สงสัยอิฉันจะเข้าสู่วัยทอง..พักนี้ หงุดหงิดเหลือเกิน  น้อยใจเกินขนาดอีกต่างหาก เริ่มง้องแง้งไร้สาระมากขึ้น  หรือว่าเราจะเครียดเกินไป พักนี้เจองานโหดซะด้วย

ชีวิตอิฉัน ..วันๆมีอยู่สองเรื่อง ที่ทำให้ปวดกบาล  คือ เรื่องงาน และเรืองพูชาย ...เฮ้อ...ก็มันมีแค่สองเรื่องจริงๆนี่หว่า...นานๆไป ก็คงเหลือเรื่องเดียวแหละ ...นั่นคือเรื่องงานนั่นเอง...เย้

ไอ้งานเนี่ยนะ  ก็โหดหิน  เนื้องานเอง ก็โคตะระยากอยู่แล้ว แถมยังมาเจอหอก ขวากหนามรอบๆตัวอีก  อยากให้มาทำกันเองจริงๆ  วิจารณ์กันดีนัก  ถ้ามาทำเอง แล้วให้อิฉันวิจารณ์บ้าง อย่ามาแอบร้องไห้ก็แล้วกัน   เชอะ  ถ้ามันง่ายเนี่ย  คงทำให้ท่านๆทั้งหลายวิจารณ์ไม่ได้หรอกนะคะ ไม่อยากจะเล่า ว่าเจออะไรมาบ้าง เพราะเดี๋ยวจะรู้ว่าทำงานที่ไหน ก็ต้องสู้กันไป เรื่องไร ที่จะให้คนอื่นทำให้เราต้องสละงานที่เรารักล่ะ ฮึ

พูชายก็เหมือนกัน   สงสัยจะต้องตั้งเป้าหมายในชีวิตใหม่ซะแระ ไอ้ที่อยากจะมีครอบครัว มีลูกน่ารัก คงต้องพักแผนนี้ไปก่อน พัก และพับใส่กล่อง ปิดฝา ซีลด้วย  เริ่มกลับมาเซ็งเหลือใจ  ทำไม ชั้นต้องเอาความรู้สึกดีๆ ความสุขในชีวิตไปเกี่ยวไว้กับชีวิตคนอื่นฟะ เราต้องมีความสุขได้ตัวเองสิ แค่อีปฏิเสธไรซักอย่าง แล้วเราก็หมดอารมณ์ หมดความสุข  มันไม่ควรเลยจริงๆ ชีวิตเรา นอกจากเป็นของพระเจ้า มันก็ควรจะเป็นของเราที่ต้องอารักขาไว้ด้วยสิ  วันๆเครียดจนหัวหงอก หน้าหงิก ผิวเหี่ยว มันใช่เรื่องซะที่ไหน  ต้องย้ำกะตัวเองไปเรื่อยๆ เดี๋ยวจะลืม ถ้าพูชายเขาไม่ได้มีทีท่าที่จะมีอนาคตกะเรา ก็ปล่อยแม่นไปเหอะ ทำไมเราต้องมาเสียเวลา เสียอารมณ์ด้วย ไอ้รัก มันก็รักหรอกนะ  รักมากด้วย แต่ถ้าให้เป็นอย่างนี้บ่อยๆ เห็นจะต้องอำลากันเสียที (อันนี้ ทำเป็นเก่ง)  อย่าไปเสียเวลากับอะไรที่มันไร้สาระ และไม่มีอนาคตจะดีกว่า

ทำไงดีให้หายเซ็ง  หาเรื่องไปเรียนต่อดีกว่า  แก่ๆอย่างนี้แหละ จะเรียน ใครจะทำไม จะได้ห่างๆกันไป จะได้ไม่ต้องวิ่งจู๊ดกลับไปหาด้วย ทำให้ได้อย่างที่ปากเก่งซะที

เซ็งว่ะ

Create Date : 17 กรกฎาคม 2551
Last Update : 17 กรกฎาคม 2551 22:22:59 น.		1 comments
Counter : 315 Pageviews.
Share Tweet