ร้องให้เพราะรู้ว่ามีเจ้าตัวน้อยอีกคน (ต่อ)

หลังจากกลับมาบ้านด้วยความผิดหวังค่ะ ก็คุณหมอไม่สามารถบอกได้ว่า เจ้าตัวเล็กเป็นผู้หญิงหรือผู้ชาย เรากับตาป๊าก็กลับมานับวันรอค่ะ ว่าเมื่อไรจะถึงวันนัดครั้งต่อไป อีกตั้งเดือนครึ่งแน่ะ ไปไหนใครต่อใครก็ทักนะคะ ว่าน่าจะเป็นผู้ชาย แป่วววววว ฮือๆ ไม่อยากได้ลูกชายอีกแล้ว (เพราะเค้าเห็นว่านังแม่แต่งหน้าแต่งตาทาปากทุกว้น เรียกว่าหน้าผ่องอย่างที่เป็นเคยเป็นมาก่อนน่ะค่ะ) อยากได้ลูกสาวค่ะ เรากะตาป๊ารู้สึกเหมือนกันเลยค่ะ ว่าเราเหมือนขาดอะไรไป เพราะตั้งแต่รู้ว่าพี่ปายเป็นผู้หญิง อย่างที่คุณหมอบอก ทั้งจิตสำนึกและจินตนาการ ก็คิดว่าเค้าเป็นผู้หญิง เอาเสี้อผ้าเด็กผู้หญิง ออกมารื้อและพับเก็บอยู่หลายรอบมากๆ ใจก็ภาวนาไปด้วย

เรื่องอาหารการกินก็เป็นปัญหามากเหมือนกันค่ะ บำรุงคุณเธอไม่ได้เลย เธอเกลียดนม เกลียดไข่ เกลียดชีส แม้แต่ยาบำรุงก็กินไม่ได้ค่ะ เธอจะประท้วง โดยให้นังแม่มาน ไปอ้วกทันทีทันใด ปรึกษาคุณหมอเหมือนกันค่ะ ว่าทานยาบำรุงไม่ได้เลย หมอบอกว่าไม่เป็นไร ให้กินพวกพักและผลไม้มากๆ แทนก็แล้วกัน เฮ้อ อีกอย่างที่คุณเธอเกลียดมากคือ มาม่าค่ะ โห ถ้าวันไหนนังแม่มานอยากกินมาม่าเมื่อไร ได้เรื่องเลย มีวันนึงนึกอยากมากๆ เลยไปต้มมาม่ามานั่งกินด้วยความเอร็ดอร่อย สุดท้ายต้องไปนั่งกอดโถชักโครก เพราะอาเจียนซะไม่เหลือ จนเข็ดมากๆ ไม่กล้าแตะอีกเลยค่ะ กลัว สยองมาก

ส่วนพี่ปายตอนนี้คุณเธอเป็นขวัญใจคนทั้งบ้านค่ะ ปู่ย่าหลงมาก เธอน่ารักเลี้ยงง่าย จ่ำม่ำ ตาพ่อมานหลงหัวปักหัวปำเหมือนกันค่ะ เค้ายังเล็กค่ะ จะขำมากๆ เมื่อเค้าอยากนั่งตักแม่แต่นั่งไม่ได้ คุณเธอก็จะดันๆ อยู่นั่นแหละ จะนั่งให้เต็มก้นให้ได้ ช่วงนี้ท้องใหญ่แล้ว แต่ก็ยังต้องดูแลเค้า อุ้มเค้า ทั้งๆ ที่หลายคนห้าม แต่ทำไงได้ เค้ามีแต่เรานี่นะ และเราก็ยังรับผิดชอบงานบ้านทุกอย่าง สงสารตาป๊า ต้องทำงานคนเดียว คงเหนื่อยเหมือนกัน ช่วงนี้เลยเห็นอกเห็นใจกันมากหน่อย (แค่ช่วงนี้แหละ)

ถึงวันที่จะต้องไปอัลตร้าซาวด์ เราสามคนพ่อแม่ลูก ก็เตรียมทุกอย่างพร้อม ไปกันเลย ระหว่างที่นั่งรอคุณหมอ เรากับตาป๊า ไม่ค่อยพูดกันเท่าไร มองหน้ากันซะมากกว่า เรารู้ว่าตาป๊าเค้าลุ้นมาก แต่สำหรับเราเริ่มปลง ยังไงก็ได้ พยายามจะไม่หวัง อิอิ แต่แอบภาวนา

พอเข้าห้องไปพบหมอ ตาป๊าอุ้มพี่ปายไว้ เราก็รอดู คุณหมอก็เหมือนเดิมค่ะ ดูหัว ดูขา ดูน้ำคร่ำ แล้วก็ดูผนังมดลูกที่มีปัญหา แล้วก็บอกเราว่าทุกอย่างโอเค แถมถ่ายเค้าเอาไว้ให้เราด้วย บอกว่าวันนี้สงสัยอยากเป็นนายแบบ เราดูแล้วไม่เห็นน่ารักเลยอ่ะ เหมือนมนุษย์ต่างดาวมากกว่า พอมาถึงดูเรื่องเพศ เรากะตาป๊า มองหน้ากันลุ้น ไปด้วย พอคุณหมอบอกว่า อิท สะ บอย โอ้โห แป่วว เลยอ่ะ เราก็โอเคไม่เป็นไร ยังก็ลูกนี่เนอะ ส่วนตาป๊าไม่มั่นใจ ถามหมอว่าชัวร์ป่าว หมอเลยจัดการถ่ายรูปมาให้ ยืนยันซะไม่มีอ่ะค่ะ




เอาช่วงตอนใกล้คลอดเจ้าตัวเล็กดีกว่าเนอะ ช่วงนี้เริ่มอึดอัดมากเลยค่ะ ใกล้ครบกำหนดแล้วด้วย แต่เราก็ยังต้องทำงานทุกอย่างเหมือนเดิม แถมต้องเลี้ยงพี่ปายที่เริ่มดื้อ และเริ่มซนมาก คือเค้าเริ่มที่จะเดินได้แล้ว ค่ะหลังจากคลานมาหลายเดือน ตอนคลาน คุณเธอก็จะคลานไปทั่งบ้านเลยค่ะ

เนื่องจากอยู่กันหลายคน ของทุกอย่างก็มีทิ้งขว้างกันบ้าง เนื่องจากตาป๊า ยังมีน้องวัยรุ่นชายหญิงสองคน ก็ทำธรรมดาค่ะ บ้านรก ถ้าวันไหนเราเผลอ พี่ปายไปรื้อของ ก็โดนดุลั่นบ้านเลย สงสารลูกเลยต้องคอยดูเค้าอย่างใกล้ชิด พาเค้าออกไปเดินเล่นกัน แล้วก็พาเค้าเป็นเล่นน้ำ หน้าร้อน ร้อนมากๆ แต่ในน้ำกลับเย็น พี่ปายเค้าชอบเล่นค่ะ นังแม่เลยต้องหิ้วพุงโตๆ พาเธอเล่นน้ำบ่อยๆ เราก็ได้ออกกำลังกาย แถมถ้าเธออยู่ในห้อง เธอเริ่มเดินเตาะแตะไปรื้อของสูงๆ มีเขย่งด้วยนะ น่าหมั่นใส้มากๆ

เริ่มปวดท้องตอน 6 โมงเช้าอีกแล้วค่ะ แต่ก็ปล่อยให้ตาป๊าไปทำงาน ระหว่างวันก็คิดว่าเอาแน่แล้ว รอจนตาป๊า กลับมาจากทำงานก็ทำทุ่มกว่าแล้ว ต้องเอาพี่ปายไปฝากพี่สาวสามีไว้ ระหว่างนั้นนังแม่มานก็นั่งเมาส์ค่ะ เกือบๆ ครึ่งชั่วโมง จนสามีบอกว่า แกจะคลอดที่นี่ใช่มั้่ยเนี่ย เลยต้องไปค่ะ ท้องนี้เจ็บแบบพอทนค่ะ หรือเพราะเราเก่งและอึดก็ไม่ทราบ พอไปถึงโรงพยาบาล พยาบาลบอกให้ขึ้นเตียงตรวจปากมดลูก โห เปิดตั้งสี่เซ็นต์แล้วอ่ะ พยาบาลเลยพาไปห้องคลอด อืม ห้องคลอดที่นี่เล็กว่าที่ซีด้า ไซนาย เบเวอรี่ นิดนึง แต่ดูเหมือนอุปกรณ์จะพร้อมกว่า มีที่เช็ดตัว อาบน้ำเด็กพร้อม เรียกว่าลูกที่จะเกิดมาไม่ต้องไปพ้นสายตาเลยค่ะ อยู่ในห้องนี้หมด

แล้วก็มีเจ้าหน้าที่ มาบล็อกหลัง ตอนทำเราร้องกรี๊ดเลยค่ะ ปวดมาก พี่แกดันมาส่ายหน้า ก็เราเคยบล็อกมาแล้ว มันไม่เจ็บขนาดนี้อ่ะ อยากจะด่าเหมือนกัน " แกส่ายหน้าทำไม หา แกเป็นผู้ชายนี่ ไม่ต้องโดนแบบนี้ " อิอิ ไม่กล้าหรอก ก็ได้แต่ทนเอา ท้องนี้ปวดไม่นานเลยค่ะ พักเดียวหมอก็มา บอกให้เบ่งแค่สามทีก็ออกมาแล้ว ตัวเล็กมาก(ก็แน่ละสิ บำรุงไม่ได้เลย) เกือบๆ สามโลแค่นั้น ตัวก็ด๊ำดำ น่าเกลียดน่าชังมาก แถมไม่พลิกโผด้วยอ่ะ ผู้ชายจริงๆ ด้วย

นอนพักอยู่สามวันค่ะ ระหว่างนั้นตาป๊าก็มานอนกับเรา ส่วนตอนเช้าก็ไปรับพี่ปายมาหาเรา มีแอบนอนข้างเรากินนมด้วย แต่เค้าไม่ชอบโรงพยาบาลค่ะ ร้องงอแงตลอด เกลียดโรงพยาบาล แค่แปดเดือน พี่แกก็รู้แล้ว พอพาไปหาหมอ แค่รถเลี้ยวเข้าลานจอดรถคลินิค พี่แกก็ร้องจากแล้ว ต้องให้ตาป๊าพากลับบ้านไปป้อนข้าว อาบน้ำ อยู่เป็นเพื่อนเค้า จนกว่าเค้าจะง่วง ก็ค่อยพาไปฝากพี่สาวเค้า

ทุกว้นนี้ยังเสียใจไม่หายที่ไม่ได้ให้ตาป๊านอนเป็นเพื่อนพี่ปาย เราเห็นแก่ตัวมากๆ เพราะเป็นคนขึ้กลัว เลยให้เอาพี่ปายไปฝากไว้กับพี่สาวตาป๊า ตอนกลางคืน แล้วเค้าก็เพิ่งมีลูกอ่อน เค้าก็เลยไม่ค่อยใส่ใจลูกเราเท่าไร เราคิดเองนะ เค้าเอาผ้ามาปูให้พี่ปายเด็ก ขวบเดียว นอนหน้าเตียง ส่วนเค้าสามคนพ่อแม่ลูกนอนบนเตียง พี่ปายซึ่งไม่เคยเลยที่จะห่างแม่ ต้องนอนจับมือ หอมหัวกันทุกวัน ต้องไปในที่ที่ไม่คุ้น แถมนอนต้องนอนคนเดียว พี่เค้าเล่าว่าพี่ปายมีลุกขึ้นมานั่งร้องให้ สักพักก็ลงนอนหลับต่อ เรางี้แทบจะร้องให้เลย ไปโทษเค้าก็ไม่ได้ต้องโทษเราเอง เสียใจมากๆ เสียใจทุกสุดเลย จะไม่ทำงั้นกับพี่ปายอีกเป็นอันขาด แค่มีน้องมาแย่งความรัก เค้าก็คงน้อยใจอยู่แล้ว ขอโทษนะครับพี่ปายของม่ามี๊

หลังจากนั้น ตาป๊ามานมาสารภาพว่าไงรู้มั้ยคะ มานบอกว่าตั้งใจอยากมีลูกอีกคน เลย *** หยอดจึ๊ก หยอดจึ๊ก*** โหเรางี้อยากจะตะกายหน้า มิน่าพอรู้ว่าท้องเราร้องให้ มานยิ้ม เฮ้อแล้วเป็นไงล่ะ สมใจ ได้ลูกชายอีกคน แล้วก็กลายเป็นลูกลิงสองตัว ที่ซนเสด็ดยาด นังแม่มานเหนื่อยหัวฟูเลยค่ะ

นี่ค่ะคนนี้พี่ปาย เค้าห่างจากน้องเค้า 13 เดือนค่ะ



ส่วนคนนี้น้องปาล์มค่ะ น่ารักและอ้อนสุดๆ

Create Date : 25 สิงหาคม 2550		0 comments
Last Update : 3 กันยายน 2550 4:37:23 น.
Counter : 410 Pageviews.
Share Tweet