+++ The soul mate faculty or the meant-2-be university +++

บทบรรณาธิการจากหนังสือ

สวัสดีครับ
เป็นวัยรุ่นนี้มันเหนื่อย จริง ๆ เนอะ ^^ ...
เทศกาลสอบตำนาน พิฆาตมหากาฬเพื่อแย่งชิงที่เรียนในมหาวิทยาลัยของบรรดาน้อง ๆ ม.6 ที่ใจคอหลายคนไม่อยู่กับภาคเรียนที่สองสักเท่าไหร่
ปัญหาทอปทรีมีได้ไม่เว้นแต่ละปีคือ นู๋อยากเข้ามหาลัยนู้น แต่ว่าอยากเรียนคณะนี้ นู๋จะเลือกมหาวิทยาลัยหรือคณะดี เอ.. หรือจะตามเพื่อนไปดีไม่ต้องคิดมาก เอ้า เฮ....
ในฐานะคนที่ซิล มาก่อน อยากจะบอกเหลือเกินว่าจงเลือกคณะที่อยากเรียนเถิด เราต้องจมปลักรักคุดตุ๊ดเมินตั้งอย่างน้อยสี่ปี แค่ความรักในมหาวิทยาลัยอย่างเดียวมันยากส์ ที่จะให้เราก้าวผ่านสี่ปี หรือผ่านไปได้คงกลืนไม่เข้า คายไม่ออก กลับไม่ได้ ไปไม่ถึง หลับไม่ตื่น ฟื้นไม่มี เอ๊ย ไม่ช่ายยยยยย
คำถามต่อมาคือ มหาวิทยาลัยนั่นไกลนะ ไปแบบว่าห่างครอบครัว มีคนเป็นห่วงมาก ๆ ในกรณีนี้สมมุติว่าคนถามเป็นเพศแม่ เพศพ่อไม่ค่อยถามแบบนี้กันเท่าไหร่ คำถามนี้อยากจะตอบมาก ออกตัวล้อฟรีไว้ก่อนว่าพยายามจะไม่ก้าวร้าวอวดเก่งอย่างเต็มที่
น้อง ๆ ม.6 ที่รักยิ่งครับ หลังจากน้องศึกษาจบปริญญาตรีแล้วต้องการจะทำอะไรต่อ พี่ยังเชื่อว่าส่วนมาก น้องจะตอบว่าทำงาน หรือทำงานไปเรียนไป โดยส่วนตัวยังเชื่อว่าเมืองไทยปี2008 นี้ คนที่เรียนจบป.ตรีแล้วต่อโทเลยโดยไม่ทำงานน่าจะยังน้อยกว่าอยู่ เกริ่นมาเพื่อจะบอกว่า การศึกษาในระดับโน้สศึกษา (เฮ้ย อุดมศึกษา!!) เป็นแบบจำลองชีวิตจริง น้องทั้งหลายจะต้องควบคุมตัวเองในการที่จะไปเรียน เพราะไม่มีใครมาจ้ำจี้มะเขือเปาะแปะให้น้องไปเรียน ต่อให้พ่อแม่ไปส่งถึงหน้าตึก ขึ้นตึกไปแล้วน้องจะเป็นจัมเปอร์ ก็ไม่ได้มีอาจารย์ฝ่ายปกครองโทรไปถามพ่อแม่น้องอยู่ดีว่าน้องมามั้ย โดดเพลินไปก็ดรอป ดรอปไม่ทันก็ F ลงใหม่ ถ้าไม่ได้ดึงเกรดร่วงจนเกินไปก็ไม่มีใครสังเกต จะไว้ผมทรงไหน จะเอายังไงกับชีวิต ถ้าสิ้นเทอมเกรดยังไปได้ก็เอาโล๊ดดดด ... ดังนั้นถ้าจะให้ครบสูตรน่าจะลองคุมค่าใช้จ่ายตัวเองดู รับรองว่าได้เล่นจริง เจ็บจริง โตจริงจริง อันนี้ก็แนะนำไปตามประสาคนที่เคยเรียนทั้งใกล้บ้านโคตร ๆ และไกลบ้านขนาดข้ามจังหวัด ที่เห็นว่าเวลาไม่กี่ปีเท่ากัน แต่มุมมองชีวิตมากขึ้นต่างกันราวกับใช้เวลาต่างกันเป็นสิบปี ที่สำคัญอีกอย่างที่จะพูดคือ จะต้องมีวันใดวันหนึ่งที่น้องจะต้องอยู่คนเดียว พ่อกับแม่ของน้องไม่ได้อยู่กับน้องไปตลอดชีพนะครับ
เรื่องสุดท้ายและท้ายสุด ชื่อเสียงของมหาวิทยาลัยนู้นไม่ดัง มหาวิทยาลัยนี้ดีกว่าจบแล้วมีงานทำชัวร์ งั้นช่วยบอกพี่หน่อยละกันน้องที่รัก เด็กจากมหาวิทยาลัยที่น้องว่ามีชื่อเสียงได้งานทำทุกคนหนึ่งร้อยเปอร์เซนต์ ถ้ากล้าการันตีก็ตามสะดวกโยธิน แต่ถ้าไม่แน่ใจแล้วล่ะก็ พี่จะบอกให้ว่าเรียนที่ไหนก็เหมือนกัน ในที่นี้ไม่ได้หมายความว่าเรียนตำราเนื้อหาแบบเดียวกัน แต่หมายความว่ามันขึ้นอยู่กับตัวดราว่าจะเสาะแสวงหาความรู้ในสาขาที่เราศึกษามากน้อยแค่ไหน ทั้งในและนอกเวลาเรียน เมื่อมีกิจกรรมให้ฝึกทักษะได้เคยไปร่วมกับชาวบ้านเค้าหรือไม่ สนใจในงานและหรือการบ้านที่ทำมากน้อยขนาดไหน มีการค้นคว้าหาข้อมูลในสิ่งที่น่าสนใจมั้ย ฯลฯ เหล่านี้ต่างหากที่จะประดับประวัติส่วนตัว หรือเร่ซุมี (รีซูเม่ !!!) ให้มีความน่าสนใจมากขึ้นและมากขึ้น กว่าชื่อมหาวิทยาลัยที่น้องจบ และมีผลต่อการรับเข้าทำงานและหรือศึกษาต่อของน้องมากกว่าชื่อมหาวิทยาลัยที่น้องจบเยอะ
ทั้งหมดทั้งมวลที่พิมพ์มาตั้งนานนี้ แค่อยากให้น้อง ๆ ม.6 ที่กำลังจะเข้ามหาวิทยาลัยทั้งหลายจงคิดไตร่ตรองให้ดีก่อนที่จะคิดเข้า หรือไม่คิดเข้าที่ไหน ชีวิตสี่ปีข้างหน้าที่น้องกำลังจะก้าวผ่านแทบจะกำหนดชีวิตอีกหลายสิบปีข้างหน้าของน้องเลยทีเดียว น้องไม่ต้องเชื่อพี่ทั้งหมด แค่ขอให้เอาไปคิดบ้างพี่ก็ดีใจบ้าแล้ว มีข้อสงสัยอะไรหรือมีอะไรอยากแบ่งปันก็ว่ากันไว้ได้ เดี๋ยวจะตามมาตอบให้
ขอให้น้อง ๆ ทุกคน โชคดี
ปู่รหัส ตวงสิทธิ์

Create Date : 03 พฤศจิกายน 2551		1 comments
Last Update : 14 พฤศจิกายน 2551 10:12:43 น.
Counter : 674 Pageviews.
Share Tweet