วันนี้ที่บ้าน? อื้มๆ ไม่รู้นะว่าอยู่บ้านจริงๆมัน ก็ออกจะดี ทุกครั้งเดินทางด้วยรถโดยสารปรับอากาศจากกรุงเทพฯ  เพื่อที่จะกลับบ้านของผมที่อยู่ต่างจังหวัด การจะออกเดินทางแต่ละครั้งต้องเตรียมตัวเทำใจและแสนที่จะหงุดหงิดทุกครั้งที่จะต้องทนอุดอู้ที่จะต้องทนนั่งอยู่บนรถเป็นเวลาไม่น้อยกว่า ห้าถึงหกชั่วโมง  ถึงแม้หลายครั้งที่ตัวเองจะได้เดินทางด้วยรถส่วนตัวของคนอื่นที่ได้อาศัยติดรถอยู่บ่อยๆ ก็รู้สึกไม่ชอบอยู่ดี  ความรู้สึกอึดอัดหงุดหงินนี้มันไม่ได้เกิดจากการที่เราเดินทางหรอกนะครับ  ไอ้เรื่องที่จะต้องทนนั่งนานก็ไม่เท่าไหร่ปวดเมื้อยจากการนั่งไปนานๆบิดเนื้อบิดตัวก็พอจะช่วยทุเลาเบาบางอาการปวดเมื่อยตัวให้พอที่จะหายได้บ้างหลับไปเดี๋ยวเดียวก็ถึง  ใช้รถสาธารณะเหรอคนเยอะวุ่นวายคนนั่งข้างเราเห็นหน้าแล้วรู้สึกอึดอัดไม่ชอบถ้าเป็นสาวๆหน้าตาน่ารักก็พอว่าแบบนี้ก็ไม่ใช่ประเด็นสำหรับการเดินทางหรอก  แต่อันที่จริงแล้วเป็นเพราะบ้านผมมันไม่มีความเจริญน่ะสิครับ สิ่งอำนวยความสะดวกเทคโนโลยีมันยังมาไม่ถึง  ผมเคยคิดไปเล่นๆ ในบ้างครั้งว่า  เป็นเพราะเจ้าตัวเทคโนโลยีนี่มันสะกดคำว่า "ชนบท" ไม่เป็นมันเลยไ่ม่กล้าที่จะเข้ามากระจายความสะดวกสะบายให้ ทุกวันนี้บ้านที่ผมพักอาศัยอยู่ที่ต่างจังหวัด มันก็กันดานซะจนถนนเข้าบ้านผมยังเป็นลูกรังอยู่เลยทั้งๆที่้บ้านคนอื่นที่เค้าอยู่ในหมู่บ้านเดียวกันมีถนนคอนกรีตเสริมเหล็กผ่านกันไปเกือบหมดทุกหลังคาเรือนแล้ว  เวลารถวิ่งผ่านมาทีฝุ่นคลุ้ง  ละอองฝุ่นเล็กๆ สีแดงปนส้มก็ลอยละิลิ่วปลิวไปตามกระแสลมจากรถ ปะทะแรงลมร้อนๆ แห้งๆ ชวนกันลอยไปเกาะหลังคาบ้านเสื้อผ้า หน้าผมจนบางครั้งอาบน้ำก็เปลี่ยนสีออกส้มนิด  พูดถึงเรื่องอาบน้ำนี่ก็เป็นประเด็นสำคัญยิ่งช่วงร้อนๆ อย่างนี้ด้วยแล้วไม่ทราบว่าการประปาภูมิภาคเค้าใส่เกลือให้น้ำให้ประชาชนให้อุปโภคเหรอครับ บ้านผมอย่างเค็มเลยเอาสบู่ถูตัวจนกล้ามแทบจะขึ้นแขนหวังจะได้ฟองละเอียดเนียนนุ่มช่วยชำระล้าง  แต่เอากับมันสิก็น้ำบ้านผมมันเป็นน้ำเค็มน้ำกระด้างกร่อย กินไม่ได้อาบได้ฟองไม่มีลื่นอย่างเดียวให้ความรู้สึกเหมือนเอาสบู่ไปถูตัวที่ทะเลก็ไม่ปาน  เซเว่นครับอย่างน้อยผมขอไปตากแอร์หนีร้อนไปซื้อของเซเว่นอีเลเวนให้มันสะบายใจ ซะหน่อยก็ยังดีความหวังจะได้ช็อปปิ้งร้านสะดวกซื้อที่เวลาเราอยู่ในตัวเมืองที่แสนจะศิวิไลมันจะมีอยู่ทุก ซอย ต้นซอย หัวซอย ท้ายซอย  กลางซอย ดีไม่มีดความยาวในซอยมีแค่ไม่กี่ร้อยเมตรแต่กลับมีเซเว่นฯ  เป็นสิบๆร้านคอยเปิดบริการลูกค้าตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมง  แต่ขอโทษนะครับถ้าผมจะไปเซเว่นฯเนี่ยห้ากิโล  กิโลเมตรนี่เหละแม่เจ้าความศิวิไล   อันนี้ไม่เท่าไรกับสิ่งที่ผมไม่เคยขาดเลยเมื่อยามอยู่กรุงเทพนั่นคือ อินเตอร์เน็ตจะเขียนบล็อค  ดูเฟส  อัพสเตตัส  เล่นเกม  ลืมไปได้เลยสามจีทั่วไทยทุกท่านได้ใช้แน่นอน  เออแสดงว่าบ้านตรูไม่ใช่เมืองไทยสินะ สามจีไม่มีได้เจอ  เจอแต่ จีพีอาร์เอส  เอจยังพอทำใจได้สำหรับเรื่องด่วนที่ต้องใช้เมล  แต่พี่ฮะนี่มันจีพีอาร์เอส เปิดเมลไฟล์หนึ่งเม็กกะไบต์มันให้ผมรอสามสิบนาที โอ้วแม่เจ้า ปล่อยฉ้านไปฉ้านอยากไปเจอเพื่อนที่ไม่เคยเห็นตัวตนในเฟส  อ่านข้อความกินใจในทวิสเตอร์  นั่งอ่านบทความตามบล็อค นั่นเคยเป็นความคิดเก่าๆ ของวัยรุ่นอย่างผม  ทุกวันนี้ความแก่ชราเข้ามาอีกหน่อยกลับกลายเป็นว่ามีความสุขเกือบทุกครั้งที่ได้กลับบ้าน (บางครั้งก็ไม่มีความสุขนะเพราะสิ่งที่อยากใช้อยากทำมานยังไม่มาเยี่ยมโดยเฉพาะอินเตอร์เน็ต ก็ยังอยากเล่นเน็ตอยู่อ่ะ)  ทุกครั้งที่เปิดหน้าต่างออกมาจากห้องนอนเห็นไร่ข้าว  เห็นสระน้ำ  เห็นวัวควาย นกบินผ่านไป  คนเดินผ่านมา  เยอะแยะ  แต่ไม่เร่งรีบ  ไม่วุ่นวาย  ไม่รู้สึกกดดัน  ไม่ต้องค่อยมาแย่งยืนเบียดเสียดกันเพราะพื้นที่กว้างขวาง  อากาศก็บริสุทธิ  ผู้คนยิ้มให้ทักทายกัน ถึงแม้ผมเองไม่ค่อยได้มาที่นี่แต่เหมือนกับผมได้อยู่รู้จักกับคนที่นี่มานาน  บางครั้งเจอกันผมยังไม่รู้ว่าเค้าคือใครแต่ก็มีคนมาคอยถามไถ่เรื่องราวสารทุกข์สุขดิบ  แต่ถ้าอยู่ในเมืองอยู่ห้องติดกันก็ไม่เคยได้คุยกันเลยซักครั้ง   ด้วยความที่อยู่ไกลอาหารการกินก็เป็นแบบสามัญมีหมูน้อย เนื้อที่ใช้ในการทำกับเข้าจะมีน้อย แต่ผักจะเยอะเพราะยังหาเก็บเอาตามขอบไร่ชายนาได้ ผักที่เก็บเอาไปกินตาพื้นตามขอบสวนไร่นา ก็พอจะเห็นและรู้ได้ว่าไม่ได้มียาฆ่าแมลงซักเท่าไหร่  ผักสดเก็บมาแล้วเอามากินเลยจะดิบอยู่หรือสุกแล้ว รสชาติมันอร่อยกว่าเราไปตลาดแล้วซื้อมาทำกินอีกเพราะไม่รู้ว่าผักที่เค้าขายกันอยู่เก็บกันมากี่วันมากน้อยอย่างไร  ยิ่งสำหรับฤดูนี้ที่เป็นฤดูร้อนมะม่วงมีมากมายเต็มสวนเต็มไร่ บ้านผมก็มีแต่เป็นมะม่วงน้ำดอกไม้ที่ผมชอบที่สุด มีหกต้น ห้าต้นเป็นน้ำดอกไม้เหลือเพียงต้นเดียวเป็นพันธ์สามฤดู ทันทีที่เราเล็งหาลูกมะม่วงขนาดกำลังดีแล้วเด็ดออกมาจากต้นนำไปปอกกินรสชาติของมะม่วงที่เพิ่งเอาลงมาจากต้นสดๆร้อนมันอร่อยมากทั้งความสดและกลิ่นยังคงมีอยู่อย่างมากมาย กลูตาเมสอิสระเต็มเปี่ยมยิ่งได้จิ้มกินกับน้ำปลาหวานที่มีกลิ่นกะปิกระเทียมเจียวหอมกุ้งแห้งตัวโตๆ พริกเผ็ดกำลังดีจะเป็นอะไรที่วิเศษมากๆ  ความสุขความสงบที่เมืองหลวงไม่สามารถมอบให้ได้  ถ้าเพื่อนได้ออกไปต่างจังหวัดลองทำตัวให้ว่างๆ นิ่งๆ แล้วค่อยมองรอบๆ ตัวจะเห็นว่า้บ้านของเรามันน่าอยู่ขนาดไหน     Create Date : 23 มีนาคม 2555 5 comments Last Update : 25 มีนาคม 2555 9:39:07 น. Counter : 861 Pageviews. Share Tweet

ชอบกลับบ้านเหมือนกันค่ะ.... เหตุผลที่ชอบที่สุด...คือการได้กลับไปเจอพ่อกะแม่...และได้กอดแม่ก่อนนอนทุกคืน....   โดย: I_am_umami 23 มีนาคม 2555 16:29:18 น.

ชอบอะ 3 จีใช้ได้ทั่วไทย แสดงว่าบ้านเราไม่ใช่ประเทศไทยสินะ T T   โดย: Wongka 23 มีนาคม 2555 16:42:33 น.

โอ๊ยยย อ่านยากมาก ตาลาย แต่ก็พยายามอ่านจนจบ ฮ่าๆๆๆ .... ผิวๆ นะคุณ แค่ห้าหกชั่วโมง นี่ตั้งสิบสองชั่วโมงรถทัวร์ สิบหกชั่วโมงรถไฟ ....ยังไงๆ บ้านก็คือวิมานของเรา แสดงว่าเริ่มจะ สว. แล้วล่ะ ที่สามารถมองเห็นความงามของธรรมชาติได้ขนาดนี้ 55555   โดย: เสี่ยวเฟย IP: 118.174.94.248 23 มีนาคม 2555 18:10:58 น.

บ้านไกลกว่าผมอีกนะครับเนี้ย สิบสองชั่วโมงนี่ไปไกลถึงจังหวัดไหนครับ ส่วนตัวอักษรต่อไปเอาเป็นว่าผมจะเอาให้ ใหญ่กว่านี้แล้วกันนะครับ เอ๋แต่ว่าอ่านตัวอักษรเล็กได้กันทุกคน แสดงว่า ยังไม่ สว. นะเนี้ย   โดย: eronthai 23 มีนาคม 2555 18:32:03 น.

บ้านนี่สุขที่สุดแล้วค่ะ   โดย: น้ำเคียงดิน 24 มีนาคม 2555 13:05:35 น.