Looking Up to the Pink Balcony ข้อคิด ควันหลง จาก Valentine's Day Inspiration ของเราในวันนี้ .... หากคุณ click ไปเยี่ยม คุณ เฉลียงสีชมพู จะพบข้อความที่พอจะย่อ ได้ว่า "ในวันแห่งความรักนี้ ลองถามตัวเองว่า ลืมใครไปบ้าง" แล้วเราก็ได้รับดอกไม้จาก The Pink Balcony ในขณะที่เราหาเวลาจะส่งอะไรให้ใครก็ยากพออยู่แล้ว แถมยังไม่มีปัญญาทางคอมอีก นับว่าเราโชคดีเป็นอย่างยิ่ง ที่มีคนที่ไม่รู้จักหน้าค่าตาสักนิด มานึกถึง ในวันที่ ใครๆ เขาก็เอาใจไปให้ คนสำคัญที่สุด ที่สุด สุขใดจะปาน นี่คือคำตอบกลับ ถึง คุณเฉลียงสีชมพู ใน blog ของ Tinglish ยาวหน่อยนะคะ Hello คุณ เฉลียงสีชมพูThank you for your words of encourgement which is very much needed. ดีใจอย่างบอกไม่ถูก ที่คุณบอกว่า "หลังๆ เริ่มเข้าใจว่าภาษาของเราทำให้คนเข้าใจผิดบ่อยแหะ สงสัยต้องเริ่มสื่อสารให้มากกว่านี้" ที่เปิด Blog ก็ต้องการแค่นี้หละ คำกล่าวของคุณ จึงเป็นของขวัญวัน Valentine ถึงคนที่คุณไม่รู้จัก แบบใช่เลย ผู้รู้ส่วนมาก ท่านใช้วิธีสอน เห็นผิด ก็สอนแก้ เราไม่ใช่ ครูสอนภาษาอังกฤษ, scholar, academic หรือ grammarian เราแค่เป็นคนที่ ใช้ภาษาอังกฤษ ที่ ช่างสังเกตุ ช่างฟัง ช่างจำมาคิด ช่างคิด(ไม่เข้าเรื่อง) และ ช่างสนใจในสิ่งที่คนอื่นเขาไม่สนใจ แล้วก็มาทำอะไร ที่ใครเขาก็ไม่ทำ อีกนั่นแหละ พอทำอะไร แปลก บางทีความแปลกมันก็ดูประหลาด และ ขัดหูขัดตา คนที่เคยชิน กับการกระทำเดิมๆ ที่ก้ทราบกันว่าถูก แต่ ทางที่ถูก มันมีทางเดียวจริงหรือ มันไม่มีทางอื่นๆ บ้างหรือไง เดินตามผู้ใหญ่ หมาไม่กัด ก็แถวนั้นไม่มีหมาจะมากัดหรือป่าว หรือว่า มีคนเอากะมัง กะแป๋งมาแลกหมาไปหมดแล้ว ผู้ใหญ่ก็เดินผิดเดินถูก แต่ก้เชิดว่า เห็นม๊ะ มากะข้าหมาไม่กัด พี่ พี่ พี่คะ พี่พาหนูไปลุย ทุ่งสีกัน แบบเดินไปเลย ไม่ต้องมีครัยมานำพี่เลยนะ ตั้งกะหัวทุ่ง ยันท้ายทุ่ง แล้วพี่ต้องเดินกวนๆ มันด้วยนะห้ามเอาอาหารสินบนมันด้วย ถ้ามันไม่กัดพี่เลยนะ หนูยอม หยอกเล่นหนะ มี humour มั่งสิ ก่อนอื่น บุญทรงไม่ใช่ครูสอนภาษาอังกฤษ สอนจริง แต่ไม่ใช้ตำรา และไม่รับสอนใครทั้งนั้น คุยได้ ไม่รับสอน โธ่ คนสอนมีทั่วเมือง จะเอา ผมสีอะไร ตาสีอะไร สำเนียงไหน มีหมด จะไปแย่งกันทำมาหากินทำไม จะว่ายะโส ก็ยอม ทั้งๆ ที่เราคนอุบล เราไม่ได้ยังชีพด้วยการสอนภาษาอังกฤษ เราสอนเพราะเรารักมัน อยากเห็นคนไทยเราใช้ อย่างฉลาดเฉลียว ไม่ต้องสำเนียงเป็นฝูหรั่ง grammar ไม่ต้องถูกทั้งหมด แต่ พูดออกมา คนฟังบอก อือ คนๆ นี้นี่ แหลม ฉลาด สะใจดี สำเนียงดีไม่ดี grammar ผิดถูก ไม่สำคัญ แต่ คนนี้น่าพูดคุยด้วยจัง อยากรู้จริงว่า เขาคิดอะไรยังไง สำเนียงดีเป็น ฝูหรั่ง grammar ไม่มีผิดนัก แต่ไม่มีเนื้อหา ไม่มีจุดยืน ก็เหมือนดอกไม้ที่สีสวย แต่ไม่มีกลิ่นหอม เราบอกลูกศิษย์เราเสมอว่า คนเรามีแค่ 20 วิ(ทฤษฏีข้อยเอง แล้วจริงมั้ย?) ที่จะสร้างความประทับใจ First impression ให้กับผู้ที่พบเห็นเป็นครั้งแรก นอกจาก หน้าสวยๆ และรอยยิ้ม ต้องมีสมองที่จะตอบอย่างฉับพลัน และมีความหมาย กลับมาที่ Method หรือ Strategy วิธี หรือ ยุทธวิธี ของเราก็คือ จับจุดที่เรา คิดว่าไม่ใช่ เอามาคุยกัน เราจะไม่ ชำแหละ grammar หรือหลักภาษา เพราะว่า เรา ชำแหละ grammar ไม่เป็น ปล่อยให้คนที่เกิดมาเพื่อที่จะ ชำแหละ grammar เป็นเขาทำไปเถอะ ไม่ต้องแย่งกันชำแหละ เราจะบอกแค่ว่า อย่างนี้เขาไม่ใช้กัน เขาใช้กันอย่างงี้ ไม่ต้องเอา grammar มายก เขาใช้อย่างงี้ คุณจะใช้อย่างคุณ หรือ คุณจะใช้อย่างเขา "เขา" ก็มีหลายแบบ ต่างบ้าน ต่างคุ้ม ก็ใช้ต่างกัน "เราคนไทย" ก็สับสน เพราะจำเค้าไปหมด คุ้มไหนคุ้มไหน เมื่อต้องพูด ก็ พูดไปเถอะ เพราะเขารู้กันทั้งนั้น มีเราเนี่ยะ ที่ไม่รู้เขา ก็พูดให้สือ่ได้ไปก่อน แล้วค่อยแก้ไข อะไร มะม่วงยังไม่ออกเลย จะฆ่ากันตายเพราะ ข้าจะกินกะกะปิ เอ็งจะกินกะน้ำปลาหวาน ว่าไปทีละขั้นตอน ปรับสภาพดิน แต่งดิน โรยปุ๋ย ใส่เม็ดลงไป กลบ รดน้ำ ให้แดด พรวนดิน ใส่ปุ๋ย ให้เวลามันโต แล้วค่อยมาทะเลาะกันดีก่ามั้ย? ถึงตอนนั้น มันออกมาทั้งต้น ใครจะกินอะไร ก็แบกไปนั่งใต้ต้นมะม่วงเลย สอย ปอก สับ ฝาน ยำ กินเข้าไป ไม่มีปัญญากินหมดทั้งต้นหรอก อีกอย่าง ปม. อีกแร้ว ใครช่วยเอาผ้าขะม้ายัดปากเราที เสียใจด้วย ช้าไปต๋อย ท่านที่ ชำแหละ grammar กันได้เยินเป็นแถบๆ เวลาพูด หรือ เขียนเข้าจริงๆ ส่วนมาก . อ่านดีๆ เด๋วมาวีนหลังไมค์อีก บอกว่า .. ส่วนมาก ใครที่ไม่ “ส่วนมาก” อย่า กิน ปูน ร้อน ท้อง.. ไม่ได้ ต้องขู่ เนี่ย เซียนภาษา ใน Pantown ก็มี นี่เก่งๆ ทั้งนั้น เก่งจริงๆ ไม่ได้ประชด แต่ บางคน....บอกว่า ...บางคน..... งัยเป็น สะดุ้งจริต ไปหมด ใจร้อน...จับผิด...ใครเขียนตอบกระทู้ไหน เป็นไม่ได้...ข้าเป็นต้องหาหลักวิชาการ มาหักล้าง ให้จงได้ คอยจะฟาดฟันกันอยู่นั่นแหละ เอาใหม่นะ ....ท่านที่ ชำแหละ grammar กันได้เยินเป็นแถบๆ เวลาพูด หรือ เขียนเข้าจริงๆ บางที ท่านก็ใช้จริงไม่ค่อยแม่นมั้นกัน และ มักสนุกกับการชำแหละ แต่ไม่สนุกกับการใช้ ส่วนพวกที่ช่างใช้ อย่างเรา ก็สนุกจัง แต่ ชำแหละไม่เป็น ถ้าเราเจอกันคนละครึ่งทางก็ดีนะ แทนที่จะแยก วิชาการ ออกจาก การใช้จริง เห็นครูภาษาอังกฤษหลายท่านนะ ทำสอบ TOEFL ได้ 500 up แต่พอเขียนจริง พูดจริงก็ผิดเยอะแยะ เพราะว่าเราเรียน ที่จะรู้จัก ภาษาอังกฤษ แต่เรายังใช้ไม่คล่อง หรือป่าว? เราแบ่งชนชั้นกัน แม้ในการใช้ภาษาอังกฤษอีกหรือ? You know what? There’s a WORLD out there ... Yes . Out side the computer screen ออกมาสูดอากาศบริสุทธิ์ข้างนอกบ้างซิคะ มาดูว่า ที่เราใช้ภาษาอังกฤษ ในชีวิตประจำวัน มันเป็นยังไง มันไม่มี the time needed เวลาที่จะมานั่งชำแหละ grammar ก็เรียนกันมาเป็น 20 ปี ยังไม่พออีกเหรอ? ลุกขึ้นมา ทำ ใช้ กัน ผิดถูกว่ากันไป ช่วยกันคิด ช่วยกันแก้ เราทุกคน มีวิธีที่ต่างกัน ในการนำเสนอ ความคิดที่ตนคิดว่าถูก บุญทรง อาจจะแปลก ประหลาด ในสายตาของท่านแต่ท้ายที่สุด เชื่อว่า ในการเดินทาง ในเส้นทางที่เราเดินไปนั้น ไม่ว่า terrain จะเป็นเขา บ่อ น้ำ ดินเลน หรือ ขรุขระ นั่นคือทางที่ เราแต่ละคน เลือกที่จะเดินเอง ท่านที่เป็น นักวิชาการ นักภาษาศาสตร์ ครู อาจารย์ ท่านเดินในทางเดียวๆ กัน คุยกันในเรื่อง ขอบเขตเเดียวกัน บนถนนที่ปูไว้แล้ว โดยหลักวิชาจาก the Ivory Tower ก็เป็นสิ่งดีของ ปัญญามวลมนุษย์ ส่วน เรา พอใจจะเลือกเที่ยวเดินในที่ที่ unseen (คำที่กำลัง หิต ขึ้น ใช้กันจั้ง) หรือ the Path Untaken เส้นทางที่ไม่มีผู้เลือก หวังว่าไม่ได้เลือกเพราะ โง่ เพราะต้องการจะค้นหา สิ่งแปลกๆ ใหม่ๆ ขอความใจกว้าง ลองฟัง และ ลองดู ให้โอกาส แก่ตัวคุณเองบ้าง ที่จะมองคนอื่นที่ต่างจากตัวเอง ผิดถูกว่ามาเลย จะหมั่นไส้ โกรธแค้น ประนาม หยาม ยินดี รับฟัง เพราะ สิ่งหนึ่งที่เมืองไทยเราขาด ในการใช้ภาษาอังกฤษคือ เบรค เออ เบรค จักรยานนี่หละย่ะ จะหยุดสิบล้อให้ดู (ใครทายกรรมวิธีได้ หรือแนะ วิธีที่ดีๆ ได้ ให้ สิบบาท) เมืองไทย ไม่มี Language Police จึงใช้กันอย่างอีลุ่ยฉุยแฉะ อุ๊ย ไม่ บังอาจ เราก็แค่ Vigillante: Independent Self-styled Law Keeper (แปลเป็นอังกฤษง่ายๆ ฉบับ บุญทรง) ใครคิดงัย ว่าเลยค่ะ ถ้าจะให้ดี ว่ามาตรงนี้เลย email ก็ไม่ต้อง ต่อไปนี้จะไม่ตอบ email คนดุๆ จะเอามา post ตรงนี้ให้หมด จะได้เห็นทั่วๆ กัน และนี่คือ ข้อฝาก ทิ้งท้าย ไว้ให้ช่วยกันคิด Noah's Arc   Create Date : 15 กุมภาพันธ์ 2549 20 comments Last Update : 22 กุมภาพันธ์ 2549 16:40:33 น. Counter : 775 Pageviews. Share Tweet

หวัดดีวันพุธสุขสันต์วันทำงานนะค่ะ   โดย: เสียงซึง 15 กุมภาพันธ์ 2549 10:03:53 น.

Thank you... I really need to liven things up a bit in the office. You have a good one too.   โดย: Timmie (Tinglish ) 15 กุมภาพันธ์ 2549 10:55:23 น.

วุ๊ย....เขินอ่ะ อ่านแล้วอมยิ้ม ว่าแต่ข้อความล่างๆนี่ ดูโหดๆนะคะพี่ อิอิ มีไรคุยกันได้น๊า ใครมาทำอะไรบอกน้อง เด๋วน้องพาลุยยย   โดย: The Pink Balcony IP: 161.200.24.39 15 กุมภาพันธ์ 2549 12:07:34 น.

ว่าแล้วก็เข้าเรื่องกันเลย แองจี พูดเก่งคุยเก่งคิดเก่ง ใครคุยด้วยแล้วก็สนุกกันไปหมด แต่เมื่อถึงเวลา ต้องคุยเป็นอังกฤษ อะ เริ่มมีสภาพ แบ๊ะๆๆๆ คือ มันไม่คล่องเหมือนไทยฟ่ะ ก็เลยกลุ้มๆๆๆๆ กลับไปรื้อหนังสือแกรมมาร์มานั่งดู วู้ยยย อ่านแล้วรุ้เลยว่า ทำไมเมื่อก่อน กรูถึงไม่อยากเรียนภาษาอังกฤษ กฏอะไร ทำไมมันเยอะนักเนี่ย ไอ้เรามันพวกขี้เกียจจำ ตอนนั้น ก็เลย เลิกสนใจ แต่อนิจจา ดั๊นอยากรู้จัก คีอานู รีฟส ความจำเป็นจึงบังคับ ให้อัพเกรด ฮี่ๆๆๆ ดังนั้น เราจึงใช้วิธีของครูเคท ดูหนังฟังเพลง อ่านเว็บ แหม เพลิน ไปๆมาๆ มันก็จะซึมเข้ามาเอง แต่ว่าปัญหาเดิมมันยังอยู่นะ คือ อ่านฟังรู้เรื่อง แต่เขียนกะพูด ไม่ถูกแกรมมาร์ ฮ่าๆๆๆ พี่ทิมขา หนูเป็นดอกไม้หอม ที่ดูไม่งาม รึเป่าคะ   โดย: angy_11 15 กุมภาพันธ์ 2549 12:41:19 น.

^^ แองกรี้ อย่างแก เปงได้ดอกเห็ดอย่างเดียว กร๊ากกกกกกกก แต่นับถือความพยายามของมาน เขียนผิด ๆ ถุก ๆ อ่านรู้เรื่องมั่ง ไม่รู้เรื่องมั่ง ก็ยังดี เพื่อน ๆ (ไม่) ควร เอาเปงตัวอย่าง ฮี่ ๆๆๆๆ hehe...Timmie..remember the golden rule...people may say anything, but "I don't give a hoot!" hehe..they say it, they forget it. Keep doing the great work. A lot of people still need helppppp to come out of the caveeeeeee!! (เชียร์ออกนอกหน้าอย่างนี้ จะโดนยำทีนด้วยไม๊หว่า) .. ทั่น ๆ ไหนที่ไม่เห็นด้วย หมีกะ พี่ Timmie ไม่รู้จักกันเรยเด้ออออออ แหะ แหะ   โดย: ไ่่ก่ย่างคุกกี้กรอบหมีชอบหมด 15 กุมภาพันธ์ 2549 12:53:37 น.

^ ^ อิหมีบร้า ชั้นเป็นดอกไม้ในใจคีอานู ย่ะ ^ แหวะ เขียนเองยัง คลื่นเหียนเวียนหัว ฮี่ๆๆ มะเปงไร เรื่องมันมีอยูว่า คำหลายคำ เรียงเป็นประดยค ทีนี้ ถ้าเราพูดคำที่แปลได้ ถึงแม้ มันจะเป็นปรธโยคที่ไม่ได้ความ แต่ถ้า คนฟังตั้งใจจะฟัง มันก้พูดกันรู้เรื่องอยู่ดี แต่ทีนี้ ด้วยความที่คนส่วนใหญ่หน้าบาง ไม่อยากถูกตีตราว่า การศึกษาไม่ดี ก้เลยใช้การ ไม่พูด ไปเลย ซึ่งดูแล้วหนีปัญหามากๆ   โดย: angy_11 15 กุมภาพันธ์ 2549 13:05:06 น.

อ้อ พี่ทิมขา เอาชอคโกแลต สักกล่องไหมคะ   โดย: angy_11 15 กุมภาพันธ์ 2549 13:12:44 น.

โดย: angy_11 15 กุมภาพันธ์ 2549 13:17:42 น.

เพิ่งรู้จักคุณ Timmie จากตัวหนังสือที่ทิ้งไว้ในบล๊อกอิชั้น ขอโทษด้วยนะค๊า ที่เพิ่งจะเห็นเมื่อกี้นี้เองค่ะ รีบตามมาทำความรู้จัก พอได้อ่านข้อความข้างบนนี้แล้ว บอกได้(หลาย)คำ(ในประโยค)เดียวว่า "พูดได้สะใจอิชั้นมากค่ะ".... เดี๋ยวขอไปอ่านส่วนอื่นๆ ทำความรู้จัก จขบ ให้มากขึ้นก่อนนะคะ แล้วจะมาคุยใหม่ค่ะ   โดย: P.Ta 15 กุมภาพันธ์ 2549 13:26:39 น.

อ่านเกือบครบแล้วค่ะ แต่ได้เวลาทำกับข้าวแล้ว คืนนี้จะกลับมาอ่านต่อค่ะ ขออนุญาต add เลยนะคะ   โดย: P.Ta 15 กุมภาพันธ์ 2549 13:49:53 น.

^^ Angry..don't act like you are so EDUCATED. You are just a lost investor...hehe.... Did you feel sorry that you could not ngab an MD while you were a pharmacist? hehe   โดย: ไ่่ก่ย่างคุกกี้กรอบหมีชอบหมด 15 กุมภาพันธ์ 2549 17:22:52 น.

A bit of an accident!!! All the replies to the above went missing while I was messing around trying to do amillion things in one go. BUT the messages are all safely delivered to your respectable blogs.   โดย: Timmie (Tinglish ) 15 กุมภาพันธ์ 2549 18:19:56 น.

Cookie Bear, We ALL try to act like we are EDUCATED just to impress people. Nothing wrong with that until they find out we've got nothing between our ears. hehehe Angy, Is that TRUE? Is it true that tried to "ngab" an MD while you were a pharmacist? Don't let Cookie Bear accuse you of something you didn't do. AND, if you did it, you should come clean, confess and tell us ALL about it.   โดย: Timmie (Tinglish ) 15 กุมภาพันธ์ 2549 18:21:10 น.

It's trueeee....Angy was busy making potion no. 999. Her gorgeous targeted MD was therefore NGOB (v3 of v. ngab - ngab/ngabbed/ngob) by a wicked nurse.. Poor Angy. But now she's got the right guy and she owns some of his properties...hehe.. Yet..she does not agree to marry him... 5555 Angy was nailed. hehe.. Cool!   โดย: ไ่่ก่ย่างคุกกี้กรอบหมีชอบหมด 15 กุมภาพันธ์ 2549 18:47:14 น.

Hmmmm... juicier and juicier...and juicier. How interesting.....are we being too 'nosy' here? I hope not... Where's Angy?   โดย: Timmie (Tinglish ) 15 กุมภาพันธ์ 2549 22:15:29 น.

อือออม... Angy, You actually เข้า the ข่าย of ดอกไม้หอม ที่ดูไม่งาม Yes, exactly that. You have made a very good point from observatioon that ความที่คนส่วนใหญ่หน้าบาง ไม่อยากถูกตีตราว่า การศึกษาไม่ดี ก็เลยใช้การ ไม่พูด ไปเลย ซึ่งดูแล้วหนีปัญหามากๆ" ชัดมากเลยน้อง น้องฟันธงกะจุยเลย ถูกใจ พี่จริงๆ   โดย: Timmie (Tinglish ) 15 กุมภาพันธ์ 2549 22:22:56 น.

Keanu Reeves was born in Beruit. He has lived in Melbourn, New York, Toronto and Los Angeles. As you might know that he travels a lot because of his mother and his career. I want to fly around like him, but how (un)lucky I am! I have an ordinary family and my parents are happy to be located here in Thailand. Then, my dream can just be hung with me. Hope someday I can travel around this world alone (or have Keanu as my partner, the highest dream! Sorry for being delayed. My arse was on fired!!!! I really feel sorry for our shareholders   โดย: from Cookie Bear's Blog (Tinglish ) 15 กุมภาพันธ์ 2549 22:33:16 น.

Cookie Bear, So there's the truth out in the open. What does Angy say to that? Is she jealous? I heard that you spend a lot of your working hour in the bank doing your blog, that is why your 'behind' is on fire. Is that true?   โดย: Timmie (Tinglish ) 15 กุมภาพันธ์ 2549 22:38:44 น.

หนูว่า หนูมีปัญหาเดียวกับแองจี้ค่ะ ทุกวันนี้ อาจารย์สอนก็ฟังรู้เรื่องหมด (อาจจะต้องใช้เวลาปรับตัวสักวันสองวันเวลาเปลี่ยนอาจารย์) แต่ก็ไม่เคยสอบตกสักที แต่พอเจอต่างชาติทั่วไป ที่ไม่ใช่อาจารย์ตัวเอง ไม่รู้ว่าเค้ากำลังจะพูดเรื่องอะไร จะเกิดอาการตัวเกร็ง มือไม้สั่น ทำอะไรไม่ถูก ขึ้นมาทันที แถมพูดไปพูดมา มั่วแกรมมง แกรมมา หมดเลย have do are is does ใช้มั่วมากๆ ทำไงดีอ่ะคะ   โดย: เฉลียงสีชมพู IP: 203.151.140.118 15 กุมภาพันธ์ 2549 23:08:42 น.

ตอบ คุณเฉลียงสีชมพู เป็นธรรมดา ถ้าเราไม่ได้ฟังคนพูดอังกฤาอยู่ทุกวี่ทุกวัน หูและการรับฟังต้องมีการปรับตัวให้เกิดความเคยชิน ท่วงที และสำเนียง และ อาจารย์ คือ คนที่คุณรู้ว่า ยังไง ก็ต้องพยามเข้าใจชั้นละนะ ความกล้าจากความมั่นใจที่ว่าคนที่เป็นครูคงไม่ทำร้ายเรา จะทำให้เรากล้า แต่ "พอเจอต่างชาติทั่วไป ที่ไม่ใช่อาจารย์ตัวเอง" ก็ย่อมไม่มีความมั่นใจที่มีกับอาจารย์ "ไม่รู้ว่าเค้ากำลังจะพูดเรื่องอะไร" นี่ก็เป็นอีกจุดหนึ่ง ไอ้ไม่รู้นี่หละ เราทุกคนมีความกลัวใน the unknown มัน " จะเกิดอาการตัวเกร็ง มือไม้สั่น ทำอะไรไม่ถูก ขึ้นมาทันที" คุณทำถูกแล้ว ขยันฟัง ขยันคิด ขยันเผชิญกับความรู้สึกแบบนี้ แล้วมันจะสอนให้คุณรับหน้าได้ง่ายขึ้นเรื่อยๆ "แถมพูดไปพูดมา มั่วแกรมมง แกรมมา หมดเลย have do are is does ใช้มั่วมากๆ" นั่นแหละดี เมื่อมั่วแล้ว รู้ตัวว่ามั่ว ความไม่อยากมั่วมันจะทำให้คุณเลิกมั่วไปเอง ถ้าพูดผิด คนฟังเขามักแก้ให้อยู่แล้ว โดนแก้ มั่วเดียวๆ กัน สองสามทีเราก็จำได้แล้ว เอยากให้คุณเฉลียงมองว่า การมั่ว ของคุณนั้นมันมั่วแต่ตอนแรก มันเป็น process ของความคิด เป็นวิธีที่สมองของเราจะพยามเรียงถ้อยร้อยความ นี่ก็ทฤษฤที่ข้าพเจ้าเข้าใจว่าใช่ ขอแนะให้มั่วไปเรื่อยๆ และคอยฟังคิวการแก้ไขจากคนรอบข้าง อย่างนี้เป็นเร็ว เก่งเร็วด้วย เอาใจช่วยค่ะ   โดย: Timmie (Tinglish ) 16 กุมภาพันธ์ 2549 6:48:10 น.