| |
||||||||||||||
นิทานคนใบ้ / บทที่4.1 เพชรในตม ดาบคมกริบฟันศีรษะของเฒ่ากิลจนขาดสะบั้น แม้ว่าจะไม่ใช่ครั้งแรกที่เธอเห็นคนโดนฆ่า ออโรร่าหวีดร้องอย่างตกใจสุดขีดเธอกระพุ่มมือปิดตาลง แล้วยังร้องห่มร้องไห้ไม่หยุดหย่อน ในใจคิดเพียงคนที่ต้องตายคนต่อไปคือเธอเอง
เอ็ดเวิร์ดจ้องมองร่างกึ่งเปลือยเปล่าของหญิงสาวที่กำลังหันหลังนั่งร้องห่มร้องไห้ ไม่นึกว่าหญิงที่มีฝีปากกล้าจะขวัญอ่อนเฉกเช่นอิสตรีที่แสนบอบบาง ตั้งแต่ครั้งแรกที่เขาพบหน้าเธอเขาก็หลงรักเธอ ยิ่งเขารู้จักกับเธอพบว่าเธอเป็นผู้หญิงที่มีไหวพริบยิ่งนักไม่เหมือนหญิงคนไหนที่เคยพบเจอ
ไหล่นวลเนียนไร้อาภรปกคลุมทำให้เธอดูงดงามไปอีกแบบ เสื้อที่รุ่ยลงเผยให้เห็นปานที่กลางหลัง และเพราะสิ่งนี้มันทำให้เขาถึงกับต้องตกใจหากไม่แปลกใจเลยแม้แต่น้อย เพราะเขาไม่เคยคิดว่าเธอเป็นหญิงธรรมดาสามัญ
เธอมีปานรูปกระต่ายเหมือนกับองค์หญิง แต่เรื่องนี้เขาไม่คิดที่จะบอกกล่าวใคร เพราะทันทีที่เธอเข้าเมืองเขาคิดจะพาเธอไปอยู่กับเขา ดีกว่าปล่อยให้เธอตกเป็นชายาเล็กชายาน้อยของกษัตริย์ ผู้ซึ่งอาจจะเป็นบิดาแท้ๆ ของเธอด้วยซ้ำ
แม่นางเจ้าปลอดภัยแล้ว เอ็ดเวิร์ดกล่าวทั้งที่ใบหน้ายังเปรอะเปื้อนไปด้วยเลือด หากแต่น้ำเสียงนั้นอ่อนโยนประหลาดนัก
ตั้งแต่ทหารรายงานว่าเธอหายตัวไปในป่ากับทหารเลว เขาก็เลือดขึ้นหน้า ควบม้าล่วงหน้าเข้าป่ามาโดยลำพัง มาเห็นเธอในสภาพอนาถเพียงนี้ เขานึกสงสารในชะตากรรมของเธอเหลือเกิน อะไรทำให้บุคคลที่คนทั้งแผ่นดินต้องสักการะ ต้องมาผจญกรรมกลางป่าเขาจนเนื้อตัวมอซอแบบนี้
นางหันด้านข้างมาดวงตาชะงักค้างเหมือนคนตกใจสุดขีด และพยายามปกปิดร่างกายท่อนบนไว้สุดความสามารถ
รับไปซะ เขาถอดผ้าคลุมไหล่สีเขียวของตน ที่มีตราตำแหน่งแม่ทัพประจำเมืองหลวง ทราไมนาส ประทับเป็นดวงใหญ่กลางฝืนผ้าผืนนี้จะทำให้นางปลอดภัย
นางรีบรับไปคลุม แต่ผมยวงสีทองอร่ามยาวที่ติดอยู๋บนฝืนผ้า ทำให้ออโรร่าดึงมันออกมามองด้วยความนึกรังเกียจ แม่ทัพคนนี้คงมีหญิงมากหน้าหลายตาแวะเวียนมาเสนอตัว ไม่เว้นกระทั้งในป่าในดง
ใบหน้าสำอางได้รูปของเอ็ดเวิร์ดจ้องมองเส้นผมในมือของเธอ โดยไม่มีคำพูดอะไร เขาเพียงแต่หันแผ่นหลังกำยำแล้วกล่าวเพียงสั้นๆ ข้าจะช่วยเจ้า
คนอย่างท่านรึจะช่วยสามัญชนเช่นข้า ออโรร่ารู้สึกเคลือบแคลงใจ เหมือนกับว่าเขากำลังยื่นข้อเสนอประหลาดเพื่อหวังผลตอบแทน
ข้าจะช่วยให้เจ้าเป็นอิสระ เขาหันเสี้ยวหน้าด้านหนึ่งไปด้านข้าง ดวงตาเหม่อลอย ตอนแรกเขาคิดว่านางแกล้งเสแสร้งเพื่อปกปิดฐานะ แต่ที่แท้นางไม่รู้จริงๆ ว่าตนเองเป็นใคร เขานึกสงสัยเหลือเกินว่าเกิดอะไรขึ้นกับพระราชินีผู้แสนสิริโฉมพระมารดาของนาง เพราะข่าวลือมีเพียง นางเสียชีวิตพร้อมลูกสาวในป่าขณะหนีตายในศึกสงคราม แต่ที่เลือดเย็นไปกว่านั้น ก็คือกษัตริย์องค์นี้ไม่เคยคิดจะตามหาศพลูกเมียของตนเอง ไม่กี่สัปดาห์หลังจากสงครามยุติลงพระองค์ก็แต่งตั้งพระชายาคนใหม่ให้เป็นพระราชินีแทน โดยไม่มีการไว้ทุกข์หรือสั่งให้ข้าราชบริพารเก็บข้าวของเดิมๆ ของพระราชินีองค์ก่อนไว้เลย เขาเกรงว่าถึงแม้จะทูลว่าพบองค์หญิงแล้วก็ตาม แต่จะทรงไม่ยินดี หรือซ้ำร้ายจะแต่งลูกสาวแท้ๆ ไปเป็นนางสนมในวัง
ท่านต้องการอะไรกันแน่ นางจ้องมองเขาด้วยความไม่ไว้ใจ
ข้าไม่อยากเห็นท่านเป็นทุกข์ แม่นาง เขาอยากช่วยนางด้วยเจตนาดี อดีตร้ายๆพวกนั้นสำหรับเขาแล้วนางไม่จำเป็นต้องรู้ แม้จะต้องฝืนใจบังคับให้นางมาเป็นของเขาก็ตาม ก็ยังดีกว่าปล่อยให้มือน้อยที่แสนอ่อนนุ่มต้องแตกระแหงเพราะทำงานอย่างทาส แม้เขาจะมีอนุภรรยาอยู่ที่บ้านแล้วก็ตามทีแต่นั้นไม่ใช่ปัญหา หากนางไม่ต้องการให้เขามีหลายภรรยาเขายินดีจะไล่อนุภรรยาสองคนในบ้านออกไปเสีย
ท่านกำลังจะพาหญิงสาวพวกนั้นไปให้พระราชาเลือกเป็นชายาคนใหม่ใช่ไหม นางเห็นความรู้สึกสงสารแว๊บหนึ่งในแววตาสีน้ำตาลอ่อนของแม่ทัพหนุ่ม ดูคล้ายกับว่าเขาเองก็ไม่ได้อยากจะทำหน้าที่นี้สักเท่าไรนัก
คงเป็นอย่างนั้นแหละแม่นาง ถ้าแลกผู้หญิงพวกนั้นกับการที่จะให้นางเป็นอิสระเขาย่อมทำอยู่แล้ว เขาหันกลับมาและก้าวเข้าไปประชิดตัวหญิงสาว ก่อนจะคว้าแขนของนาง
ท่านจะพาข้าไปไหน แววตาสีท้องฟ้าปราดมองเอ็ดเวิร์ดด้วยความรู้สึกขัดขืน
ท่านต้องไปซ่อนตัว สิ้นเสียงของเขา เสียงระเบิดดังลั่นฝืนป่าตามมาด้วยเสียงเฮของเหล่าทหาร และเสียงประดาบเคร้งๆ! ก้องระงม
ที่ชายป่าไกลออกไปเกือบกิโล มีสีแดงของเปลวเพลิง เจ้าไมนอส ม้าคู่ใจของเอ็ดเวิร์ดร้องตกใจและพยายามดึงตัวออกจากต้นไม้ที่มันถูกผูกไว้ ดาบเงินยวงของเวนดอร์ตัดเชือกนั้นจนขาดสะบั้น ไหนนายของเจ้า! เขาตะโกนอย่างเกรี้ยวกราด ก่อนจ่อดาบเข้าที่คอของทหารเลวนามอดิล ผู้ที่อ้างว่านายของมันตามหญิงสาวที่เขารักเข้าไปในป่า
ได้โปรดเถอะท่าน ท่านแม่ทัพเข้าไปในป่าเพื่อตามหาแม่นางคนหนึ่ง ทีมีผมสีเงิน เพราะทหารจับตัวนางไปเนื่องจากความเมามาย ท่านแม่ทัพดูจะเป็นห่วงนางมาก ข้าเชื่อว่านางต้องปลอดภัย
เวนดอร์บนหลังม้าในชุดสีดำสนิทออกคำสั่งกับคนในหมู่บ้าน ทอฮาเจ้าดูแลคนของเรา ช่วยคนที่โดนจับมา ที่เหลือเผามันให้เกลี้ยง อิสซู อาเทอร์ ตามข้าเข้าไปในป่า เวนดอร์ตะโกนก้อง ก่อนที่ทั้งสามจะควบม้าทะยานเข้าป่า ที่สว่างไสวด้วยสีแดงของเพลิง
|
ทวนเวลา
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]
Group Blog All Blog Link |
|||||||||||||
| Pantip.com
| PantipMarket.com
| Pantown.com
| © 2004 BlogGang.com
allrights reserved.
|
||||||||||||||
