it takes a lifetime
วันนี้เป็นอีกวัน ที่ฝนยังคงตกจนดาวหลบลี้หนีไปหลับอุตุกันหมด ดวงดาวของฉันอู้งาน อีกแล้ว
ต้นเดือนพฤศจิกายน... วันและเวลาในปฏิทินเคลื่อนไหวอย่างเงียบ เงียบ ลมและฝนสุดท้ายกำลังพริ้วไหวคลี่กายออกช้า ช้า เหมือนจะส่งท้ายเพื่อร่ำลา ละทิ้งไว้เพียงละอองเย็นบางเบา ว่าฉันเคยอยู่ และทำหน้าที่แห่งฤดูกาลเต็มที่แล้ว ฤดูหนาวที่อบอุ่น ใครเคยสัมผัสหรือไม่ เป็นช่วงต่อของฤดูกาล ที่ไม่หนาว แต่ไม่ร้อน ลมที่พัดรำเพย เป็นลมที่ทำให้หายใจอย่างเบาสบาย เหมือนจะหนาว แต่กลับอบอุ่นอยู่ในที ............................................................................................... เหมือนไม่มีเธอ แต่ไม่รู้สึกเหงาแต่อย่างใด เพราะแค่ไม่มีข้างกาย ใช่จะไม่มีอยู่ในหัวใจ ฉันอยากกอดเธอไว้นาน ๆ แต่หากอ้อมกอดของฉัน ทำให้เธออึดอัด และหายใจไม่สบาย ฉันยินดีที่จะคลายอ้อมแขนของฉัน และปล่อยเธอไป เพราะบางครั้งการกอดตัวเอง ก็ทำให้ฉันหายใจสบาย ๆ มากกว่าการกอดคนอื่นเช่นกัน ............................................................................... แม้กาลเวลาจะพัดพาทุกสิ่งทุกอย่างไป แต่ความรักความทรงจำ ยังคงเป็นความอบอุ่นอยู่ในที ไม่ต้องคืนกลับมา.... แค่อยู่ตรงนั้น ให้ความรู้สึกพิเศษได้ทำหน้าที่ของมัน ก็เพียงพอแล้ว ..It takes only a minute to have a crush on someone an hour to like someone and a day to love someone but it takes a lifetime to forget someone.................. ..... ..... เพราะที่อยู่ของความรัก ไม่ใช่ที่สมอง แต่เป็นที่หัวใจ จึงไม่ใช่เรื่องง่าย ที่เราจะบอกให้หัวใจของเราเลิกและลืมทุกความรู้สึก ที่เกิดขึ้นมา ให้หมดไป อย่างที่ใจต้องการ และหัวใจ...ไม่ใช่ปลาทอง ที่จะมีความจำเพียงสั้น ๆและลบเลือนหายไปเมื่อถึงเวลา...เช่นเดียวกัน ...เราจึงต้องรับผิดชอบทุกความรู้สึกที่เกิดขึ้นมา...ด้วยหัวใจของเราเอง ..... และเมื่อเวลาผ่านไป ไม่มีบาดแผลใดที่จะเป็นแผลสดตลอดไป ฉันจึงเชื่อว่า รอยแผลสดนั้นจะค่อย ๆ ดีขึ้น โดยยาที่ใช้รักษา ฉันตั้งชื่อว่า ความเข้มแข็ง.... จะต้องใช้ยาตัวนี้ไปนานแค่ไหน ขึ้นอยู่กับภูมิต้านทางของแต่ละคน ขึ้นอยู่กับความรุนแรงของบาดแผลที่เกิดขึ้นมา และในที่สุด ทุกบาดแผลจะถูกเยียวยาและทิ้งไว้เพียงรอยแผลเป็น ที่จะคอยเตือนให้ระวัง....ไม่ให้เกิดรอยแผลใดขึ้นอีก.... และรอยแผลเป็นนั้น จะเป็นดั่งลิ้นชักที่จะเก็บทุกเรื่องราวที่ผ่านมา ให้เราไม่ลืม...ทุกครั้งที่เห็น......แค่นั้นเอง.......วันใหม่ - รัดเกล้า เจ้าหญิงที่เจ้าชายตายจาก
Create Date : 03 พฤศจิกายน 2551
41 comments
Last Update : 25 กรกฎาคม 2553 2:03:23 น.
Counter : 854 Pageviews.
โดย: เจ้าหญิงที่เจ้าชายตายจาก (timeofmylove ) 3 พฤศจิกายน 2551 3:22:34 น.
โดย: เจ้าหญิงที่เจ้าชายตายจาก (timeofmylove ) 3 พฤศจิกายน 2551 3:24:00 น.
โดย: BeCoffee 3 พฤศจิกายน 2551 7:22:33 น.
โดย: pakwadee 3 พฤศจิกายน 2551 9:36:23 น.
โดย: น้องผิง 3 พฤศจิกายน 2551 11:23:39 น.
โดย: มัททะนะ (mastana ) 3 พฤศจิกายน 2551 23:45:03 น.
โดย: panaejon (panaejon ) 4 พฤศจิกายน 2551 9:04:01 น.
โดย: bank IP: 202.12.97.117 4 พฤศจิกายน 2551 14:35:52 น.
โดย: ซายูริ 4 พฤศจิกายน 2551 18:52:13 น.
โดย: Nissan_n 4 พฤศจิกายน 2551 19:05:48 น.
โดย: เจ้าหญิงที่เจ้าชายตายจาก (timeofmylove ) 4 พฤศจิกายน 2551 21:40:10 น.
โดย: maew_kk 5 พฤศจิกายน 2551 9:27:53 น.
โดย: เจ้าหญิงที่เจ้าชายตายจาก IP: 58.147.9.250 5 พฤศจิกายน 2551 14:36:42 น.
ผมก็ต๊องเหมือนกับเจ้าหญิงสินะ
เพราะนี่ก็จะปาเข้าไปตี 3 แล้ว
ก็ยังข่มตาไม่ลง
ไม่รู้เป็นไงเหมือนกัน
ที่ผมรู้สึกสนิทกับเวลากลางคืน
มากกว่าตอนกลางวัน
มันรู้สึกสงบและสบายใจอย่างไร
ก็ไม่รู้ ???
เคยมีคนบางคนบอกว่า....
มันเป็นเวลาของคนขี้เหงา
ก็น่าจะจริงมั้งครับ.....
ดีใจจัง
ที่ช่วงนี้ผมรับรู้ถึง....
ความเข้มแข็งของเจ้าหญิงได้จาก
" ตัวอักษร " ในบล็อกนี้
เวลาก็ยังคงทำหน้าที่ของมันเหมือนเดิม
~ ปาฏิหารย์ก็อยู่คู่กับคนที่ไม่ยอมแพ้
เหมือนกันนะครับ.....
" ฝันดี " อีกรอบครับผม.....