จะ 32 อยู่รอมร่อ ลองนั่งทบทวนดูว่าชีวิตนี้ทำอะไรไปแล้วบ้าง
วันที่ 20 มิ.ย.ที่จะถึงนี้ก็สิริรวม 32 แล้วน่อ แก่พอใช้แล้วนิ วันนี้อารมณ์ประหลาด สมองโหวงเหวงพิกล มีงานให้ทำแต่ดันขี้เกียจ เลยอยากลองคิดทบทวนดูว่าตัวเองมีอายุเกือบ 3 รอบแล้วเนี่ยได้ทำอะไรไปแล้วบ้างน้า
แรกเกิดถึงวัยก่อนเข้าโรงเรียน - จำไม่ได้อ่ะ แต่แม่พูดจนจำได้ขึ้นใจว่าตัวเองเป็นเด็กเลี้ยงยาก กินก็ไม่กิน (เอ..เหมือนเด็กคนไหนหว่า คุ้นๆ เวรกรรมนี่มีจริงนะ ขนาดสิ่งที่เราไม่ตั้งใจทำ กรรมยังตามมาคิดบัญชีเลย น่ากลัวจริงๆ) แต่ไม่ซน ค่อนข้างจะเป็นเด็กเอ๋อ เขาจับนั่งตรงไหนก็นั่งเล่นได้นาน ไม่ขยับเลย พูดได้ช้าจนแม่คิดว่าจะเป็นใบ้ แล้วยังป่วยบ่อยอีก ฟังดูแล้วไม่น่าจะรอดมาเป็นผู้เป็นคนกับเขาได้
เริ่มเข้าเรียนอนุบาลจนถึงประถม - พ่อกับแม่อยากให้เรียนโรงเรียนดีๆ อุตส่าห์อดออมส่งเราเข้าเรียนในโรงเรียนคอนแวนต์ แต่มันก็งอแงร้องดิ้นไม่ยอมไปโรงเรียนง่ายๆ เป็นเวลาหนึ่งเทอมเต็มๆ ที่แม่ต้องไปนั่งเฝ้าหน้าห้องเรียน หากมองออกมานอกห้องไม่เห็นแม่ก็จะแหกปากร้อง วันไหนแม่ไม่ไปด้วย ต้องขึ้นรถรับส่ง เดี๊ยนก็ร้องจะกระโดดลงจากรถตั้งแต่บ้านถึงโรงเรียนเลย ทำกรรมไว้เป็นแม่เยอะจริงๆ ชั้น เกาทัณฑ์อย่าแก้แค้นให้คุณยายนะลูก แม่ขอร้อง ตอนประถมก็เรียนปานกลาง ไม่เด่น อาจเคยเป็นหัวหน้าห้องบ้าง 2-3 ครั้ง เคยตบหน้าเพื่อนผู้ชายจนขึ้นรอยแดงเป็นปื้นเพราะมันไม่เชื่อฟัง (โหดโคตร) โชคดีที่เขาไม่ไปฟ้องคุณครู เราขอโทษเธอด้วยนะวิชชา (ถ้าเราจำชื่อนายไม่ผิดน่ะนะ)
มัธยมต้น - เริ่มส่อแววฉลาดนิดหน่อย ได้เพื่อนกลุ่มดี ขยันเรียนแต่เม้าท์เก่งโคตร ตอนนี้เป็นพยาบาล 2 คน นักธุรกิจและแม่บ้าน 4 คนรวมเราด้วย ก็ดีเนอะ ขายออกทุกคนจ้ะ อันนี้นี่น่ายินดีมากเพราะสมัยเรียนไม่มีใครมีวี่แววว่าจะมีหนุ่มๆ มาจีบเลย ม.3 ได้รางวัลมารยาทดีด้วย อุ๊ย! ครั้งแรกในชีวิตเลยนะนั่น
มัธยมปลาย - เลือกเรียนสายวิทย์-คณิต เพราะอยากรู้ที่เขาว่ามันยากน่ะ ยากยังไง สมใจโลด เทอมแรกได้เกรดไม่ถึง 2 นั่งน้ำตาตกในกว่าจะทำใจบอกพ่อกับแม่ได้ กลัวพ่อกับแม่เสียใจ ในที่สุดพอบอกท่านก็ไม่ว่าอะไร บอกให้ขยันเรียน ในที่สุดก็จบด้วยเกรดเฉลี่ยรวม 2.8 กว่าๆ ใช้ได้ไหมล่ะ จำได้ว่ามีเทอมนึงได้ 3.6 พ่อกับแม่กรี๊ดกันใหญ่
เรียนโรงเรียนเดิมตั้งแต่ถือขวดนมเข้าจนถือไม้เท้าออกมาเลย 14 ปีในรั้วคาทอลิคเราได้เรื่องระเบียบวินัย ความกตัญญูรู้คุณ และอะไรอีกหลายอย่างจากที่นี่ ขอบคุณอาจารย์และเพื่อนๆ ทุกคนค่ะ
เข้าเรียนปริญญาตรี - จากอ้อมอกแม่ด้วยวัยเพียง 18 ปีพอดิบพอดี เลือกเรียนบริหารอย่างที่ใจชอบ แต่ดันมีแฟนตอนปีหนึ่งเทอมสอง พยายามไม่ให้เกรดตก ไม่ตกจริง จูงมือกันไปเรียนหนังสือ 3 ปีครึ่งก็จบพร้อมกัน เราได้เกียรตินิยมอันดับ 2 มาด้วย ส่วนเขาจบบัญชี 3 กว่า เก่งโคตร ให้เราเรียนตัวเลขเหรอ ถ้าจะไม่จบน้อ จบปริญญาตรีตอน 20 ปี จากนั้นก็ออกไปติวเพื่อสอบเข้าเรียนโทต่อ ปรากฎว่าปีแรกสอบไม่ติดก็เลยไปสมัครงานก่อน ส่วนคนนั้นเขาเก่ง ติด MBA เกษตรตั้งแต่ปีแรกก็เลยได้เรียนโทก่อนเราปีนึง
เรียนปริญญาโท - อายุ 22 เริ่มเรียนโท ได้เรียนสาขาที่ชอบมากกกก ชอบเรื่องคน จิตวิทยา เลยทำให้เรียนได้ดี จบมา 3.5 นิดๆ อาจเอาไปต่อเอกได้ แต่หยุดไว้แค่นี้ก่อน เรียนจบ 2 ปีตามเกณฑ์ สรุปแล้วรับปริญญาตอนยังไม่ 25 เต็มเลย
เข้าทำงานที่กระทรวงการคลัง - ไปเป็นนักพัฒนาคนครึ่งปีได้ แต่รู้สึกเงินเดือนไม่พอใช้ อยากส่งให้แม่เยอะๆ ก็เลยไปสมัครงานที่บริษัทเอกชนไว้ด้วย
เข้าทำงานบริษัทเอกชน - ทำได้ 2 ปีนิดๆ ความจริงต้องนับว่ารุ่งมาก อยู่ 2 ปีได้ปรับเงินเดือน 3 ครั้ง หากอยู่ต่อป่านนี้น่าจะได้เยอะแล้วนะ แต่เสียดายวางแผนว่าจะแต่งงานตอน 28 แล้วนี่นา
แต่งงาน - อายุ 28 หน่อยๆ กับคนที่เดินจูงมือกันตอนเรียนปริญญาตรีนั่นแหละ แต่งแล้วก็ไปเรียนทำขนม จากนั้นก็หอบเสื้อผ้าตามสามีมาอยู่ภูเก็ต
นักเขียน - ตอนนั้น 30 ปีลองส่งงานเขียนไปแจ่มใส ได้รับตอบรับว่าจะพิมพ์เมื่อวันที่ 6 มกราคม 2549 ตอนนั้นเกาทัณฑ์อยู่ในท้องแล้ว แม่ลงพุงเป็นเด็ก อุ้ยอ้ายมาก จำได้ว่าตอนรับโทรศัพท์จากสนพ.ดีใจจนร้องกรี๊ด ย่าคิดว่าเจ็บท้องคลอด
เป็นแม่ - 30 ปีกว่าๆ ลิ้มรสชาติการเป็นแม่ ดีจังเนอะ ผิวลูกเหมือนปุยฝ้ายเลย นุ่มนิ่มไปหมด ก้มลงไปดมตรงไหนก็หอม แต่เวลาโกงไม่พูดถึงนะเดี๋ยวเสียบรรยากาศ
ตอนนี้ - อีกวันกว่าๆ ก็ถึงวันเกิดแล้ว เพิ่งได้ของขวัญจากคุณสามีมาเมื่อวันเสาร์ นั่นคือ แท่น แทน แท้น...กล่องโอริโอ้อออออ แต่ข้างในเป็น Nokia รุ่นลามัวร์คอลเลคชั่น สีจมปูนะ หวานซ้า ขอบคุณนะคะคุณสามี สงสัยแอบไปอ่าน Tag ที่เราบอกว่ามีโทรศัพท์รุ่นเก่าแล้ว
ปกติเราเป็นคนที่ไม่อยากได้อะไรเป็นพิเศษเลย คนซื้อของขวัญให้ก็ลำบากใจนิ เพราะไม่รู้จะซื้ออะไรให้ ชีวิตเราเป็นแบบที่ทุกคนเสียสละให้เราตลอด ตอนนี้ก็เลยอยากตอบแทนคนรอบข้างบ้าง ในอนาคตอยากให้พ่อกับแม่มาอยู่ใกล้ๆ จะได้ดูแลท่านได้ อยากให้เกาทัณฑ์เป็นเด็กดี พึ่งตัวเองได้ อยากให้ตัวเองสุขภาพดี (ก็ออกกำลังกายซิยะ) เพื่อเฝ้าดูลูกเติบโต อยากให้ทุกคนรอบตัวมีความสุข โดยเฉพาะสามีที่รักเรามากๆ ดูๆ ไปเราช่างเป็นคนที่โชคดีจริงๆ นะ
เดี๋ยวอายุ 60 ถ้ายังไม่ตายจะกลับมาเขียนอีกครั้ง ตอนนั้นคงทำอะไรดีๆ เพื่อคนอื่นกับสังคมได้เพิ่มขึ้นนะ สุขสันต์วันเกิด
Create Date : 18 มิถุนายน 2550 |
|
43 comments |
Last Update : 19 มิถุนายน 2550 14:36:34 น. |
Counter : 1803 Pageviews. |
|
|
|