เพิ่งรู้ตัวว่า ตั้งแต่อาทิตย์ที่แล้ว ผมมีปัญหากับ "อารมณ์" ไม่น่าใช่อาทิตย์ที่แล้ว น่าจะตั้งแต่วีคก่อนหน้าเลยครับ แต่วีคที่แล้วรู้สึกว่ายัง Control อารมณ์ตัวเองดี หงุดหงิดตรงนี้ หันมาอีกทีก็หาย ทำอย่างอื่นก็ลืม ไปทำงานเจอเพื่อนก็หายหงุดหงิด แต่ปลายสัปดาห์ที่ผ่านมา ผมหงุดหงิดแบบ Control อะไรไม่ได้เลย ผมเสาร์อาทิตย์ที่ผ่านมา ที่บอกว่าวางแผนไว้จะพักผ่อน จะ recover จากอาการป่วย เหมือนจะได้พักจริงๆ ครับ เพราะผมไม่ทำอะไรเลย รู้สึกง่วง เอาแต่นอนไม่อยากลุกขึ้นมาทำอะไร ไม่อยากกินอะไร พยายามซื้ออะไรมากิน แต่ก็รู้สึกไม่อร่อย รู้ตัวอีกที วันเสาร์ผมเดินขึ้นไปนอนบนเตียงที่ไม่มีผ้าปู ในมือมีโทรศัพท์มือถือ แล้วหลับๆ ตื่นๆ เป็นพักๆ จนนอนไม่หลับและทำแค่นอนหลับตาอยู่เฉยๆ  แฟนก็รู้ว่าอารมณ์ไม่ดี แล้วอยากอยู่คนเดียว ก็ไม่มายุ่งอะไร ปล่อยให้นอนเงียบๆ อยู่แบบนั้น  มีแวะมาถามว่าอยากไปร้านกาแฟไหม อยากไปเซเว่นไหม ไปสวนสาธารณะไหม ไปวิ่งไหม  หลังจากลุกจากเตียงมาได้ ผมก็นั่งอยู่ที่โซฟา หน้าทีวี  ดูทีวีเงียบ ๆ เปิดมือถือดูบ้าง แต่ก็รู้สึกไม่อยากเล่นเท่าไหร่ เดินกลับไปบ้าน ไปนั่งเล่นเปียโน คือเล่นไม่ได้เลยครับ หัวตื้อ นึกไม่ออกว่าอยากเล่นเพลงอะไร นึกโน้ตไม่ออก พยายามเล่นก็น้ำหนักนิ้วไม่ได้ จังหวะไม่ได้ ยิ่งเล่นยิ่งแย่ ยิ่งหงุดหงิด จนต้องหยุดแล้วกลับมาอาบน้ำ แล้วเปิด youtube ฟังข่าวอยู่ที่ห้องเงียบๆ  แล้วก็หลับไปแบบง่ายๆ และหลับสนิทไม่กระดุกกระดิกเลย เพิ่งสังเกต....ว่าผมนอนเท่าไหร่ ตื่นเช้ามาก็ไม่สดชื่นเหมือนนอนไม่พอ เป็นแบบนี้มาอาทิตย์กว่าแล้วนี่หว่า ทีแรกเข้าใจว่าเป็นเพราะตัวเองป่วย เลยเพลีย นอนเท่าไหร่ก็ไม่พอ แต่ตอนนี้เรื่องป่วยดีขึ้นแทบปกติแล้ว ก็ยังเป็นอยู่  วันอาทิตย์ อาการก็ยังเหมือนเดิม  ไม่อยากกิน กินอะไรก็ไม่อร่อย  เอาแต่นอนอยู่ในห้อง แต่วันนี้มีผ้าปูแล้วนะ 55555 รู้สึกง่วงๆ อยากนอน ก็นอนหลับๆ ตื่นๆ สลับไปสลับมาเหมือนวันก่อน จนนอนไม่หลับแล้วเปิดหน้าต่างไปนั่งมองฟ้าเงียบ ๆ กาแฟที่สั่งมากินตอนเช้า ถูกปล่อยทิ้งจนละลาย แฟนเลยต้องเอาใส่ตู้เย็นไว้ให้ อาหารที่สั่งมาหลายอย่าง ก็เก็บใส่กล่องไว้ในหลายกล่อง เพราะผมสั่งมาแล้วไม่กิน แล้วก็สั่งมาใหม่ แล้วก็ไม่กิน เพิ่งรู้ว่าน้ำก็ไม่ค่อยได้กิน แค่ไม่อยากกินครับ ไม่อยากกินอะไรเลย วันอาทิตย์ก็หายไปอีกวัน โดยที่ผมหลับไปตั้งแต่ 3 ทุ่มกว่าๆ  หวังแต่ว่า มาทำงานแล้วอาการแปลก ๆ นี้จะหาย แต่ไม่เลยครับ ผมอยากหายไปจากที่ทำงานตลอดเวลาเลย ไม่อยากพูดกับใคร ไม่อยากไปไหนกับใคร อยากอยู่คนเดียวเงียบ ๆ ออกไปนั่งฟังเพลงที่ร้านกาแฟไกลออกมาหน่อยจากออฟฟิศ ร้านเงียบ ๆ ไม่ค่อยมีคน ผมก็นั่งเงียบๆ อยู่แบบนั้น ไม่รู้ว่าเกิดจากอะไร แต่ที่แน่ๆ อาการแบบนี้ Burnout ชัวร์ ๆ ปกติที่ทำงานคือ Sefe zone ของผมเสมอ แต่เมื่อไหร่ที่เกิดอาการ Burnout จากความกดดัน ความไม่สำเร็จ  ความเหนื่อยมากเกินไป หรือความเฟลอะไรก็แล้วแต่ในเรื่องงาน หรืออาจเพราะป่วยแล้วไม่สามารถลาป่วย แล้วต้องอดทนเราร่างไปทำงาน ถ้าแบบนี้ที่ทำงานจะไม่สามารถเยียวยาได้ และทำให้ต้องออกไปนั่งข้างนอกบ่อยๆ  อย่างที่บอกว่าผมค่อนข้าง Extrovert  ชาร์ตพลังใจได้ด้วยการอยู่ท่ามกลางเพื่อนฝูง ปาร์ตี้  โชคดีครั้งนี้ไม่อยากดื่มครับ รู้สึกยิ่งดื่มยิ่งทำให้ตัวเองทรมาน  บล๊อกนี้อาจจะไม่สนุก ขอโทษด้วยครับ วันนี้ไม่สนุกเลย ไม่ฮาเลย  หงุดหงิดมากจริงๆ  ยังยิ้ม ยังคุยเฮฮาได้กับที่ทำงาน แต่อยู่ที่บ้าน ผมเงียบเลย ใครพูดอะไรนิดเดียวคือหงุดหงิดมากเลยครับ เลยเลือกจะไม่คุยกับใครเลยดีกว่า จะได้ไม่ไปหงุดหงิดใส่ใคร ขอบคุณแฟนที่เข้าใจ ไม่พูดไม่ถามอะไรเยอะ ปล่อยให้ได้อยู่กับตัวเองเงียบๆ ตามที่ต้องการ แต่ก็ไม่ลืมเอาไอ่อะไรที่ผมไม่กิน ยัดใส่กล่องให้มากินที่ทำงานด้วย เราชอบนะ   Create Date : 19 กันยายน 2565 31 comments Last Update : 19 กันยายน 2565 17:20:34 น. Counter : 719 Pageviews. Share Tweet

ผู้โหวตบล็อกนี้...

คุณtoor36, คุณnonnoiGiwGiw, คุณเริงฤดีนะ, คุณกะว่าก๋า, คุณทนายอ้วน, คุณหอมกร, คุณhaiku, คุณมาช้ายังดีกว่าไม่มา, คุณสองแผ่นดิน, คุณฟ้าใสวันใหม่, คุณThe Kop Civil, คุณกิ่งฟ้า, คุณจอมแก่นแสนซน, คุณnewyorknurse, คุณRain_sk, คุณสายหมอกและก้อนเมฆ, คุณSweet_pills, คุณtanjira, คุณkae+aoe

มานั่งให้กำลังใจครับ ผมก็เป็น น่าจะยังเป็นอยู่ด้วย กลัวมันจะพัฒนาเป็นโรคซึมเศร้าเหมือนกัน มันไม่อยากทำอะไรแบบเต็มที่เลย อยากนอนนิ่งๆ เฉยๆ ไม่ทำอะไร อย่างบล็อกปกติผมจะรู้สึกสนุกกับมันก็ไม่รู้สึกสนุกอย่างที่เคยเป็นทั้งที่ข้อมูลที่จะเขียนมีเยอะมาก ลิสต์ออกมาเป็นหัวข้อเยอะสุดๆ แต่ก็ไม่มีใจจะเขียน มันเบื่อไปทุกอย่าง   โดย: คุณต่อ (toor36 ) 19 กันยายน 2565 17:36:54 น.

อาการแบบนี้เกิดได้กับทุกคน ไม่รู้จะแนะนำยังไงดี ลองทำอะไรใหม่ๆ ที่ท้าทายตัวเองดูดีมั้ย เป็นอะไรก็ได้ที่ไม่ยากจนเกิินไป พอมันสำเร็จอาจรู้สึกดีขึ้นก็ได้ ไม่ดื่มได้ก็ดี ช่วงนี้ถือโอกาสพักไตไปด้วยเลย แต่ยังไงก็อยากฝากคำคมไว้ว่า "เหล้าไม่ได้ช่วยให้ลืมทุกข์ นมสดก็เช่นกัน"   โดย: โลกคู่ขนาน (สมาชิกหมายเลข 7115969 ) 19 กันยายน 2565 17:52:18 น.

มันอาจจะมีบางเรื่องลึกๆในใจ ที่เราอาจจะก้าวผ่านมันไปไม่ได้(รึเปล่า) แต่ไม่ว่าจะเพราะอะไร.. พี่ส่งกำลังใจนะคะ สู้ๆ หาเวลาพักผ่อนจริงๆแบบไม่ต้องคิดอะไร เดี๋ยวมันก็ผ่านไปจ้าา   โดย: nonnoiGiwGiw 19 กันยายน 2565 19:27:58 น.

Little Prince คงเหนื่อยมากๆ และเครียดกับสถานการณ์ที่ไม่ได้ดั่งใจรอบๆตัว สะสมในช่วงเวลาที่ผ่านมา ข้างในจึงไม่อยากรับรู้อะไรเพิ่มอีกแล้ว แลกเปลี่ยนประสพการณ์ค่ะ ตอนอายุ 29-30 ปีนี่..มีอารมณ์อยากอยู่เงียบๆคนเดียวเช่นกัน ิดห้องปิดม่านนอนๆๆ 3 วัน 2 คืน เลย แม่ปลุกทานข้าวเท่านั้นแล้วก็นอนยาว..ต่อไป ไม่งั้นก็เปิดเพลง Heavy metal ให้เสียงดนตรี เสียงนักร้องกรี๊ดเสียงแทนเรา มันจะโล่งขึ้นมามาก.. (คิดว่าทางออกของแต่ละคนแตกต่างกันไป)   โดย: เริงฤดีนะ 19 กันยายน 2565 20:32:21 น.

ถ้าคนรอบข้างเข้าใจ ก็ไม่มีอะไรน่าห่วงนะครับ อาจต้องใช้เวลาเยียวยาความรู้สึกสักพัก เดี๋ยวก็น่าจะกลับมาดีขึ้นในเร็ววัน ส่งกำลังใจให้น้องปริ๊นซ์ และขอให้ทุกอย่างกลับมาอยู่ในโหมดสงบสุขอีกครั้งในเร็ววันครับ ปล.เมื่อก่อนเวลามีความทุกข์ใจ พี่ก๋าชอบเขียนระบายในสมุดบันทึก แล้วก็วาดเป็นรูป ถ้าเป็นหนักมากๆ ก็จะเขียนด่าระบายในจดหมาย แล้วขยำทิ้งครับ 555 พี่ก๋าแทบไม่เคยซื้อมือถือเลย มือถือจะอัพเดท ก็ต่อเมื่อมาดามอยากเปลี่ยนมือถือครับ 555 ในชีวิตพี่ก๋ามีมือถือไม่เกิน 5 เครื่องมั้งครับ ไม่เคยซื้อเองเลย ไม่ค่อยโทรหาใครด้วย   โดย: กะว่าก๋า 19 กันยายน 2565 20:33:37 น.

เป็นกำลังใจให้นะครับ สู้ๆ รู้สึกดาว์นในช่วงเวลาเดียวกันเรยคราบ ดีที่เคลียร์กับคนข้างๆทัน ดีที่คนข้างๆเค้าเปิดใจเคลียร์กัน มันก็ดีขึ้นมาในระดับหนึ่ง แต่ยังไม่ดีที่สุด อาจจะเป็นเพราะพี่มีเรื่องต้องคิดหลายเรื่อง เงื่อนไขเยอะ แล้วพี่เป็นคนที่ถ้าโวยวายๆแสดงว่าอารมณ์ยังไม่เสียมาก ถ้าเสียมากๆแล้วจะเงียบแล้วเดินหายไปเรย มันเลยค้างๆ คาๆ มาจนถึงทุกวันนี้ แต่ก็ดีขึ้นมากครับ ทำอะไรๆได้ปกติดีแล้ว หัวเราะได้ ด่ากะเพื่อนได้ เม้นท์เฟสบุคแบบทะลึ่งๆได้ แสดงว่าจิตใจดีขึ้นครับ ฮ่าๆๆๆ   โดย: ทนายอ้วน 19 กันยายน 2565 20:55:33 น.

ถือว่าอัพเดทชีวิตเล่าสูกีนฟังไงปริ้น ยังไม่ใช่วัยทอง ไม่น่าเป็นอาการของคนวัยทอง มีภาวะหยุดหายใจขณะหลับมั๊ย ลองไปทำสลิปปิ้งเทสที่โรงพยาบาลดูจ้า   โดย: หอมกร 19 กันยายน 2565 21:09:31 น.

สวัสดีครับน้องปริ๊นซ์ พี่แวะมาตอนดึก ๆ ได้แต่ส่งกำลังใจมาให้นะครับ ช่วงโควิดมาใหม่ ๆ พี่เคยเป็นอาการคล้าย ๆ แบบนี้ จากคนที่กินทั้งวัน กินอะไรก็อร่อย กินอะไรไม่ได้เลย กินแต่มาม่าต้ม ออกกำลังกายก็เบื่อมาก ๆ ไม่มีแรงวิ่ง ปั่นจักรยาน พี่เป็นอยู่ 3 วัน ก็เลยไปหาหมอ หมอให้ยามาทาน พี่เอาชื่อยาไปหาในกูเกิ้ล เป็นยาโรคซึมเศร้า ตกใจมาก ๆ โทรไปหาเพื่อนที่เป็นหมอ มันบอกว่าเป็นยากุล่มยานอนหลับ พี่กินไป 2 วันอาการก็กลับมาเป็นปกติ หลังจากนั้นพี่ก็เริ่มทำอะไรที่มัน แตกต่างจากเดิมมากขึ้น เช่นไปเที่ยวคนเดียวที่ต่างจังหวัด ไปงานวิ่งคนเดียวที่ต่างจังหวัด ไกล ๆ และก็ปล่อยวางเรื่องราวต่าง ๆ ไปได้เกือบหมดครับ   โดย: The Kop Civil 19 กันยายน 2565 23:40:08 น.

สวัสดีจ้าน้องปริ๊นซ์ ใหน ใหน มาให้ตีก้นสะดีๆๆ มีอย่างที่ใหนทำตัวโดดเดียวแบบเนี่ยนานๆได้งัย พี่นัทคิดนะว่า ก่อนอื่น น้องปริ๊นซ์ ต้องคิดย้อนกลับไปแล้วละว่า สิ่งใหนที่ทำให้น้องเกิดอารมณืและอาการแบบนี้ ถ้าน้องยังหาเหตุผลไม่ได้ น้องก้อจะผ่านมันไปไม่ได้ อารมณ์มันก้อจะค้างงงงงงงงงงงงงงอยู่อย่างนี้ ซึ่งถ้าเป้นพี่นัทนะ คงต้องได้มานั่งคุยกันแล้วละ การที่แฟนของน้องปล่อยน้อง ให้อยู่คนเดียวนั้นเพราะ เค้ามองน้องอยู่ห่างๆ และหวังว่าน้องจะเจอเหตุผล ที่ตัวน้องเป็นอยู่ อย่าลืมนะ การอยู่ด้วยกันสองคน คิดถึงใจเค้า ใจเรา ถ้าเราทุกข์ แฟนเราก้อทุกข์ ทุกข์ที่ไม่สามารถช่วยอะไรได้ พี่นัทบอกน้องปริ๊นซ์ ได้แค่นี้อะนะ เพราะถ้าบอกมากเดี่ยวได้จับตีก้นอีก ฮ้าๆๆๆ ไปดีกว่า เดี๋ยวอดใจไม่ไหว ก้นได้พังไปข้างหนึ่ง   โดย: จอมแก่นแสนซน 20 กันยายน 2565 1:07:49 น.

มาส่งกำลังใจมา หายไวๆนะคะ   โดย: newyorknurse 20 กันยายน 2565 2:14:39 น.

ท่าทางอาการจะหนักนะครับคุณปริ๊นซ์   โดย: Rain_sk 20 กันยายน 2565 3:00:19 น.

อรุณสวัสดิ์ครับน้องปริ๊นซ์   โดย: กะว่าก๋า 20 กันยายน 2565 5:34:42 น.

พอถึงจุดนึงแล้วมันก็จะปลงไปได้เอง..   โดย: nonnoiGiwGiw 20 กันยายน 2565 6:50:39 น.

สัมผัสได้ถึงอาการ Burnout Syndrome เต็ม ๆ นึกถึงเพลง You've Got A Friend ขึ้นมาทันทีเลยค่ะ ลองเปิดฟังดูนะคะ https://www.youtube.com/watch?v=BcJbzuyp6VY ส่งกำลังใจและพลังบวกให้นะคะ อะไรบางอย่างที่แก้ตอนนี้ไม่ได้ เวลาจะช่วยได้ค่ะ   โดย: ฟ้าใสวันใหม่ 20 กันยายน 2565 8:20:15 น.

ถึงวันนี้จะเป็นวันร้าย ๆ แต่มันก็แค่ 24 ชั่วโมงของชีวิตเอง . . เป็นประโยคที่ดีเลยนะครับน้องปริ๊นซ์ เวลาเจออะไรร้ายๆ วันแย่ๆ พี่ก๋าชอบเตือนตัวเองด้วยประโยคที่ว่า "แล้วมันก็จะผ่านไป" ครับ คนรอบตัวเลยชอบบอกว่าพี่ก๋าเป็นคนไม่เครียด ไม่หรอก เวลาเครียดเราแค่ไม่ได้บอกใคร ไม่ทำให้ใครเห็น 555 แต่ปัญหาอะไรก็ตาม ยิ่งปัญหาใหญ่ ทุกข์หนักหนาสาหัส เวลาเจอะเจอมันทุกครั้ง แล้วผ่านมันไปได้ พี่ก๋าจะเห็นการเติบโตของตัวเองทุกครั้งครับ แล้วมันเหมือนการสร้างภูมิต้านทานให้ใจเรา ครั้งต่อไปเจอปัญหา เราจะรู้สึกว่าตัวเองนิ่ง และจัดการปัญหาได้ดีขึ้นเรื่อยๆ พี่ก๋าเชื่อว่าน้องปริ๊นซ์รับมือกับปัญหาทุกเรื่องได้อยู่แล้วครับ สมัยเรียนตอนที่เขียนจดหมายแล้วฉีกทิ้ง เพื่อนก็ไม่กล้าเข้ามาอ่านนะครับ 555 ฉีกเสร็จก็หย่อนลงถังขยะไปเลย ปกติพี่ก๋าเขียนบันทึก วางไว้บนโต๊ะ เพื่อนชอบมาเดินเปิดอ่านเลย มันบอกอ่านแล้วเหมือนเตือนสติเพื่อนด้วย 555 ไอโฟน 10 เครื่องนี้ก็ใช้มานานแล้วครับ ใช้ต่อจากมาดาม จาก 6 มาเป็น 10 ตอนนี้ 14 แล้วใช่ไหมครับ เปลี่ยนทุกปี ตามซื้อตามผ่อนไม่ไหวครับ 555   โดย: กะว่าก๋า 20 กันยายน 2565 14:20:52 น.

ก็ยังมองเห็นว่าเป็น Coach นะ.. แต่ไม่ว่าเป๋ายี่ห้อไร มาอยู่กับพี่ก็จะกลายเป็นเป๋า 199 ทันที ปัจจุบัน พยายามหันมาใช้เป๋าผ้า เพราะว่าเวลา โดนลูกๆ กัดแล้วจะได้ไม่กริ๊ดดแตก เหอๆ   โดย: nonnoiGiwGiw 20 กันยายน 2565 15:41:50 น.

เพลงบางเพลง กระแทกใจเราได้จริงๆ เมื่อก่อนพี่ก๋าเคยชอบเพลง ฉันไม่ใช่ ของ The Sun มากๆ ตอนไปเที่ยว ฟังวนไปวนมาเพลงเดียวตลอดทริปเลย 555 เวลาผู้ชายนิ่ง เงียบ ไม่พูด คนเครียดคนแรกคือ แฟนหรือภรรยานั่นล่ะครับ 555 มองอีกมุมหนึ่งก็น่าเห็นใจนะครับ เพราะยิ่งไม่พูด เค้าก็ยิ่งคิดว่าตัวเองทำผิดอะไร เหมือนเวลาผู้หญิงมีประจำเดือน ก็หงุดหงิด พูดมาก บ่นมาก จนเราสงสัยว่าเราทำผิดอะไร 555 พี่ก๋าเขียนบันทึกจริงจังตอนเรียนมหาวิทยาลัย เห็นอะไร รู้สึกอะไรก็เอามาเขียนลงไป เพื่อนชอบมาอ่าน บางคนเปิดอ่านเกือบทุกวัน มันบอกสนุกดี 555 พี่ก๋าใช้มือถือน้อยมากครับ เป็นคนไม่ค่อยชอบโทรศัพท์ เล่นเน็ตด้วยมือถือน้อยมากเพราะมันตัวเล็ก มองไม่ค่อยเห็นเพราะสายตายาวแล้วครับ 555   โดย: กะว่าก๋า 20 กันยายน 2565 19:31:17 น.

ผมว่าอาการแบบนี้ทุกคนมีและเป็นครับ แต่ถึงกับไม่ทานอาหารนี่ผมว่าน่าห่วง อ้ออีกเรื่องลักษณะแบบนี้ บ่อยๆหากเป็นผู้หญิง เขาเรียกว่าวัยทองนะครับ แต่หากเป็นผู้ชายนะ ผมไม่แน่ใจว่าผู้ชายมีวัยทองด้วยหรืเปล่า อันนี้คุยเฉยๆนะ หากวิตกมาก ต้องหาคุณหมอนะครับ เพราะว่าเท่าที่เจอบางคนเกิดจากอาการบาดเจ็บ บางคนเกิดจากเครียด งานประจำวัน เพื่อน ครอบครัว บางรายเกิดจากทานยาบางตัวประจำนานๆ...เออจะพูดทำไมให้น่ากลัว ก็ไม่รุฮา คุณปริ๊นซ์ ยังหนุ่มและแข็งแรง พักผ่อนเยอะๆ ออกกำลังกาย นิดๆหน่อยๆแต่ละ เดี๋ยวหายครับ เออพูดเหมือนเป็นหมอซะงั้นฮา...ไปล่ะ ฝันดีนะครับ   โดย: Rain_sk 20 กันยายน 2565 21:03:28 น.

สวัสดีค่ะน้องปริ๊นซ์ เมื่อคืนพี่กิ่งมาโหวตให้ก่อนค่ะ เพราะง่วงมากมาย ต้องขอตัวไปนอนก่อน วันนี้มาแล้วค่ะ ก่อนอื่นต้องขอบคุณมากนะคะที่ไปให้กำลังใจบล็อกดอกปาหนันค่ะ ดีใจนะคะที่น้องปริ๊นซ์ก็ชอบดอกไม้ไทยๆหอมๆ ปาหนันก็หอมค่ะ กลิ่นหอมอ่นๆ ที่บ้านพี่กิ่งจะปลูกจำปาไว้รอบบ้านเวลาเช้าๆหน้าฝนดอกจำปาจะบานหอมฟุ้งไปทั่วบ้านเลยค่ะ ปาหนัน กระดังงา จะเป็นอดไม้ตระกูลเดียวกันกลิ่นจะหอมอ่อนๆคล้ายๆกัน พี่กิ่งมาอ่าน บันทึกอาการของน้องปริ๊นแล้วเห็นว่าเป็นอาการแปลกๆนะคะ เหมือนกับร่างกายจะไม่ยอมรับอะไรเลยนะคะ ถ้าเป็นแบบนี้นานๆอันตรายต่อร่างกายพี่กิ่งคิดว่าน้องปริ๊นซ์อาจจะเกิดความเครียดลงกระเพาะค่ะเพราะเพื่อนพี่กิ่งเคยเป็นมีอาการคล้ายๆน้องปริ๊นซ์เลยค่ะ เพื่อนไปหาหมอแล้วหมอแนะนำให้พักผ่อนก่อนอย่าเพิ่งทำงานหนักอาจจะไปพักตากอากาศรีแลกซ์ให้ร่างกายกลับเข้าที่แล้วกลับมาเริ่มงาน เพพื่อนพี่กิ่งทำตามที่หมอแนะนำ ก็รู้สึกดีขึ้นและกลับมามีสุขภาพแข็งแรงเหมือนเดิมค่ะ พี่กิ่งเพียงแต่ยกตัวอย่างนะคะไม่ทราบว่าน้องปริ๊นซ์จะเป็นแบบนี้หรือเปล่าค่ะ ขอให้น้องปริ๊นซ์หายไวไกลับมามีสุขภาพแข็งแรงเหมือนเดิมนะคะ โหวต Diarist ค่ะ   โดย: กิ่งฟ้า 20 กันยายน 2565 22:13:27 น.

ขอแก้คำผิดนะคะ พิมพ์รัว.ะคำผิดเยอะมากเลยค่ะ 555 อ่นๆ แก้เป็น อ่อนๆ อดไม้ แก้เป็น ดอกไม้ เพพื่อน แก้เป็น เพื่อน ไว แก้เป็น ไว ไว ขอบคุณค่ะ   โดย: กิ่งฟ้า 20 กันยายน 2565 22:26:28 น.

พี่ต๋าขอลงชื่อก่อนนะคะน้องปริ๊นซ์   โดย: Sweet_pills 21 กันยายน 2565 0:35:40 น.

อรุณสวัสดิ์ครับน้องปริ๊นซ์   โดย: กะว่าก๋า 21 กันยายน 2565 5:26:02 น.

สวัสดียามเช้าค่ะน้องปริ๊นนน เย้ๆๆ เข้าบล็อกน้องได้แล้ว แต่สายแล้วอ่ะ พี่ต้องไปทำงานบ้าน อุ่นกับข้าว ล้างจาน ก่อนน๊าา เดี๊ยวสายๆมาใหม่ค่ะ ตอนนี้มาลงชื่อไว้ก่อนค่ะ วันนี้อาการดีขึ้นไหมน๊าาา เป็นห่วงนะคะ เดี๊ยวมาคุยค่ะ   โดย: tanjira 21 กันยายน 2565 7:28:42 น.

ที่ไปคุย เราชื่อเวลาข่าวมันก็หลุดจากคนในนี่แหละ ตอนปี 2549 นี่หลุดมาตั้งแต่ช่วงเที่ยงๆ เลย   โดย: โลกคู่ขนาน (สมาชิกหมายเลข 7115969 ) 21 กันยายน 2565 18:33:30 น.

สวัสดีครับคุณปรินซ์ บล็อคนี้อัพขึ้นวันที่ 19 ผ่านมา 2-3 วัน แล้วนะครับ คิดว่าอารมณ์ต่างๆ ของคุณปรินซ์คงดีขึ้นแล้ว ทำไมผมถึงคิดว่าน่าจะเป็นแบบนั้น ก็เพราะ ผ่าม ผ๊ามมมม กลอนนี้ไงครับ .. ถามดวงดาวพราวฟ้าว่าเคยฝัน ถึงดวงจันทร์ดวงข้างๆ นี่รึป่าว ถ้าไม่เคยลองคิดถึงกันซักคราว เดือนและดาวของคู่เค้ารู้กัน “จันทราน็อคเทิร์น” .. เป็นนักกลอนโรแมนติคใช่เล่นเลยครับ พูดถึงวง playground เพลง “เพลงรักเพลงแรก” ผมก็ชอบครับ แต่ที่ชอบมากๆ คือเพลง “มุม” ที่สร้างชื่อเสียงให้วงเค้าครับ ผมมีภาพทรงจำความรักของตัวเองในวันนึง กับ เพลงมุม ครับ เปิดขึ้นมาหรือได้ยินเมื่อไหร่ ภาพนั้นมันฉายขึ้นมาทันที เป็นความรู้สึกที่ดีมากๆ ขอบคุณมากนะครับที่แวะไปพูดคุย รักษาสุขภาพนะครับ   โดย: สีเมจิก (สมาชิกหมายเลข 5106714 ) 21 กันยายน 2565 21:25:47 น.

ภาพถ่ายชุดนี้ คือ อ่างเก็บน้ำถ้ำเสาหินพญานาคครับ อยู่ใกล้กับบ้านมาดามมาก ทุกเช้าพี่ก๋าจะเดินมาถ่ายรูปคนเดียวตลอดเลย งาม สงบ สงัด วิเวก ถ่ายรูปสนุกมาก พี่ก๋าเป็นคนชอบบันทึกความรู้สึก ไม่ค่อยบันทึกว่าวันนี้ทำอะไร ไปกับใคร แต่ชอบเขียนว่าเจออะไร แล้วรู้สึกกับสิ่งนั้นอย่างไร เช่น เห็นเด็กอุ้มหมาขี้เรื้อนเดินมา ก็กลับมาเขียนบรรยายความรู้สึกที่มี หรือแอบชอบสาวข้างบ้าน ก็เขียนเก็บไว้ครับ 555   โดย: กะว่าก๋า 21 กันยายน 2565 21:30:09 น.

ขอบคุณสำหรับกำลังใจให้บล็อก - วัดพระพุทธไสยาสน์ (วัดพระนอน) เพชรบุรี ด้วยนะครับ   โดย: ทนายอ้วน 21 กันยายน 2565 22:00:13 น.

สวัสดีครับคุณปริ๊นซ์ บางช่วงบางตอนก็จะมีโมเมนต์ที่อยากอยู่คนเดียว ไม่อยากพูดคุยกับใคร (ถ้าใครมาทักอารมณ์เสียเลย) และสักพักพอได้นั่งเงียบๆ คนเดียว คิดอะไรเรื่อยเปื่อย (ขออย่ามีเสียงโทรศัพท์ดังด้วยนะ) มันก็จะปรับจูนอารมณ์เราให้ดีขึ้นเอง ป.ล. คุณแฟนเทคแคร์ดีมากเลยนะครับ ขอบคุณที่แวะไปส่งกำลังใจให้ครับ   โดย: มาช้ายังดีกว่าไม่มา 21 กันยายน 2565 23:52:34 น.

สวัสดียามเช้าครับน้องปริ๊นซ์   โดย: กะว่าก๋า 22 กันยายน 2565 5:46:12 น.

สวัสดีค่ะน้องปริ๊นนน เมื่อวานเหมือนพี่โกหก 555 บอกจะมาใหม่แต่หายหัวไปเลย ไอ้อาการที่ว่านั่นพี่ก็เป็นค่ะ รึว่าคนเป็นหอบมักมีอาการแบบนี้ ไม่พูดไม่จา นิ่งๆเงียบๆ หงุดหงิดในใจ บลาๆๆๆ พี่ว่าน้องอาจเจอเหตุการณ์ที่ไม่คาดคิดมาด้วยแหละค่ะ เรื่องคุณยายและครอบครัวมันก็หนักอยู่นะคะ ไหนจะงานอีก ไหนจะไม่สบายด้วย มันเลยคุมตัวเองไม่ค่อยได้ เมื่อเราอยากอยู่เงียบๆ ก็อยู่ไปจนเบื่อที่จะอยู่แล้วก็ออกมาค่ะ พี่ว่าไม่นานน้องก็จะกลับมาสู่สภาวะปกติค่ะ ร่างกายดีขึ้น จิตใจดีขึ้น เด๊ยวทุกๆก็ดีขึ้นนะคะ กำลังใจดีดีจากน้องพลอยด้วยแหละค่ะ เมื่อเค้าเข้าใจปัญหาก็เบาบางลงนะคะ น้องปริ๊นเป็นเด็กดี ก็จะเจอแต่คนดีดีนะคะ และเราจะผ่านไปได้ในทุกๆวันค่ะ พี่ว่าทุกคนมีชาวงเวลาแย่ๆด้วยกันทั้งนั้นแหละค่ะ อย่างพี่ ผ่านอะไรมาอย่างเยอะ ในช่วงที่ร่างกายอ่อนแอ ตอนนั้นพี่ป่านก็ยังเด็ก ก็มียายพี่ป่านนี่แหละค่ะที่คอยดูแล แม้บางครั้งเราต้องพึ่งตัวเองให้ได้เยอะๆ จะได้ไม่เป็นภาระให้แม่เรา ไม่เป็นภาระให้คนอื่น แต่คนอื่นเป็นภาระให้เรา เราก็ต้องรับภาระนั้นไว้ด้วยใจเราเลยค่ะ พี่น่ะ แม้ร่างกายจะอ่อนแอ แต่พี่สามารถดูแลคนอื่นๆได้อย่างเต็มร้อยนะคะ เวลาพี่สาวไม่สบาย หลานป่วย แม่ป่วยพ่อป่วย พี่เป็นคนดูแลหมด ส่วนตัวพี่พี่ต้องดูแลตัวเองเพื่อไม่เป็นภาระใครค่ะ ถ้าจะพูดว่าเป็นคนดีที่หนึ่งของครอบครัวก็พี่นี่แหละค่ะ เพราะมันเป็นแบบนั้นจริงๆ ... สมัยพี่สาวพี่อยู่อยุธยา ถ้าอยากกลับบ้านแล้วพี่เขยไม่กลับ พี่ก็ขับรถไปรับพี่สาวกับหลานมาชัยนาท แล้ววันอาทิตย์ก็ขับไปส่ง เวลาพี่สาวเข้าโรงพยาบาล พี่ก็ไปเฝ้า และไปดูแลหลาน พี่ก็ทำแบบนี้ให้ทุกคนในครอบครัวนะคะน้องปริ๊น บางครั้งมันอาจจะมากเกินไปด้วยซ้ำ แต่พี่ทำแล้วพี่สบายใจ ถ้าพี่ไม่ได้ทำ มันเหมือนมีอะไรคาใจพี่ และพี่ก็จะไม่สบายใจไปเรื่อยๆ พี่ดูแลแม่กระทั่งเตี่ยแม่ของทางพี่เขย ทั้งๆที่เขาก็มีลูกหลานนะคะ แต่เขาก็อย่างว่าไม่มีเวลา ส่วนพี่ เมื่อพี่เขยไหว้วานพี่เองก็ไม่เคยปฏิเสธ พาไปหาหมอ ไปดูแลที่บ้าน ด้วยคิดว่าเตี่ยเขาก็แก่แล้ว นึกเสียว่าเป็นพ่อเราอีกคน ทำให้ดีที่สุดไปล่ะค่ะ .... เรื่องการที่เรารู้จักใครสักคน หรือมีเพื่อนในทุกๆที่ที่เราไปมันดีกับเรามากๆนะคะ แต่เราก็ต้องรู้จักว่าอะไรควรหรือไม่ควร อย่างพี่ไปโรงพยาบาล มีครรู้จักใช่ว่าจะไปตอนไหนก็ได้ ไม่ใช่ค่ะ เราต้องไปก่อนเลย ไปรอแล้วถ้ามันนานเกินไปค่อยขอความช่วยเหลือเนาะ ไม่ใช่ไปช้า ไปถึงก็อยากจะแซงก็แซงไม่ดูหน้าอินทร์หน้าพรหมเลย ก็โดนด่าไปซะเนาะ 555 อย่างพี่ไปเจาะเลือด พี่ก็จะไปก่อนเวลาเขาเปิดแลป แล้วให้น้องเขาเจาะเลย นี่ก็ไม่แซงใครเขาแล้ว 555 การทำอะไรมันต้องอยู่ในความเหมาะสมนะคะ อย่าทำอะไรตามใจเราอย่างเดียว เราต้องดูด้วยว่ามันทำให้คนอื่นเขาเดือดร้อนไหม ทำให้เขาไม่พอใจไหม เราอาจไม่ต้องสนใจใครก็ได้ แต่เราจะไม่ได้ความเอื้ออาทรจากใครเลย ถ้าเราไม่มีใจเอื้ออาทรให้คนอื่นก่อน หว๊าาา หมดเวลานั่งหน้าจอแล้วค่ะ เช้านี้ไปมา 3 บ้านเอง บ้านคุณก๋า บ้านน้องหนอน แล้วมาบ้านน้อง หมดเวลา ไว้พี่มาคุยใหม่นะคะ ดูแลสุขภาพทั้งกายและใจดีดีนะคะ เดี๊ยวก็หายนะคะน้องปริ๊นคนเก่ง   โดย: tanjira 22 กันยายน 2565 7:31:57 น.

สวัสดีค่ะน้องปริ๊นซ์ ดีจังเลยค่ะ ได้ยินลูกน้องบอกและรับรู้เข้าใจที่ลูกพี่ต้องรับอะไรไว้บ้างเท่านั้นโล่งเลย อิอิ แสดงถึงความเครียดจริงๆค่ะเมื่อได้พักผ่อนสังสรรค์สนุกสนานเฮฮาก็ค่อยสร่างได้และหายไปเองนะคะ ขอให้น้องปริ๊นซ์มีสุขภาพแข็งแรงเหมือนเดิมและมีความสุขกับการทำงาน มีความสุขกับครอบครัวและเพื่อนร่วมงานตลอดไปนะคะ   โดย: กิ่งฟ้า 22 กันยายน 2565 13:23:36 น.