ความสนุกสนานในการไปค่าย วันที่ 2
วันนี้ตื่นมาด้วยความงัวเงีย เพราะคืนวันแรกนั้นมัวแต่นั่งเม้าท์กับเพื่อนจนดึก กว่าจะอาบน้ำสระผม รอผมแห้ง ก็เล่นเอาแย่ๆเลย แล้วยังต้องลากสังขารตื่นมาทานข้าวเช้าตอนแปดโมงอีก เมื่อคืนแอบได้ยินเสียงกุกกักตอนกลางคืนแต่ไม่ได้สนใจอะไร แต่ก็มากระรจ่างเอาตอนขึ้นรถบัสจะไปตึกเรียนว่า ตอนตี 2 มีคนเดินทางมาถึง เค้าชื่อ Rhio ถามกันไปถามกันมา เค้าก็เล่าด้วยความเต็มใจว่า...เค้าลืม จนครูคุมโทรไปถามทางบ้านถึงนึกขึ้นได้ว่าตัวเองควรจะมาคอร์สที่คาร์ดิฟ ฟังเค้าเล่าแล้วก็นั่งขำกัน เพราะแม่เค้าขี้โวยวายสุดๆ แต่ท่าทางจะเป็นคนน่ารักดีอ่ะนะและแล้วกลุ่มทิพก็ได้เพื่อนเพิ่มมาอีกคนแล้ว อิอิ จาก 8 คนก็เป็น 9 งานนี้เม้าท์แตกยิ่งกว่าเดิมอีก คุยๆกันไป แป๊บเดียวถึงตึกซะแล้ว เช้าวันนี้มีถ่ายรูปคับ(ไว้ว่างๆจะเอารูปมาลงให้ดูเนอะ) ทิพก็เตรียมตัวอย่างดี ใส่เสื้อสีชมพูซะเลย จะได้ดูสดใส ถ่ายรูปเสร็จก็เข้าไปทำเลปต่อจากเมื่อวาน โอ้ว คราวนี้อุปกรณ์มีให้พร้อมแล้ว เหลือแต่ วางแผนแล้วก็...ปฏิบัติ!!!กลุ่มทิพ 9 คน ก็แยกออกเป็น 2 กลุ่ม กลุ่มแรกคือ : Kate, Choi, Rhio, Tip, Sharon กลุ่มที่สองคือ : Polly, Rosie, Allie, Lauraพวกเราเริ่มจากการตัดไม้ให้ได้ขนาดตามที่ต้องการ และเจาะรูตรงกลาง สำหรับใส่แกนหมุน เริ่มพันขดลวดเป็นวงกลมขนาดตามที่โจทย์สั่ง พันไม่กลมด้วยสติ๊กเกอร์ทองแดง ตัดไม้ให้ยาว 12 ซม. ทั้ง 3 ท่อน นำท่อนหนึ่งมาเป็นฐาน และอีกสองท่อนวางตั้งฉากกับฐานขึ้นมา ยึดมันติดกันด้วยตะปู 4 ตัว ยังไม่ทันได้ทำอะไรต่อก็หมดเวลาสำหรับเลปวันนี้แล้ว เย้ๆ ตอนบ่ายวันนี้พวกเราจะไปดูโรงงานไอศครีม ชื่อโรงงานคือ Looseley Ice-cream เดินดูวิธีทำไอศครีมของเขาแล้วถึงกับทึ่ง ด้วยว่าเค้าใช้เมนการทำงานหนักเป็นเครื่องจักร หมุนสายพาน อัดครีม นม น้ำตาล ใส่ลงภาชนะ แช่ให้แข็งด้วยสารอะไรซักอย่างหนึ่งที่ทิพจำไม่ได้ แพ็คภาชนะเข้าด้วยกัน แล้วก็เลื่อนไปตามสายพานไปเก็บยังห้องแช่แข็งที่ใหญ่ยังกับ Hall 3 hall ของเมืองทองรวมกัน เดินเข้าไปเนี่ย กลิ่นนมห๊อมหอม เดินฟังเค้าอธิบายไปในหัวก็เริ่มคิด ชั้นอยากชิมไอติมรสโน้น อยากลองรสนี้ ฝันหวานสุดๆเลยเดินดูรอบโรงงานเสร็จแล้วถึงเข้าไปนั่งทานไอศครีมกัน ทิพได้ลอง สตรอเบอร์รี่ กับ original อร่อยดีนะคะ ต้องเรียกว่าเป็นไอศรีมแท้ๆเพราะอัดลมน้อยมาก ถ้าจะเปรียบก็คงเปรียบได้กับ ไอศครีมของจิตรลดายังไงยังงั้น แต่เค้าภาคภูมิใจมากๆเลยว่า โรงงานของเค้าส่งไอศครีมไปที่ Wimbledon ซึ่งทางนั้นเอาไว้รับรองนักกีฬาที่ไปแข่ง(พูดง่ายๆก็นักเทนนิสละ) ตื่นเต้นกับการได้ทานไอศครีมแล้วก็ได้เวลากลับหอพักซะที เพื่อไปทานอาหารเย็น และเตรียมตัวไปเล่นกีฬาที่ตึก Talybont (ชื่อยังกะตาลีบันแน่ะ เนอะ?) ซักประมาณ 6 โมงเย็น ฝนก็เริ่มตก ฟ้าผ่าฟ้าร้อง แล้วเราก็ได้รู้ว่า คืนนี้จะเป็นอย่างนี้เรื่อยๆ โอ้อากาศยังงี้แล้วชั้นยังต้องใส่กางเกงขาสั้นสำหรับไปเล่นกีฬาอีกแน่ะ หนาวว้อยแต่สุดท้ายก็ต้องไป ทิพกับเพื่อนๆตัดสินใจจะเล่นแบดกัน แต่คอร์ดเต็มค่ะ อด เลยย้ายไปทำศิลปะป้องกันตัวแทนสนุกดีนะ เค้าสอนอะไรหลายอย่างที่ทิพเองเคยคิด เคยสงสัย ว่าถ้าเกิดเหตการณ์อย่างนั้นเกิดขึ้นกับตัวทิพเอง ทิพจะทำยังไงให้รอดพ้น เค้ามีให้เลือกจะตบ รึจะชก เลือกไม่ถูกค่ะ ให้ชก หมัดทิพก็หนัก ให้ตบ ก็เป็นคนเส้นลายมือขาด ตีใครทีไรขึ้นเป็นรอยมือทุกที แต่ก็สามารถทำตามที่เค้าสอนให้ได้เป็นอย่างดี ถือว่าสนุกมากเลยเชียวละ พวกเราเลิกเล่นกีฬา เตรียมตัวกลับกันตอน 3 ทุ่ม แต่...รถบัสยังไม่มาเลย ฝันก็ตก ฟ้าก็ร้อง หนาวจะแย่แล้วนะ สักพักหนึ่ง เจ้าหน้าที่ของ sport center เค้าก็กลับบ้าน เลยไล่ทุกคนออกมายืนรอด้านนอก แล้วเค้าล็อคประตู ขับรถกลับบ้านไป นึกสภาพทิพดูนะ เสื้อยืดธรรมดา ไม่หนาเลย กับกางเกงขาสั้น และรองเท้าผ้าใบ ยืนอยู่ท่ามกลางอากาศเย็น ทั้งยังมีฝนตกฟ้าร้องฟ้าผ่าตลอดเวลาถึง 33 นาที รถบัสจึงมารับ กลับเข้าแฟลตนี่อย่างแรกที่ทิพและเพ่อนทิพคือ ต้มน้ำสำหรับดื่มช็อโกแลตร้อนเพราะอบอุ่นร่างกายขึ้นมาเหนื่อยจริงๆค่ะว่านี้ แต่อิ่มอร่อย แถมตังค์อยู่ครบด้วยละ อิอิแล้วทิพจะหาทางอัพรูปลงคอมให้ได้เร็วที่สุดเพื่อความสนุกสนานในการอ่าน อิอิ
อยากกินไอติม!!!!