|
โดนไป 4 Tag
เด็กๆ บอกป้าทีว่าเขาเลิกเล่นกันไปรึยัง ป้าเจอมา 4 Tag ยังไม่ได้ใช้หนี้เค้าเลย เอาเป็นว่าขอเล่าเรื่องของตัวเองก่อนแล้วกันนะ
ปกติตัวเองเป็นคนที่ไม่ค่อยมีความลับ หรืออาจจะมีแต่ก็โดนลืมไปซะแล้ว หากอยากจะรู้จักเราจริงๆ ก็จะเล่าเรื่องส่วนตั๊ว ส่วนตัวให้ฟังก็ได้ ไม่ลึกและไม่ลับ เปิดอ่านคนเดียวได้ไม่ต้องรอผู้ปกครองพิจารณา
เรื่องแรก : เกี่ยวกับคนที่นอนข้างๆ กันทุกคืน
บุคคลที่ถูกเรียกว่า "สามี" คนนี้เนี่ย เป็นเพื่อนกับเดี๊ยนมาก่อน เพื่อนสมัยเรียนมหาวิทยาลัยน่ะนะ เป็นเพื่อนกันไม่ถึงเทอมก็เปลี่ยนสถานะเป็นแควนกันเสียแล้ว เดินจูงมือกันตั้งแต่ปีหนึ่งเทอมสองจนจบปริญญาตรี อีก 10 ปีต่อมาก็มาใช้นามสกุลเดียวกัน แล้วต่อมาอีก 2 ปีก็มีเจ้าเกาทัณฑ์เนี่ยแหละ ส่วนความลับสำหรับเรื่องนี้ก็คือ สมัยเป็นแฟนกันใหม่ๆ เรานะไม่มั่นใจในตัวเองเลย เขาเนี่ยแทบจะเรียกได้ว่าเป็นหนุ่มป๊อปของคณะ ส่วนเราก็เช้ย เชย ตัวกลมๆ หัวหยิก แล้วก็หน้าตาบ้านๆ มาก จำได้ว่ามีสาวๆ คณะอื่นที่เขาหมายปองคุณชายคนนี้เหมือนกันมาแอบดูเราว่า เนี่ยเหรอแฟนหนุ่มฮอต อะไรอย่างเนี้ย ประมาณว่าอิจฉากันเล็กๆ ตามประสาผู้หญิง ตอนนั้นนะขาดความมั่นใจสุดๆ คิดแต่ว่าถ้าเลิกกันต้องอายคนเขาแน่ๆ เลย คนอื่นต้องว่า เห็นมั๊ย ชั้นนึกแล้วว่ายังไงคู่นี้ก็ต้องเลิกกันจนได้ ผู้ชายหน้าตาดี๊ดี แต่ผู้หญิงไม่เห็นสวยเลย อะไรอย่างเนี้ย แล้วดูซิตอนนี้เป็นยังไง ลูกหนึ่งแล้วจ้า
เรื่องที่สอง : ลูกชายนาย "เกาทัณฑ์"
ไม่ค่อยได้เล่าให้ใครฟังเลยเหมือนเป็นปมด้อย แต่เอาเหอะในเมื่อมันเกิดขึ้นแล้วก็ปฏิเสธไม่ได้ ความลับที่แม่มีกับเกาทัณฑ์ก็คือ น้องทัณฑ์รังเกียจนมแม่ค่ะ ลูกชายสุดเลิฟปฏิเสธนมจากเต้าตั้งแต่เกิด ไม่ยอมดูดเลย ตอนเกิดใหม่ๆ ลุงจับมานอนบนอกแม่ ก็ทำท่าเหมือนจะไซ้หานมที่ไหนได้ลูกหมูไซ้หนีต่างหาก หลังคลอดเกือบเป็นโรคซึมเศร้าเพราะลูกชายไม่กินนมแม่ ไอ้ลูกหมูรู้มั๊ย แม่เสียใจมากเลยนะ อุตส่าห์เตรียมตัวมีลูกและจะให้นมแม่ แต่ที่ไหนได้โดยปฏิเสธซะนี่
แต่อีก 3 เดือนหลังคลอด แม่คลำพบก้อนอะไรบางอย่างที่หน้าอกข้างขวา ต้องกลับเข้าโรงพยาบาลไปตรวจอย่างละเอียด ปรากฎว่าเป็นซีสต์ถุงน้ำ ไม่มีอันตรายอะไร แต่หมอแซวว่าอาจจะเป็นสาเหตุที่ลูกไม่ดูดนมก็ได้ เพราะนมแม่ไม่อร่อย แต่แม่ว่าเพราะลูกกลัวแม่เจ็บมากกว่าเนอะ โถ...อภิชาตบุตรนี่นา
เรื่องที่สาม : เวลาใครเขาเรียกอาจารย์นะ อ๊าย..อาย
แหะ แหะ เดี๊ยนเพิ่งเริ่มหัดทำขนมหลังแต่งงานนี่เองค่ะ ไปเข้าคอร์สเรียนมาก่อนจะย้ายมาอยู่ที่ภูเก็ต ตั้งใจว่าถ้าทำขนมเก่งแล้วจะเปิดร้านกาแฟ รวมเวลาที่ทำขนมจริงๆ จังๆ ก็ 3 ปีเท่านั้นเอง ตอนแรกที่โพสต์สูตรและขั้นตอนการทำขนมในห้องอาหารการกิน (เมื่อ 2 ปีก่อน) ก็แค่ตั้งใจว่าจะแบ่งปันสูตรขนมอร่อยๆ กับเพื่อนในห้อง แต่กลับได้ผลเกินคาดคือ "สูตรเค้กส้ม" ฮอตฮิตติดตลาด จนกลายเป็นเนื้อเค้กส้มในตำนานของห้องไปเลย
แหม..เราก็ทำขนมเป็นไม่กี่อย่างหรอก ไม่ต้องเรียกว่าอาจารย์หรอกนะคะ มันเขินอ่ะ
เรื่องที่สี่ : อะไรนี่เธอเป็นเป็ดเหรอ ทำได้หลายอย่างเชียว
เริ่มรู้ตัวว่าตัวเองก็เขียนเก่งตอนมีหนังสือเป็นของตัวเอง ไม่รู้ทุกคนรู้รึยังว่า เดี๊ยนมีงานอดิเรกเป็นนักเขียนด้วย แต่เพิ่งมีผลงานแค่เรื่องเดียวนะจ้ะ คือเรื่อง "กราฟหัวใจ...อุ่นละไมไอรัก" ของสำนักพิมพ์แจ่มใส อย่าถามถึงเรื่องที่สอง เพิ่งเขียนไปได้ 20 เปอร์เซ็นต์เอง
อันที่จริงเป็นคนชอบเขียน แต่สมาธิสั้นเขียนไม่เคยเสร็จซะที พอเขียนเสร็จเรื่องเดียวแล้วยังได้ตีพิมพ์อีกก็เริ่มกระหยิ่มยิ้มย่องล่ะซิ ประมาณว่า อุ๊ย! ทำไมชั้นเก่งอย่างนี้เนี่ย แต่หลังจากนั้นไม่นาน สติกลับมาคืนร่างตอนคิดพลอตเรื่องที่สองไม่ออก ตอนนั้นก็เริ่มคิดได้ว่า เรามันก็เป็ดล่ะว๊า ทำได้ทุกเรื่อง แต่ไม่เก่งซักเรื่อง เฮ้อ...
เรื่องที่ห้า : ในอนาคตอยากเป็นเถ้าแก่เนี้ย
ก่อนแต่งงานตกลงกับสามีว่า อยากเปิดร้านกาแฟ สามีเลยส่งไปเรียนทำเบเกอรี่ คิดว่าถ้าทำเก่งแล้วคงได้เป็นเถ้าแก่เนี้ยซักที แต่ดันเจอสึนามิซะก่อน ภูเก็ตฟุบไปชั่วขณะ เรากับสามีเลยเปลี่ยนแผน ปั๊มเจ้าเกาทัณฑ์ออกมาซะก่อน อ้าว..ทีนี้เรื่องยาวซิครับท่าน เพราะต้องการเลี้ยงลูกเอง ลูกก็เลี้ยงง้าย..ง่าย กินง่าย นอนง่าย ไม่ซนเลย (ล้อเล่น) ทีนี้ก็ต้องรอให้ลูกเข้าโรงเรียนก่อนโน่นแหละ ถึงจะเอาโปรเจ็คนี้ขึ้นมาปัดฝุ่นใหม่ ไม่เป็นไรช้าๆ แต่ว่ามั่นคง
จบแล้วจ้า เรื่องของเราก็มีเท่านี้แหละ ลับรึไม่ลับไม่รู้ หนูเปิดให้ดูหมดแล้วจ้า ส่วนคนที่จะขอ Tag ต่อยังคิดไม่ออก คิดออกแล้วจะหลังไมค์ไปบอกนะจ้ะ บ๊าย..บาย
| Create Date : 26 มกราคม 2550 |
|
13 comments |
| Last Update : 28 มกราคม 2550 15:58:47 น. |
| Counter : 2426 Pageviews. |
|
 |
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [
พี่แหม่มทำขนมเก่งค่ะ ไม่เห็นต้องอายเลยนี่นา ^_^
วันไหนพี่แหม่มเปิดร้านกาแฟ เก๋จะไปอุดหนุนให้ได้เลยค่ะ ชอบเที่ยวใต้ด้วย อิอิ