| |
||||||||||||||
นิทานคนใบ้ / บทที่3.1 ระดม หัวหน้าหมู่บ้านฮอร์นและเวนดอร์ต่างป่าวประกาศ ระดมพลชายฉกรรจ์ในหมู่บ้านตลอดจนชาวเมืองเวสเทียร์ เพื่อไปชิงตัวหญิงสาวร้อยกว่าคนที่ถูกจับตัวไป โดยมีอาร์เทอร์ลูกชายเพื่อนบ้านนำคนไปช่วยกระจายข่าวไปตามหมู่บ้าน
แม้เวสเทียร์จะเป็นเมืองที่อยู่แถบชายแดนทางตอนใต้ ก็ยังไม่อาจรอดพ้นทหารจากเมืองหลวงที่เข้ามาเกณฑ์ตัวหญิงสาวในหมู่บ้าน บ้างก็ลือว่าจะถูกนำไปให้อุปราชเลือกตัวเป็นเจ้าสาว บ้างก็ลือกันว่าจะถูกพระราชานำไปเป็นนางสนมในวัง ข่าวที่ลืออื้ออึงหนาหูพาลให้เวนดอร์เป็นเดือดร้อนใจอย่างมาก เขาต้องการจะไปช่วยออโรร่าให้เร็วที่สุด หากแต่การตั้งค่ายระดมชายหนุ่มจากทั้งเมืองกินเวลาอยู่นานถึง1 สัปดาห์ เพียงแค่นี้เขาก็นั่งเก้าอี้ไม่ติดแล้ว
ชายจากทั่วเมืองมีจำนวน 300 คนเศษ และทุกคนอยากจะบั่นคอมันผู้ใดก็ตามที่นำภรรยา ลูกสาวหรือพี่สาวน้องสาวของพวกเขาไป พวกเขาเห็นพ้องต้องกันว่าจะต้องไปนำคนของพวกเขากลับมา และนำตัวแม่ทัพเอ็ดเวิร์ดผู้บงการ มาแขวนคอ
เอ็ดเวิร์ดเป็นแม่ทัพเลื่องชื่อ ฝีมือด้านการบัญชาการกองรบของเขาเหนือข้าราชบริพารคนใด ฉายาที่ทุกคนต่างเลื่องลือคือ หมาบ้าแห่งสนามรบ ความป่าเถื่อนดุร้ายและฉลาดแกมโกงของเขาทำให้ทุกคนต้องสยบ แม้แต่ตัวพระราชาเองยังต้องเกรงใจ
ผู้คนต่างเกลียดชังเอ็ดเวิร์ดในความกระหายเลือดและความบ้าอำนาจ ชีวิตคนกลายเป็นผักปลาที่เขาฆ่าทิ้งได้ไม่เลือกหน้า ผู้คนโจษจันกันให้ทั่วว่าเขาเคยฆ่าพ่อเลี้ยงของเขาก่อนที่จะเข้ามารับใช้พระราชา แม้แต่เวนดอร์ก็เคยได้ยินเรื่องพวกนี้แต่เขาขี้คร้านจะสนใจมัน จนกระทั่งออโรร่าโดนคนของเอ็ดเวิร์ดจับตัวไป
เวนดอร์พยายามฝึกซ้อมคนให้ได้มากที่สุด ในเวลาหนึ่งอาทิตย์ เขาแบ่งคนออกเป็นสองกลุ่ม ที่มีศิลปะการป้องกันตัวและไม่มีศิลปะการป้องกันตัว เขาคัดคนมีฝีไม้ลายมือในการต่อสู่ออกมาได้ 20คน หนึ่งในนั้นมีนักแม่นธนูชื่อธอฮาที่ใช้อาวุธได้เกือบทุกชนิด หลังจากการทดสอบ เขาโดดเด่นเหนือคนทั้งหมด เวนดอร์จึงให้เขาเป็นมือขวาและรองลงมามือซ้ายคืออิสซู เป็นนักดาบสองมือ
คนที่ไม่เคยต่อสู่มาก่อนถูกฝึกอีกแบบหนึ่ง พวกเขาเรียนรู้วิธีการป้องกันตัวจากทริคง่ายๆ และวิธีการต่อสู่จากอาวุธหรืออุปกรณ์ที่แต่ละบ้านมี เพื่อให้พอเอาตัวรอดได้ในยามนี้พวกเขาจะเป็นฝ่ายที่อยู่เบื้องหลัง คอยทำกับดัก ส่งเสบียง และคอยสนับสนุน ส่วน 20 คนที่มีฝีมือนั้นเป็นฝ่ายบุกเข้าโจมตี
กองทหารที่จับตัวคนในหมู่บ้านไปใช้เวลาเดินทาง กว่าจะถึงเมืองหลวงก็ประมาน 3 เดือน ในระหว่างนี้พวกเขาคงยังไปไม่พ้นเมืองเททรูที่ถัดไปทางเหนือ เพราะสภาพภูมิประเทศทางตอนใต้ที่เป็นเขาสูงชันทำให้ทหารเดินทางได้ช้าลง เป็นประโยชน์กับชาวเมืองเวสเทียร์ที่เคยชินกับการอยู่อาศัยตามหุบเขา
ภายในค่ายพักฝ่ายเวนดอร์ บริเวณตีนเขาเฮอ พวกเราได้เปรียบด้านชัยภูมิ ธอฮานำเสนอ พวกเราควรจะเร่งบุกประชิดกองทหารเมื่อมันถึงยอดเขาเฮอ
ไม่ดี หญิงของหมู่บ้านเราอาจได้รับอันตรายจากลูกหลงหน้าผานี้สูงชันมาก อิสซูกล่าว ข้าเสนอให้โจมตีระหว่างที่พวกมันกำลังจะลงเขา ทหารที่รั้งท้ายกับคนของเรามีจำนวนน้อยเราวางกับดักทหารที่อยู่ด้านหน้าให้มันร่วงตกหน้าผาไป
แต่ข้าเห็นด้วยกับธอฮา คนของเราน้อย เราควรจะใช้ข้อได้เปรียบจากชัยภูมิที่สูงชัน ฮอร์นเสนอ
เวนดอร์ลูบปลายคางเขียวครึ้มที่ปกคลุมไปด้วยหนวดเครา อาร์เทอร์ เจ้ามีความความคิดเห็นอย่างไร
เด็กหนุ่มยืนตัวเกร็ง ข้าว่า...ตามท่านฮอร์น อาร์เทอร์เสียงอ่อยเมื่อประสานสายตาดุของฮอร์น
ไม่ต้องกลัวอาร์เทอร์ข้อมูลของเจ้ามีประโยชน์ พูดออกมา เวนดอร์กล่าวด้วยเสียงหนักแน่น
ฮอร์นบิดสะโพกของอาร์เทอร์จากด้านหลัง บอกเป็นนัยว่า เจ้าเด็กเมื่อวานซืน อย่าได้ปริปากพูด
จากที่พวกเราได้ติดตามกองกำลังทหาร อาร์เทอร์พยายามพูดด้วยใบหน้าที่เหยเกเพราะความเจ็บปวด ด้วยความโมโหหัวหน้าหมู่บ้านฮอร์นจึงบีดสุดแรงแล้วปล่อยเพราะทำอะไรไม่ได้ พบว่าในขบวนมีทหารราวๆ 50 นายพวกเขาไม่ระมัดระวังตัว และกว่าครึ่งชอบดื่มสุราในยามวิกาล ข้าคิดเห็นว่าพวกเราควรเริ่มโจมตีพวกเขาตั้งแต่พลบค่ำ โดยใส่ยานอนหลับเข้าไปในสุราและส่งคนเข้าไปสังหารผู้ที่ไม่ได้ดื่ม เป็นการลดจำนวนศัตรูและลดโอกาสที่คนของเราจะบาดเจ็บ
ท่านเวนดอร์ เขายังเด็ก ไม่รู้เรื่องการสู้รบ ฮอร์นก้มขอโทษอย่างนอบน้อม
ความคิดดี เวนดอร์กล่าว เขาเดินวนรอบโต๊ะปูแผนที่เขียนด้วยมือขนาดเขื่องก่อนจะจิ้มแซ่ม้าลงบนจุดหนึ่งบนแผนที่ นี่คือจุดที่คาดว่าหญิงสาวจะถูกมัดไว้ใกล้กับน้ำตกบนภูเขา ฟ้าเริ่มมืดแล้วพวกมันคงไปได้อีกไม่ไกลนัก เราจะต้องพึ่งเจ้าทั้งสามคน เริ่มจากอาร์เทอร์ เจ้านำทหาร 5คนไปใส่ยาสลบในไหสุรา เวนดอร์หันหลังกลับมาที่ธอฮาที่มีสีหน้าไม่พอใจแฝงอยู่ เพราะดูเหมือนความคิดของเขาจะไม่เป็นที่ต้องการ ธอฮาความคิดของเจ้าหลักแหลมไม่แพ้พี่น้องคนไหน ข้าจะใช้แนวคิดของเจ้า ให้นำทหารฝีมือทั้ง 20 คนต้อนพวกมันที่เหลือมาที่ยอดเขา เวนดอร์ตบไหล่ของธอฮอาที่มีรอยยิ้มเล็กๆ ที่มุมปาก ส่วนเจ้าอิสซู เจ้านำทหารทั้งหมดในกองเร่งทำกับดักที่อีกฟากหนึ่งของผา แล้วสมทบกับคนของธอฮาเพื่อต้อนให้พวกมันตกลงไปในกับดัก
ข้าจะทำงานนี้ให้ดีที่สุด อิสซูรับคำด้วยความหนักแน่น
ไปนำผู้หญิงของเราคืนมา เวนดอร์กล่าว
ณ ค่ายของเอ็ดเวิร์ดบนยอดเขาเฮอ พวกท่านทุกคนคือแขกของข้า เอ็ดเวิร์ดตะโกนก้อง ขณะที่ทหารต่างพากันตั้งแค้มป์ริมน้ำตกใกล้ยอดเขา เขาเดินวนไปรอบๆ เต็นท์สิบๆ หลัง สำหรับหญิงสาวที่พวกทหารพากันทำไว้อย่างดี
หากข้าเป็นแขกของท่าน ใยต้องมัดพวกเราไว้เช่นนี้ อลิส หญิงสาวที่ผูกติดกับออโรร่าตะโกนขึ้นอย่างไม่พอใจ
เพราะถ้าไม่มัดพวกท่านก็จะหนีข้าไปสิ เอ็ดเวิร์ดกล่าวก่อนจะนำกระบวยเขื่องตักน้ำจากน้ำตก
จริงอยู่พวกท่านเลี้ยงดูพวกเราอย่างดีหากพวกเราไม่ใช่เฉลย และท่านจะพาพวกเราเข้าเมืองหลวงด้วยเหตุใดกัน แอนเดรียหญิงร่างเล็กที่อยู่ปลายเชือกที่มัดถามขึ้น
เพราะพระราชาต้องการพบหน้าพวกท่านถึงตอนนั้นก็จะรู้เอง เอ็ดเวิร์ดนำน้ำให้แอนเดรีย ดื่มซะ ดื่มแล้วนำไปให้คนถัดๆ ไป เอ็ดเวิร์ดกล่าวอย่างนุ่มนวลมาดร้ายที่ใครโจษจัน ดูเหมือนจะมะลายหายไปชั่วครู่
พวกข้าจะต้องตกเป็นนางสนมของกษัตริย์กระนั้นหรือ อะควา หญิงสาวจากบ้านขุนนางกล่าวขึ้นอย่างเศร้าสร้อย แต่ข้าเป็นหญิงมีสามีแล้ว
พวกท่านจะไม่ได้ไปเป็นนางสนมหรือข้ารับใช้อะไรทั้งนั้น หากแต่ตอนนี้เพื่อความปลอดภัยข้ายังไม่อาจบอกการณ์นี้ให้ใครล่วงรู้ได้ อย่าร้อนใจไป เมื่อถึงที่หมาย ท่านก็จะรู้ทุกอย่างคนที่ไม่เกี่ยวข้องก็จะถูกปล่อยตัวกลับบ้าน เอ็ดเวิร์ดกล่าว เขาจ้องมองหญิงสาว 10 คนที่นั่งบนผ้าที่ปูไว้อย่างดี พวกเธอถูกผูกติดกัน แยกไว้เป็นสิบเอ็ดกลุ่มบางคนร้องโวยวายเพราะข้อมือข้อเท้าบวมแดงจากเชือกและการเดินมาก บางคนก็นิ่งเงียบไม่พูดจาบางคนก็กลัวสัตว์และแมลงในป่า น่าเวทนายิ่งนัก
พวกเจ้าอย่ากลัวไป จะต้องมีคนมาช่วยแน่ เสียงอันแสนไพเราะของหญิงคนหนึ่งตะโกนก้อง จนหญิงสาวคนอื่นๆต้องเงี่ยหูฟัง เจ้าเป็นใครถึงกล้าจับคนบริสุทธิ์ไปเหมือนหมูหมา ไม่ว่าเหตุผลของเจ้าจะเป็นเช่นไรมันไม่น่าฟังสักนิด
แม่นางผู้นี้...ชื่ออะไร เอ็ดเวิร์ดจ้องมองเธอด้วยความสนใจแม้เนื้อตัวจะมอมแมมแต่ผิวพรรณ และใบหน้าที่งามผุดผาด บ่งบอกว่าเธอไม่ใช่คนมีชาติกำเนิดที่ธรรมดาแน่
ข้าชื่อออโรร่าและท่านต้องตายที่ป่านี้ถ้าหากไม่ปล่อยพวกเราไป เพราะเวนดอร์จะต้องมาช่วยพวกเราแน่ ออโรร่ากล่าว
ช่วยโดยไอ้ใบ้น่ะเหรอ เอ็ดเวิร์ดตะโกนก้องแล้วหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง ทหารในขบวนต่างพากันหัวเราะเยาะไปด้วย หนำซ้ำยังชักดาบคมกริบออกมาจากฝักแล้วกระแทกปักลงเบื้องหน้าออโรร่า จนหญิงสาวพากันกรีดร้องด้วยความตกใจ ไอ้ใบ้ผู้นี้ที่ข้าเคยได้ยินชื่อเสียง มันเอาแต่เก็บของป่าช่วยอะไรท่านไม่ได้หรอกและถ้ามันกล้ามา มันจะต้องตายด้วยคมดาบของข้า สายตาวาววับมุ่งร้ายดั่งอสูรฉายออกมาจากดวงตาของเอ็ดเวิร์ด
|
ทวนเวลา
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]
Group Blog All Blog Link |
|||||||||||||
| Pantip.com
| PantipMarket.com
| Pantown.com
| © 2004 BlogGang.com
allrights reserved.
|
||||||||||||||
