น้ำท่วม..ความเครียด...ครอบครัว
วันที่ 13-16 ตุลาคมเราถือโอกาศพาพ่อกับแม่ไปเที่ยวเกาะกูดก่อนที่จะเดินทางไปนิวซีแลนด์ในวันที่ 24 ตุลาคม ไปก็เจอฝนตลอดแต่ก็พอจะสนุกกับสถานที่ใหม่ที่พ่อกับแม่ยังไม่เคยไป เราก็พลอยมีความสุขที่ได้ทำอะไรเพื่อพ่อแม่ก่อนเดินทาง แต่ความสุขก็มากลายเป็นคงามวิตกกังวลเมื่อ 15 ตุลาคมประมาณ 2 ทุ่มกว่า ๆ พี่ชายโทรมาว่าบอกแม่ว่าน้ำไหลมาท่วมบ้านแล้วแต่แม่ยังไม่บอกเราจนเช้าแม่บอกว่าขอเลื่อนเวลาออกจากเกาะเร็วขึ้นได้หรือเปล่าตามกำหนดเวลาเดิมเรือจะออกประมาณเที่ยงครึ่ง คุณสามีเลยไปจัดการเรื่องเรือได้เรือรอบ 9.30 น.ใจหายเลยล่ะข้าวของทุกอย่างกองอยู่ที่พื้น Note book, หนังสือ เอกสาร ที่นอน โทรศัพท์ talking dict. และอื่น ๆ อีก เฮ้อใจนี้ลอยไปอยู่ที่ปากช่องแล้ว รีบโทรไปถามข่าวพี่ชายว่าเป็นไงบ้าง นับว่ายังโชคดีที่มีพี่ชายอยู่บ้าน note book ของเรากะสามีก็เลยรอดมาได้ วันเสาร์ที่ 16 ตุลาคมหลังจากออกจากเกาะมาได้เราก็เหยียบรถมุ่งตรงกลับมาปากช่อง แต่กว่าจะมาถึงไหนจะฝน ไหนจะน้ำท่วมระหว่างทาง ปาเข้าไปเกือบ 8 ชั่วโมง พอมาถึงก็ต้องจอดรถไว้ข้างนอกแล้วเดินลุยน้ำเข้าไปน้ำสูงเลยหัวเข่าอีก ไฟก็ถูกตัด เห็นสภาพบ้านแล้วอยากจะร้องไห้จริง ๆ T_T แต่จะทำยังไงได้มันเป็นเหตุการณ์ที่ไม่คาดคิด น้ำยังท่วมในบ้านเราต้องไปนอนที่ชั้น 2 บ้านของลุง เนื่องจากเหนื่อยจากการเดินทาง เราก็เลยตัดสินใจกินยานอนหลับแล้วหลับเอาแรงดีกว่าเพราะตอนนั้นก็ สามทุ่มกว่าแล้ว ไว้ลุยต่อพรุ่งนี้แล้วกัน พอเช้าวันที่ 17 ตุลาคมน้ำก็ยังคงขังในบ้าน แต่เริ่มลดระดับลงไปเรื่อย ๆ หลังน้ำลดลงต่ำกว่าพื้นในบ้าน เราก็เริ่มร่วมมือร่วมแรงร่วมใจกันถือเป็นฤกษ์ดีทำความสะอาดบ้านครั้งใหญ่ ช่วยกัน 6 แรงแข็งขันพ่อ แม่ พี่ชาย แฟนพี่ชาย คุณสามีและก็เรา ดินโคลนเต็มบ้านไปหมดแต่ก็ไม่เกินกำลังของเรา คนละไม้คนละมือ ในที่สุดเราก็ได้บ้านสะอาด ๆ กว่าที่เคย ^_^!! คราวนี้ก็เหลือแต่รอให้ฝนหยุดตก รอแสงแดด ไม่เคยรู้สึกรักแสงแดดเท่าวันนี้มาก่อนเลย น้ำลดลงจนหมดแล้ว แต่ก็ยังมีงานอีกเยอะรออยู่ ถึงแม้ว่าเราจะโชคร้าย เจอกับเหตุการณ์น้ำท่วมที่ไม่เคยเจอมาก่อนเลยในชีวิต ทั้งเครียด ทั้งกลัวว่าน้ำจะกลับมาท่วมอีก แม่กินข้าวไม่ลงเลย กลางคืนก็นอนหลับไม่สนิทค่อยพะวงตลอด ห้องน้ำก็เข้าไม่ได้ น้ำก็ไม่ได้อาบ เกิดความเครียดขึ้นมาอย่างไม่ตั้งใจ นี้เราเจอน้ำท่วมแค่ 2 วันยังเป็นขนาดนี้แล้วคนที่เจอหนักกว่าเราจะทุกข์ขนาดไหนกัน แต่ยังไงซะในความโชคร้ายก็ยังมีความโชคดีอยู่บ้าง อย่างน้อยเราก็ได้รู้ว่าครอบครัวของเรารักกันมากขนาดไหน ห่วงใยและไม่เคยทอดทิ้งกัน เพราะเราคือครอบครัวเดียวกัน ^_^
Free TextEditor
Create Date : 19 ตุลาคม 2553 |
Last Update : 19 ตุลาคม 2553 18:56:30 น. |
|
8 comments
|
Counter : 216 Pageviews. |
|
|
|
คนไทยทุกคนเป็นห่วง