วันเสาร์ที่ 4 ก.ค. ตั้งใจเอารถไปเช็คเนื่องจากถึงรอบ 50,000 กม. อีกทั้งเซนทรัลล็อคเกิดงอแงกดเปิดเธอเปิดให้บ้างไม่เปิดให้บ้าง กดปิดก็อาการเดียวกัน เห้อ!!! จะต้องเสียเงินอีกแล้ว ประมาณเที่ยงกว่า ๆ ก็เดินทางไปที่ศูนย์Honda เสียงโทรศัพท์มือถือก็ดังขึ้น ดูเบอร์....อ๋อแม่นะเอง

คุณแม่.....อ้อเอารถไปทำรึยัง

พี่นู๋อ้อ......กำลังไปแม่มีอะไรเหรอ

คุณแม่......แม่อยากไปไหว้หลวงพ่อและถวายสังฆทาน จะรอให้ยัยฝ้าย(หลานสาวคนโปรดอยู่ที่ กทม.) พาไปวันเข้าพรรษากลัวคนเยอะอยากไปวันนี้

พี่นู๋อ้อ......ได้เลยคะแม่หนูกำลังจะเอารถไปเข้าศูนย์ฯ พาแม่ไปวัดก่อนแล้วค่อยไปก็ได้

จากนั้นพี่นู๋อ้อก็ขับรถไปรับคุณแม่ ความที่หยุดหลายวันทำให้วัดใหญ่(วัดพระศรีรัตนมหาธาตุ) มีนักท่องเที่ยวเยอะมากรถติดพี่นู๋อ้อเลยขับรถเข้าด้านหลังวัด พอขับเข้าไปปรากฎว่าที่จอดรถเต็ม เลยขับตรงไปกะว่าจะจอดลานด้านหน้าพระอัฎฐารถ ความที่ไม่ค่อยได้เข้าด้านหลังวัดนานมากแล้ว คณะกรรมการวัดเอาลานจอดรถเป็นที่ให้แม่ค้าขายของ จากเดิมจอดรถได้ประมาณเกือบ 30 คัน ตอนนี้เหลือเพียง 10 กว่าคัน

ที่จอดลานรถด้านหน้าพระอัฎฐารถ เต็มอีกนั่นแหละ เลยขับวนออก กะว่าจะเลี้ยวซ้ายไปจอดหน้าห้องน้ำด้านหน้าศาลาพิบูลธรรม ปรากฎว่าว่า มีป้ายห้ามตรง ขับรถไปก็บ่นไปแล้วเราจะไปจอดตรงไหนละนี่ จะเลี้ยวขวาแล้วตรงไปจอดด้านข้างโบสถ์ก็ไปไม่ได้รถสวนมาตลอด พี่นู๋อ้อเลยจำต้องวนขวาอีกรอบ คิดอยู่ในใจคงมีใครสักคันที่กำลังออกน่า แล้วก็จริงดังคิดคะมีรถเก๋งกำลังจะถอยออก เห้อ! ได้ที่จอดซะที นึกว่าจะต้องวนไม่รู้จักกี่รอด

จากนั้น 2 สาวต่างวัยแต่ใจตรงกันก็เดินเท้าไปหน้าวัด เริ่มแรกก็ไปรับดอกไม้ธูปเทียน ใส่ตู้บริจาคไป 20 บาท ไหว้พระด้านหน้าวิหารเสร็จ คุณแม่ท่านก็บริจาค เงิน 100 บาท สมทบทุนการศึกษาของพระ+เณร โดยได้ชุดสังฆทานไป ถวายพระ 1 ชุด อีก 100 บาท เสียบไม้ติดผ้าป่า ต่อจากนั้นก็เข้าไปนมัสการหลวงพ่อใหญ่ ในวิหารมีจุดที่ถวายสังฆทานอีก

พี่นู๋อ้อ.....แม่ไม่ถวายสังฆทานอีกเหรอ(ปกติจะถวายตรงนี้)

คุณแม่....ถวายอีกก็ดีเหมือนกันจะได้รดน้ำมนต์และกรวดน้ำแผ่เมตตา

คุณแม่+พี่นู๋อ้อเลยควักตังค์คนละ 100 บาท ได้สังฆทานชุดกลาง 199 บาท จัดการถวายสังฆทาน ได้รถน้ำมนต์และกรวดน้ำ เอาเงินบริจาคบรรดาตู้ที่วางเรียงรายกันอยู่ในนั้น เสร็จแล้วก็ไปกราบนมัสการหลวงพ่อ แล้วเลยไปไหว้ พระนเรศวร พระเอกาทศรถและพระสุพรรณกัลยา

เมื่อไหว้พระทำบุญเรียบร้อยแล้ว คุณแม่ก็ชวนไปหาซื้อเมี่ยงคำไปฝากลูกสาวคนโต เดินเกี่ยวก้อยชมร้านค้าบริเวณรอบๆ พระวิหาร จะแวะดูกล้วยไม้ของชอบ ก็โดนคุณแม่ห้าม ท่านบอกว่าพอได้แล้วไม่มีที่จะปลูกอยู่แล้ว

ระหว่างทางที่จะไปที่จอดรถ คุณแม่ก็แวะซื้อหอม กระเทียม พริกแห้ง เตรียมตำน้ำพริกปลาย่างไว้ให้หลานสาวไปกินที่ กทม. (คุณแม่พี่นู๋อ้อตำน้ำพริกอร่อยมาก เป็นที่ขึ้นชื่อในหมู่ญาติ) พอได้ของเสร็จก็ตรงไปที่จอดรถ ใกล้ถึงที่จอดรถก้พูดกับคุณแม่

พี่นู๋อ้อ.....รถที่จอดข้างหลังเราออกไปแล้วมีคันใหม่มาจอดแทน รถตู้ที่จอดด้านหน้าก็ออกไปแล้ว

พี่นู๋อ้อก็เดินเลาะข้างรถคันแรกมา พอมาถึงรถ...อ้าว!!! รถใครมาจอดแทนที่เรา

ณ เวลานั้น....ใจหายวาบ....เหงื่อแตก เอ๋อกิน รถเราหายเหรอเนี่ย

พี่นู๋อ้อ.....แม่รถหนูจอดตรงนี้มันหายไปไหน ดังเบรคมือไว้นี่มันดันไปข้าหน้าไม่ได้แน่ๆ เดินวนกันอยู่ตรงนั้น มองไปด้านหน้าจนสุดแถวก็ไม่มีรถพี่นู๋อ้อ.....รถหาย...

สองคนแม่ลูกช่วยกันเดินหารถ พี่นู๋อ้อคิดอยู่ในใจ....ชั้นจะโชคร้ายขนาดนี้เชียวเหรอมาทำบุญแต่รถหาย ไปไหว้หลวงพ่อแป๊ปดียวเอง.... รถก็ผ่อนยังไม่หมด.....ทำไงดี......จะแจ้งตำรวจอย่างไร......ตำรวจเขาจะตามหารถเราเจอไหม สติเกือบจะแตก.....

และแล้ว พี่นู๋อ้อก็ตั้งสติได้......แม่หนูจำล็อคผิดเราไม่ได้จอดตรงนี้เราจอดล็อคถัดไป

ก็ล็อคมันคล้ายกันซะขนาดนั้น เหอๆๆๆๆ

นี่ไงคะความขี้ลืมเป็นเหตุ