Last week my older daughter has failed and injured her left ankle while sparring with the 4^th dan, resulting in her absent for today training. Today it was the younger one tern.

The loud groan and pleading for helps make me ran into the practice area, palpated the injured site checking for possible broken sign, luckily I found none. My minimal health and medical training have come very handy at a time like this.

To my knowledge there’s an MD, psychical therapist; with whom I became friends and a nurse are among the parents. Have been traveled around with competition teams in the past I’m very thankful. These professions are benefiting the students in such immediate occasion as well as other events.

“It’s happen again, Mom” her voice was weak, thus the happy face of which she process and always shows despite the pains.

Sprain-strain circle of which we are now accustomed. More than one occasion I mentioned the withdrawal, the refusing at first following with huge disappointment, I have no other choice but to let the idea slip. Raising them in friend-to-friend environment, I provide necessities and necessary guidance but decision making is theirs. Reminding myself, I will not able to live a life for them, encouraging and respecting their decision will benefits the most.


By the time I was done with the younger it was bedtime; the older was trying to stay awake and finished her home work.

Often times I wish I process of multiply bodies so I could have enough to covering my truck load of obligations and responsibilities.…

อาทิตย์ที่ผ่านมาลูกคนโตได้รับบาดเจ็บจากการต้อสู่กับเจ้าของสายดำชั้นสายที่๔ เขาล้มและทำให้ข้อเท้าซ้ายได้รับผลกระทบและนั่นเป็นผลทำให้เขาไม่สามารถไปฝึกได้ วันนี้ ถึงคราวของคนน้องเจ็บบ้าง เสียงร้องด้วยความเจ็บปวดและขอความช่วยเหลือที่ดังมาทำให้ฉันวิ่งตรงไปที่บริเวณสนามฝึก ฉันตรวจดูเผื่อจะมีการแตกหักของกระดูก นับว่าเป็นความโชคดีที่ฉันไม่พบมันจากการจับคลำเบื้องต้น ความรู้ทางด้านสุขภาพอันน้อยนิดของฉันเป็นประโยชน์ในยามคับขันแบบนี้

ฉันทราบว่าในเหล่าผู้ปกครองมีนายแพทย์ นักกายภาพบำบัดที่กลายมาเป็นเพื่อนกับฉันและพยาบาล เมื่อก่อนฉันเคยร่วมเดินทางไปกับหลายทีมและได้พบเห็นการบาดเจ็บในหลายๆรูปแบบ มันเป็นความอุ่นใจอย่างมากที่มีผู้ที่ประกอบอาชีพเหล่านี้ร่วมไปด้วย

“เจ็บตัวอีกแล้วแม่เอ๊ย”เสียงอ่อยๆแต่หน้าระรื่นตามแบบฉบับของเขาไม่ว่าจะเจ็บปวดแค่ไหนสิ่งนั้นก็ไม่เคยเลือนหาย

ไม่แพลงก็พลิกไม่พลิกก็แพลงคือสิ่งที่เกิดขึ้นซ้ำๆเวียนกันไปมา ในหลายๆโอกาสฉันอดไม่ได้ที่จะเลียบเคียงให้เขาเลิกล้มความตั้งใจและถอนตัวออกจากการแข่งขันเสีย ทั้งคู่พากันประท้วงและแสดงความผิดหวังอย่างมาก ฉันคงทำอะไรไม่ได้นอกจากลืมๆความคิดนั้นไป เลี้ยงลูกเลี้ยงได้แต่ตัวฉันเฝ้าบอกตัวเอง ตลอดมาฉันได้แต่คอยชี้แนะแนวทางและบอกสอนเขา ฉันให้สิทธิ์และเคารพการตัดสินใจเป็นของเขาอย่างเต็มที่ สำหรับคนเป็นแม่อย่างฉันเจ็บใดๆก็ไม่เท่าต้องทนเห็นลูกเจ็บ

กว่าฉันจะเสร็จธุระกับคนเล็กมันก็ดึกและเลยเวลานอนของพวกเขาแล้วแต่คนโตยังทำการบ้านไม่เสร็จ ฉันได้แต่ภาวนาให้มีมากกว่าหนึ่งร่าง ถ้าเป็นเช่นนั้นฉันคงสามารถทำกิจธุระอันมากมายและยุ่งเหยิงของฉันให้บรรลุได้หมดสิ้นทันเวลา

Create Date : 18 สิงหาคม 2554
Last Update : 18 สิงหาคม 2554 18:21:29 น.		0 comments
Counter : 401 Pageviews.
Share Tweet