|
คนไกลไกล...
ระยะทาง...ความห่างไกล...ความใกล้ชิด... ความรู้สึก...ความห่วงใย...ความห่างเหิน...
ทุกอย่างมีความสำคัญของมัน... แต่ระยะทางมักทำให้อะไรเปลี่ยนไปเสมอ... อย่างที่พูดกัน.."รักแท้มักแพ้ระยะทาง" ไม่ได้บอกว่าระยะทางจะชนะ.... ไม่ได้บอกว่ารักแท้จะแพ้พ่าย.... แต่ระยะทางทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงเสมอ... อาจจะจากรักสุดหัวใจเป็นไม่รักเลยสักเสี้ยวหนึ่ง... อาจจะจากไม่รู้ว่ารักแค่ไหนป็นรักจนไม่อาจจะบอกได้... แต่นั้นก็เป็นมุมของคนที่รักกัน...หรือไม่รู้ตัวว่า..รัก
หากในมุมของคนเริ่มต้น..ความห่างไกลเป็นอุปสรรคเสมอ... ก็ไม่แปลกใจหรอกนะ ในเมื่อขนาดรักแล้วยังเปลี่ยนแปลงได้... กับคนที่ไม่เคยรัก...ไม่เคยเห็น...ไม่เคยสัมผัสจะแปลกตรงไหน ที่จะปฏิเสธแล้วเลือกจะมองเลือกจะรอ..ใครสักคนที่จะเข้ามา... คนที่เขาสามารถจะมาอยู่ใกล้ใกล้...มาผูกพัน....... มาดูแล..มาให้เห็นหน้า...มาให้สัมผัสถึงไออุ่นของหัวใจ
ดังนั้นจึงเจียมตัวเสมอ..เมื่อสนใจใคร... เพราะคนอื่นอาจจะเริ่มต้นที่ศูนย์..แต่คนนี้เริ่มต้นด้วยการที่เป็นลบ.... บ่อยครั้งที่เคยได้ยินได้ฟัง....หากใกล้กันกว่านี้ก็คงดี.... หลายครั้งความคิดถึง..ความห่วงใยจึงมองได้แค่พี่ชายคนหนึ่ง ไม่อาจจะมอง..ไม่อาจจะคิด..ให้มากเกินกว่านั้นเพราะความห่างไกล.....
แต่รู้ไหม? ว่าคนไกลไกลคนนี้ก็คิดไม่ต่างกัน อยากใกล้ชิดไม่ว่าเธอทำอะไร...อยากดูแลเมื่อเธอไม่สบาย... อยากเช็ดน้ำตาเธอด้วยมือข้างนี้แล้วนั่งข้างข้างจนเธอหายเศร้า... อยากใช้ลมหายใจเดียวกันกับเธอทุกเช้าที่เราตื่นนอน... อยากเฝ้ามองใบหน้าเธอยามหลับฝันจนตื่นทุกค่ำคืน...
แม้จะคิดอย่างนั้นแต่ในความเป็นจริงแล้ว ชีวิตก็ยังคงเป็นอย่างที่มันจะต้องควรเป็น ความจำเป็น..หน้าที่..มันยังบังคับเราต่อไป ไม่สามารถจะทิ้งทุกอย่างทุกสิ่งไปได้... มันก็คงเป็นช่องว่างระยะห่างเกินใครจะเข้าใจ ถึงแม้จะเข้าใจแต่คงยากที่ยอมรับมัน..... และมองมันให้เท่าคนอื่นอื่นที่อยู่ใกล้กัน
เพราะความห่างไกล.... ไม่อาจจะบอกต่อหน้าได้ว่าคิดถึงเพียงใด ทำได้แค่เพียงส่งข้อความผ่านโทรศัพท์สั้นสั้น... ไม่อาจจะไปหาได้ทุกครั้งที่เธอเศร้าใจหรือหวั่นไหว ทำได้แค่ส่งใจส่งความรู้สึกผ่านสายลมผ่านฟ้าไป... ไม่อาจจะเช็ดน้ำตาแล้วนั่งเป็นเพื่อนจนหายเศร้า ทำได้แค่พูดคำปลอบใจเชยเชยและห่วงใยเงียบเงียบตรงนี้....
แต่เพราะความห่างไกล... มันจะทำให้รู้ว่าเวลาที่เราใกล้กันมีค่าแค่ไหน... รวมถึงความรู้สึกของเรามีค่าและมั่นคงเพียงใด.... เมื่อเราผ่านมันมาจนวันที่ได้ใกล้กันในที่สุด... แต่คงไม่เรื่องง่ายที่เราจะถึงวันนั้น... และคงไม่ง่ายที่เธอจะมองเห็นคนคนนี้ คนที่เป็นได้แค่...."คนไกลไกล"
คนไกลไกล - Jennifer Kim เจนนิเฟอร์ คิ้ม
Create Date : 31 ธันวาคม 2551 |
|
14 comments |
Last Update : 31 ธันวาคม 2551 7:18:55 น. |
Counter : 810 Pageviews. |
|
|
|
|
| |
โดย: Ta Pling 31 ธันวาคม 2551 8:39:03 น. |
|
|
|
| |
โดย: uter 31 ธันวาคม 2551 9:41:06 น. |
|
|
|
| |
โดย: d_regen 31 ธันวาคม 2551 13:21:26 น. |
|
|
|
| |
โดย: เจ้าหญิงที่เจ้าชายตายจาก IP: 58.147.9.245 4 มกราคม 2552 12:29:42 น. |
|
|
|
| |
โดย: Ta Pling IP: 125.24.77.67 5 มกราคม 2552 0:58:57 น. |
|
|
|
| |
โดย: แฟนไท 5 มกราคม 2552 19:40:26 น. |
|
|
|
| |
|
|
|
Location :
Ho Chi Minh City Viet Nam
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]
|
การเป็นคนดี... บางครั้งมันก็เหนื่อยนะ การทำอะไรโดยไม่หวังสิ่งใดตอบแทน เป็นไปได้แค่ไหนในความจริงในโลกใบนี้ ความสุขของคนเรา.. บางครั้งก็ง่ายเหลือเชื่อ... เพียงแค่เห็นรอยยิ้มของคนบางคน.. แต่... คนๆนั้น อยู่ที่ไหน... หรือว่า.. "เธอไม่มีตัวตน"
==========
คนอย่างผมมันก็อยู่ตรงนี้ที่เดิมอยู่แล้ว แค่ว่าคุณจะมองหรือเปล่านะแหละ...
#######################
|
|
|
|
|
|
|
|