ปฐมบทของดินแดนแห่งความรัก "บ้านโฮมฮัก" จังหวัดยโสธร ตอนที่ 2 สี่โมงเย็นแล้ว... จำเป็นต้องลาพี่ติ๋วกลับเสียแล้ว พี่ติ๋วอยากให้ผมค้างที่นี่สักคืน... ในใจก็อยากจะค้างกับพี่ติ๋วและเด็กๆ เหมือนกัน.. แต่ในวันพรุ่งนี้ผมมีภาระกิจต้องทำต่อก็เลยต้องต้ดใจอำลาพี่ติ๋ว... "หลิม.. คราวหน้าถ้าผ่านมาแถวๆ นี้ก็แวะเข้ามาเยี่ยมกันบ้างนะ..ไม่ต้องมาบริจาคของ ไม่ต้องมาเลี้ยงอาหารเด็กๆ ก็ได้ แวะเข้ามาทักทายกันเฉยๆ พี่ก็มีดีใจแล้วล่ะ" คำพูดของพี่ติ๋วทำให้ผมไม่ลังเลเลยที่จะกล่าวตอบออกไปว่า "แน่นอนครับ..พี่ติ๋ว ถึงผมไม่มีโอกาสจะผ่านมาแถวนี้ แต่ผมก็จะมาแน่นอนครับ" ผมออกจากบ้านโฮมฮักโดยมีรถของ มูลนิธิฯ มาส่ง... "ขอบคุณคร้าบบ-ค่ะ" เสียงซื่อๆ ใสๆ ของเด็กๆ อยู่ข้างๆ รถ ก่อนจะจากมา ...อนาคตของเด็กๆ เหล่านี้จะเป็นอย่างไรนะถ้าขาดพี่ติ๋ว คงปฏิเสธไม่ได้ว่า เด็กๆ ที่ติดเชื้อ HIV ที่นี่ หลายคนมีชีวิตอยู่รอดมาได้เพราะได้รับกำลังใจและความรักจากพี่ติ๋ว ถ้าพี่ติ๋วจากไป ย่อมส่งผลกระทบถึงจิตใจของเด็กๆ ที่บ้านโฮมฮักทั้งหมด.. ถึงแม้บ้านโฮมฮักหรือมูลนิธิสุธาสินี น้อยอินทร์ จะยังคงอยู่และมีคนมาสานต่องานของพี่ติ๋ว... แต่ผมคิดว่า..เด็กๆ ที่นี่คงไม่สนใจในสิ่งเหล่านั้น บ้านโฮมฮักจะยังคงอยู่หรือไม่คงไม่สำคัญสำหรับเด็กๆ ... ขอเพียงมีแม่ติ๋วอยู่ด้วย จะอยู่ที่ไหนก็ได้บนโลกใบนี้... บางที....การจากไปของพี่ติ๋วอาจเป็นการสูญเสียที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในชีวิตของเด็กๆ เลยทีเดียว... ผมไม่อยากจะนึกถึงวันนั้นเลย... ผมเชื่อว่าหลายคนก็คงคิดเช่นกัน ....วันที่บ้านโฮมฮักมีแต่เสียงสะอื้นไห้ของเด็กๆ คงเป็นสถานที่ที่โศกเศร้าที่สุดในโลก ขอบคุณทุกคนที่ติดตามเรื่องราวของพี่ติ๋ว และเด็กๆ ที่บ้านโฮมฮัก.. และขอขอบพระคุณทุกท่านที่ได้ช่วยเหลือพี่ติ๋วและเด็กๆ... ไม่ว่าจะเป็นการบริจาคสิ่งของ... บริจาคเงิน หรือแม้กระทั่งกำลังใจ อย่าอายกับการที่เราจะบอกว่าเราไม่มีสิ่งใดจะให้นอกจากกำลังใจ.. "กำลังใจที่ได้รับจากคนรอบข้างเป็นสิ่งสำคัญ เพราะอย่างน้อยก็ทำให้รู้ว่า สิ่งที่เราได้ทำลงไปมันถูกต้อง"... พี่ติ๋วเคยพูดกับผมว่าอย่างนั้น แม้เรื่องราวปฐมบทของดินแดนแห่ง "บ้านโฮมฮัก" อันมี พี่ติ๋วผู้เป็นโรคร้ายมะเร็งลำไส้ระยะสุดท้าย กับ เด็กๆ ที่เกิดมาพร้อมกับความโชคร้าย บางคนกำพร้า บางคนมีเชื้อ HIV ติดตัวมาแต่กำเนิด... ได้จบลง ณ ตรงนี้ แต่เมื่อมีปฐมบทแล้ว... ย่อมมีบทต่อไป คราวหน้ากระผมเสือหลุมหลิมจะเอาเรื่องราวความรักอันบริสุทธิ์ ของพี่ติ๋วและเด็กๆ มาเล่าให้ฟังกันอีก.. ขอบพระคุณทุกท่านที่ติดตามเรื่องราวเกี่ยวกับบ้านแห่งความรักหลังนี้ "บ้านโฮมฮัก"   Create Date : 23 พฤศจิกายน 2550 14 comments Last Update : 26 พฤศจิกายน 2550 14:09:53 น. Counter : 1049 Pageviews. Share Tweet

ติดตามอ่านตอนสองด้วยค่ะ   โดย: พื้นที่สีเขียว 24 พฤศจิกายน 2550 18:19:05 น.

ขอบคุณ "คุณพื้นที่สีเขียว" มากครับ ที่ติดตามเรื่องราวของบ้านโฮมฮัก มาโดยตลอด... เห็น คห.ของคุณพื้นที่สีเขียว ที่ตามหา กท. ใน "ห้องเที่ยวไปกินไป" แล้วนะคับ เฮียเซ้งน้อยจัดการรวบรวมกระทู้ต่างๆ ให้แล้ว อยากจะบอกว่า เหตุผลที่มาสร้าง Blog ก็เพราะบ้านโฮมฮัก ด้วยเช่นกัน... จะได้มีพื้นที่เก็บเรื่องราวของบ้านโฮมฮักไว้ให้ทุกคนได้อ่าน รวมทั้งข่าวคราวความเป็นไปต่างๆ ที่เกิดขึ้น.. ตอนนี้ผมมีเสื้อที่น้องๆ เพ้นไว้เกือบ 20 ตัว ตั้งใจว่าจะเอามาขายเพื่อเอาเงินไปช่วยบ้านโฮมฮัก และเป็นค่าขนมของน้องๆ ที่เพ้นท์ด้วย.... ยิ่งช่วงนี้เป็นหน้าหนาว พี่ติ๋วจะมีรายจ่ายเกี่ยวกับค่ายา และค่ารักษาพยาบาลน้องๆ มากที่สุด ถือว่าช่วงนี้เป็นช่วงวิกฤตปะจำปีของบ้านโฮมฮักเลยก็ว่าได้ เงินทุกบาททุกสตางค์จึงมีค่ามากสำหรับ พี่ติ๋วและเด็กๆ ช่วงนี้ครับ.....   โดย: เสือหลุมหลิม 27 พฤศจิกายน 2550 16:11:38 น.

ตามมาอ่านทั้ง 2 ตอนเช่นเดียวกันค่ะ เพิ่งมีโอกาสได้รับรู้เรื่องราวของครูติ๋วอีกครั้งเมื่อวันก่อน ที่ทางรายการ VIP ได้นำความคืบหน้าของครูติ๋วมาออกอากาศช่วงปีใหม่ (ครั้งแรกดูจากรายการคนค้นฅน) และวันนี้ก็ช่วยบริจาคเงินเข้าไปทางธนาคารแล้ว ถึงแม้เงินจะเล็กน้อย แต่ก็ตั้งใจว่าจะบริจาคให้ได้ทุกเดือน ถึงอย่างนั้น ก็ยังรู้สึกว่าตัวเองน่าจะทำอะไรได้มากกว่านี้ อาจเพราะกำลังศึกษาอยู่ในระดับปริญญาโทด้วย เลยยิ่งรู้สึกว่าเรากำลังผลาญทรัพยากรของประเทศไปโดยเปล่าประโยชน์หรือเปล่า ในขณะที่ยังมีคนที่มีปัญหาจริงๆ อีกเป็นจำนวนมาก แต่เงินงบประมาณที่จะตกลงไปถึงช่างเล็กน้อยและต้องใช้ความพยายามอย่างมากมายเหลือเกิน (ดิฉันกำลังเป็นผู้ช่วยในงานวิจัยงานหนึ่งอยู่ แต่ก็ยังไม่รู้เลยว่า ผลที่ออกมาจะนำเอาไปใช้ประโยชน์ได้จริงแค่ไหน เพราะมันเป็นเรื่องใหม่มากสำหรับประเทศไทย ซึ่งแม้เขาจะบอกว่าโปรเจ็กท์มันเล็กมากๆ แค่ไม่กี่แสน แต่ดิฉันก็ยังรู้สึกว่า เงินก้อนนี้ถ้านำเอามาใช้กับสิ่งที่เป็นปัญหาซึ่งอยู่ต่อหน้าต่อตาเรา...จะคุ้มค่ากว่าหรือไม่) ขอโทษนะคะที่อาจจะ comment ด้วยเรื่องส่วนตัวไปสักหน่อย แต่ก็เป็นสิ่งที่รู้สึกอยู่จริงๆ ณ ขณะนี้ แล้วก็ขอขอบคุณ คุณเสือหลุมหลิมที่นำเรื่องราวของบ้านโฮมฮักมาถ่ายทอดให้รับรู้ เป็นการถ่ายทอดที่เต็มไปด้วยรายละเอียดของชีวิตจริงๆ ค่ะ ขอบคุณมากค่ะ   โดย: พนิดา วสุธาพิทักษ์ IP: 202.28.4.15 3 มกราคม 2551 1:05:49 น.

^ ^ ^ เป็นกำลังใจให้คุณพนิดา นะคับ.. ผมก็เหมือนคุณพนิดา แหละคับ.. กำลังเรียนและใกล้จะจบโท แล้วคับ.. และทำงานวิจัยฯ ด้วยเช่นกัน... ครั้งหนึ่งสมัยเรียนจบตรีใหม่ๆ ได้เข้าทำงานในโรงงานอุตสาหกรรมแห่งหนึ่ง ตำแหน่งก็ไม่ได้เล็ก เป็น "หัวหน้าแผนกวางแผนการผลิต" แต่ทำอยู่ได้พักหนึ่งรู้สึกเบื่อ.. รู้สึกงานที่ตัวเองทำไปมันไม่มีคุณค่า ไม่ได้ช่วยเหลือสังคมให้มันดีขึ้นซักเท่าไหร่... ตรงกันข้ามกลับทำให้คนบางกลุ่ม บางคนร่ำรวยขึ้นเท่านั้น... ฝันว่าอยากจะทำงานที่ทำแล้วมันเกิดประโยชน์แก่สังคมส่วนรวมและประเทศชาติ.. อย่างเช่นงานโครงการหลวงฯ หลังจากนั้นผมลาออกจากงาน และมาเป็นผู้ช่วยนักวิจัยจนกระทั่งได้เรียนต่อโท.. ปัจจุบันแม้จะไม่ได้เป็น จนท.ของโครงการหลวงฯ แต่ผมก็ได้มีส่วนทำงานวิจัยให้โครงการฯ เกี่ยวกับการฟื้นฟูป่าต้นน้ำที่สถานีวิจัยโครงการหลวงทั้ง 6 สถานีทั่วภาคเหนือ.. ซึ่งกระผมถือว่าเป็นการทำงานถวายพระองค์ท่านทั้งสองเช่นกัน..... พยายามเข้าครับ ผมเชื่อว่า "คุณพนิดา" ทำได้ ถึงเงินจะน้อยแต่งานที่เราได้ทำมีประโยชน์แก่สังคมส่วนรวมครับ.. ^ ^   โดย: เสือหลุมหลิม 5 มกราคม 2551 19:20:54 น.

ดีใจคับๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ   โดย: ณัฐวุฒิ ไพอุปลี IP: 61.7.133.146 19 กุมภาพันธ์ 2551 20:06:48 น.

ศรัทธาในตัวพี่หลุมหลิมมากครับ คนอะไรก็ไม่รู้นอกจากจะหล่อ น่ารัก แล้วยังจิตใจดีอีก ใครจะไปคิดว่าคนหัวฟูๆหยิกๆเหมือนไม่ได้เจอหวีมาเป็นปี จะชอบทำงานที่ยังประโยชน์ต่อสังคมและคนหมู่มาก ไว้ให้ผมมีงานทำมีเงินก่อนนะครับ ผมอยากไปกับพี่หลุมหลิมด้วย หวังว่าพี่หลุมหลิมคงจะไม่รังเกียจเพื่อนร่วมทางอย่างผมนะครับ   โดย: .. IP: 124.121.5.144 4 พฤศจิกายน 2551 23:29:12 น.

ศรัทธาในตัวพี่หลุมหลิมมากครับ คนอะไรก็ไม่รู้นอกจากจะหล่อ น่ารัก แล้วยังจิตใจดีอีก ใครจะไปคิดว่าคนหัวฟูๆหยิกๆเหมือนไม่ได้เจอหวีมาเป็นปี จะชอบทำงานที่ยังประโยชน์ต่อสังคมและคนหมู่มาก ไว้ให้ผมมีงานทำมีเงินก่อนนะครับ ผมอยากไปกับพี่หลุมหลิมด้วย หวังว่าพี่หลุมหลิมคงจะไม่รังเกียจเพื่อนร่วมทางอย่างผมนะครับ   โดย: นกฮูก IP: 124.121.5.144 4 พฤศจิกายน 2551 23:32:49 น.

^ ^ ^ เชื่อแล้วว่ามรึงศรัทธาถึงขนาดเบิ้ล คห.เชียว หางานทำอยู่ไม่ใช่หรอ.. สนใจไปช่วยพี่ติ๋วดูแลเด็กๆ มั้ยล่ะ   โดย: เสือหลุมหลิม 5 พฤศจิกายน 2551 21:37:12 น.

ตอนนี้ข้าได้งานทำแล้ว เป็นองค์กรพัฒนาเอกชนที่ทำงานเพื่อสังคมในรูปแบบของมูลนิธิ พอดีข้าเขียนบทความส่งไปเขาสนใจเรียกข้าสัมภาษณ์แล้วก็ให้ข้าทำงานเลย เป็นเจ้าหน้าที่ภาคสนามต้องลงพื้นที่ เสาร์นี้ข้าต้องไปอบรมที่เชียงใหม่ 2 อาทิตย์ แล้วต่อไปคงมารับผิดชอบ พท.แถวอ่างทอง ประมาณนี้ ข้าก็ไม่รู้จะกล้าพูดในที่ชุมชนไหมกลัวสั่นว่ะแต่ยังไงก็ต้องลองดู สมใจนึกข้าแล้ว ข้าเคยขึ้นบัญชีนักพัฒนาชุมชน3 ของ กทม.แต่มันหมดอายุเรียกไม่ถึงข้า ตอนนี้ข้าไม่ง้อระบบราชการแล้ว หวังว่าเอ็งคงสบายดี ถ้าฟ้าบ่กั้น เราคงจะได้พบกันเสือหลิม ปิยะมิตรของข้า   โดย: นกฮูก IP: 124.121.10.181 12 พฤศจิกายน 2551 15:53:13 น.

^ ^ ^ ขอให้โชคดีเพื่อน.. งานที่ทำแล้วมันช่วยให้คนอื่นมีความสุข เราก็จะมีความสุขไปด้วยแหละ แต่ระวังเรื่องการเข้าไปขัดผลประโยชน์ของผู้มีอิทธิพลในพื้นที่ล่ะ.. มีเวลาว่างจะซิ่ง เจ้าอัสลาน ไปกินเหล้าด้วย   โดย: เสือหลุมหลิม 13 พฤศจิกายน 2551 11:41:45 น.

ขอบพระคุณ   โดย: ฮูก IP: 124.121.7.112 14 พฤศจิกายน 2551 10:44:55 น.

สวัสดีค่ะพี่ หลุม-หลิม ดีใจจังได้เจอตัวจริงแล้ววว... ไว้เจอกันคราวหน้า...ไปกินหนมปัง-สังขยาที่ตลาดโต้รุ่งยโสธร กันนะพี่   โดย: สี่สาว@homehug IP: 192.168.11.141, 58.10.167.180 3 พฤศจิกายน 2552 16:56:57 น.

555 ถ้าทางจะเป็นหนมปัง-สังขยา ที่แพงที่สุดในโลกเลย แค่ค่ารถก็เป็นพันแล้ว   โดย: เสือหลุมหลิม 7 พฤศจิกายน 2552 15:25:25 น.

สวัสดี นัฐวุฒี น้าส้มยังติดตามข่าวคราวของนัฐอยู่ตลอดนะ ขอชมร้องเพลงได้เพราะดี   โดย: น้าส้ม IP: 110.49.116.231 8 มกราคม 2555 0:52:11 น.