lliliil Work it harder, Make it better, Do it faster, Make us Stronger liilill
space
space
space
<<
กันยายน 2564
 
 1234
567891011
12131415161718
19202122232425
2627282930 
space
space
15 กันยายน 2564
space
space
space

เพื่อนหายนะ แห่งดูไบ



เคยมีวีรกรรมตื่นเต้นอะไรที่ต่างประเทศไหมครับ
ทุกคนคงมีแหละครับ ไม่ใช่เรื่องตัวเองก็เพื่อนร่วมทริป
 

>
>
จริงๆ วีรกรรมที่ต่างประเทศมีเยอะแยะมากครับ 55555
ผมเล่าไว้ในบล๊อกบ้างแล้ว

ทั้งเรื่อง คนในทริปลืมกระเป๋าบนรถไฟ   <<< คลิก 
ทั้งเรื่อง อยู่ๆ ก็วาร์ปที่สถานีรถไฟใต้ดิน <<< คลิก 
ทั้งเรื่อง ขึ้นลานสกีผิดชีวิตเปลี่ยน <<< คลิก 


ไม่แน่ใจว่า เล่าเรื่องจะคนถูกล้วงกระเป๋าตรงหน้า แล้วหรือยัง
ถ้ายังไว้ผมจะเอามาเล่าเป็นช๊อตสั่นๆ ขั้นเวลาละครับ
ส่วนเรื่องอื่นๆ มันมีแหละครับ แต่เป็นเรื่องสั้นๆ หมดเลย
 
ก็มีเรื่องนี้แหละที่พอจะเล่าเป็นบล๊อกได้ซักเรื่อง
เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นตอนขากลับจากไปเที่ยวยุโรปประเทศหนึ่ง
กับเพื่อนมัธยมเมื่อช่วงจบมหาลัยใหม่ๆ เลยครับ
ไปกัน 4 คน ก็แก๊งประจำนั่นแหละครับ
แต่ตอนนั้นประสบการณ์เดินทางต่างประเทศยังน้อย
มีผมกับเทปที่จะไปต่างประเทศเองหลายครั้งหน่อย
ส่วนอีก 2 คน คือเคยไปกับทัวร์ 1-2 ครั้ง และอีกคนนี่คือครั้งแรก
การไปกับผมกับเทปก็เหมือนไปทัวร์ที่มีไอ่เทปเป็นหัวหน้าทัวร์แหละ

>
>

 
>
>
ก่อนไป ผมกับเทปก็ศึกษาสนามบินกันมาก่อน
เพราะเราต้องไป Via ที่ดูไบครับ แล้วสนามบินดูไบมันใหญ่มากๆ
แต่มีเวลางมละครับ เพราะเราต้องรอเครื่องราวๆ  3 หรือ 4  ชั่วโมง
>
>

>
ขาไปก็สบายๆ เลยครับ กินแมคฯ ซื้อน้ำซื้อกาแฟกินสบายๆ
กินเส็ดผมก็ไปนอนเก็บสแปร์เอาแรงไปเที่ยวต่อ
ส่วนอีก3 คน เทปพาไปเดินเล่น กินขนม ซื้อของนั่นนี่ตามอัธยาศัย
โดยมีเทปเป็นคนดูแลให้อีก 2 คนอยู่ในร่องในรอย แล้วกลับมาเจอกับผมอีกที
ขาไปผ่านไปด้วยดี กินเที่ยวกันสนุกสนาน

>
>
ตี 2-3 แล้วยังคนคึกคักอยู่แล้วครับ
>



>
>
เรื่อง.....เรื่องงงงงงงงงง มันมาเกิดที่ขากลับนี่แหละครับ!!!!!!
พอมาถึงสนามบินก็จะทำสูตรเดิมครับ มาที่อาคารที่เราจะต่อเครื่องก่อน
แต่ขากลับระยะเวลารอเปลี่ยนเครื่องไม่มาครับประมาณ 2 ชั่วโมง
ซึ่งกว่าจะมาถึงอาคารก็เหลือซัก 1 ชั่วโมง
คุยกันว่าเราต้องผ่าน ตม ให้เส็ดก่อน เพราะเวลาน้อย
 


กาน....หนึ่งในสมาชิกทำท่าแปลกหันหน้าหันหลังหน้าทางเข้า ตม.
ผมก็ถามว่า เมิงมีอะไร
กานก็ยังเลิ่กลั่ก บอกว่า กุไปห้องน้ำก่อนได้ป่าววะ
ทีแรกผมก็ว่า ได้นะ แต่อย่านาน
ผมเลยถามเจ้าหน้าที่ว่า ห้องน้ำใกล้ที่สุดอยู่ไหน
ได้ความว่า นู้นนนนนนนนนนนน 
ไกลชิบหาย!!!!
แต่เจ้าหน้าที่บอกว่า ตรงนี้ไกลนะ แต่ผ่าน immigration ไปจะอยู่แค่ตรงนั้นเอง
ผมเลยบอกไอ่กานว่า "ผ่าน ตม ก่อนค่อยเข้าห้องน้ำแล้วกันเค้าว่าใกล้ๆ"
ไอ่กานก็บอกว่า งั้นเข้าเลยๆ ไวๆ
ตามปกติเวลาผ่าน ตม ผ่านเครื่องสแกนเราจะต้องถอดรองเท้า ถอดแจ็คเก็ตถูกไหม

รู้ไหมครับ พอกานมันเดินออกจากเครื่องสแกนได้ มันวิ่งไปทางนู้น ตามที่ว่าเลย
บอกผมคำเดียวว่า ฝากที .....ใช่ครับ มันฝากให้หยิบเสื้อมันด้วย
ผมก็หยิบมาพาดไหล่ไว้ แล้วยืนคุยกับเพื่อนๆ รอมันกลับมา


 >
>
เวลาผ่านไป 20 นาที  เสียงประกาศ Gate ที่เราจะต้องไปเปิดแล้ว
กานก็ยังไม่มา พวกเราลงความเห็นว่า
ไอ่กานขรี้แน่นอน แล้วห้องน้ำคงไกล
เวลาผ่านไป....ตอนนี้เรามีเวลาเหลือ
น้อยกว่า 30 นาทีที่จะเดินไป gate
ทุกคนกระวนกระวายมาก เริ่มคุยกันว่า
โทรหามันดิ๊!
พอโทร....ก็ต้องร้อง เชี้ย!!! ดังมาก
เพราะ.....
เสียงโทรศัพท์ มันดังอยู่ในเสื้อแจ็คเก็ต 
>
>

เจดดดดดดดดดด!!!!!!!!!!!!!!
>
>
ไอ่เทปก็ประสาทรับประทาน ถามผมว่า มันมีอีกเครื่องป่าววะ
ถึงมีแล้วเมิงมีเบอร์หรอวะ!!!! 
เทปเลยจะไปเดินหา ผมเลยบอกว่า อย่าไป ยิ่งไปเดียวยิ่งหาย
เหลือเวลาอีกแค่ 20 นาที เมิงกับจิมไปgate เลย กุรอไอ่กานเอง

 >
>

เหลือเวลา 15 นาที.....ตอนนั้นยืนไม่ติดแล้วครับ ในใจคิดว่า หรือจะทิ้งแม่งไปGateดี
แต่พอผมล้วงของออกจากเสื้อมัน ในนั้นมีมือถือ พร้อมพาสปอร์ต และboarding pass

เจดแม่ม!!!!!!!!!!!! เฮียกาญ เฮียกาน!!!!!!!!!!!!!!!
เดินเลยครับ ไปgate หรอ ป่าว!!! ไปที่ Tourist information จะประกาศตามหามัน
ตอนนั้นในหัวผมคิดแล้วว่า ถ้าไม่ทันจริงๆ จะให้เทปกับจิมกลับไทยไป
ผมต้องอยู่ตามหามันที่นี่ ทิ้งไม่ได้จริงๆ มันได้ขายตรูดอยู่ดูไบแน่นอน
เอกสารอะไรก็ไม่มีเลย แล้วค่อยเสียเงินเปลี่ยน flight เอา
 

แต่ตอนเดินไป ก็ได้ยินเสียง

 “ปริ๊นซ์ ปริ๊นซ์ เมิงไปไหนน่ะ”
 

ไอ่กาน!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

 
มันเดินเข้ามาหาผมด้วยท่าทางใจเย็นมากๆ
แล้วถามหน้าเฉยๆ เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น


พอเจอหน้ามันปั๊บ ผมนี่ไม่พูดพร่ำทำเพลง
รีบบอกให้มัน
วิ่ง  วิ่งยังไงก็ได้ให้เร็วที่สุดไป Gate
เพราะ gate เราน่าจะไกลจากจุด immigration พอสมควร
ได้ยินเสีย
Final call แล้วครับ ไม่รู้เค้าประกาศตามหาเราด้วยไหม
เพราะวิ่ง  4x100 ..... อันนี้ไม่ได้เว่อ...วิ่งเบอร์นั้นจริงๆ 
พอถึงGate.....ว่างเลยครับ เค้าไปกันหมดแล้ว 
เหลือแต่เจ้าหน้าที่ 2 คนกับ.......จิมกับเทป ที่ยืนอยู่ข้างๆ เจ้าหน้าที่
เทปนี่ทำท่าเหมือนกำลังโทรศัพท์อยู่ มารู้ว่ามันโทรมาผมแหละ 
แต่จังหวะนั่นไม่รู้สึก ไม่ได้ยินอะไรทั้งนั้น 55555
พอสมาชิกครบ 4 คนก็ตาลีตาเหลือกรีบวิ่งผ่านงวงช้างไปเครื่อง
ทุกคนมองหน้าเราแบบ....
พวกเมิงมัวไปทำอะไรที่ไหนมา....
ต้องพูด sorry sorry  ไปตลอดทางที่เดินไป seat 

>
>


>
>
หลังจากนั่งหอบกันจนหายเหนื่อย ก็เริ่มด่าไอ่กานว่า
"เมิงนั่นแหละไปไหนว่าไอ่สึด.....ไปขรี้แล้วหายไปเลย"
ได้ความว่า กานมันไปขรี้ แล้วห้องน้ำมันไกลนิดนึง
พอมันเส็ดธุระ แทนที่มันจะเดินกลับมาหาผมที่หน้า ตม.
มันกลับเดินไปอีกฝั่ง เดินเล่นดูอะไรไปตามเรื่องแล้ว....ไป Gate

>
>
ใช่ครับ....มันไปgate....
"เมิงไปทำเฮียอะไรที่เก๊ท!!!! พวกกุรอกันอยู่ที่เดิม"
มันบอกว่าได้ยินมา Gate เปิดแล้ว แล้วมันจำ Gate ได้เลยเดินไป
ไปถึงก็ไม่เจอใคร มันเลยเดินเล่น......
เดินเล่น!!!!! ว่าซั่น......
เลยถามมันว่า "แล้วตัวเมิงไม่มีพาสปอร์ต ไม่มีboarding pass เมิงเดินเล่นได้ไงวะ"
มันเลยบอกว่า.... "ก็...ยังไงพวกเมิงก็ต้องมาที่ Gate ไง กุก็เลยเดินรอ"

>
>
>
อห!!!!!!!!!  ทั้งโอ้โห และ ไม่ใช่ โอ้โห ละครับ
ยังจะมาเคลมว่ามันดู gate แล้วอี๊ก!!!!!

>
>
>
ตอนนั้นผมของขึ้นนั่งด่ามันแบบซีเรียสเลยนะ
ว่า "เมิงทำงี้ไม่ได้ดิ   แยกกันตรงไหนเมิงต้องกลับมาที่เดิม
เมิงคนเดียวจะทำพวกกุตกเครื่อง ไม่ตลก
เมิงต้องวอร์รี่ที่สุดเพราะเมิงไม่มีพาสปอร์ต
ไม่ใช่ไปเดินชิลแล้วให้พวกกุลุ้นกันเยี่ยวเหนียวงี้

แล้วนี่ที่ดูไบ อาเฮีย!....ไม่ใช่ดอนเมือง
ถ้าไปไหนแล้วเมิงหายอีกคราวหน้า ไม่ได้เห็นพวกกุแน่"


เรียกว่าด่ามันจนหน้าเสีย  จนเทปต้องห้ามแล้วคุยกับมันดีๆ แทน
ว่าคราวหน้าแยกตรงไหนเจอกันตรงนั้น
แล้วถ้าหลงจริงๆ Gate เปิดเจอกันGate อย่างเดียว 
จะไม่มีใครออกไปรอ ออกไปตามหานะ ไม่งั้นจะยิ่งหลงหลายคน
แล้วอยู่ต่างประเทศ ต่อให้เมิงเหลือแต่ กกน. ก็ต้องหนีบพาสปอร์ตไว้ด้วย
เพราะมันคือสิ่งเดียวที่จะพาเมิงกลับบ้านได้

คือเทปใจเย็นมากกกกก ใช่สิ มันไม่ได้เป็นคนยืนฟังเสียง Final call แบบผมนี่
จริงๆ ควรเป็นเทปที่ยืนรอนะ เพราะมันถนัดวิ่ง....แค่นี้มันไม่เหนื่อยแน่นอน
>
>

>
>
ที่เทปพูดคือถูกต้องที่สุดครับ 
ผมก็รู้ว่าต้องเป็นแบบนั้นพาสปอร์ตคือต้องอยู่กับตัว 
อย่างที่เคยเล่าว่าผมนอนๆ อยู่ที่ยุโรปแล้วมีสัญญาณไฟไหม้ดังตอนตี 2
ตอนนั้นก็งงมากครับ ตั้งหลักไม่ถูกแต่ก็คว้าเอา มือถือ เป๋าตัง พาสปอร์ต ออกมาก่อน
จนสุดท้ายกลับเข้าห้องพักไม่ได้เพราะไม่ได้เอาคีย์การ์ดออกมา 55555555
>
>
หลังจากทริปนี้ก็ทริปฮัลสตัทนั่นแหละครับที่มีกานไปด้วย
แล้วมันก็ไปเที่ยวสวิซของมันเองอีก ตอนไปนี่เพื่อนสั่งแล้วสั่งอีก
ว่าเมิงอย่าไปหายจากกรุ๊ปบนจุงเฟรานะเว้ย.....หายนะของจริงเลยนะ...
>
>
>
นี่แหละครับเรื่องของเพื่อนหายนะ ที่อ่านว่า
หาย-ยะ-นะ แห่งดูไบ

 




 

Create Date : 15 กันยายน 2564
36 comments
Last Update : 15 กันยายน 2564 15:03:42 น.
Counter : 1170 Pageviews.

ผู้โหวตบล็อกนี้...
คุณฟ้าใสวันใหม่, คุณสายหมอกและก้อนเมฆ, คุณThe Kop Civil, คุณอาจารย์สุวิมล, คุณmultiple, คุณทนายอ้วน, คุณzungzaa, คุณกะว่าก๋า, คุณนายแว่นขยันเที่ยว, คุณมาช้ายังดีกว่าไม่มา, คุณlovereason, คุณtoor36, คุณเริงฤดีนะ, คุณหอมกร, คุณkae+aoe, คุณอุ้มสี, คุณnonnoiGiwGiw, คุณดาวริมทะเล, คุณสองแผ่นดิน, คุณNoppamas Bee, คุณSweet_pills, คุณKavanich96, คุณtuk-tuk@korat, คุณตะลีกีปัส, คุณโอพีย์, คุณไวน์กับสายน้ำ, คุณSertPhoto, คุณnewyorknurse

 

555 อ่านแล้วฮามากเลยค่ะ
น่าจะเปลี่ยนชื่อหัวเรื่องเป็น "เกือบตกเครื่อง เพราะขรี้เป็นเหตุ"

เรื่องข้าศึกบุกประตูหลัง (ขรี้แตก) ตอนอยู่บนทางด่วน
เราก็เคยเจอ แหม่ อย่าให้พูดเลย 555

 

โดย: ฟ้าใสวันใหม่ 15 กันยายน 2564 14:33:22 น.  

 

กู้เม้นท์ คุณฟ้าใสวันใหม่

555 อ่านแล้วฮามากเลยค่ะ
น่าจะเปลี่ยนชื่อหัวเรื่องเป็น "เกือบตกเครื่อง เพราะขรี้เป็นเหตุ"

เรื่องข้าศึกบุกประตูหลัง (ขรี้แตก) ตอนอยู่บนทางด่วน
เราก็เคยเจอ แหม่ อย่าให้พูดเลย 555

 

โดย: จันทราน็อคเทิร์น 15 กันยายน 2564 14:58:35 น.  

 

สวัสดีครับน้องปริ๊นซ์
แปะไว้ก่อนครับ เดี๋ยวมาใหม่ไปทำกายภาพแขนแพรบ

 

โดย: The Kop Civil 15 กันยายน 2564 16:08:53 น.  

 



คนใจเย็นก็ใจเย็น
เน๊าะ!!
ทีมของพี่อ้อ เช่นกัน
แต่ก็เป็นแค่สายในประเทศ 4 คน แยกกันกลับ
Flight ไร่เร่ยกัน..สุวรรณภูมิ และ ดอนเมือง
พี่อ้อกับอาจาร์ยลงเครื่องดอนเมือง ก็มาก่อน

สาวๆวัย 25-30 ปี เจ้าของ Projectนี่
กินหมูกะทะและแวะshopเพลิน ลืมดูเวลาบิน
ตกเครื่องที่เชียงใหม่เลย


ต้องขึ้น Flight ถัดไปกลับ กทม.
เป็นปัญหาซิ..
เพราะ จากตั๋ว Low cost กลายเป็น FULL COST
เพราะซื้อก่อนบิน

จาก 1000 กว่าบาท
เป็น 4000 กว่าบาท
2 คน เป็น เกือบหมื่น...(ต้องจ่ายตังค์เอง
เป็นบทเรียนราคาแพง

 

โดย: เริงฤดีนะ 15 กันยายน 2564 17:01:44 น.  

 

สวัสดี จ้ะ น้องปริ๊นซ์

อ่านไปลุ้นไป ว่าจะพากันตกเครื่องหรือเปล่า ห้าห้าห้า อ่าน
ไปก็หัวเราะการเล่าเรื่องของเธอ เล่าได้เห็นภาพเลย อีตากานนี่ก็
น่าด่าจริง ๆ นะ ขรีแตกเดือดร้อนที่ต้องรอ เสร็จธุระแล้วยังไป
เดินเอ้อระเหย เพื่อนฝูงเดือดร้อน ห่วงใย กลัวเขาจะเป็นอะไรใน
ห้องน้ำ แต่เธอก็เป็นเพื่อนที่ดีนะ ยอมตกเครื่องพร้อมตากาน ซึ่ง
เพื่อนกัน ก็ควรจะต้องเป็นเช่นนั้นแหละนะ
เรื่องแบบนี้ ก็เคยเกิดขึ้นตอนครูกับเพื่อนไปเที่ยวแคชเมียร์ เราก็ไม่รู้ว่า เขาแบ่งแถวหญิง ชาย ในการเข้าแถว
เพื่อตรวจพาสปอร์ตออกจากประเทศ เพื่อนที่ไปด้วยมีชายเพียง
คนเดียว ที่มาเข้าแถวกับพวกผู้หญิง กว่าจะรู้ เพื่อนผู้ชายก็ต้อง
ไปต่อแถวท้าย เวลาก็ใกล้เข้ามา แฟนของเพื่อนหน้าซีด จะ
ทำอย่างไร เครื่องบินก็ประกาศเวลาแล้ว ครูก็ภาษาอังกฤษไม่
แข็งแรง ต้องใช้ภาษามือประกอบ บอกว่า แอลโลแพลน ไฟล์
ทำท่าบินให้เจ้าหน้าที่แถวที่เพื่อนผู้ชายเข้าแถวอยู่ เจ้าหน้าคง
ขำท่าทางครู เขายิ้ม ๆ กวักมือเรียนแฟนเพื่อนแซงคิวมาข้างหน้า
เลย เฮ้อ! พอผ่านก็วิ่งกันหอบเหมือนหมาหอบแดดเลย สภาพ
ไม่ต่างจากที่เธอเล่าเลย ห้าห้า ประสบการณ์จริง ๆ

โหวดหมวด บันทึกประสบการณ์ชีวิต

ขอบใจนะที่มาให้กำลังใจและเม้นท์ที่บล็อกครู ครูเดาแล้ว
ไม่มีใครรู้หรอกว่า ในพระเวท มีเรื่องราวเรื่องของ อัศวิน ด้วย
ครูเองก็ไม่รู้ จนไปอ่านหนังสือของอาจารย์ศักดิ์ศรีอย่างที่เล่าแหละ จ้ะ
(ขั้นเวลาละครับ ต้องใช้ คั่น ตัวนี้จ้ะ ขั้น หมายถึง ขั้นบันได)

 

โดย: อาจารย์สุวิมล 15 กันยายน 2564 17:25:20 น.  

 



ความผิดของส้มตำปูปลาร้าแน่นอน ที่ทะลุทะลวงไส้ จะออกสู่โลกภายนอกให้ได้ แต่สนามบินดูไบไม่น่ามี ส้มตำถาดขายนะครับ555

เรื่องแบบนี้ ถ้าเป็นตัวเราตกอยู่ในสถานการณ์แบบที่ว่า
น่าจะเหงือ่แตก หัวใจเต้น 3 ช่า แน่นอนนะครับ

นี่ยังดีที่เป็นหนุ่มๆ ยังมีแรงวิ่งกัน ถ้าไปเที่ยวกันตอนแก่ ข้อเข่าอักเสบ +สะโพกเทียมด้วย ละก็ ตกเครื่องชัวร์555

สมัย อ.เต๊ะ ทำงานสนามบินนี่แค่ สนามบินดอนเมืองเล็กๆ
เวลาเข้าเวร ออกเดินตรวจ ขาเข้า ขาออก ไปgate ต่างๆนี่ ยังขาแทบลาก วันไหนเมื่อยๆยังต้องยืมมอไซค์ลูกน้องขี่ไปเลย
เพราะระยะทางเห็นอย่างนั้นไปกลับก็เป็นกิโลๆเหมือนกัน

ถ้าเป็น อ.เต๊ะ และต้องเดินทางไปกับเพื่อนคนนี้ ต้องแนะนำเพื่อนให้ใส่ ผ้าอ้อมผู้ใหญ่ ปลอดภัยไว้ก่อน คราวหน้าอาจไม่โชคดีแบบครั้งนี้นะครับ555

ปล.ไม่ได้ตามข่าวรีวิวร้านอาหารเลยครับ ช่วงนี้ แต่ฟังแล้ว
ก็คิดในใจว่า สำหรับ อ.เต๊ะ ซื้อกินจ่ายตังเอง สบายใจกว่านะครับ ติชมได้ไม่ต้องเกรงใจใคร แมลงสาป ก็ต้องพกติดตัวตลอด เผื่อลืมกระเป๋าตัง555

 

โดย: multiple 15 กันยายน 2564 19:58:51 น.  

 

จากที่บล็อก


เป็นบล็อกเกอร์ที่ไปกินฟรีน้อยมากกกกกกกกก มีคนเชิญไปกินบ่อยแต่ว่าลดเปอร์เซ็นต์ให้ ไม่เคยต่อรองขอกินฟรีเลย ถ้าวันเลวลาสะดวกจะไปพร้อมข้อแม้ 1 ข้อ "ขอวิจารณ์รสชาติตามจริง" .... ฮ่าๆๆๆๆ


เคยมีที่แปลกที่สุดก็ปุฟเฟ่ต์ปิ้งย่างแบบญี่ปุ่นที่เน้นเนื้อวัวๆๆๆๆๆ ก็บอกไปว่า "ไม่ทานเนื้อนะครับ ทานๆได้ แต่ไม่ใช่คนกินเนื้อวัว" เค้าก็ตกลงนะ พอไปกินถึงได้เข้าใจวาเนื้อเกรด A5 มันคืออะไร แต่เจ้าของน่ารักยืนแนะนำทุกจาก ทุกสิ่ง เลย กินยังไงให้อร่อย อันนั้นประทับใจมาก


--------------------------------------


วีรกรรมที่สนามบินพี่ไม่ค่อยมีอ่า เพราะจะบินอยู่ 2 สายการบินคือ SQ กับ TG ส่วนมากบินตรงถึงเลย แล้วชางฮีนี่ไปบ่อยมากๆ เดือนละครั้งได้มั๊ง เลยรู้ลู่ทางหนีทีไล่เป็นอย่างดี ฮ่าๆๆๆๆ


แต่มีอยู่ครั้งนึงที่ชางฮีกำลังจะต่อเครื่องกลับไทยนี่แหละ ก็ว่าดู Gate ดีแล้วนะ แล้วไปเดินเล่นไม่ได้ฟังประกาศ พอเดินมาที่เกทอีกทีอ่าวปิดเงียบเชียว พอดีมันมีป้ายบอก ดีทีเป็นคนชอบเผื่อเวลาเลยเดินไปเกทใหม่ทันเวลา

 

โดย: ทนายอ้วน 15 กันยายน 2564 20:24:59 น.  

 

อ่านไปลุ้นตามไปเลยค่ะว่าจะทันมั๊ย ประสบการณ์ใกล้เคียงกันเลยค่ะแต่ไม่ได้ไปตปท. ไปอุบลราชธานีขึ้นเครื่องประมาณทุ่มเห็นจะได้ด้วยความที่ไปถึงสนามบินเร็ว และมีเพื่อนที่มาจากตจ.มาหาก็นั่งเม้าท์มอยหอยสังข์

เพลิดเพลินจนร่ำลาเสร็จเรา3คนกับเพื่อน ก็เดินไปที่เกจประตูทางออกแล้วก็คุยกันว่าเออแปลกแฮะยังไม่เห็นมีคนเลยเนอะ ยังไม่ทันได้นั่งจนท.ถามว่าเราจะเดินทางไปไหนเราบอกไปอุบล เค้าบอกขอดูพาสหน่อยและให้เราหยิบบัตรปชช.เตรียมใว้เลย

เรากับเพื่อนก็งง เตรียมทำไมฟะจนท.รีบยกหูโทรไปที่เครื่องบอกมีผู้โดยสารตรงนี้3คน แล้วเค้าก็เช็คพาสดูบัตรปชช.เสร็จเค้ารีบไล่ให้เราขึ้นเครื่องด่วนเลยเพราะเครื่องกำลังจะออกแล้ว...!!!

เดินขึ้นเครื่องตามทางสายตาทุกคู่พุ่งมาที่ 3คนนี้เหมือนจะอยากเขมือบพวกเมิงจริงๆ55555

 

โดย: zungzaa 15 กันยายน 2564 20:52:27 น.  

 

เพื่อนกาน
ทำให้เพื่อนร่วมทริปลุ้นตัวโก่งเลยนะครับ 555
ขนาดอ่านไปยังนึกภาพตามได้เลย
ว่าคงลุ้นกันมากๆๆๆๆๆ
เล่นลืมทุกอย่างไว้หมด
แถมเดินเข้าเกตเฉย 5555



ปล. การอยากเกิดอีก
ก็ไม่ใช่เรื่องแปลกครับ
แสดงว่าชาตินี้น้องปริ๊นซ์เกิดมา
แล้วมีความสุข มีหลายสิ่งที่ยังอยากทำ แต่ยังไม่ได้ทำ
มีคนที่ยังรักยังผูกพัน
ย่อมทำให้เกิดความต้องการที่จะกลับมาเกิดอีก
เป็นเรื่องธรรมดาครับ

 

โดย: กะว่าก๋า 15 กันยายน 2564 21:06:58 น.  

 

มาต่อ
อ่านไปลุ้นตามไปเลยครับน้องปริ๊นซ์ อยู่ต่างประเทศพาสปอร์ตสำคัญมากจริง ๆ
ในกลุ่มแก๊งค์เพื่อน ๆ ของพี่มักจะมีคนนึงที่ช้าเสมอ และก็ชอบมาสายตลอด วิ่งหน้าตั้งเหมือนกัน แต่บินในประเทศนะครับ ไม่ได้ ตปท.แบบน้องปริ๊นซ์
พี่ก็เป็นนะ ก่อนจะขึ้นเครื่องมักจะปวดห้องน้ำตลอดเลย แล้วเป็นตอนที่เค้าประกาศด้วย 555

 

โดย: The Kop Civil 15 กันยายน 2564 21:59:43 น.  

 

อยากท่องเที่ยวต่างประเทศแล้ว

ขอคุณที่โหวดให้ผมนะครับ

มาจากบล๊อก วัดพระนอน จังหวัดสิงห์บุรี

นายแว่นขยันเที่ยว

 

โดย: นายแว่นขยันเที่ยว 15 กันยายน 2564 22:33:12 น.  

 

สวัสดีครับคุณปริ๊นซ์

โอ๊ยยย บล็อกเก่ายังไม่ทันได้อ่านเลย 555 ไว5G มากๆ ครับ

เพื่อนในกลุ่มของแต่ละคน ก็มักจะมีคนหวายเย็นอะไรงี้อยู่นะผมว่า
แต่แบบบางทีก็โกรธมันไม่ลง

คุณปริ๊นซ์มีเรื่องสนุกๆ เฮฮาแยะดีครับ

 

โดย: มาช้ายังดีกว่าไม่มา 15 กันยายน 2564 23:12:07 น.  

 

สวัสดีค่า
อ่านเรื่องหาย-ยะ-นะของแท้แล้วแบบอดขำไม่ได้อะ ฮามาก แงงง แลดูบาปมากค่ะ 555
ห้ามอะไรห้ามได้แต่ห้ามเรื่องสำคัญนี่ไม่ได้ ยังไงก็ต้องรีบแหละแต่ว่าคุณเค้าชิลมากเลยนะคะ ดูเป็นคนใจเย็นมากๆ เลย ไปดูไบได้ไปตึกบูกิตมั้ยคะ อยากเห็นของจริงมากเลย นี่แบบคนโปรดได้ไปขึ้นจอที่ตึกนั้นยังแบบอิจฉาคนดูไบแท้ อยากเห็นๆ อิจๆ

นี่ก็เคยมีวีรกรรมโหดๆ หลายเรื่องเหมือนกันค่ะ วิ่งตาม ตกเครื่อง มีหาพาสปอร์ตไม่เจอ จะบ้าตาย อ่านแล้วแบบเข้าใจหัวอกมากมันจี๊ดเลย 555 คนรอจะขนาดไหนเนี่ย
ตอนนี้คงไปไหนไม่ได้อีกนาน โควิดแบบนี้จะไปไหนทีลำบาก อยู่บ้านดีกว่า ไม่ได้เที่ยวมาสองปีแล้ว เสียเวลาชีวิตมากเลย แงงงง

คุณปรินซ์เขียนเรื่องตลกได้นะเนี่ย อ่านสนุกเลยค่ะ เหมือน อ.เต๊ะเลย อิอิ ขอบคุณสำหรับเรื่องเล่าสนุกๆ และตื่นเต้นด้วยค่า


 

โดย: lovereason 16 กันยายน 2564 0:09:26 น.  

 

น่าด่าเพื่อนจริงๆ ครับ ดูไม่ทุกข์ร้อนอะไร นี่ยังดีที่มีโทรศัพท์ถึงจะโทรแล้วอยู่ที่เราก็ตาม

จริงๆ อาจจะถือว่าเราพลาดด้วยก็ได้ที่พอออกมาแล้ว ไม่มีคนสักคนไปห้องน้ำด้วย เพราะถ้ารีบขนาดนี้ผมเดาว่าเข้าส้วมแน่นอน ไม่ได้แค่ฉี่ มันคาดไม่ถึงด้วยแหละว่าเพื่อนจะไปที่ Gate เลย เอาเข้าจริง เหลือเวลา 30 นาทีมันนั่งไม่ติดละ ต้องทำอะไรสักอย่างแล้ว

เรื่องนัดเจอกันนี่เป็นเรื่องใหญ่มากเลยล่ะครับ นี่ดีที่จบอย่างแฮปปี้^^ ครั้งหน้าคงไม่พลาดแบบนี้อีกแน่นอนครับ ถือเป็นประสบการณ์ที่ดี (มั้ง) อย่างน้อยก็เอามาด่ากันได้ทุกครั้งที่คุยกัน


ผมนึกถึงตอนอยู่จีนแล้วพี่ผมมาหาที่จีน หลงทางแต่มีโทรศัพท์ ก็โทรถาม แน่นอนล่ะว่ารอบๆ ตัวภาษาอังกฤษน้อยมาก มีแต่ภาษาจีน แต่พอฟังบรรยายสถานที่รอบๆ ผมรู้เลยว่าตรงไหน เลยบอกให้อยู่ตรงนั้นห้ามขยับไปไหนเดี๋ยวจะเดินไปหาภายใน 10 นาที แล้วก็เจอกันอย่างรวดเร็ว (นี่เคสคนไม่เป็นภาษาจีนอะไรเลย) กับอีกเคสคนเป็นภาษาจีนบ้าง หลงทางแล้วจะให้ผมช่วย แต่ไม่ให้ความร่วมมืออะไรเลย ถามสถานการณ์ ถามสภาพแวดล้อม ก็ไม่ตอบ ตอบแต่มีแต่ภาษาจีนเขียนว่า ยูนนานๆ ลงจากรถแล้วอยู่ในซอยมืดๆ ผมบอกให้เดินออกจากซอยก็ไม่ยอม มัวแต่กลัว จนต้องขู่ว่าไม่ทำตามที่บอกจะวางสายเท่นั้นแหละถึงจะยอมทำตาม --- ไม่ได้เกี่ยวกับเรื่องในบล็อกแต่อยากแชร์ สติสำคัญสุดครับไม่ว่าสถานการณ์ไหน

 

โดย: คุณต่อ (toor36 ) 16 กันยายน 2564 0:32:47 น.  

 

สวัสดียามเช้าครับน้องปริ๊นซ์

 

โดย: กะว่าก๋า 16 กันยายน 2564 6:49:02 น.  

 

1 ตุลา รึ 14 ตุลา
ตะเปิดประเทศแล้ว
เด็กๆเริ่มออกไปเรียน on side กันแล้ว

หลายๆสถานที่เริ่มได้รับอนุญาตให้เปิดบริการ

ทีมของ Little Prince คงได้ออกไปจะลุย ตปท
ในโอกาสอันใกล้
Form team ล่วงหน้าได้เลย
จะได้มิมีอะไรตื่นเต้นๆ..
ไว้เล่าเรื่องที่เที่ยวที่ได้ไปมาแทน

พี่อ้อมะโนไกล..

พอดีกับเพิ่งเล่าเรื่อง Suiside Squad 2021
หนังที่กำลังจะลงโรงในไทย
วันสิ้นเดือนกันยายน นี้..
Take care
Happy ..วันพฤหัสฯ ค่ะ

 

โดย: เริงฤดีนะ 16 กันยายน 2564 7:17:17 น.  

 

ไม่ค่อยได้ไปจ้าปริ้น เลยไม่มี

 

โดย: หอมกร 16 กันยายน 2564 7:52:54 น.  

 

หายนะ อ้อ หาย-ยะ-นะ อิอิ

 

โดย: kae+aoe 16 กันยายน 2564 9:15:56 น.  

 

พี่เคยมีวีรกรรมคล้ายๆ
พอใกล้จะขึ้นเครื่องแล้วปวดสุขา
เหตุเกิดที่สนามบินเชียงใหม่
ที่ต้องขึ้นไปเข้าส้วมที่ชั้นสอง
เข้าเสร็จเรียบร้อยลงมา
ใกล้เครื่องจะออก
เดินไปหาจะขึ้นเครื่อง
ให้ตายทำตั๋วเครื่องบินหาย
หาไม่เจอ
จำได้ว่าต้องร่วงที่ห้องน้ำ
วิ่งสี่คูณสร้อย
ตอนนั้นคนก็เยอะ
กว่าจะเข้าไปห้องน้ำ
แล้วคนในห้องน้ำก็เยอะ
แต่เจอตั๋วนอนอ้อนสร้อยอยู่ที่พื้น
อร๊ายยยยยย
หยิบแล้ววิ่ง 4 X สร้อย
ลงมา....เหนื่อยสุดสุด

 

โดย: อุ้มสี 16 กันยายน 2564 9:50:13 น.  

 

เอ๋อเหร๋อ...บ้าง
เป็นบางที
คุณอุ้มสี เธอขยันทำงาน..
นอนดึก..นอนน้อย


 

โดย: เริงฤดีนะ 16 กันยายน 2564 12:20:28 น.  

 

พี่ก๋าเคยนั่งทำงานอยู่ที่ร้านตลอดทั้งวัน
แล้วมีไกด์เดินมาบอกว่าเห็นพี่ก๋าอยู่ที่ห้าง
กำลังซื้อขนมอยู่ 555
ไกด์ยืนยันเลยนะว่าเห็นจริงๆ

อาจจะมีคนหน้าคล้ายกัน
พี่ก๋าไม่มีความสามารถที่จะถอดจิตถอดร่างได้ 555

แต่ที่แปลกกว่านั้นคือ
ตอนที่พี่ชายพี่ก๋าเสียชีวิตไป
พี่ก๋าก็ยืนคุยกับไกด์ในร้าน
ไกด์ถามหาพี่ชายของพี่ก๋าว่าไปไหนแล้ว
พี่ก๋าบอกว่าเขาเพิ่งเสียชีวิตไปเมื่ออาทิตย์ที่แล้ว
ไกด์หน้าซีดเลยครับ
บอกเพิ่งเดินสวนกับพี่ชายพี่ก๋าที่หน้าห้องน้ำ
เมื่อสักครู่นี้เอง ยังนึกว่าพี่ก๋าอำ 555



 

โดย: กะว่าก๋า 16 กันยายน 2564 15:35:46 น.  

 

ที่ไปคุย
ญี่ปุ่นมีใช้อักษรคันจิ (อักษรแบบเดียวกับจีน) ผมค่อนข้างมั่นใจหากไปญี่ปุ่นว่าน่าจะเอาตัวรอดได้ ประกอบกับพอจะพูดมั่วๆ ได้บ้าง (ความรู้จากการจำในหนังบ้าง การ์ตูนบ้าง) แต่ถ้าให้อ่านผมอ่านไม่ได้หรอก แต่รู้ความหมายอักษร

ถ้ามีสติยังไงก็ช่วยเหลือได้ไม่ยากครับ ผมเคยช่วยคนหลงทางแบบไม่อยากนั่งแท็กซี่เยอะ มันมีหลักง่ายๆ แผน1 เดินไปที่ถนนใหญ่ แล้วเดินๆ จนถึงป้ายรถเมล์ แล้วอ่านชื่อป้ายให้ผมฟัง (ชื่อป้ายมันมีอักษรอังกฤษ ซึ่งผมจะสามารถกางแผนที่หาตำแหน่งได้) แผน2 ให้เดินหาตำรวจ แล้วให้เอาโทรศัพท์ให้ตำรวจแล้วผมคุย มันง่ายขนาดนั้นเลยแหละครับ แต่สำคัญที่ คนที่ขอให้เราช่วยต้องเชื่อใจเรา และพร้อมจะทำตามที่เราบอก ผมไม่บอกให้ไปนอนกลางถนนหรอก วางใจได้

 

โดย: คุณต่อ (toor36 ) 16 กันยายน 2564 17:28:47 น.  

 

สวัสดีค่า
มาค่ำเลยค่ะ >//<
ลืมพาสปอร์ตนี่ว่าโหดสุดในชีวิตแล้วค่ะ ดีนะมีเวลา บ้านใกล้สนามบินด้วยค่ะเลยให้คนที่บ้านเอามาให้ จะบ้าตายจริงๆ นะ เตรียมทุกอย่างมาตกม้าตายตอนนี้ไม่ด้าย
เหมือนว่าตึกบูกิตน่าจะมีไม่นานเท่าไหร่ ตอนนี้ยังสูงที่สุดในโลกไม่รู้ใครจะมาล้มแชมป์ได้นะคะ ไปดูไบก็ต้องเที่ยวทะเลทราย 555 น่าไปค่ะ ไม่เคยไปทะเลทรายเลย ดูไบยิ่งไม่มีแววได้ไปเลย เหมือนว่าตอนนี่้ที่มีทะเลทรายใกล้บ้านเราที่สุดก็น่าจะเวียดนาม สักวันอาจจะได้ไปบ้างค่ะ
เหมือนกันเลย ไม่ได้เที่ยวนานๆ ทีแรกไม่ชินเนาะ รู้สึกแก่ฟรีสองปีเหมือนกัน 55 แต่พอนานไปมันก็ชินจริงๆ ค่ะ ตอนนี้อยู่แต่บ้านไม่ไปไหนซะอีก นี่ทางนี้ขนาดคลายล็อกดาวน์เมื่อต้นเดือนเองนะ ยอดคนติดที่นี่พุ่งเกือบห้าร้อยอย่างมีนัยยะเลยค่ะ ปกติร้อยกว่ากลัวกันจะตายแล้วนี่เกือบห้าร้อย ชีวิตแขวนอยู่บนเส้นด้ายเหลือเกิน งือออ


คุณภพเป็นหมอยาจริงๆ ค่ะ อิอิ สืบทอดมาจากต้นตระกูล รุ้งมาโผล่ให้เรือชนได้ถูกคนมากเหมือนมาร์กรอยแผลหน้าผากไว้ตั้งแต่ชาติก่อนค่ะ 55 แต่ที่แน่ๆ งานนี้ปั่นป่วนแน่ค่ะ
มาลงนิยายที่บล็อกดีจังได้เพื่อนๆ อ่านให้เยอะเลย ขอบคุณมากๆ เลยนะคะ ผิดพลาดตรงไหนบอกได้ค่า

 

โดย: lovereason 16 กันยายน 2564 19:00:51 น.  

 

เข้ามาอ่านวีรกรรมแบบนี้ เกิดขึ้นที่ต่างประเทศนี่กลัวเลยนะคะ
พูดภาษาไม่ได้ ทำอะไรไม่ถูกเลยจริงๆค่ะ

แวะมาชวนไปอ่าน ตะพาบครั้งแรกค่ะ

 

โดย: ดาวริมทะเล 16 กันยายน 2564 19:01:47 น.  

 

ตื่นเต้นและลุ้นไปด้วยว่าจะขึ้นเครื่องทันมั๊ย
ในที่สุดก็ได้กลับพร้อมกันหมดนะคะ
หลงแล้วต้องกลับมาเจอกันตรงจุดที่แยกจริงๆ
ไม่อย่างนั้นเดินหากันเป็นวงกลม
เคยหลงที่ไทยจนต้องประกาศค่ะคุณปริ๊นซ์

 

โดย: Sweet_pills 17 กันยายน 2564 0:54:33 น.  

 

ขอบคุณที่แบ่งปัน

 

โดย: Kavanich96 17 กันยายน 2564 3:40:42 น.  

 

สวัสดียามเช้าครับน้องปริ๊นซ์

 

โดย: กะว่าก๋า 17 กันยายน 2564 6:41:43 น.  

 

ตอนไปรัสเซียเคยเลทเพราะมัวแต่เลือกเบียร์ค่ะ

 

โดย: tuk-tuk@korat 17 กันยายน 2564 15:50:42 น.  

 

สวัสดีมีสุขค่ะ

โห...แบบนี้ไม่เคยเจอค่ะ
ตอนนั้นคงอารมณืเดียวกับคุณปริ๊นท์
แต่มาอ่านตอนนี้ได้แต่ขำเพื่อนที่ขรี้แตกค่ะ

วิ่ง4X100 เคย2ครั้ง
แท๊กซี่..ขับช้าสุดกวนโอ๊ยมาก ขนาดบอกให้รีบ
เผื่อเวลาแล้ว แต่แท๊กซี่ไม่เร่งให้
รถน่าจะไม่โอ ขับไปเหมือนมีอะไรใต้ท้องครูดถนนไปตลอดทาง
เขาเลยขับช้าๆ แต่เราจะตกเครื่องค่ะ
วิ่งแทบหัวใจวาย ดีที่เราเช็คอินออนไลน์มาแล้ว และไม่มีสำภาระโหลด
ขึ้นเครื่องไปก้มหน้างุดๆ ขอโทษตลอดลำเครื่องบินค่ะ เขารอเราคนเดียว

 

โดย: ตะลีกีปัส 17 กันยายน 2564 17:00:03 น.  

 

เซนกับเต๋าเป็นธรรมะเหมือนกัน
พี่ก๋าก็ไม่เคยแยกมันเลยนะครับ
เหมือนเวลาพี่ก๋าอ่านหนังสือคริสต์ กับ อิสลาม
หลักหลายอันเหมือนกันมากๆ
เพียงแต่เรียกชื่อต่างกัน

บางทีเหมือนการเดินทางด้วยจักรยานกับรถเก๋งมั้งครับ
พาไปถึงจุดหมายเหมือนกัน
ถ้าเลือกเส้นทางที่ถูกต้อง
แต่ช้าเร็ว หรือ ถึงแบบไหน
ก็เป็นอีกเรื่องนึง

อย่างพี่ก๋าวาดวงกลม
ก็ไม่ได้นึกถึงการวาดวงกลมแบบเซนนะครับ
พี่ก๋าแค่รู้สึกว่ารูปวงกลมมันสื่อกับความรู้สึกของตัวเองได้
ในขณะที่วาด

เคยมีลูกค้าที่ร้านเป็นคนญี่ปุ่น
เห็นภาพพู่กันพี่ก๋าแล้วชอบ
เค้าก็บอกว่าเหมือนภาพวาดพวกพระเซน
พี่ก๋าก็ยิ้มๆครับ

 

โดย: กะว่าก๋า 17 กันยายน 2564 19:27:12 น.  

 

ขอบคุณสำหรับกำลังใจนะครับคุณปริ๊นซ์

 

โดย: มาช้ายังดีกว่าไม่มา 17 กันยายน 2564 22:54:49 น.  

 

สวัสดียามเช้าครับน้องปริ๊นซ์

 

โดย: กะว่าก๋า 18 กันยายน 2564 7:00:23 น.  

 

เจอเพื่อนใจเย็นแล้ว ไม่เอาพาสปอร์ตติดตัวนี่ น่า แหะ ตึ๊บ
ทำเอาลุ้นแทบแย่ 555

...
ไปเที่ยวแห่งหนึ่ง ไม่ค่อยมีความสุข ไกด์เขาขู่ให้ระวัง
กระเป๋าไว้ ถ้ามีเป้ ให้เอาไว้ด้านหน้านะ ในรถไฟใต้ดินมอสโคว
นักล้วงอาชีพเยอะ.... ได้ซิ

แหงนมองเพดานสถานี สวยจังนิ อยากมีรูปกว้าง ๆ ให้ตัว
เองโผล่ในรูปด้วย จะวานให้คนทีถ่ายรูปแถวนั้นถายให้ก็
ไม่กล้าไม่รู้ว่าคน รัสเซียหรือชาติอื่น ไกด์ขู่ไว้ระวังนะพี่

ให้ใครถ่ายมันถอย ๆ ตั้งท่า วัน ทู ทรี.. หันหลังวิ่งหนี
พร้อมกล้อง 555

 

โดย: ไวน์กับสายน้ำ 18 กันยายน 2564 9:04:18 น.  

 

สว้สดีเย็นย่ำวันเสาร์ค่ะ Little Prince

แวะรายงาตัวแบบ..มาเร็วเคลมเร็ว..


เช้านี้ได้ฉีดAstraเข็ม 2 ครบ
ได้ใบเซอร์ฯ เรียบร้อย
ไม่เป็นลมพับ นอน เตียงสนาม
ณ ตรงนั้น..แบบเข็มแรก
นอนพักๆดูกีฬา..วนไปค่ะ
Stay safe..take care นะคะ

 

โดย: เริงฤดีนะ 18 กันยายน 2564 19:15:27 น.  

 

ขอบคุณสำหรับกำลังใจให้บล็อก - ส้มสวนกังกวาน ด้วยนะครับ

 

โดย: ทนายอ้วน 18 กันยายน 2564 20:42:58 น.  

 



เห็นด้วยค่ะคุณปริ๊นซ์

ขอบคุณกำลังใจนะคะ

 

โดย: Sweet_pills 19 กันยายน 2564 0:11:07 น.  

ชื่อ : * blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Comment :
  *ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet
 

space

จันทราน็อคเทิร์น
Location :
กรุงเทพฯ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 16 คน [?]




* Engineer
* Guitar trainer
* Casual gamer



space
space
space
space
[Add จันทราน็อคเทิร์น's blog to your web]
space
space
space
space
space