เทศกาลทรมานกระเป๋าประจำปี

จำได้ว่าเพิ่งไปผจญคลื่นมหาชนในงานหนังสือเดือนตุลาคมเมื่อไม่นานมานี้ เผลอแป๊บๆ ก็ถึงเวลาทรมานกระเป๋าอีกแล้วค่ะ แต่คราวนี้พิเศษกว่าทุกครั้งเพราะเรามีนักเขียนคนดังมาร่วมขบวนด้วย นั่นก็คือ พี่อ้อม-เด็กทะเล ซึ่งเพิ่งอิมพอร์ตมาจากแดนปลาดิบแบบสดๆ ร้อนๆ ขนาดที่ลองแตะดูแทบลวกมือนะคะ ฮา

จริงๆ แล้วเริ่มนัดแนะกันตั้งแต่ต้นเดือนมีนาคมที่พี่อ้อมยังอยู่ที่ญี่ปุ่นค่ะ เนื่องจากว่าพี่อ้อมต้องแจ้งวันไปแจกลายเซ็นกับทางกองบอกอ ซึ่งเลือกได้เป็นวันที่ 1 กับ 8 เมษายน เราก็เลยนัดกันวันที่ 1 แต่ยังไม่ระบุเวลาเพราะพี่อ้อมจะเดินทางกลับมาถึงเมืองไทยเย็นวันที่ 31 แล้วเช้าวันที่ 1 ก็ต้องไปจัดการธุระส่วนตัวก่อน เลยคุยกันไว้ว่าให้พี่อ้อมโทรหาเพื่อนัดเวลากันอีกที

คืนวันที่ 31 เราเลยจดจ่อรอคอยสายด่วนสายร้อนจากพี่สาวคนสำคัญ แต่สังขารไม่อำนวยค่ะ ^^” จึงขอลาไปงีบก่อน ดังนั้นกว่าจะได้คุยกับพี่อ้อมก็ 9.30 ของเช้าวันถัดไป ซึ่งพี่อ้อมบอกว่ากำลังจะออกจากบ้าน คงใช้เวลาประมาณ 1 ชั่วโมงในการเดินทางมาหา

ผ่านไป 1 ชั่วโมงพี่อ้อมก็โทรมาอีกครั้งจริงๆ (คุณแม่พี่อ้อมกะเวลาได้แม่นเป๋งมากค่ะ ฮา)
พี่อ้อม: อยู่ที่ฟิวเจอร์ปาร์คบางแคแล้วจ้ะ ถ้าไปถึงสี่แยกท่าพระเมื่อไหร่จะโทรมาอีก
เรา: โอเคค่ะ เดี๋ยวไปยืนรอหน้าปากซอย

วางสายปุ๊บโทรหาอิง
เรา: อิงๆ พี่อ้อมอยู่ฟิวเจอร์บางแคแล้วนะ เตรียมตัวพร้อมยัง
อิง: พร้อมค่ะ ว่าแต่มันอยู่ตรงไหนอ่ะ
เรา: ก็แถวบางแคไง
อิง: (อึ้ง -_-“ น้องคงนึกในใจ...ตอบแบบนี้ ไม่ตอบหนูก็ไม่ว่านะพี่นะ)
เรา: เอาเป็นว่าอีกประมาณ 5 นาทีออกมารอหน้าปากซอยนะ
อิง: โอเคค่ะ

ปรากฏว่าผ่านไปเพียง 3 นาทีครึ่ง พี่อ้อมโทรมาอีกว่ากำลังจะเลี้ยวตรงสี่แยกแล้วนะคะ...กรี๊ดดดดดดด วิ่งค่ะ วิ่งไปโทรหาอิงไปด้วยเสียงตื่นตระหนก ^^” เพราะความเกรงใจคุณพ่อพี่อ้อม ไม่อยากให้ต้องรอนาน ออกมาถึงหน้าปากซอย มีรถจอดอยู่หนึ่งคัน ใช่แหงๆ ^^” กรี๊ดๆ วิ่งก็ไม่ถนัดเพราะถือของด้วย แง้ คุณพ่อขา หนูขอโทษ

กระโดดขึ้นรถเสร็จก็สวัสดีคุณพ่อ หันไปข้างๆ มีสาวน้อยนั่งอยู่หนึ่งคน นั่นคือน้องอุ้มของพี่อ้อมค่ะ เคยเจอกันครั้งหนึ่งเมื่อนานมาแล้ว น้องเลยลืมพี่ไปแล้วด้วย ฮา แวะจอดรับอิงที่ปั๊มน้ำมันจุดนัดพบของเรา แล้วคุณพ่อก็ซิ่งไปส่งที่งานอย่างรวดเร็ว

พอเดินเข้าไปก็แวะซื้อของที่ 7-11 เลยโทรให้มินต์กับเน็ตมาเจอแถวนั้น พอเจอหน้าก็หยิบเอาของขวัญที่เตรียมมาส่งให้ หญิงสาวผู้ได้รับตำแหน่งอันทรงเกียรติทั้งสองอึ้งไปครู่เล็กๆ เมื่อได้เห็นสิ่งของที่เรายื่นให้ และสั่งให้ใส่ไว้ตลอดวัน ฮา มันน่ารักนะคะ ขอบอก o^^o (มินต์กะเน็ตก็ได้ใจค่ะ ใส่ไว้ตลอดวันจริงๆ ไม่เสียแรงและน้ำใจนะคะ ปลาบปลื้ม ฮิ้วววว)

เริ่มเคลื่อนขบวนเข้างาน โดยเริ่มจากแพลนนารี่ฮอลล์ ซึ่งเป็นที่ตั้งของบูธแจ่มใส ขนาดว่าเราเคยได้เห็นสภาพบูธมาหลายครั้งแล้วยังอดก่ายหน้าผากไม่ได้ พี่อ้อมซึ่งเพิ่งเคยประจักษ์กับตาครั้งแรกหลังจากได้ยินกิตติศัพท์มานานถึงจำนวนฝูงชนที่รุมล้อม ก็ถึงกับเหวอนะคะ ยิ่งงานนี้บูธเล็กกว่าทุกครั้งด้วย ^^” เห็นแล้วสงสารทั้งคนล้อม และคนถูกล้อม (ที่อยู่ภายในบูธ) จบงานหนังสืออาจมีความสามารถพิเศษในการแทรกตัวผ่านฝูงชนได้นะคะ

เมื่อพากันมุดผ่านน้องๆ ไปได้ ก็ตัดสินใจว่าจะเดินวนสักรอบ ก่อนจะถึงเวลาบ่ายโมงที่พี่อ้อมจะต้องเข้าประจำการ เดินไปได้สักพักก็ต้องแตกตัวเพื่อความสะดวก เราเลยเดินไปกับพี่อ้อมและน้องอุ้ม ส่วนอิงไปกับมินต์และเน็ต โดยนัดกันว่าหย่อนพี่อ้อมเข้าที่แล้วจะไปเจอกันอีกที

เดินๆ อยู่ก็มีน้องคนหนึ่งมาทักพี่อ้อม แล้วยื่น 'Star in the Night...ดวงดาวในห้วงรัตติกาล’ ให้เซ็น พวกเราก็ทึ่งว่าน้องเก่งจัง จำพี่อ้อมได้ด้วย น้องบอกว่าหนูจำกระเป๋าพี่ที่โพสต์ไว้ในบล็อกได้ค่ะ ฮา เก่งมากเข้าไปอีกนะคะน้อง พี่อ้อมบอกนี่เป็นหนังสือเล่มแรกที่พี่ได้จับ และเซ็นเลยนะคะ ฮิ้ววววว เซ็นไปก็เขินไป หน้าแดงโดยไม่ต้องปัดแก้ม ฮา (แซวพี่ สนุกปากหนู กร๊ากกกก)

เดินไปอีกสักพัก พี่อ้อมก็ติดต่อกับเพื่อนได้ เลยพากันไปนั่งที่เก้าอี้ริมห้อง โดยมีน้องๆ เข้ามาทักและยื่นหนังสือให้เซ็นเป็นช่วงๆ รวมถึงหนูน้องและพี่เก๋ที่โทรตามตัวกันตั้งแต่เช้า ฮา (ชักรูปกันไปหลายใบ แสงแฟลชยังแสบตาอยู่เลยนะค้า) ระหว่างที่พี่อ้อมปฏิบัติภารกิจเรากับน้องอุ้มเลยพากันเดินเตร็ดเตร่ไปตามบูธต่างๆ โดยแวะเวียนกลับมาสำรวจพี่อ้อมเป็นระยะ ฮา

พอได้เวลาเกือบบ่ายโมง ก็ลักพาตัวพี่อ้อมไปส่งที่จุดแจกลายเซ็นบริเวณหน้าห้อง VIP 1 ซึ่งเริ่มมีน้องๆ มาต่อแถวกันแล้ว ได้เจอพี่ญาณินซึ่งมาแจกลายเซ็นเหมือนกัน แต่ไม่ได้คุยเท่าไหร่ก็โบกมือบ๋ายบาย ให้สาวๆ เข้าประจำที่ ส่วนเรากับน้องอุ้มก็ไปลุยในงานกันต่อ

โทรหาอิง ได้ความว่ากำลังหาเสบียงใส่ท้องอยู่แถวหน้าโซน C ที่มีขายไส้กรอก ลูกชิ้น เลยพาน้องอุ้มเดินไปเจอกันตรงนั้น มินต์กับเน็ตพากันไปซื้ออาหารมาเลี้ยงพี่ๆ ฮา แล้วมานั่งแหมะกันตรงบันไดเพื่อจัดการลูกชิ้นปิ้ง ไส้กรอก เป็บซี่ 1 แก้ว น้ำเปล่า 1 ขวด และชาเย็นใส่เฉาก๊วย (อึ๋ย ฮา) น้องอุ้มทำท่าเขินๆ (ปนหวาดกลัวพี่ๆ ฮา) ไม่เป็นไรจ้ะน้องจ๋า พวกพี่ฉีดยาแล้ว ก๊ากกกกกกกกก

หม่ำกันเป็นที่เรียบร้อย ก็พากันเดินทัวร์ โดยเริ่มจากชั้นล่าง (ซีไรหว่า) เบียดเสียดกันเป็นระยะๆ แต่เราก็ไม่หวั่น ฮา สงสารน้องอุ้ม ^^” คงเบื่อน่าดู พวกพี่เดินกันเอ้อระเหยมากนะคะ แถมปล่อยมุกเพี้ยนๆ อีก แง้ว (แต่น้องอุ้มก็แอบรับมุกกับเราด้วยนะ ฮา ได้ใจค่ะน้อง)

ประมาณบ่ายสองโมงครึ่ง ก็ตกลงใจว่าจะเดินกลับไปหาพี่อ้อม เนื่องจากสาวๆ อยากให้พี่อ้อมเซ็นหนังสือที่สอยกันมาคนละเล่ม เดินกลับไปถึงเกิดอาการอึ้ง เอ่อ ก็รู้นะว่าปกติคนเยอะ แต่ทำไมเยอะขนาดนี้ง่ะ แล้วก็ได้คำตอบจากใครสักคนแถวนั้น (จำไม่ได้ แง้ ^^”) ว่ามีส่วนหนึ่งเป็นแฟนคลับแดน-ดีทูบี ที่มานั่งรอแจกลายเซ็นต่อจากสาวๆ แจ่มใสนั่นเอง

ระหว่างที่รอสามสาวต่อคิวขอลายเซ็น เราก็ชิ่งไปหาอาหารให้พี่อ้อมรองท้อง กลับมาถึงอีกที โอว ^^” คนเหรอคะเนี่ย เหลือที่ไว้ให้ยืนได้อย่างเดียวค่ะ ไม่สามารถมีการเคลื่อนไหวใดๆ ได้นอกจากไหลไปตามกระแสฝูงชน ยิ่งใกล้เวลาบ่ายสาม ความหนาแน่นยิ่งเพิ่มขึ้น จนต้องหลุดเข้าไปภายในห้อง VIP 1 เพื่อหาอากาศหายใจ อิงที่อยู่ด้านในกับนักเขียนทั้งหลายโทรศัพท์ออกมา
อิง: เดี๋ยวเจ้าหน้าที่จะแหวกทางให้พวกเราออกไป พี่ติ้นเข้ามาก่อน
เรา: ง่า จะให้พี่เข้าไปทำไมค้า ^^” เข้าไม่ได้นะคะตอนนี้ มีตายค่ะ
อิง: เห็นอิงโบกมือมั้ย
เรา: เห็นแล้วๆ
อิง: แล้วพี่ติ้นอยู่ตรงไหน โบกมือหน่อย
เลยกระโดดหยองแหยงโบกมือตามบัญชา ท่ามกลางสายตาประหลาดของคนแถวนั้นว่า ยัยป้านี่เป็นใคร ทำไมถึงโบกมือกับคนข้างในได้?!?! ^^” ไม่นะค้า อิฉันเป็นแค่คนผ่านมาธรรมด๊า ธรรมดาค่ะ อย่ามองด้วยสายตาเชือดเฉือนแบบน้านนน

คุยกันเสร็จ เราก็เดินออกไปหาที่รอบริเวณนอกห้อง ซึ่งมีปริมาณคนน้อยลงหน่อย กว่าสาวๆ จะออกมาได้ ก็ได้ข่าวว่าแทบตายหมู่นะคะ ฮา

พี่อ้อมกับน้องอุ้มต้องรีบกลับบ้าน เพราะมีธุระต่อ ตอนแรกว่าจะไปส่งถึงรถใต้ดิน แต่พี่อ้อมบอกว่าไม่เป็นไร เพราะคาดว่าเราคงจะเดินกันต่อ แต่พอพี่อ้อมกับน้องอุ้มเดินจากไป เราก็ตัดสินใจกันได้ว่าจะไปหาอาหารหนักใส่ท้องกันมั่งดีกว่า (ตามคำชักชวนของอิง) เลยเดินไปริมถนนเพื่อเรียกแท็กซี่ (คาดว่าถูกกว่าค่ารถใต้ดินกับ BTS 4 คน) ปรากฏว่าคนมากมายนะคะ เรียกยังไงก็ไม่ถึงมือเรา ฮา เลยเดินมุดใต้ดินไปฝั่งตรงข้ามแทน เรียกแท็กซี่ไป 3-4 คัน แต่ถูกปฏิเสธอย่างไม่ใยดี กระซิกๆ แดดก็ร้อนมากมาย แต่พอเปลี่ยนจุดหมายปลายทางจากสยามเป็นมาบุญครอง เขาก็ยอมรับเราขึ้นรถทันที อ้าว ^^” มันไกลกันมาหรืออย่างไรหนอออออออ

มาถึงมาบุญครองโดยสวัสดิภาพ ก็ขึ้นไปหม่ำ steak house กัน ระหว่างทานก็ยิงมุกกันกระจายนะคะ เรียกว่าอิ่มอาหารครึ่งท้อง อิ่มลมอีกครึ่งท้อง กร๊ากกกกกกกกก ใครอยากรู้ว่ามุกอะไรบ้าง เชิญติดตามได้ที่บล็อกของน้องอิง-นายน้อย และ มินต์ นะคะ ไม่เล่าเอง หยิ่ง ฮา (จริงๆ แล้วจำไม่ได้ ป้าแก่แล้วววววว ฮา)

จ่ายตังค์ปุ๊บ น้องชายที่อยู่สยามเหมือนกันก็โทรมาว่าจะกลับบ้านแล้ว เราเลยรีบจ้ำไปหาเพื่อประหยัดค่าแท็กซี่ (แต่ต้องจ่ายค่าน้ำมันให้มันอ่ะ ง่า -_-“) แล้วก็กลับถึงบ้านในที่สุด ฮิ้ววววว

จบหนึ่งวันอันวุ่นวายค่ะ

ปล 1 สรุปว่าได้หนังสือมาแค่สองเล่มค่ะ ฮา อ่านจบแล้วด้วย ฮิ้วววว
ปล 2 (สืบเนื่องจากข้อแรก) แนะนำค่ะ แนะนำ “แกะรอยรัก” ของ กิ่งฉัตร สนุกได้ใจนะคะ o^^o ลองหามาอ่านกันดูน้า
ปล 3 พวกเราสี่คนเชื่อตรงกันว่า หลังจากวันนี้พี่อ้อมต้องไม่ยอมปล่อยน้องอุ้มมากับเราอีกแล้วแน่ๆ เลย ฮา

Create Date : 03 เมษายน 2549		6 comments
Last Update : 3 เมษายน 2549 10:55:20 น.
Counter : 593 Pageviews.
Share Tweet