แค่คำว่าหวั่นไหว...ก็เป็นอย่างอื่นได้มากมาย..
รู้หรือเปล่า? บางครั้งคนเราก็หวั่นไหวง่ายดาย.... อาจจะแค่คำพูดไม่กี่คำ... อาจจะแค่ประโยคไม่กี่ประโยค... อาจจะแค่ข้อความไม่กี่ข้อความ... แต่รู้ไหม.... มันไม่ใช่ว่าเป็นกับทุกคน . . คำเดียวกัน.. ประโยคเดียวกัน.. ข้อความเดียวกัน.. แต่จากคนละคนนั้น มันช่างต่างกันเหลือเกิน
อาจจะเป็นเพราะเรา... ใส่ใจ...สนใจ...หรือให้หัวใจไป... ทุกคำทุกตัวอักษรดีหรือร้าย... ก็หลงเพ้อบ่อยบ่อยว่าเป็นตัวเอง... เพราะว่าเธอคือคนพิเศษ ไม่ว่าเธอจะเป็นคนไม่พิเศษ หรือเป็นคนพิเศษของใครก็ตาม แต่สำหรับฉันนั้นทุกอย่างที่เธอทำไม่ว่าอะไร ด้วยความรู้สึกเป็นคนไม่พิเศษของเธอ แต่มันก็เป็นสิ่งที่คนพิเศษของฉันทำ
ฉันไม่อาจจะกล้าคาดเดาอะไรได้ แม้อยากรู้แต่ไม่อาจจะถามได้ ถึงแม้เธอถาม...ฉันจะกล้าบอกหรือเปล่านะ? คนมากมายสนใจใส่ใจเธอ.... แล้วอะไรที่จะทำให้เธอมาสนใจ..... ในเมื่อคนคนนี้เป็นแค่คนธรรมดา...
ธรรมดา... จนสามารถจะมองผ่านไปง่ายดาย เหมือนกับสินค้าที่มีเหมือนๆกันอยู่ทั่วไป มีคนบอกว่าการทำให้ใครสักคนสนใจเรา ก็เหมือนกันการขายสินค้าสักชิ้นหนึ่ง... เราต้องหาจุดเด่น ข้อดี มานำเสนอ.. หลีกเลี่ยงข้อด้อย จุดบกพร่องออกไป... ย้อนมาดูตัวเอง...สินค้านี้มีอะไร? ออกแบบก็ธรรมดา... กล่องหรือของแถมก็ไม่มี.. ดูออกจะแปลกๆไม่อันอื่น.. ขาดไอ้โน่นนิดไอ้นี่หน่อย... ในเมื่อสินค้าอันอื่นชนิดเดียวกัน มีครบกว่าดูดีกว่า.... แล้วหากเป็นเราจะเลือกอะไร? ข้อดีของสินค้าตัวนี้? มันก็ยังอยู่ที่เดิมชั้นเดิม คุณผ่านมากี่ครั้งก็ยังคงเห็น... ไม่เคยเปลี่ยนที่ไม่เคยย้ายไปไหน ก็แค่อยู่ที่ว่าคุณจะหยิบมันไป หรือว่า...เดินไปเอาอย่างอื่นไปแทน
หวั่นไหวคำคำเดียวก็พาไปคิดเรื่องอื่นได้มากมาย เพ้อเจ้อได้มากมาย.....
Create Date : 29 พฤศจิกายน 2551 |
|
6 comments |
Last Update : 29 พฤศจิกายน 2551 5:48:27 น. |
Counter : 824 Pageviews. |
|
|
|
เปนกะลังจัยให้ จ๊ะ