ก่อนอื่น ขอบคุณสำหรับทุกคำอวยพรวันเกิดผมนะครับ  ขอให้ทุกท่านได้รับพรอันดีนี้เช่นกันครับ  และขอบคุณทุกคะแนนโหวตจากพี่ๆ ทุกท่านตลอดปีที่ผ่านมาครับ รางวัลปีนี้ ผมยินดี มากจริงๆ ครับผม ^^ เมื่อเร็วๆ นี้ ดูข่าววิศวกร มธ จบใหม่เกิดอุบัติเหตุเสียชีวิตที่ไซต์ทองหล่อ แล้วรู้สึกเสียว ๆ ยังไงบอกไม่ถูกครับ เพราะอย่างที่เราก็รู้กันว่าถึงจะบอกว่า Safety first กันแค่ไหน แต่ไซต์งาน เครื่องจักรขนาดใหญ่ น้ำมันหรือไอน้ำแรงดันสูง .............อันตราย............. รู้เลยทำไมออกไซต์ถึงได้เงินเพิ่ม เป็นค่าเสี่ยงอันตรายนี่เอง แต่จริงๆ แล้ว พวกผมค่อนข้างระวังกันมากอยู่แล้ว เพราะรู้ว่ามันอันตรายครับ จะไม่พยายามทำตัวให้รู้สึกชิน เดินชิลๆ ถ้าชินที่ชินทาง  เพราะไอ่ที่เดินกันบ่อยๆ นี่ยังลื่นกันบ่อย เมื่อก่อนพวกผมจะวิ่งกันบ่อย พวกหัวหน้า ผู้จัดการที่นั่นจะตะโกนว่าบ่อย "เฮ้ยๆ พวกคุณอย่าวิ่งๆ"   แต่ตะโกนเสียงหลงเลยนะครับ 5555555 บวกกับเมื่อวันก่อนเม้นท์บล๊อกพี่ไวน์ไปเรื่องเหตุไม่คาดฝันในไซต์งาน เลยนึกถึงเรื่องนี้ขึ้นมาได้ เรียกว่าใกล้เคียงกับการได้ลง หน้าหนึ่งหนังสือพิมพ์ที่สุดแล้ว เรื่องนี้เกิดขึ้นเมื่อราวๆ  7 ปีก่อน ตอนนั้นผมกับพี่ ผจก คนปัจุบันซึ่งเข้าทำงานพร้อมๆ กัน เพิ่งทำงานกันมาได้ซักปีกว่า ๆ เรียกว่าประสบการณ์ยังจูเนียร์ทั้งคู่ ตอนนั้นเรายังทำงานด้วยกัน และมีโปรเจคประจำอยู่ที่ไซต์แห่งหนึ่ง เรียกว่าไปบ่อยมากๆ อยู่กันเป็นอาทิตย์ เดินไปเดินมาในนั้น จนพี่ๆ ป้าๆ แม่บ้าน หรือ รปภ เคยคิดว่าเราเป็นวิศวกรในไซต์ เค้าเลยเรียกเราว่า "หัวหน้า"  แทนที่จะเรียกว่า "คุณ" ตามปกติ  แต่พอเค้ารู้ว่าไม่ใช่ เค้าก็ยังติดเรียก หัวหน้า เหมือนเดิม เขินดีครับ ที่บอกนี่คือ หมายความว่า ผมกับพี่โบ๊ต คุ้นชิน และ คุ้นเคย กับไซต์นี้มาก เพราะมันคือที่ทำงานหลักของเราตลอดหลายเดือน เรียกว่าตอนนั้นรู้จักทุกคนในไซต์ แต่จำชื่อคนที่ออฟฟิศตัวเองไม่ได้ ที่สำคัญ เราถือแปลนเครื่องจักร และระบบท่อ ของทั้งไซต์ไว้ในมือ และด้วยงานที่เข้าไปทำ ทำให้พวกเรารู้ระบบทุกอย่างของเครื่องจักรทุกตัว รู้เทคนิกการใช้งานทั้งทางตรง ทางลัดอย่างละเอียด รู้ระบบส่งกำลังของไซต์ รู้แม้แต่เรื่องบ้า ๆ อย่างถ้าเปิดเครื่องที่ 1 พร้อมเครื่องที่ 4 กำลังจะตก ใช้งานได้ แต่ต้องเซตระบบใหม่ เพิ่มค่าอีกเท่านี้ๆ    แต่เราไม่ได้เซอร์วิส เครื่องจักรทุกตัว มีเครื่องทำความเย็นขนาดใหญ่ 6 เครื่อง ที่เรารู้ระบบเหมือนกันครับ แต่เราไม่ได้ดูแลมัน ที่รู้ระบบเพราะความอยากหาความรู้ แล้วยืนคุยกับวิศวกรของไซต์  และเรื่องก็เกิดเพราะไอ่เครื่องทำความเย็น 6 ตัวนั้นแหละครับ วันนั้นผมกับพี่ เค้าไซต์เหมือนกับทุกวัน  แต่วันนี้ทางไซต์บอกว่าอาจไม่ได้ Take care เรามากนะ เพราะจะมีช่างเข้ามา mantenance เครื่องทำความเย็น พวกผมก็โอเค สบายมากครับ เดินกันเหมือนบ้านอยู่แล้ว ไม่ต้องห่วง ก็ ว. ไปบอกว่ากำลังจะลง plant แล้ว เตรียมพื้นที่ให้ด้วย ด้วยอะไรไม่รู้ วันนี้ไม่ได้พก ว. ไปด้วย เพราะคิดว่าเรามากันแค่ 2 คน ก็ไม่ต้องคุยกับใครแล้วมั้ง แล้วทาง plant ก็คงไม่มีอะไรกับเราหรอกมั้ง ว. ก็เลยวางอยู่บนโต๊ะในห้องประชุม แล้วผมกับพี่ก็เดินผ่านพื้นที่เพื่อไป plant ระหว่างทางที่เดิน เราจะผ่าน out feed ของ ventilation system  ช่วงเดินผ่าน ผมได้กลิ่นแอมโมเนียจางๆ จางมากๆ มากับ outfeed air แต่ผมก้มมองที่ท่อระบายน้ำและคิดว่า กลิ่นน่าจะมาจากท่อระบายน้ำ แต่ในใจมีนิดนึงว่า กลิ่นมันสดมาก ไม่เหมือนกลิ่นจาก  fermentation หรือว่าจากเครื่องทำความเย็นวะ.....เพราะไอ่ 6 ยักษ์นั่นเป็น Amonia refrigerator ก็พูดลอยๆ ขึ้นมากับพี่โบ๊ตว่า "ได้กลิ่นแอมโมเนียอ่ะพี่" พี่ก็บอกว่า "เออ ท่อแม่งเน่าอีกแล้วแน่เลย" ความเห็นตรงกัน แอมโมเนียต้องมาจาก ระบบระบายน้ำแน่นอน และเราก็เดินมาจนถึงทางเข้า plant  ใน plant เป็น negative air ครับ ประตูจะ Seal สนิท หนัก และมี Air Curtain หน้าทางเข้า มันแรงมากกกกก  ซึ่งเราจะก้มหน้าแล้วเดินเข้ามา พร้อมประตูที่จะปิดไล่หลังเรามา เสียงประตูปิดพร้อมกับซีลดัง ตึ้ง.....พร้อมกับที่ผมกับพี่ ก้าวยาวๆ เลี้ยวขวาขึ้นบันได แต่ทันทีที่เข้าสู่โถงบันได กลิ่นกลิ่นนึงก็เข้าจมูกในทันที่ นั่นคือ "กลิ่นแอมโมเนีย" บอกเลยว่า ผมได้กลิ่นมันแค่แว้บแรกที่มันเข้าจมูกเท่านั้น  เพราะหลังจากนั้นกลิ่นมันแรงมาก มากจนจมูกไม่ได้กลิ่นอะไรเลย ที่สำคัญคือหายใจไม่ได้ทันที เหมือนไม่มีออกซิเจนอยู่ในอากาศ และตาของเรามองไม่เห็นเลย เหมือนถูกเองถุงมาครอบไว้ "แอมโมเนีย!" พี่โบ๊ตตะโกนบอกแล้วสิ่งที่เราทำเป็นอย่างแรกคือคว้าแขนกันไว้ก่อน คือจะไปทางไหนก็ต้องไปด้วยกัน  แล้วพี่โบ๊ตก็รีบดึงผมวิ่งลงบันไดกลับไปที่ประตูที่เราเพิ่งเข้ามา แต่อย่างที่บอกครับ มันต้องเลี้ยวก่อน ทำให้เราหาประตูไม่เจอ สิ่งที่พี่เจอมีแต่กำแพง  "กำแพง" "ขึ้นๆๆๆ"  ผมที่มือข้างนึงจับพี่ไว้ ข้างนึงจับราวบันได ก็ดึงกันวิ่งขึ้นบันได เพราะจากการที่เดินไซต์บ่อยผมจำได้ว่าถ้าลงเนี้ย เรามีโอกาสจะเลี้ยวเลย แล้วเข้าไปอยู่ใต้บันได แทนที่จะเป็นประตูได้ แต่ถ้าวิ่งขึ้นตามทางบันได บันไดจะพาเราไปที่ประตูแน่นอน พอถึงหน้าประตูก็คลำๆ ที่เปิดประตูได้ ด้วยความตกใจหรืออะไรไม่รู้ ผมก็ดันๆๆ "เปิดไม่ออก"  นั่นคือเสียงหลงเลยนะ  และด้วยความตกใจและเหนื่อยจากที่วิ่งขึ้นมา ผมก็หายใจเข้า ซึ่งวิ๊งเลยครับ ปวดหัวมาก หมดแรง คราวนี้ยิ่งลนลานใหญ่ "ดึง! ไอ่เชี้ยดึง!!!"   พี่โบ๊ตเข้ามาคว้าประตูแล้วดึงเต็มแรง แล้วผลักผมเข้าไปข้างใน คือเหมือนคว้าผมได้ก็จับยัดเข้าประตูไป พอถูกผลักขนาดนั้นผมก็ล้มแผละอยู่หน้าประตูแล้วรีบตะเกียกตะกายลุกขึ้นมา วิ่งไปหาอากาศหายใจ  ลืมพี่กุไม่เลยว่าอยู่ที่ไหน 55555555 เจ้าหน้าที่ในplant เห็นก็รีบวิ่งเข้ามาดูถามว่าเราเป็นอะไรเกิดอะไร ซึ่งตอนนั้นผมไม่พูดไม่จาเลยครับ ตกใจมือสั่นขาสั่น ปวดหัวมาก ไอ หายใจไม่ออก  หันไปอีกทีก็เห็นพี่โบ๊ตนั่งอยู่ที่พื้นหน้าประตู หอบแฮ๊กๆ เหมือนกัน แล้วตะโกน "แอมโมเนียรั่ว แอมโมเนียรั่ว" สรุปวันนั้นต้อง Evacuate ทั้งไซต์เลยครับ เพราะแอมโมเนียหล่อเย็นรั่ว เหมือนกับที่ชอบเป็นข่าวมีคนตายกันนั่นแหละ ผมกับพี่มานั่งเกาะกันแน่นอยู่ที่จุดรวมพลสำหรับอพยพ  พร้อมได้รับการดูแลเบื้องต้นจาก admin อย่างดี ผมน่ะ บอกตรงๆ ว่าตกใจมาก ไม่พูดไม่จา นั่งกุมหัวอย่างเดียว เพราะปวดหัวมาก แล้วแน่นหน้าอก หายใจไม่เต็มปอดตลอดเวลา พี่แกก็คงไม่ต่างจากผมเท่าไหร่ แต่พี่เค้าโตกว่าผม 8 ปี ก็เลยอาจจะตั้งสติได้มากกว่า เด็กอายุ 23 เพิ่งเรียนจบมา พี่แกเลยต้องทำหน้าที่ปลอบขวัญผมอีก ถามตลอดว่าเป็นอะไรไหม และพยายามตามหา Admin ให้อย่างน้อยเอาผมไปโรงพยาบาลซักหน่อย แล้ว HR หรือ Admin ของไซต์ ก็เอาเรา 2 คนไปโรงพยาบาล เช็คร่างกาย ซึ่งผมก็ไปเริ่มพูดที่โรงพยาบาลนั่นแหละ 55555555 คิดว่าตอนแรกน่าจะรู้สึกไม่ปลอดภัย "ดีนะพี่กับปริ๊นซ์คว้าแขนกันไว้ ไม่งั้นใครหายไปละชิบหายเลย" "ผมน่ะ รู้สึก ชิบหายตั้งแต่หาประตูไม่เจอแล้วพี่" "เออ แล้วมันหายใจไม่ออกเลยเนอะ โคตรน่ากลัว" "เกือบได้ลงหน้าหนึ่งแล้วไหมละพี่ แอมโมเนียรั่ว 2 วิศวกร ดับอนาถ" "เค้าจะเขียนข่าว เรียกพี่ว่าหนุ่มใหญ่ป่าววะ" ยังจะขำอีก 55555555   คือตอนนั้นก็เริ่มพูดเริ่มคุยกันปกติแล้วครับ เลยคุยกันว่าตอนนั้นรู้สึกไง คิดยังไงบ้าง แต่เอามาเล่าก็ระทึกดีนะ ส่วนค่าใช้จ่ายที่โรงพยาบาลทางไซต์ก็ดูแลให้เราหมด แต่ที่รู้ๆ คือ เฉียดตายมาก แล้วก็รอดมาได้เพราะไม่ทิ้งกันแล้ววิ่งมั่วจริงๆ  ถ้าวันนั้นมีใครทิ้งใคร คงได้ลงหน้าหนึ่งจริงๆ ละครับ มาทำความรู้จักก๊าซแอมโมเนียกันหน่อยครับ     Create Date : 25 มกราคม 2565 26 comments Last Update : 26 มกราคม 2565 15:36:28 น. Counter : 865 Pageviews. Share Tweet

ผู้โหวตบล็อกนี้...

คุณทนายอ้วน, คุณมาช้ายังดีกว่าไม่มา, คุณสองแผ่นดิน, คุณSleepless Sea, คุณThe Kop Civil, คุณกะว่าก๋า, คุณสายหมอกและก้อนเมฆ, คุณตะลีกีปัส, คุณกิ่งฟ้า, คุณnonnoiGiwGiw, คุณSertPhoto, คุณหอมกร, คุณtuk-tuk@korat, คุณ**mp5**, คุณtoor36, คุณอุ้มสี

ขอแสดงความยินดีกับสายสะพายด้วยครับน้องปริ๊นซ์ ในไซต์งานการเกิดอุบัติเหตุเป็นเรื่องที่เกิดขึ้นได้ตลอดจริงๆ แอมโมเนียรั่ว อ่านแล้วหวาดเสียวแทนเลย น่ากลัวมากๆครับ   โดย: กะว่าก๋า 25 มกราคม 2565 17:48:05 น.

ขอบคุณที่โหวตให้ผมและขอแสดงความยินดีกับรางวัลด้วยครับ   โดย: SertPhoto 25 มกราคม 2565 19:52:26 น.

พี่เคยต้องไปเดินตรวจอาคารคอนโดย่าสาธรครั้งนึง บริษัทพี่ทำงานระบบ พอดีมีเรื่องกันพี่ก็เลยต้องเข้าไปดูหน้างานให้เข้าใจ มันน่ากลัวมากกกกกกกกกก ขึ้นลิฟท์แบบที่เป็นลูกกรงๆ ไปถึงชั้นยี่สิบกว่าๆมั๊ง แล้วเดินลงมา 10 ชั้นดูโน่นดูนี่ พี่นี่วี๊ดว๊ายตลอดเส้นทาง พวกวิศวะที่บริษัทน่ะชินกันอยู่แล้ว แต่วิศวะฝรั่งกับบริษัทอื่นๆ แอบขำกันหมด อายมากกกกกก อีนังวิศวะที่บริษัทที่ซี๊ๆกันบอกให้จับมือมันเอาไว้จะได้ไม่กลัว พี่ก็จับซะแน่นเลย มันบอก "เลือดจะไม่เดินแล้วพี่" .... ฮ่าๆๆๆๆ   โดย: ทนายอ้วน 25 มกราคม 2565 20:05:56 น.

สวัสดีครับคุณปริ๊นซ์ ยินดีกับสายสะพายล่าสุดด้วยนะครับ และสุขสันต์วันเกิดย้อนหลังครับ ขอให้มีความสุข สุขภาพแข็งแรง ปีนี้เข้าสามย่านแล้วใช่ไหมครับ อ่านบล็อกวันนี้แล้ว ใจเต้นแรงตามไปด้วย หลายสถานที่ หลายเหตุการณ์ทั้งที่เราระวังแล้ว บางครั้งก็มีเหตุไม่คาดคิดโผล่ขึ้นมาแบบไม่รู้เนื้อรู้ตัว ขอบคุณสำหรับกำลังใจด้วยนะครับ   โดย: มาช้ายังดีกว่าไม่มา 25 มกราคม 2565 20:28:27 น.

ขอแสดงความยินดีกับสายสะพายใหม่จ้าปริ้น   โดย: หอมกร 25 มกราคม 2565 21:10:03 น.

ขอบคุณที่โหวตให้ผมและขอแสดงความยินดีกับรางวัลด้วยครับ   โดย: SertPhoto 25 มกราคม 2565 21:30:05 น.

ที่เรียกหัวหน้าเพราะ 1. ชิน 2. ขี้เกียจจำ เรียกหัวหน้าเหมือนๆ กันแบบนี้ง่ายดี นี่มันประสบการณ์เฉียดตายชัดๆ เลย ดีแล้วครับที่ยังรอดมาได้ ตอนที่บอกสูดเข้าไปเต็มๆ นี่น่ากลัวครับ อาจหมดสติได้ในทันทีเลย ดมนิดๆ หน่อยๆ มันก็กลิ่นดีแต่เยอะเข้านี่เป็นพิษเลยล่ะ ขอแสดงความยินดีกับสายสะพายด้วยครับน้องปริ๊นซ์ ปีนี้สีสดใสเชียว หลายคนได้หลายเส้น มันก็จะมีอารมณ์ประมาณนี้ จากบล็อก องค์กรปกครองสงฆ์นี่ตัวดีเลย เรื่องที่ควรทำไม่ทำ ไม่ควรทำก็ทำ อย่างเร็วๆ นี้ก็ไม่เห็นมีความเคลื่อนไหวอะไรเลย ส.ต.ต.ควบบิ๊กไบค์ชนแพทย์เลยไปบวช โอ้วววว บวชผมไม่ขัดข้องหรอก แต่ยังไม่ทราบกำหนดสึก <-- อันนี้คืออะไร ดีที่เป็นข่าวเลยสึกพรุ่งนี้ ก็อย่างที่ผมพูดไว้ "เราหมดศรัทธาองค์กรปกครองสงฆ์แล้ว" ปฏิรูปสิ อาจทำให้ผู้คนกลับมาศรัทธา พระสงฆ์รูปหนึ่งที่ผมบังเอิญตักบาตรบ่อยๆ จะตักบาตรเจอแต่รูปนี้ประจำ มรณะไปแล้ว ผมเศร้านะเนี่ยะ เคยได้รับพรจากท่านตอนเรารู้สึกสิ้นหวังด้วย   โดย: คุณต่อ (toor36 ) 25 มกราคม 2565 22:15:16 น.

ยินดีกับสายสะดายด้วยครับน้องปริ๊นซ์ อ่านแล้วขนลุกเลย รอดมาได้อย่างหวุดหวิดนะ ยิ่งกว่าในหนังอีก ไซต์งาน โรงงาน พี่ว่าระบบความปลอดภัยนี่สำคัญที่สุดเลยครับ   โดย: The Kop Civil 25 มกราคม 2565 22:55:32 น.

ขอบคุณครับน้องปริ๊นซ์ พี่ก๋าชอบครับ ทำหนังสือเอง ออกแบบเองทุกขั้นตอนจนส่งโรงพิมพ์เลย e-book ถ้ามีคนรุ่นใหม่มาช่วยทำก็น่าจะดีครับ เพื่อนพี่ก๋าเคยไปคุมงานก่อสร้าง คนงานเดินตกปล่องลิฟท์ตาย น่ากลัวมากครับ อะไรก็เกิดขึ้นได้จริงๆ   โดย: กะว่าก๋า 25 มกราคม 2565 23:04:53 น.

ขอบคุณครับ ขอแสดงความยินดีด้วยเช่นกันครับ   โดย: สองแผ่นดิน 25 มกราคม 2565 23:21:05 น.

อรุณสวัสดิ์ครับน้องปริ๊นซ์   โดย: กะว่าก๋า 26 มกราคม 2565 5:32:55 น.

สวัสดีค่ะคุณน้องปริ๊นซ์.. ยินดีกับสายสะพายที่ได้รับนะคะ..   โดย: อ้อมแอ้ม (คนผ่านทางมาเจอ ) 26 มกราคม 2565 8:38:47 น.

สวัสดีมีสุขค่ะ อันตราย เฉียดๆไปนะคะ ดีที่รอดปลอดภัยค่ะ น้องชายทำงานในโรงงานผลิตเหล็กเส้น เล่าเรื่องเห็นคนงานโดนเหล็กเส้นแดงๆที่พุ่งออกมาจากเตาหลอม แทงเสียบอก...สยองมากๆค่ะ ยินดีกับสายสะพายทุกตำแหน่งด้วยค่ะ   โดย: ตะลีกีปัส 26 มกราคม 2565 10:21:26 น.

สวัสดีค่ะน้องปริ๊นซ์ ขอแสดงความยินดีกับรางวัลสายสะพายด้วยนะคะ พี่กิ่งมาอ่านเรื่องเฉียดตายของน้องปริ๊นซ์แล้วตกใจไปด้วยเลยค่ะ โชคดีมากมายที่รอดมาได้นะคะต่อไปนี้ปีใหม่แล้วขอให้พบแต่สิ่งดีๆและโชคดีตลอดไปค่ะ พี่กิ่งโหวต บันทึกประสบการณ์ชีวิตให้เลยค่ะ   โดย: กิ่งฟ้า 26 มกราคม 2565 12:42:40 น.

แมาแสดงความยินดี กับสายสะพายเส้นใหม่ ละขอขอบคุณที่โหวตให้นะจ๊ะ   โดย: อุ้มสี 26 มกราคม 2565 14:21:22 น.

โหยยย อ่านแล้วตื่นเต้น น่ากลัวมากจริงๆ ดีที่รอดมาได้ ยินดีกับสายสะพายด้วยเหมือนกันนะคะ   โดย: nonnoiGiwGiw 26 มกราคม 2565 14:46:57 น.

ขอบพระคุณสำหรับกำลังใจให้บล็อก - วัดพระศรีรัตนมหาธาตุราชวรวิหาร ศรีสัชนาลัย สุโขทัย ด้วยนะครับ   โดย: ทนายอ้วน 26 มกราคม 2565 19:50:51 น.

ขอบคุณครับน้องปริ๊นซ์ ช่วงที่คนเล่นบล็อกเยอะๆ พี่ก๋ามีคนถามบ่อยมาก ว่าทำยังไงให้เขียนบล็อกแล้วได้รางวัล หรือมีคนดูเยอะๆ พี่ก๋าก็ตอบไปว่า เขียนเรื่องราวที่คุณชอบ เขียนมันไปเรื่อยๆ วันนึงคนก็จะมองเห็น และชอบในสิ่งที่คุณทำ อันนี้สำคัญกว่ารางวัลอีกนะครับ เพราะมันเป็นความสุขที่เราได้ทำในสิ่งที่ชอบ น้องปริ๊นซ์เป็นคนเล่าเรื่องสนุก เขียนแบบที่เป็นนี่ล่ะครับ เดี๋ยวคนอ่านจะปรับความชอบไปตามคนเขียนเอง 555   โดย: กะว่าก๋า 26 มกราคม 2565 20:14:30 น.

ที่ไปคุย เรื่องพระกว่าจะสึก เล่นบิดไปบิดมา เสื่อมครับ ตอนนี้คนไม่ได้ไปลงที่พระ แต่ไปลงที่ตำรวจแทน มีข่าวไลน์หลุดอีก ไปกันใหญ่แ้ลวตำรวจไทย   โดย: คุณต่อ (toor36 ) 26 มกราคม 2565 22:57:57 น.

สวัสดียามเช้าครับน้องปริ๊นซ์   โดย: กะว่าก๋า 27 มกราคม 2565 6:29:35 น.

รางวัลนี้ฝีมือปริ้นล้วนๆ จ้า   โดย: หอมกร 27 มกราคม 2565 8:22:27 น.

กำลังจะถามถึงน้องวิศวกร มธ.ที่แถวทองหล่อ เช่นกัน พอดี..มีกรณีหมอกระต่าย แซงมา เมื่อวานข้ามถนนอัวรีดูนังค์ ฝั่ง รพ.จุฬา จะไปสภากาชาดไทย ฉีด Booster dose เข็ม 3 รอข้ามพร้อมๆคุณหมอ 2-3 ท่าน มีมอไซด์ ผ่านขวามมา ยังสยองเลย ข้ามไปเกือบพ้น ฝั่งโน้น มีรถเก่งทางซ้่นจอดรอให้เราข้ามไป.. (คงรู้ว่าเรากลัว)   โดย: เริงฤดีนะ 27 มกราคม 2565 12:41:06 น.

น่ากลัวมากค่ะคุณน้องปริ๊นซ์   โดย: tuk-tuk@korat 27 มกราคม 2565 13:38:07 น.

ขอแสดงความยินดีกับสายสะพาย BlogGang Popular Award #17 ด้วยครับ และขอขอบคุณสำหรับคะแนนโหวตที่ได้โหวตให้บล็อก MP5 ด้วยนะครับ   โดย: **mp5** 27 มกราคม 2565 14:39:51 น.

ที่แวะไปคุย King of BlogGang เจ้าของ Blog ที่คอยให้คำแนะนำและช่วยเหลือคุณอยู่เสมอ เปรียบเสมือนรางวัล "ขวัญใจมหาชน" ในปีที่ผ่านมาขอมอบตำแหน่งนี้ให้เขาและเธอเท่านั้น นี่ผมก๊อปมาจากที่ทีมงานประกาศครับ ก็ไม่แน่ใจว่าที่เพื่อนๆ เข้าใจความหมายตรงตามนี้หรือไม่ อย่างบล็อกคุณปริ๊นซ์ (ผมไม่ค่อยเรียกพี่เรียกน้องเท่าไหร่ คราวก่อนจั๊กจี้มากตอนลองเรียก แม้มันจะดูใกล้ชิดกัน แต่ผมชินเรียกทุกคนว่าคุณ ต่อไปจะเรียกคุณเหมือนเดิม จริงๆ คือขี้เกียจจำอายุเหมือนแม่บ้านน่ะแหละ ถึงจำได้แต่เรียกคุณรู้สึกสบายใจกว่า ถือคติคนเท่ากัน 1ID เท่ากัน) เป็นเรื่องประสบการณ์ ถ้าใครได้อ่านจะสามารถแชร์ประสบการณ์ของตนเองได้ว่า เรื่องนี้น่ากลัว เรื่องนี้อันตราย มันต้องมีความรู้สึกอะไรบางอย่างเกิดขึ้นมาจากการอ่าน อย่างเอนทรี่นี้ ผมยังรู้สึกเลยว่าอันตรายมาก แต่ยังมีอารมณ์พิมพ์เข้าไปได้ว่า แอมโมเนียหอม ก็กลิ่นดีจริงๆ น่ะแหละแต่ของทุกอย่างมากไปมันก็ไม่ดี เนี่ยะ ทุกคนมันมีความรู้สึกอะไรบางอย่างถ้าได้อ่าน ทีนี้ถ้ามาแค่ “ทักนะ” “เยี่ยมไปเลย” มันก็...... เอาเถอะผมคงจะคิดมากเกินไป เราต้องไม่เอาบรรทัดฐานของเราไปตัดสินคนอื่น ถ้าบรรทัดฐานของสังคมมันต่ำขนาดนั้นก็ต้องเรียนรู้ไว้ว่าสังคมมันเป็นแบบนั้น ผมคงต้องเรียนรู้จากคุณปริ๊นซ์ให้มากขึ้นเรื่องเรื่องการคอมเม้นต์ โดยส่วนตัวผมไม่โทษคนอ่านครับ ผมโทษตัวเองว่าเขียนห่วยจนคนที่แวะมาไม่อ่าน คิดได้แบบนี้มุมมองในการเขียนเราจะเปลี่ยนไป แต่ก็นั่นแหละต่อให้เปลี่ยนมุมมองมากแค่ไหน มันก็มีขีดจำกัดของมันเหมือนกัน แต่ก็น่าแปลกที่บางคนเขาก็ไม่อ่านบล็อกคนอื่นเลย หรือทุกคนเขียนห่วยกันหมดก็ไม่ทราบ (ฮ่าๆๆ) อย่างบล็อกภาษาจีน ผมไม่คาดหวังหรอกว่าใครจะมาเรียน (เพราะผมก็ไม่ได้ทำบล็อกเพื่อสอน) คนที่เรียนภาษาจีนถ้าพึ่งเรียนก็จะบอกว่ายาก เรียนได้ระดับหนึ่งก็ยังบอกว่ายาก ถ้าเรียนสูงแล้วก็จะบอกว่าง่าย เขียนอะไรวะ มีคนรีเควสเพิ่มนั่นเพิ่มนี่ผมก็เพิ่มตามที่รีเควส แต่เอาเข้าจริงต่อให้พยายามมากแค่ไหนถ้าไม่มีพื้นเลยมันเรียนยากมากครับ ผมเข้าใจข้อจำกัดนี้ดี ผมเลยเขียนในรูปแบบที่เราได้ทวนความรู้เราสนองนีทตัวเอง และคนที่ไม่มีความรู้ภาษาจีนอ่านแล้วได้อะไรกลับไปบ้าง ถ้าคุณปริ๊นซ์มีเวลาย้อนกลับไปดูเอนทรี่เก่าๆ ที่ผมเขียนเกี่ยวกับภาษาจีนขอบอกเลยว่าเนื้อหาโหดมาก แต่หลายๆ อันผมกล้าพูดเลยว่าไม่เคยมีที่ไหนในไทยลงบทความนี้มาก่อน เช่น - เตือนนักศึกษาด้วยความหวังดี - ความรักของพ่อ - ชีวประวัติคุณช่าปู้ตัว ยอมรับครับว่าบางครั้งไม่มีเวลา อ่านไม่ละเอียดผมก็เคย แต่ไม่บ่อยครับที่ทำแบบนั้น เพราะเรารู้ว่าคนที่เขียนเขาตั้งใจมากขนาดไหน หลังๆ ผมเลือกที่จะ Bookmark แล้วค่อยมาอ่านวันอื่นดีกว่า (ถ้าไม่มีเวลา)   โดย: คุณต่อ (toor36 ) 27 มกราคม 2565 16:21:57 น.

เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า คนเดียวหัวหาย สองคนจับมือพากันรอด คริคริ สุภาษิตบ้านไหนเนี่ย   โดย: อุ้มสี 29 มกราคม 2565 8:02:36 น.