนนสะสมของข้าน้อยผ่านเกณฑ์ อาจได้รับการคัดเลือกตัวจากท่าน ผอ.วอนวอน ให้เป็นตัวประกอบในเรื่องของท่าน ผอ. '_'

โดย: เฝ้ามอง IP: 110.164.85.8 วันที่: 26 มกราคม 2553 เวลา:9:28:51 น.

ขอมา ขำ หน่อยนะ ท่าน ppp

ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆ กร๊ากก ได้ อีก

อย่างนี้ข้าน้อยจะเป็นอวัยวะ อาไรระเนี่ย ขอไม่เปนหัวหน้าละกัน ฮ่าๆๆๆๆๆ

โดย: okk IP: 202.129.32.226 วันที่: 26 มกราคม 2553 เวลา:9:32:54 น.

ขอ หัวเราะดังๆ ให้กองโลก

ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

โดย: okk IP: 202.129.32.226 วันที่: 26 มกราคม 2553 เวลา:9:41:00 น.

ยามหายหม๊ด

โดย: N.K IP: 192.168.0.174, 61.7.233.202 วันที่: 26 มกราคม 2553 เวลา:9:46:06 น.

พาหยวนเปียวมาคืนค่ะ ปล่อยให้สำนึกผิดอยู่หลายวันไม่ได้เดี๋ยวหายตัวไปอีก แล้วในที่สุดผีเสื้อก็สิ้นฤทธิ์สมน้ำหน้า คนที่เป็นอดีตก็คงต้องปล่อยให้เป็นความทรงจำดีๆ ของชีวิต แต่จะเอามาเป็นปัจจุบันแทนกันไม่รู้เอาสมองส่วนไหนคิด (คนไม่มีหัวใจ) แต่อย่างน้อยอดีตของคนบางคนก็ต้องปล่อยให้เค้าเก็บไว้ในซอกหลืบของหัวใจ(อย่าได้เข้าไปก้าวก่ายกันมากไปเชียว) เดี๋ยวได้ออกแรงกันอีก เจ็บตัว เจ็บใจ เจ็บไปหมดซะทุกสิ่งนี่ทุ่มสุดตัวเลยค่ะ ขอบพระคุณสำหรับแรงใจ มีอะไรจะแอบแว๊บเข้ามานะคะ เช้านี้มีแต่เรื่องดีๆ อยากให้ทุกคนมีความสุขด้วยค่ะ รักทุกคนในบล๊อคที่สุดเลย

ผีเสื้อตัวดี สลบเหมือดอยู่ค่ะ เมื่อคืนเห็นบ่นว่าไม่มีใครอยู่เลยไม่รู้หายไปไหนหมด แถมนอนเลี้ยงยุงอีกทั้งคืน ตอนนนี้หน้ามีจุดแดงอยู่หลายเม็ด น่ารักดีชอบๆ ให้เป็นแบบนี้อีกก็ดีนะคะ สนุกดีความรักเข้มแข็งขึ้นเยอะเลยค่ะ

โดย: ฮูหยิน IP: 203.144.144.165 วันที่: 26 มกราคม 2553 เวลา:11:16:47 น.

น่ารักจังเลย ท่านฮูหยิน

ขอให้รักกันอย่างนี้ไปนานนานนะ

คงไม่มีอะไรดีไปกว่าปัจจุบันที่ต้องอยู่อีกแล้ว

ดีจังที่เศร้าก้อมาระบาย พอสุขก้อมาทักทาย ไม่ลืมกัน อิอิ

โดย: okk IP: 202.129.32.226 วันที่: 26 มกราคม 2553 เวลา:11:23:47 น.

555….ไม่รู้จะสงสารหรือว่า...ตั้วกอ oui ดีนะ
ท่านฮูหยินนี่ก้อ ร้ายกาจไม่เบา ขอคาระวะ....นับถือมานาน

นั่งอมยิ้มอยู่คนเดียวต้องหลบตามซอกของมุมตึก
เอ๊ะ...มันเป็นอะไร ช่วงนี้เดี๋ยวหัวเราะ หน้าบึ้ง อมยิ้ม อ้าวทำหน้าเศร้าอีกแล้ว
ก้อท่าน ผอ. บินวันนี้...เฮ้อ หิวข้าวแล้ว

โดย: ppp IP: 115.67.21.66 วันที่: 26 มกราคม 2553 เวลา:11:33:35 น.

วันนี้มีคนชมว่า "น่ารัก"เป็นคนที่ 2 จากเมื่อคืน ขอบคุณค่ะ
คุณokk ก็ขอให้มีความสุขมากๆ นะคะ
เดี๋ยวขอแวะไปอ่านงานของคุณmarchu แป๊บแอบๆ ย่องเข้าเดี๋ยวไก่ตื่น(ผืเสื้อขี้อ้อน)

โดย: ฮูหยิน IP: 203.144.144.165 วันที่: 26 มกราคม 2553 เวลา:11:38:07 น.

ยินดีด้วยท่านฮูหยินหายเศร้าแล้วนะแวะมาคุยบ่อยๆแล้วกัน

โดย: ตกหล่น IP: 203.144.144.165 วันที่: 26 มกราคม 2553 เวลา:13:15:53 น.

จองฮยาง จะมาแร้ววววววววววว ตอนนี้ 3 เฮีย แมนโคตรๆๆ นอกจากวาดภาพเก่ง กระบี่กระบองก็เลิศศศศ
อีกต่างหาก ม่วนขะนาด
ขอบคุณ ท่าน machu +ท่าน won won

โดย: 111 IP: 165.208.150.3, 203.154.146.54 วันที่: 26 มกราคม 2553 เวลา:13:32:30 น.

ท่านouiขอรับข้าน้อยมิได้หายไปไหนครับ แต่ว่ายังไม่หายจากอาการป่วยครับ แล้วข้าเพิ่งจะแยกชิ้นส่วนเจ้าคอมไปซ่อมครับ ยังไงข้าจะเวียนมานะครับ อืมท่านทำถูกแล้วครับ อดีตก้อคืออดีตเก็บมันไว้ในความทรงจำ ปัจจุบันจงรักษาไว้ให้ดีไม่งั้นท่านจะไม่เหลือทั้งอดีตและปัจจุบันเช่นข้าน้อยนะ ชีวิตที่ร่องลอยเหมือนสายลม ท่านฮูหยินครับท่านช่างน่ารักเสียจริงดีครับที่ท่านเข้าใจ แต่ท่านอย่าลืมนะครับว่าข้าเคยบอกว่าถ้าเขากลับมาท่านต้องเลี้ยงเหล้านะ แต่ข้าคงไม่ได้มาสักพักใหญ่เลยครับ ทุกท่านครับรักษาสุขภาพนะครับ ข้าน้อยยังคงคิดถึงทุกท่าน ขอบคุณทีมแปลและผอ.มากเลยครับและแสดงความยินดีที่มีสมาชิกเพิ่มขึ้นด้วยครับ ข้าน้อยต้องไปพักก่อนล่ะครับแล้วจะกลับมาใหม่นะครับทุกท่าน ขอให้ทุกท่านมีความสุขมากนะครับ

โดย: เกษตรศิลป์ IP: 203.144.144.165 วันที่: 26 มกราคม 2553 เวลา:15:05:53 น.

ฮะ ฮะmhomho มาแว้วว เอ่อ ข้าน้อยมาสายไปหรือเปล่าขอรับ มาช้าก็ยังดีกว่าไม่มาน้อ

โดย: mhomho IP: 118.174.9.60 วันที่: 26 มกราคม 2553 เวลา:18:09:44 น.

**ท่าน haewonny
ขอบคุณนะคะที่อ่านเจอข้อผิดพลาด อิอิ เรายอมรับว่า การมาอ่านเองแปลเอง ย่อมมองข้ามข้อบกพร่องตัวเองได้ง่ายดาย ^^ ขอบคุณที่ชี้แนะ ทุกข้อข้ารับหมดจ้า ยกเว้น

3. "เพราะภาพวาดนั่นเทียว" อันนี้ไม่ทราบว่าเป็น "นั่นเชียว" รึเปล่าคะ

อันนี้ ข้าตั้งใจให้เป็น เทียว ค่ะ ไม่ใช่ เชียว เพราะข้าแค่รู้สึกว่า เทียว มันดูโบราณกว่าดี แต่ ข้าก็ไม่รู้หรอกว่า เทียว จริงๆแล้ว มีใช้กันได้ไหมคะ เหอๆ ใครรู้ช่วยบอกด้่วยนะคะ หาก เทียว ไม่มีใช้จริงๆ ตอนหน้า ก็จะได้ไม่ใช้จ้า ^O^

**ท่าน ppp**
ข้าได้เมลท่านแล้ว อ่านแวบๆแล้ว ขอบอกว่า สงสัยท่านคงได้แปลแน่ๆ 55555 ข้าโอเคกับท่านนะคะ แต่ขออ่านก่อนนะ แล้วหากมีแก้ไร จะส่งให้ท่านอนุมัติก่อนนะ ^^ ไหนๆท่านก็แปลได้ดีทีเดียว เอาตอน 14 ไปด้วยนะ นะ นะ ^O^ เพราะข้ายังเหลืออีกสองตอน เหอๆ - -"

**ตอนหน้ามีแต่คนสงสัยไม บกสาวแตกเหรอคะ อิอิ ก็ต้องรออ่านกันต่อไป แต่ว่า ทั้งนี้ทั้งนั้น หากมีไรให้เคืองใจ อย่าเิพิ่งเคืองบกนะคะ เขามีเหตุผลในการกระทำทุกอย่าง อิอิ ^^

**ท่านโรส**
ตอนหน้าจะของท่านโรสแล้ว อย่าลืม ให้กำลังใจท่านโรสด้วยนะคะ ^^

ท่านโรส ข้าเจ้าได้รับมอบหมายให้มาจับมือกับท่านตอน 5-6 เจ้าค่ะ เพราะผอ.ไปเที่ยว กลัว ลูกบล็อคขาดยาจะลงแดงก่อน อิอิ จึงให้ข้ามาดูแลพลางๆ ฉะนั้นข้าจะรีบอ่านของท่าน แล้วให้ท่านดูนะว่าคิดเห็นอย่างไร ^^

ส่วนคนอื่นๆที่ข้าไม่ได้เอ่ยถึง ข้าขอขอบคุณทุกท่าน ทุกท่านจริงๆ มา ณ ที่นี้นะคะ ^^

โดย: machu pichu IP: 125.24.88.36 วันที่: 26 มกราคม 2553 เวลา:19:53:00 น.

ยังสนุกและยิ่งน่าติดตามเหมือนเคย

รอตอนต่อไป อยากรู้ว่าฮยางจะปรากฏตัวอย่างไร

ขอบคุณมาก ^^'

โดย: ชอง เฮฮี IP: 111.84.34.83 วันที่: 26 มกราคม 2553 เวลา:20:03:13 น.

ว้าว...นี่เป็นท่านมาชูต้องมาแท็กทีมกับข้าน้อยรึนี่
มาๆ...รวมมือเหมือนเดิม(ขาดแต่คุณรัตน์)
......สู้โว้ย อิอิอิ

ว่าแต่ตอน5-6เนี้ยจะแล้วเสร็จเมื่อไหร่อ่า
มีท่อนไคล์แม็กของข้าอยู่ท่อนนึงไม่อยากให้เปลี่ยนเลยจิงๆ
แต่หากต้องแก้ไขก็ยินดี...

แล้วตอน4ผ.อเค้าจะลงตอนไหนพอรู้ป่าว

โดย: Rosaline IP: 117.47.65.210 วันที่: 26 มกราคม 2553 เวลา:20:23:37 น.

ขอยกมือถามด้วยคน

ตอน4 จะลงจอเมื่อใดขอรับ

โดย: รัก..2มุน..หมดใจ.. IP: 124.157.252.89 วันที่: 26 มกราคม 2553 เวลา:20:58:33 น.

ข้ามาแล้วท่านโรส....มาให้กำลังใจท่านมาชูและท่านโรส...จับมือกันปั้นตอน 5 กับ 6

และข้าน้อยเองก็ขอกำลังใจแปลตอน 9 ด้วย...

เพราะตอนนี้ข้าถูกพิษที่มีชื่อว่า แชทรูม
จากบ้านสองมุน ส่งผลให้มือข้ากดแต่ F5 กดแป้นอื่นไม่คล่องเลย จนกว่าจะเข้าห้องแชทได้...แต่พอเข้าได้ จิตใจและสมองของข้าก็หมดสมรรถภาพการแปลงานไปเล๊ย....ซอยข่อยแน๊...

โดย: รัตน์ IP: 111.84.68.141 วันที่: 26 มกราคม 2553 เวลา:22:14:42 น.

ส่งกำลังใจเข่งใหญ่ๆไปให้ท่านรัตน์แล้วนะท่าน

รออ่านงานท่านอยู่นะขอรับ

โดย: รัก..2มุน..หมดใจ IP: 112.142.13.107 วันที่: 26 มกราคม 2553 เวลา:22:28:04 น.

สวัสดีขอร้าบบบ ทุกท่าน
ข้าน้อยหอบกำลังใจเข่งใหญ่มาฝากท่านมาชู และทีมแปลทุกท่านขอรับ
พร้อมกับเหล้าอีกไห สำหรับลูกบ้านขอรับ(ให้น้อยจัง)

โดย: สาวก 2มุน IP: 202.12.97.100 วันที่: 26 มกราคม 2553 เวลา:22:49:52 น.

จบตอน3 แล้วก็รอตอน4 อย่างใจจดใจจ่อ
คิดถึงจองฮยาง
ขอบคุณทั่นมาชู กะ3ตอนที่จบไป ขอเป็นกำลัง
ใจกับทีมแปลตอนต่อๆไป ไฟท์ติ้งๆ =^.^=

โดย: skool IP: 118.174.39.73 วันที่: 26 มกราคม 2553 เวลา:22:56:25 น.

อ๊าก ท่านรัตน์ ขอรับ รีบทำมาธิด่วนท่าน หายใจเข้าพุทธ หายใจออกโท หายใจเข้าแชต หายใจออกแชต เฮ๊ย
ตั้งสติไว้ท่าน พวกข้าน้อยรออ่านงานของท่านอยู่น้า Y Y ฮ่าๆ สู้ๆขอร้าบ

โดย: สาวก 2มุน IP: 202.12.97.100 วันที่: 26 มกราคม 2553 เวลา:23:07:36 น.

เดี๋ยวนี้บ้านนี้เป็นไร..
โดนกองปราบมากวาดล้างหมดแล้วหรอ..
วงเหล้าก็หาย...วงไพ่ก็เงียบ
ข้าน้อย...ไม่มีเพื่อนตั้งวงเลย

ใครยังอยู่บ้างอ่า...เหงา!!!

โดย: Rosaline IP: 125.27.141.176 วันที่: 26 มกราคม 2553 เวลา:23:13:30 น.

ข้าน้อยยังอยู่ขอร้าบบ ท่านโรส
กำลังเผาบทต่อไปอยู่ ฮ่าๆ
คืนนี้อยู่เป็นเพื่อนท่านได้แน่นอนขอรับ
แล้วตอน 4 จะได้อ่านเมื่อไหร่น้อ
เจอเจ้าตัวแล้วก็ถามซะเลย ฮ่าๆ

โดย: สาวก 2มุน IP: 202.12.97.100 วันที่: 26 มกราคม 2553 เวลา:23:40:48 น.

ไม่มีใครอยู่แล้วใช่มั้ยขอรับ
ยืนหง่าวเฝ้าบ้านอยู่คนเดียวแล้วสินะเรา T T

โดย: สาวก 2มุน IP: 202.12.97.100 วันที่: 27 มกราคม 2553 เวลา:0:12:07 น.

เห้อๆ..ท่านยามสาข้าน้อยก็อยากตอบว่า
"จะลงเดี๋ยวนี้แหละท่าน"
แต่ก็ไม่สามารถเพราะทุกอย่างอยู่ที่ท่านผ.อจิงๆอ่า

อยากให้ได้อ่านกันจิงๆเลย...บ้านแตกแน่ๆตอน4ออกเมื่อไหร่
คริคริคริ....

โดย: Rosaline IP: 125.27.141.176 วันที่: 27 มกราคม 2553 เวลา:0:17:10 น.

อ้อ..ท่านโรส กะท่านสาวก2มุน ยังอยู่

ข้าเห็นบ้านเงียบๆ

ผอ.ไม่อยู่ ลูกบ้านเลยหงอยกันหมดเลย

ท่านผอ.เรา จะกลับมาเมื่อใดหนอ

ลูกบล๊อกคิดถึง

โดย: รัก..2มุน..หมดใจ IP: 112.142.13.107 วันที่: 27 มกราคม 2553 เวลา:0:26:01 น.

=|--------|=
@^___^@/'') {ด้วยผลบุญในการแต่ง-แปลที่ทำให้ยุนบกกับจองฮยางของเราสมหวังในนี้ ขอให้ความรักจงเบ่งบานให้ทุกดวงใจ เย้
ขอบคุณทุกคนที่แปล และแต่ง fic ดีๆ ใน บลอคนี้ให้อ่านนิๆ}

โดย: เจ้าเงาะ IP: 203.144.144.164 วันที่: 27 มกราคม 2553 เวลา:1:52:43 น.

อรุณสวัสดิ์ครับทุกท่าน

โดย: ulwil (กระรอกสวน

) วันที่: 27 มกราคม 2553 เวลา:7:18:28 น.

สวัสดียามเช้า ท่านผีเสื้อ.. แล.. ดอกไม้
มาเร็วมาออกกำลังด้วยการขยับที่มุมปาก
แล้วยิ้มรักวันใหม่กันเถอะเรา

ยิ้มเถอะยิ้ม หยาดหยด ความสดชื่น
ยิ้มเถอะยิ้ม หยิบยื่น ความสุขสันต์
ยิ้มเถอะยิ้ม สื่อแสดง การแบ่งปัน
ยิ้มเถอะยิ้ม ป้องกัน อันตราย

จากท่านจันทร์

โดย: april snow IP: 71.108.177.37 วันที่: 27 มกราคม 2553 เวลา:7:21:07 น.

สวัสดีตอนเช้าทุกท่าน
ข้าแอบเข้ามาดูว่าตอนที่ 4 มาหรือยัง
แต่ก็นั่งอ่านบทสนทนาท่านทั้งหลายไปพลาง ๆ ก่อน
แอบยิ้มคนเดียว

ข้าเป็นกำลังใจให้ทีมแปลทุกท่าน สู้ สู้
แต่ก็แอบคิดถึงท่าน Won Won อยู่ในใจ

โดย: บกน้อย IP: 58.136.8.204 วันที่: 27 มกราคม 2553 เวลา:8:58:22 น.

อรุณสวัสดิ์ทุกท่าน กินข้าวกันหรือยัง ข้าวเช้าสำมะคันนะ ต้องกินเยอะๆ
ใช้เวลาเคี้ยวนานๆ เพื่อให้ย่อยได้เป็นพลังงานสมองเต็มที่ (ตื่นมากินตั้งแต่ตี 5 เป็นงัย...555)
เมื่อวานลืมแอร์การ์ดไว้ที่ทำงาน
เลยไม่ได้มาร่วมเม้นท์ ทำให้นอนกระส่ายกระสับ (นิ้วนะ...อิอิอิ)
กำลังคิดว่าจะโดนถล่มเละ ที่ไหนได้ มีแต่ช่างแปลคุยกัน...หุหุหุ
รู้สึกว่าตอน 4 จะบินลอยมาจากเกาหลีนะ ไม่รู้ว่าท่าน ผอ. จะสามารถหรือเปล่า รอลุ้นทุกชั่วโมงเลย

โดย: ppp IP: 115.67.128.207 วันที่: 27 มกราคม 2553 เวลา:9:09:46 น.

ท่าน3p วันนี้ไม่มีโจ๊กมาแจกเหรอ รออ่านอยู่อ่ะ

โดย: april snow IP: 71.108.177.37 วันที่: 27 มกราคม 2553 เวลา:9:19:46 น.

จัดให้ท่านเมษา but now

ระหว่างออกตรวจคนไข้บนดอยไกลปู้นของคุณหมออาสา มีสาวชาวเขาคนหนึ่งมาขอรับการรักษา
"เป็นอะไรมาเหรอครับ" คุณหมอซักถามอาการ
"โต่ะเขา" หญิงสาวชาวเขาพยายามตอบด้วยสำเนียงที่คิดว่าชัดที่สุดแล้ว
คุณหมอคิดในใจ โต่ะเขา...อ้อ...ตกเขา ว่าแล้วก็จัดยาแก้ช้ำ+ยาหม่องไปให้ พร้อมทั้งกำชับให้ทาตรงตำแหน่งที่เป็นวันละ 3 เวลา ทาซ้ำเวลาละ 2 รอบ เดี๋ยวก็หาย
แต่พอวันรุ่งขึ้น หญิงสาวชาวเขาคนเดิมก็กลับมาอีก คราวนี้อาการหนักกว่าเดิม ท่าทางกะโพลกกะเพลก ต้องให้คนช่วยพยุงเดินเข้ามา
"อ้าว วันนี้เป็นอะไรมาหรือครับ" คุณหมอเห็นหน้าก็จำได้
"โต่ะเขา" หญิงสาวชาวเขาตอบเหมือนเดิม แต่หน้าบึ้งตึง
คุณหมอชักงง ก็สั่งยาให้ได้แล้ว ทำไมถึงกลายเป็นแบบนี้ไปได้ "ทายาตามที่หมอสั่งหรือเปล่าครับ"
"ทา แต่มะไหง่ะ" คุณหมอเริ่มสงสัย เลยเรียกพยาบาลที่พอรู้ภาษาชาวเขาให้มาช่วยถาม พยาบาลออกไปซักถามสักพัก ก็กลับมาบอกหมอว่า
"เธอบอกว่า ตกขาวค่ะ แล้วก็แพ้ยาที่หมอให้ไปเพราะทาแล้วแสบมากๆค่ะ"

โดย: ppp IP: 115.67.238.142 วันที่: 27 มกราคม 2553 เวลา:9:52:45 น.

ฮิๆ ชอบๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ทาลึ่งนะตัวเอง แต่ชอบค่ะ เอาอีก
จัดมาเลยเร็วด่วนจี๊ ผีไม่อยู่เร็วๆหน่อย

โดย: ฮูหยิน IP: 203.144.144.164 วันที่: 27 มกราคม 2553 เวลา:10:11:31 น.

โต๊ะจายโม๊ดเลย ..ท่าน3p..ท่านนี่มีเรื่องมาให้จี้อยู่เลยนะ
ท่านฮูหยินบอกเอาอีก เอาอี ผีไม่อยู่
ท่าน3p จัดให้ but now

โดย: april snow IP: 71.108.177.37 วันที่: 27 มกราคม 2553 เวลา:10:21:54 น.

"สาวแผนกคอมพิวเตอร์กำลังช่วยผู้จัดการหนุ่มที่เพิ่งเข้าใหม่ เซ็ตคอมพิวเตอร์ให้ต่อเข้ากับเซอร์เวอร์ของบริษัท เมื่อป้อนข้อมูลมาถึงขั้นที่จะต้องกำหนด password เพื่อเข้าสู่ระบบ เธอจึงถามผู้จัดการว่าต้องการให้ password เป็นอะไร ผู้จัดการหนุ่มคิดจะแกล้งสาวให้อายจึงบอกว่า penis” สาวน้อยหน้าแดงก่ำแต่ก็ป้อน password เข้าไปโดยไม่ทักท้วงอะไร ทันที่ที่กดปุ่ม enter .............. เธอก็หัวเราะออกมาอย่างสะใจใส่หน้าผู้จัดการหนุ่ม เพราะบนหน้าจอปรากฏข้อความว่า "password rejected. not long enough."

โดย: april snow IP: 71.108.177.37 วันที่: 27 มกราคม 2553 เวลา:10:33:40 น.

จัดให้ท่านฮูหยิน แต่ทะลึ่งหน่อยนะ but now

อากิเน๊ะ & อาเจโปะ ฮา..ฮา...

กระเหรี่ยงหนุ่มคนนี้ หลังจากแต่งงานกับสาวชาวเขาเดียวกันได้ไม่นาน
เธอก็ตั้งท้องลูกคนแรก ประคองครรภ์อยู่บนยอดดอยจนใกล้คลอด
เธอก็รีบชวนเพื่อนสาวบ้านใกล้กันมาแอ๊ดมิทยังโรงพยาบาลพื้นราบ
เตรียมตัวและเตรียมพร้อม เพื่อจะเป็นคุณแม่อย่างเต็มที่
เธอนอนครางโอดโอยอยู่จนคุณหมอบอกว่า ถึงเวลาแล้วท ี่จะต้องเข้าห้องคลอด
แต่ก่อนเข้าหมอก็แจ้งแก่เธอว่าต้องทำความสะอาดอวัยวะเพศก่อน
โดยการแว๊กซ์ หรือกำจัดขนบริเวณนั้นให้เหี้ยนเตียน
เมื่อเธอได้ยินเธอก็ให้ตกอกตกใจยิ่งนัก
แล้วก็ตั้งมั่นกับตัวเองว่ายังไงก็ไม่ให้หมอโกนแน่นอน
ขณะพยาบาลจับขึ้นขาหยั่ง เธอก็ส่ายหน้าแล้วเอามือปิดตรงนั้นไว้แน่น "
เราม่าโกเดะขาด " เธอพูดกับหมอเสียงแข็ง
" ไม่โกนไม่ได้นะคะ เพราะว่าบริเวณนั้นมันสกปรก แล้วอาจจะทำให้ลูกติดเชื้อ "
หมออธิบาย " ม่าโก ยางายเราก็ม่าโก "
คุณหมออธิบายซ้ำแล้วซ้ำเล่าเธอก็ยังไม่ยอม แต่แล้วจู่ๆ
เธอก็หาทางออกให้คุณหมอได้ ด้วยวิธีที่เธอคิดว่า
น่าจะเป็นการพบ! กันครึ่งทาง " แหวะ ๆ อากิเน๊ะ....แหวะ ๆ อากิเน๊ะ "
เธอพูดประโยคนี้กับหมอ แต่หมอฟังยังไงก็ไม่เข้าใจ
เพื่อนสาวของเธอที่มาด้วยก็ช่วยอะไรไม่ได้ เพราะพูดไม่ชัดเหมือนกัน

ในที่สุด หมอก็บอกกับเพื่อนสาวของ
เธอว่าให้ไปตามสามีของหญิงคนนี้มาให้หน่อยเพราะพูดกันไม่รู้เรื่อง
เพื่อนสาวของเธอรีบขึ้นดอยไปตามสามีเธอมา
เมื่อมาถึงคุณหมอก็บอกกับสามีเธอว่า
" นี่ช่วยอธิบายให้เมียเธอเข้าใจหน่อยว่ายังไงก็ต้องโกนเพราะถ้าไม่โกนเด็กอาจจะเป็นอันตราย"
สามีรีบหันไปพูดกับภรรยาเหมือนที่หมอบอก แต่คำตอบก็ได้กลับมา อย่างเดิม คือ "
แหวะ ๆ อากิเน๊ะ"
" ไหนบอกหมอซิว่าเมียเธอพูดว่ายังไง " หมอถาม
" เมียผมบอกว่าให้หมอแหวก ๆ แล้วเอากิ๊บเหน็บครับ "
หมอได้ยินก็สะดุ้งโหยง และบอกกลับไปว่า " เธอจะบ้าเหรอ!
ใครมาคลอดลูกก็ต้องโกนกันทั้งนั้น แล้วกิ๊บ ที่ไหนมันจะเก็บได้ทุกเส้นล่ะ "
สามีหันไปพูดกับภรรยา และก็ได้คำตอบกลับมาว่า " หวิ ๆ อาเจโปะ....หวิ ๆอาเจโปะ "
" อ่ะ...ไหนว่ามาซิ เมียเธอบอกว่ายังไง " หมอถาม
สามีอ้ำอึ้งไปชั่วครู่ แล้วก็บรรจง! แปลให้หมอฟังว่า

" เมียผมบอกว่า ถ้าหมอกลัวว่าจะเก็บไม่ได้ทุกเส้น ก็ให้หมอหวีๆ
แล้วก็เอาเจลโปะครับ "

โดย: ppp IP: 115.67.185.218 วันที่: 27 มกราคม 2553 เวลา:10:34:58 น.

ดีจ้ะ คุณapril อืมเวลาคนเราพูดน้อยลงแล้วก็ฟังมากขึ้นนี่มันดีเนอะ 2วันมานี้พูดน้อยๆๆๆๆ ยิ้มมากๆๆๆๆๆ
เล่นเอาคนบางคนเอ๋อไปเลยฮิๆๆๆๆๆ
ppp หายไปนานจัง pleaseๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

นี่รู้สึกพักนี้ยุนบกจะแอบมีกิ๊กกระจัดกระจายอยู่ตามficอื่นนะคะ แล้วจองฮยางรู้เรื่องรึยังเนี่ย

โดย: ฮูหยิน IP: 203.144.144.164 วันที่: 27 มกราคม 2553 เวลา:10:37:30 น.

55555555555555555555555555555555
โตะ กะ อี้ เลย อะ ตะ เอ
ppp คนดีเอาอีก เย้ ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
โคะ ไร มะ รู้ ทา ลึ่ง ชิก เป๋ง เลย

โดย: ฮูหยิน IP: 203.144.144.164 วันที่: 27 มกราคม 2553 เวลา:10:44:29 น.

คุณapril สู้ๆ not long enought ฮิๆๆๆๆๆอันนี้ต้องขยายๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

โดย: ฮูหยิน IP: 203.144.144.164 วันที่: 27 มกราคม 2553 เวลา:10:47:31 น.

นั่นแน่ท่านฮูหยินชอบ...จะให้ขยายๆๆๆๆๆ ป่ะเดี๋ยวหยวนเปียกของท่านจะมาเล่นข้าน้อยได้ 5555

โดย: april snow IP: 71.108.177.37 วันที่: 27 มกราคม 2553 เวลา:11:18:35 น.

ซักผ้า!!
สามีภรรยาคู่หนึ่งแต่งงานกันมาหลายปีและมีลูก 1 คน กำลังอยากรู้อยากเห็น
สองสามีภรรยาจึงตกลงกันว่า ถ้าวันไหนที่จะมีกิจกรรมเข้าจังหวะให้พูดว่า
"ซักผ้า" อยู่มาวันหนึ่งสามีก็เอ่ยกับภรรยาว่า
สามี : ที่รักจ๋าวันนี้เราซักผ้ากันเถอะ
ภรรยา : ไม่ได้หรอกค่ะ วันนี้เครื่องซักผ้าเสีย (วันเบาๆ)
สองวันต่อมา สามีก็เอ่ยกับภรรยาอีกว่า
สามี : ที่รักจ๋าวันนี้เราซักผ้ากันได้แล้วหรือยังจ๊ะ
ภรรยา : ยังไม่ได้หรอกค่ะ เครื่องซักผ้ายังซ่อมไม่เสร็จจ๊ะ
สามวันถัดมา
ภรรยา : ที่รักจ๋าวันนี้เครื่องซักผ้าใช้ได้แล้วค่ะ
สามี : อ๋อ ! ไม่ต้องแล้วหล่ะ เพราะเมื่อวานพี่ใช้มือซักไปเรียบร้อยแล้ว
ภรรยา : !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

โดย: april snow IP: 71.108.177.37 วันที่: 27 มกราคม 2553 เวลา:11:41:13 น.

ท่าน 3p อยู่เชียงใหม่ป่ะครับ แฮ่ะ มุขชาวเขานี่คุ้นๆ

โดย: ulwil (กระรอกสวน

) วันที่: 27 มกราคม 2553 เวลา:11:49:35 น.

555

"แหวะๆ..อากิเน๊ะ"

"หวิๆ..อาเจโป๊ะ"

คิดมุกได้งัยเนี่ย ฮ่าาาาาาาาาา

เอาอีก ท่านppp

โดย: รัก..2มุน..หมดใจ IP: 112.142.13.107 วันที่: 27 มกราคม 2553 เวลา:11:50:33 น.

555
ไม่ได้อยู่เชียงใหม่จ้า
แต่ไปหลายครั้งแล้ว แต่หาร้านกินข้าวอร่อยๆไม่ค่อยเจอเลย
ท่าน ulwil อยู่เชียงใหม่ก้อแนะนำด้วยซินะนะนะ

โดย: ppp IP: 115.67.56.199 วันที่: 27 มกราคม 2553 เวลา:12:09:22 น.

"เครื่องซักผ้าเสีย" ดีล่ะยืมใช้หน่อยนะคะคุณapril
แต่เอ.........เดี๋ยวนี้เครื่องหยอดเหรียญมันมีเยอะจัง

หยวนเปียวไม่สบายค่ะ หน้าเป็นสังฆตัง ต้องพาไปถกหนังหน้าใหม่ ส่วนเจ้านายก็ฮิๆๆๆหน้ายังไม่หายเป็นลายจุดๆ เลยยังมาโม้อีกว่านอนดึก ดูดิสิวขึ้นเลย
พักเที่ยงทานข้าวกันรึยังคะ ตอนนี้ไม่หิวเลยค่ะ อิ่มๆๆๆๆๆๆๆๆจาย

โดย: ฮูหยิน IP: 203.144.144.165 วันที่: 27 มกราคม 2553 เวลา:12:12:09 น.

พยายามอย่าให้เครื่องซักผ้าเสียบ่อยนะจ๊ะท่านฮูหยิน..
ป่ะเดี๋ยวท่านผีเสื้อของท่านจะออกไปซักข้างนอก..555
ก็ท่านบอกใช่ไหมว่าเดี๋ยวนี้เครื่องหยอดเหรียญมันเยอะ..
งั้นต้องระวังเป็นอย่างมากเชียวแหละ..พยายามอย่าให้เครื่องเสียเนอะ...อิอิ กิ้ว ๆๆ

โดย: april snow IP: 71.108.177.37 วันที่: 27 มกราคม 2553 เวลา:12:35:43 น.