เมื่อผู้กู้ภัยกลายเป็นผู้ประสบภัย..
ในยามบ้านเมืองเดือดร้อนไปทุกหย่อมหญ้าอย่างที่เป็นอยู่เช่นทุกวันนี้และทุกๆครั้งที่ผ่านมาหน้าที่ต้องมาก่อน....มาก่อนการดูแลทรัพย์สินหรือครอบครัวของตัวเอง บ้านที่เริ่มมีน้ำท่วมถึงเข่าเมื่อต้นสัปดาห์ ถึงระดับความสูงเท่าเอวเมื่อวันก่อน และคงจมอยู่ใต้น้ำในเร็ววันนี้อย่างแน่แท้
ในขณะที่เด็กคนอื่นๆมีพ่อให้กอดคอหนีน้ำ เจ้าเด็กน้อยอายุสิบกว่าขวบคนนั้นคงมีแต่แม่เพียงผู้เดียวที่พอจะพึ่งพิงได้ คำว่าหน้าที่ดึงพ่อของเขาไปที่แห่งอื่น คำว่าหน้าที่คำๆนี้ที่ยิ่งใหญ่เหนือสิ่งอื่นใดสำหรับผู้เป็นพ่อของเขา
ตั้งแต่บ่ายจนดึกออกพื้นที่ไปช่วยดูแลอพยพผู้คนและทำทุกอย่างเท่าที่จะเป็นการบรรเทาทุกข์ การเฝ้าระวังในภาคกลางวันก็ยังต้องยึดถือปฎิบัติ จะพอได้หลับเอาแรงก็ต่อเมื่อค่อนรุ่งเพียงไม่กี่ชั่วโมงเมื่อเป็นเช่นนั้นร่างกายมนุษย์ แม้จะได้รับการฝึกฝนมาอย่างดีก็สุดจะทานทนการเจ็บป่วยก็สุดที่จะเลี่ยงได้
แน่นอนเขาคงไม่ให้การเจ็บป่วยมามาอุปสรรคในการทำหน้าที่ได้เป็นแน่และจะไม่มีใครได้รับรู้ว่าเขาไม่สบายหรือรู้ก็ต่อเมื่อทุกอย่างผ่านไปแล้ว เหมือนคราวที่เขาไดรับการบาดเจ็บจากการปฎิบัติงานครั้งก่อน กว่าเขาจะให้ฉันรับรู้แผลนั้นก็เกือบหายสนิทแล้ว
ฉันขอภาวนาให้วิกฤตนี้จงผ่านไปให้เร็วที่สุด ขอให้คุณพระคุ้มครองผู้ปฎิบัติหน้าที่ทุกผู้ทุกหน่วยให้เข้มแข็งทางกายและใจเพื่อที่จะได้ทำหน้าที่และบรรเทาทุกข์ให้แก่ผู้คนได้อย่างดีที่สุด
Create Date : 27 ตุลาคม 2554 |
Last Update : 27 ตุลาคม 2554 6:05:39 น. |
|
0 comments
|
Counter : 499 Pageviews. |
|
|
|
|
|
|
|
|
| 1 |
2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 |
9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 |
16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 |
23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 |
30 | 31 | |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|