โทรศัพท์ลึกลับจาก Washington,DC(26/12/07)
เป็นวันที่ มรดก อันล้ำค่า ในช่วง Holidays Season ของผม เหลือแค่ "วันปีใหม่" เป็น มรดก ชิ้นสำคัญชิ้นสุดท้าย และผมจะไม่ให้ใครหน้าไหน แย่ง มันไปจากผมอีกแล้ว และผมทำการตัดสินใจ อย่าง อุกอาจ ตัดนายออกจาก กองมรดก นั้น ด้วยการเดินหอบกระเป๋าหนัก ๆ 2 ใบจากมา....... แม้นาย จะบอกว่า "พี่ นอนห้องผมจนกลับเลยก็ได้นะ" แต่ นับจากนี้ไป ผมตัดสินใจที่จะไม่มีนาย ใน ทริป นิวยอร์ค ซิตี้ ของผม ในอีก 7 วันที่เหลือ อีกแล้ว ปล่อยให้นาย ยังคงมีเพื่อนอีก 3 คน(แถมแฟนนายอีก 1) และยอมปล่อยให้ตัวผมเองเหลือแค่เพียง เงา อย่างไม่เกรงกลัว ความโดดเดี่ยวเดียวดาย ที่คงจะนั่งกระดิกเท้ารออยู่ข้างหน้า ออกเดินทาง ออกจากที่พักนาย ออกเดินทาง ออกจาก Manhattan มุ่งสู่บ้านเพื่อนแม่ แถว ๆ ชานเมือง เพียงลำพัง เมื่อเวลาตะวันอยู่กลางหัว หันหน้าเข้าหา ความเงียบสงบ ณ.หมู่บ้าน Pearl River แห่งเมือง Rockland County อันร่มรื่น ตั้งใจจะนั่งคิด+นอนคิด เงียบ ๆ คนเดียวซักครึ่งวันที่เหลือ ว่า จะเอาไงต่อกับ 7 วันที่เหลือดี วันนี้คง พักการเดินทางกลับเข้าไปใน Manhattan ไว้ซักวัน เพราะ หลังจาก เผชิญกับ วันคริสต์มาสอันล้มเหลว มาหมาด ๆ ผม hurt ไม่ใช่น้อย ผมอยากนอนเลียแผลใจเงียบ ๆ แต่ยังไม่ทันจะนั่งรถมาถึง บ้านเพื่อนแม่(ซึ่งใช้เวลาจาก Manhattan 1 ช.ม 15 นาที) โทรศัพท์ลึกลับก็ดังขึ้นในกระเป๋ากางเกงของผม มันเป็นโทรศัพท์ที่มีต้นสายมาจากกรุง Washington,DC เขาเป็นผู้ชายเสียงแหบทุ้ม พูดจาเรียบ ๆ ทันทีที่ผมทักทายกับเขาผ่านเสียงตามสายเพียงแค่ไม่กี่คำ เขาก็บอกให้ผม นั่งรถไฟกลับออกมาจาก หมู่บ้าน Pearl River ทันที (ทั้ง ๆ ที่ผมยังเดินทางไม่ถึงบ้านเพื่อนแม่เลย) และเขาสั่งให้ผม มองหา รถไฟ Amtrak ขบวน 5 โมงเย็น แล้วตรงไปซื้อตั๋วโดยทันที อย่างที่ไม่ต้องสนใจว่าราคาตั๋วจะเท่่าไหร่ (เพราะเขาจะจัดการทุกอย่างให้) ผมแทบจะ พูดสวนกับเขา ออกไปทันทีว่า "คิดดีแล้วหรือ? เพราะว่า นี่ช่างเป็นการเดินทางที่ฉุกละหุก มาก ๆ ผมเพิ่งจะเดินทางเข้า Pearl River แต่ยังไม่ทันจะถึง ผมก็จะต้องเดินทางข้ามรัฐ อย่างไม่ได้เตรียมตัวอะไรเลย ภายในเวลา 10 นาทีเนี่ยนะ?" ผมถามเขาอีกครั้งเพื่อความแน่ใจ สุดท้าย.... ผมเข้าไปเก็บกระเป๋าหนัก ๆ 2 ใบ แล้วหยิบแค่เสื้อผ้า มา 2 ชุด ยัดใส่กระเป๋า รีบมุ่งหน้ากลับเข้าไปใน Manhattan อีกจนได้ รีบไปขึ้นรถไฟขบวนนั้นให้ทัน เจอหน้าเพื่อนแม่ไม่ถึง 15 นาที ด้วยซ้ำ การเดินทางของผมก็เริ่มต้นขึ้นอีกครั้ง......... เขาบอกกับผมว่า รถไฟจาก Penn Station,NY ที่ออกเวลา 5 โมงเย็น จะเดินทางมาถึง กรุง Washington,DC ที่เวลา 8.25 น. และ เขาจะรอผมอยู่ที่นั่น ยังไงก็ตาม ผมรู้สึกตื่นเต้นอย่างบอกไม่ถูก กับการเดินทางครั้งนี้ 1.ผมว่า การเดินทางไกล อันฉุกละหุก นั้น มันก็ตื่นเต้นดี 2.มันน่าจะเป็นการ ชดใช้วันคริสต์มาสที่เพิ่งล้มเหลว ลงไปได้เป็นอย่างดี 3.การเดินทางไป DC ที่ไม่ได้วางแผนไว้ก่อนเลยครั้งนี้ เป็นการเดินทางไปเจอเขา เพราะว่า 3 ช.ม 25 นาที จากมหานคร New York สู่กรุง Washington,DC ที่มุ่งหน้าไปสู่ การพบเขานั้น ที่จริงแล้ว มีค่าเท่ากับ 1 ปี 2 เดือน ที่ผมพลัดพรากจาก เขา ต่างหาก 1 ปี 2 เดือนผ่านไป จาก ดอนเมือง,ประเทศไทย ค่ำคืนนี้ ผมพบกับเขาอีกครั้ง........... คุณพ่อ Woody ที่ กรุง Washington,DC สหรัฐอเมริกา
Create Date : 01 มกราคม 2551
21 comments
Last Update : 1 มกราคม 2551 20:48:54 น.
Counter : 770 Pageviews.