เฮ้อ ไม่คิดเลยว่ารับปริญญาจะเหนื่อยขนาดนี้ ต้องไปลองทำผม เลือกสีที่จะแต่งหน้า ตั้งหลายหน กว่าจะทุกอย่างจะลงตัวแล้ววันซ้อมใหญ่ ยังต้องตื่นแต่ตี 4 ไปทำผมแต่งหน้า เพื่อไปถ่ายรูปที่มหา'ลัยก่อนที่จะเข้าซ้อมอีก วุ่นวายกันทั้งบ้านกับลูกคนแรกที่รับปริญญา ทั้งกล้องทั้งวิดิโอ ขนไปกันหมดแล้วยังต้องซ้อมจนเย็นอีกนะ เหนื่อยจริงๆเลย เฮ้อ~~ที่พูดมาไม่ใช่ทิพรับหรอกนะคับ พี่สาวทิพหรอก แต่ทิพก็โดนร่างแห ต้องเป็นผู้ติดตามไปช่วยดูแลความเรียบร้อยของคุณเจ๊ทุกครั้งไป แถมวันนี้ยังโดนขุดจากเตียงไปเป็นตากล้องให้อีก เหนื่อยมาก ขาทิพงี้ระบมเลย ใส่ส้นสูงไป เดินถ่ายวิดิโอไป ไม่ทันมองทางมีตกหลุมด้วย เจ็บมากๆ กลับบ้านมาสลบไสลตั้งแต่เที่ยงจนเย็น รู้สึกโชคดีเหลือเกินที่สามารถโอนหน้าที่ต่อไปที่หวานใจคุณเจ๊ได้ ไม่งั้นพรุ่งนี้ทิพคงไม่มีแรงไปทำอะไรเลย อีกกี่ปีหนอ ทิพถึงจะมีโอกาสอย่างนี้บ้าง เหนื่อย แต่ภาคภูมิจริงๆปล. มานั่งคิดว่า นิสิต (และครอบครัว) เหนื่อยขนาดนี้ แล้วพระองค์ท่านจะเหนื่อยขนาดไหนหนอ?
กลับบ้านมาสลบไสลตั้งแต่เที่ยงจนเย็น รู้สึกโชคดีเหลือเกินที่สามารถโอนหน้าที่ต่อไปที่หวานใจคุณเจ๊ได้ ไม่งั้นพรุ่งนี้ทิพคงไม่มีแรงไปทำอะไรเลย 
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
น่าฉงฉานนิ อุอุอุ
จะบอกว่า อยากไปเกษตรม่างงงง T^T
เอาเต๊อะๆ พักผ่อนเยอะๆเลยล่ะ
เดี๋ยวโทรมไม่สวยหมดนะเคอะ ^^
ปล.*
พระองค์ท่านต้องเหนื่อยกว่ามากเลยละ