พลังทำลายล้างของความหึง(20/2/07)
20 กุมภาพันธ์ 2007
วันนี้ผมจะจูบเธอ(จี ฮุน)
ใน โรงหนัง AMC สาขา 600 N Michigan ตอนบ่าย ๆ
และไม่หวั่นแม้จะต้องแลกกับการโดนตบ (เพราะแอบหน้าด้านเชื่อว่า ต่อให้ไม่ได้เป็นแฟนกันก็เถอะ แต่ใครเล่าจะไม่อยากให้ผู้ชายในสเปคมาจูบ )
หนังเรื่องอะไรยังไม่รู้
คือที่ไม่รู้เพราะ มันเป็นแค่แผนการคร่าว ๆ ของผม ขอได้ไปดูหนังด้วยกันก่อนเป็นพอ
แต่เอาจริง.......
เพราะวันนี้เป็นวันอังคารสุดท้ายของอาทิตย์สุดท้ายที่ จี ฮุน จะอยู่ในชิคาโก้่ เข้าช่วงโค้งสุดท้ายของละครรักข้ามชาติของผมแล้ว
ผมต้องทำอะไรซักอย่าง
ผมต้องจูบเธอให้ได้
แต่............
ผมหมดสิทธิ์นั้นโดยฉับพลัน ในทันทีที่เธอตอบผมว่า "วันนี้ไม่ว่าง" ตั้งแต่ไก่โห่ เธอจะไป University of Illinois in Chicago กับ ไอ้ฮีเจ(และเพื่อนของมัน) หลังเลิกเรียน
ไอ้ฮีเจ อีกแล้ว
โอ้ โห!!!! รับไม่ด้ายยยยยยยยยยยยย ที่อยู่ดี ๆ ผมก็ต้องมาเผชิญความจริงที่ว่า "รถ 1 คัน" เพียงเท่านั้นที่มันมี ทำให้มันกลายเป็นฝ่ายได้เปรียบในละครรักเรื่องนี้ไปเสียแล้ว
(ป.ล รถยนต์ช่วยได้เยอะจริง ๆ นะครับที่ ชิคาโก้ อย่างน้อย ที่เธอจะไปในวันนี้ก็ต้องไปด้วยรถยนต์-----แม้ว่าอีกมุมหนึ่งผมก็เข้าใจว่า ทำไม 2 พี่น้องต้องการรถยนต์ในช่วงใกล้กลับเกาหลีแบบนี้ ก็เธอคงต้องรีบไปเที่ยวอีกหลายที่อ่ะ บางที CTA (รถไฟขนส่งมวลชนประจำเมือง)มันก็ลำบาก )
ไอ้ ฮีเจ (ที่แท้มันคือ)ผู้ร้ายตัวจริง!!!
เรื่องแบบนี้ ผมควรเข้าใจสถานการณ์ใช่มั้ยครับ? เหตุผลก็เห็นอยู่ทนโท่ แต่ว่า "เหตุผล" ใช้ไม่ได้กับ "คนที่กำลังมีความรัก" และกำลังถูก "ความรักเข้าครอบงำอย่างหน้ามืดตามัว" อย่างผมหรอกครับ
ในที่สุด ณ.เวลา 10.33 น. "ความขี้หึง" ของผมก็ทะลักจุดแตก และแสดงอานุภาพอันร้ายกาจออกมา
ระเบิดออกมาตูม ๆ ได้ 3 ตูมหนัก ๆ สนั่นร.รสอนภาษาแห่งหนึ่งในชิคาโก้ได้ดังนี้......
1."ช่วงพัก 15 นาที จี ฮุน เดินมาคุยกับผม เธอถามผมว่า "Did you have a good weekend?" เธอยิ้ม แต่ผมทำหน้าเย็นชาสุด ๆ มองหน้าเธอ ถอนหายใจ และพูดว่า "Of course not" แล้วหันหน้าหนีแสดงออกว่าไม่อยากพูดด้วยทันที
2."ผมไม่กินข้าวเที่ยงเป็นครั้งที่ 2 และคราวนี้เธอรู้ เธอเป็นคนเดียวที่เดินมาตามผม(ซึ่งนอนเซ็งอยู่บนโซฟาตัวเดิม) ให้ไปกินข้าว แต่ผมทำหน้าเย็นชา มองเธอ แล้วบอกว่า "ไม่มีอารมณ์น่ะ ไปกินเถอะ วันนี้ไม่อยากกิน"
3.ซักพักหลังเธอกินข้าวเสร็จเธอกลับมายืนเล่นที่ lounge ผมเห็นเธอ ผมเลยกระโดดขึ้นมาจากโซฟา ถอนหายใจ ควักกระเป๋าเดินออกจากร.ร โดดคาบบ่าย ผ่านหน้าเธอ หน้ายังไม่เหลียวไปมอง ทันที
วันศุกร์ที่แล้วผมอยากงอนเธอแบบนี้แหละแต่ผมไม่มีโอกาส(แถมดันมาสวีทกันแทนเสียอีก) วันนี้ได้ทำสมใจ........
แต่ ประเด็นคือ มันไม่ใช่ ว่า "การได้งอนคนบางคนสมใจตัวเอง"(เสียที) มันจัดว่าเป็นการประสบความสำเร็จน่ะสิครับ
ไม่ใช่ว่าผมไม่รู้ แต่ว่า คนขี้หึง,คนขี้งอน ยังไง ๆ ก็ย่อมต้องใช้ พลังของตัวเอง(คือ หึง และ งอน)เข้าซักวัน
กับแฟนเก่าผมก็ หึง+งอน จนชีวิตรักพังทลาย(ยับเยินสุดๆ)ไป 1 รอบ แต่พังครั้งเดียวคงยังไม่พอให้ "เข็ด"
วันนี้ผมจึงได้ลงมือทำ "สิ่งที่เปลี่ยนแปลงเรื่องราวทุกอย่างระหว่าง ผม กับ จี ฮุน ไปตลอดกาล" ด้วยน้ำมือของตัวเองอย่างเลือดเย็น ไปอีก 1 คดี ู ที่จริงแล้ว วิธีแก้ "การงอน" น่ะมันง่ายนิดเดียว ก็แค่มา "ง้อ" ผมก็หายงอนแล้วอ่ะ แต่ที่ไม่เข้าใจเลยก็คือ มันเป็นไปได้ยังไงที่ ผู้หญิงทุกคนที่ผมเจอในชีวิตรัก ทำไมถึงไม่เคยมาง้อ ผมเอาเสียเลย.........
แถมคราวนี้ผมดันไป "งอน" คนที่ยังไม่ได้เป็นแฟนกันด้วยอีกต่างหาก น่ะสิครับ
เฮ้อ!!!!
Create Date : 23 เมษายน 2550 |
|
19 comments |
Last Update : 29 กุมภาพันธ์ 2551 11:52:03 น. |
Counter : 507 Pageviews. |
|
|
|