ไปเคาท์ดาวน์ที่ Times Square 2 (31/12/07)
ความเดิมตอนที่แล้ว.........
นี่คือ "สิ่งที่ผมทุ่มทุนสร้างเพื่อ ผลิตละครชีวิตเรื่อง New Year's Eve ปี 2008 ของตัวเอง"
1.โดดเรียน 4 คาบ!!! 2.อดเห็นหน้า บุคคลหน้าตาน่ารักที่สุดประจำร.รที่ผม(ค่อนข้าง)เชื่อว่าเป็นทอม 16 ช.ม !!! 3.เดินทางรอนแรมห่างชิคาโก้+จากอ้อมอกแม่มา 9 วัน !!! 4.ไม่ไปเล่น iceskating ที่ Central Park ตามนัดกับเพื่อน 5 คน!!! 5.บอกปฎิเสธ ปาร์ตี้ New Year ตอนกลางคืนที่ "นาย"เชิญชวน 2 รอบ!!! 6.ปลีกวิเวก มายืนอยู่คนเดียวท่ามกลางคนเป็น 100,000 ๆ !!! 7.อดข้าวเที่ยง+ข้าวเย็น รวม 2 มื้อ !!! 8.ทำร้ายขาซ้ายของตัวเองที่กำลัง ปวดระบม(จากการเดินเยอะ) 1 ข้าง!!!
ลงทุนไปเยอะนะ
ทั้งหมดนั้นแค่ เพียงเพื่อต้องการ ทำให้ความฝันอายุ 10 กว่าปีของผม
ที่เริ่มสร้างตัวขึ้น ตั้งแต่สมัยยังเป็นเด็กน้อยตาดำ ๆ เด็กน้อยที่คอยเกาะหน้าจอทีวีดูช่อง 7 ที่เมื่อวันปีใหม่มาถึงทีไร เห็นเค้าถ่ายทอดสด งาน "เคาท์ดาวน์ที่ไทม์แสควร์" ทีไร มันฝังใจเหลือเกิน "ผมต้องมาที่นี่ให้ได้" ผมบอกตัวเองตั้งแต่ 9 ขวบ
(หารูปตัวเองตอนเกาะทีวีไม่ได้ เลยใช้รูปเกาะจักรยานแทน)
แต่ตอนนี้...... ผมอยู่ที่นี่แล้ว Times Square,New York City แต่ผมกำลังปวดฉี่
ปวดฉี่ในระดับ 9 ริกเตอร์ คืออั้นไม่ไหวแล้ว แผ่นดินใกล้จะแตกแล้ว ในขณะที่เข็มนาฬิกา บอกเวลาว่า เวลาแห่งการ เคาท์ดาวน์ ยังเหลืออีก(ตั้ง) 8 ช.ม 10 นาที 51 วินาที !!!
และผมไม่สามารถไปปลดปล่อยได้ เพราะมี กรงเหล็กขวางกั้นอิสรภาพของสายน้ำของผม เอาไว้
แถมสถานการณ์ในขณะนี้...... NYPD กันคนไม่ให้เข้ามาเพิ่มในบริเวณ Times Square อีกแล้ว ด้วยการคุมเข้มอย่างรัดกุม
หันทางซ้ายก็ NYPD
หันขวา ก็ NYPD
มีแค่ option เดียวให้ พวกเราเลือก คือ
เข้าไม่ได้ แต่ออกได้...... เพียง แต่ออกแล้วเข้ามาไม่ได้อีกเลยเท่านั้นเอง............. ช่างเป็น เงื่อนไข ง่าย ๆ ไม่ซับซ้อน แต่โหดร้ายมาก
และผมเองก็รู้ตัวดีว่า แม้จะดูหนังสายลับมาเยอะ แต่ความจริงแล้ว ผมไม่ใช่ Jason Bourne ที่จะย่องหนี NYPD ไปฉี่แล้ว ย่องกลับเข้าใหม่โดยที่ พวกเขาไม่รู้
สุดท้าย.......
สิ่งที่ผมไม่อยากให้เกิดขึ้นในวันนี้ที่สุด ก็เกิดขึ้นจริง ๆ คือ ภาพของผมเดินหันหลัง ก้มหน้า เดินออกไปจาก Times Square อย่างช้า ๆ ยอมให้ความจริงพุ่งเข้าชน อย่างปวดร้าว เมื่อเวลา ยังเหลืออีก 6 ช.ม ว่า.........
จากสถิติส่วนตัว ผมสามารถอั้นฉี่ได้เพียงแค่ 2 ช.มกว่า ๆ เท่านั้น และ 2 ช.มนั้นได้ครบแล้ว
ลาก่อน Times Square
จากนี้ไปผมคงจะได้จำไว้อย่างไม่มีวันลืมว่า
ไม่ว่าจะเดินทางมาไกลแค่ไหน ไม่ว่าจะตั้งใจมากเท่าไหร่ สะสมความฝันที่จะได้มา เคาท์ดาวน์ ที่นี่นานแค่ไหน แต่ถ้าเกิดปวดฉี่ และ ไม่สามารถอั้นได้ ก็ต้องจากไป เหมือนเช่นผมในคืนวันนี้
Wonton Soup เช้านี้นี่เอง ที่ทำให้ ความฝันของผม โบยบินไปพร้อมกับปีเก่า
ลาก่อนนะ บอล New Year's Eve
Create Date : 08 มกราคม 2551 |
|
25 comments |
Last Update : 8 มกราคม 2551 14:11:48 น. |
Counter : 705 Pageviews. |
|
|
|
ว่าแล้วว่าต้องทนไม่ได้อดเลยความฝันที่ตั้งใจไว้ตั้ง 10 ปี โฮฮฮฮฮฮฮ