|
อัพเดตงานเขียนและบทสนทนาจากเรื่องใหม่เพื่อล่อใจนักอ่านค่า
รู้สึกว่าตัวเองไม่ได้รายงานความคืบหน้าของงานเขียนเลย วันนี้จึงถือโอกาสมาเล่าให้ฟังหน่อยนะคะ
หลังจากเขียน "ไขคดีซ้อน...ซ่อนเงารัก" จบ tiara ก็ได้เขียนเรื่องสั้นอีก 2 เรื่อง เรื่องที่หนึ่งได้ตีพิมพ์ใน ครสด.31 ไปแล้ว นักอ่านหลายท่านก็คงได้อ่านกันไปเป็นที่เรียบร้อย และตอนนี้เรื่องสั้นเรื่องที่สองก็ผ่านการพิจารณาแล้วค่ะ ยังอยู่ในขั้นตอนการผลิตซึ่งบก.ก็ยังไม่ได้แจ้งว่าจะลงในครสด.เล่มที่เท่าไร หากมีความคืบหน้าก็จะนำมาเล่าสู่กันฟังอีกครั้งนะคะ
ส่วนเรื่องยาว  เคยบอกไปว่าจะเขียนเรื่องเกี่ยวกับปาฏิหาริย์ แต่ปรากฏว่าไม่สำเร็จค่ะ อาจจะเป็นเพราะคนเขียนอ่อนประสบการณ์ในแนวนี้ ทำให้เขียนไปแล้วติด อารมณ์ไม่ต่อเนื่อง และจิตตกมาก ก็เลยตัดสินใจทิ้งต้นฉบับเกือบหกสิบหน้าทิ้งไป (หมายถึง หยุดเขียนเพราะไม่สามารถไปต่อได้นะคะ) แล้วรื้อฟื้นจิตใจใหม่ด้วยการเขียนเรื่องใหม่ขึ้นมาแทนค่ะ 
และตอนนี้เขียนไปได้ประมาณ 80% แล้ว และคิดว่าจะปิดต้นฉบับได้ภายในเดือนนี้ ก็เลยกล้าที่จะมาเล่าให้ฟัง  เรื่องนี้มีแนวคิดที่ค่อนข้าง "ขวาง" หน่อยค่ะ ขวางในที่นี้คือคิดขวางจากนางเอกเรื่องอื่น นางเอกที่เคยเขียนมามักจะฝันหวานถึงชายสมบูรณ์แบบ แต่นางเอกของ tiara คนนี้มีโอกาสพบชายสมบูรณ์แบบคนนั้นแต่กลับ "กลัว" ซะนี่ เป็นเพราะอะไรหนอ 
ลองมาดูคำพูดของตัวละครในเรื่องแล้วเดาทางกันก่อนได้อ่านจริงนะคะ
แล้วทำไมปฏิเสธพี่ล่ะ เขาถามเสียงอ่อน
กะ ก็พี่กรรวยเกินไป พี่กรเป็นคนของอิสริยวงศ์ที่เพียบพร้อมเกินไป นุชกลัว...
เธอพูดได้แค่นั้นแล้วก็สะอื้น แต่กรวิทย์กัดฟันแน่น
หากนุชปฏิเสธที่ความไม่ดีในตัวพี่ พี่ยังสามารถเปลี่ยนแปลงมันเพื่อนุชได้ แต่นุชกลัวในสิ่งที่พี่หนีไปไม่ได้ พี่เกิดในตระกูลนี้ พี่เป็นคนของอิสริยวงศ์ จนตายพี่ก็ยังเป็นอิสริยวงศ์ ถ้านุชปฏิเสธพี่เพราะเรื่องนี้ ชาตินี้เราก็คงแต่งงานกันไม่ได้หรอก
เย้ย...เธอกลัวอะไรแปลกๆ เนอะ หรือจะเป็นเพราะเรื่องนี้ที่เธอกลัว
มากันทั้งตระกูลเชียว กลัวว่าจะไม่ได้ดองกับอิสริยวงศ์รึยังไง
เรื่องกลัวว่าจะไม่ได้ดองน่ะต้องบอกตรงๆ เลยว่าไม่เคยคิด สิ่งที่กลัวมาตลอดก็คือกลัวเด็กสองคนนี้เกิดรักกันขึ้นมาจริงๆ เฮ้อ...แล้วมันก็เป็นจริงจนได้
ฉันแค่ไม่ชอบหลานของเธอก็เท่านั้น ถ้าตากรจะแต่งงานกับหลานของเธอก็ไม่ต้องมาเรียกฉันว่าเป็นย่า! ใครที่ขัดคำสั่งฉันก็คงอยู่ด้วยกันต่อไปไม่ได้!
เราสองคนก็แก่มากแล้ว เปรียบเสมือนต้นไม้ใหญ่ที่แผ่กิ่งก้านสาขาให้ลูกนกลูกกาได้อาศัยพักพิง มีหน้าที่ให้ร่มเงาให้ความอบอุ่น แต่ถ้าคุณพี่มัวแต่เลือกรักเลือกชัง ไม่มีความเมตตาเอื้ออาทรให้แก่ลูกหลานเสมอกันแล้วล่ะก็ พวกที่ไม่ได้รับความยุติธรรมก็คงต้องบินออกไปหารังใหม่ แล้วก็ปล่อยให้ต้นไม้ยืนต้นอยู่อย่างโดดเดี่ยวเพราะเป็นที่พักพิงแก่พวกเขาไม่ได้ แล้วจะมีประโยชน์อะไรที่จะเป็นต้นไม้ใหญ่ในเมื่อไม่ได้ทำหน้าที่ให้สมประโยชน์ตามที่ควรจะเป็น นางพูดทิ้งท้ายไว้ก่อนจะเดินจากคฤหาสน์อิสริยวงศ์ไป
โอ้ว...ดราม่ากันสุดๆ  เรื่องนี้เป็นโรแมนติก-ดราม่านะคะ เอามาให้ลองอ่านกันแค่นี้ก่อน เดี๋ยว spoil หมดจะอดสนุกเวลาอ่าน  เป็นกำลังใจให้ด้วยนะคะ ขอบคุณค่า  
| Create Date : 08 กุมภาพันธ์ 2553 |
|
12 comments |
| Last Update : 8 กุมภาพันธ์ 2553 12:18:50 น. |
| Counter : 1396 Pageviews. |
|
 |
|
เคยบอกไปว่าจะเขียนเรื่องเกี่ยวกับปาฏิหาริย์ แต่ปรากฏว่าไม่สำเร็จค่ะ อาจจะเป็นเพราะคนเขียนอ่อนประสบการณ์ในแนวนี้ ทำให้เขียนไปแล้วติด อารมณ์ไม่ต่อเนื่อง และจิตตกมาก ก็เลยตัดสินใจทิ้งต้นฉบับเกือบหกสิบหน้าทิ้งไป (หมายถึง หยุดเขียนเพราะไม่สามารถไปต่อได้นะคะ) แล้วรื้อฟื้นจิตใจใหม่ด้วยการเขียนเรื่องใหม่ขึ้นมาแทนค่ะ 
เรื่องนี้มีแนวคิดที่ค่อนข้าง "ขวาง" หน่อยค่ะ ขวางในที่นี้คือคิดขวางจากนางเอกเรื่องอื่น นางเอกที่เคยเขียนมามักจะฝันหวานถึงชายสมบูรณ์แบบ แต่นางเอกของ tiara คนนี้มีโอกาสพบชายสมบูรณ์แบบคนนั้นแต่กลับ "กลัว" ซะนี่ เป็นเพราะอะไรหนอ 
เรื่องนี้เป็นโรแมนติก-ดราม่านะคะ เอามาให้ลองอ่านกันแค่นี้ก่อน เดี๋ยว spoil หมดจะอดสนุกเวลาอ่าน 
เป็นกำลังใจให้ด้วยนะคะ ขอบคุณค่า 
รออีกนิดนะคะ 
มิสามารถค่าคุณนี งอแงๆ 
สบายดีนะคะพี่ 
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [
คุณแหม่มเขียนเร็วอ่ะ ปีนี้ออร่าพวยพุ่งมั่กๆ อิอิ