หวัดดีค่ะ วันนี้มาตอบคำถามที่ลุงก๋าฝากมาให้ (หลังจากที่วันหนึ่งได้ขอให้ลุงก๋าช่วยเปิดประเด็นให้ได้ถกกันบ้าง...ไม่มีอะไรให้ถกเถียงมันเหงาน่ะ
แต่ความหมายคือประเด็นที่บ้านโน้นอ่ะนะ น่ากลัวว่าจะสื่อสารผิด....เจ้าประเด็นก็เลยถูกส่งมาที่นี่แทน)

ตอบได้ แต่ออกตัวก่อนว่า..มันไม่ใช่แนวคิดของผู้หญิงหรือผู้ชาย
มันเป็นคำตอบแบบเต่าดื้อเท่านั้น....

ผมมีคำถามถามพี่วืดครับ…..คำถามถามว่า

ถ้าคุณมีคนที่เกลียดที่สุด เช่น เพื่อนร่วมงาน
คุณจะให้อภัยเค้าได้ยังไงและจะเลิกเกลียดเค้าด้วยวิธีไหน

พอดีที่ถามแบบนี้เพราะเพื่อนผมกำลังทะเลาะกับเพื่อนร่วมงาน
และเพิ่งลาออกจากงานครับ

ผมคิดว่าผมคิดแบบผู้ชายซึ่งคงต่างกับผู้หญิง
ก็เลยอยากถามพี่วืดดูครับว่าเต่าดื้อคิดเห็นประการใด

เมื่อเราเจอสิ่งที่เกลียดเราจะทำอย่างไร

ข้าพเจ้าเกลียดความฉุนของหัวหอมใหญ่….หรือหอมหัวใหญ่

ข้าพเจ้าจะ.....
....เอ่อ...ไม่ใส่หอมหัวใหญ่ค่ะ
….อ้าว บอกแล้วยังจะใส่มาอีก เชอะๆ เขี่ยออกก็ได้
....เฮ้ย เขี่ยไว้ข้างจานแล้วยังมีหลงเข้าปากอีก อี๋ๆ รีบกลืนเร้วว
....จ๊าก ไม่ไหวๆ ขอทิชชู่หน่อย...เค้าจะคายทิ้งอ่ะ

ความเกลียดนั้นเกิดขึ้นตรงไหน….
....บางคนบอกว่าอยู่ที่หัวหอมใหญ่.....มันฉุนเผ็ดนี่นา
....บางคนบอกว่าอยู่ที่ตัวข้าพเจ้าเอง.....คนเค้าก็กินกันได้ทั้งเมือง
....บางคนบอกว่าอยู่ที่การปรุง.....ถ้าทำให้สุกความฉุนจะคลายลง

กับความเกลียด....โดยเฉพาะเพื่อนร่วมงาน
มันอยู่ที่ตัวเค้า
มันอยู่ที่ตัวเรา
หรือมันอยู่ที่....ความสัมพันธ์....ความสัมพันธ์ที่ยังดิบอยู่

.....การทำงานร่วมกับคนอื่นไม่ใช่เรื่องง่าย....
มันยากกว่าการคบเพื่อนธรรมดา เพราะมันมีสิ่งอื่นเกี่ยวข้องด้วย
ทั้งผลสำเร็จของงาน ภาพพจน์ต่อสังคม รวมถึงความดีความชอบ

เราอาจคลิ๊กกับบางคนอย่างง่ายดาย แต่ก็ไม่ใช่กับบางคน
เมื่อความสัมพันธ์เกิดปัญหา....มันมักจะเพิ่มจาก 1 เป็น 2 และขยายออกไป
ความหนักใจจะยิ่งมากขึ้นหากอีกฝ่ายเป็นหัวหน้าเป็นเจ้านาย


คุณจะเป็นอย่างไร.....เรื่องของคุณ
ฉันจะเป็นอย่างไร......เรื่องของฉัน
.....ถ้าเราคิดกันอย่างนี้ก็เป็นเพียงสิ่งมีชีวิตดึกดำบรรพ์ที่เกิดหลัง
ไดโนเสาร์นิดเดียวนั่นล่ะ เรารู้จักแต่ตัวเอง ไม่สนใจคนอื่น ไม่มีพัฒนาการ
ของการเป็นสัตว์สังคม


คุณจะเป็นอย่างไร.....เรื่องของคุณ ฉันเพียงรับรู้แต่ไม่ยึดติด
ฉันจะเป็นอย่างไร......เรื่องของฉัน ยุ่งแต่เรื่องของคุณเถอะ อย่ามาล้ำเส้น
.....ถ้าเป็นอย่างนี้ เราก็ดีขึ้นมาหน่อย...หน่อยนึงเท่านั้นนะ
คือเราได้เป็นมนุษย์ถ้ำกันแล้วล่ะ คือรู้ว่ามีมนุษย์ร่วมโลก แต่ถ้ำใครถ้ำมันนะ
แล้วหากเป็นอย่างนี้ในเรื่องงานมันจะอยู่ร่วมกันได้อย่างไร...

โดยส่วนตัวแล้ว...ข้าพเจ้ามองตัวเค้า-ตัวเราเป็นเพียงปัจจัย
การที่เราเกลียดใครซักคน ปัญหามันอยู่ที่ความสัมพันธ์
....ไม่ใช่ที่ตัวบุคคล

ความสัมพันธ์ไม่ดี.....มีผลกับงานแน่นอน

ถามก่อนว่า สิ่งที่คุณต้องการคืออะไร?

สิ่งที่ฉันต้องการคือ....ฉันจะทำงานให้สำเร็จ ผลตอบแทนดี เป็นที่ยอมรับ
การงานมั่นคง และมีความสุขใจ

....ฉันจะทำอย่างไร....

ยังไม่รู้เหมือนกัน แต่ถามก่อนว่า คุณมีทุนแค่ไหนสำหรับสิ่งที่ต้องการ
เช่น คุณไม่เก่งนัก ชอบเก็บตัวเงียบ ทำงานงั้นๆ...เรียกว่าทุนน้อย
แต่ถ้าคุณทำงานใช้ได้ เข้ากับคนง่าย ไม่กร้าวร้าว...แบบนี้ทุนพอเพียง
แต่ถ้าคุณเก่ง มีน้ำใจ ทำงานดี เป็นที่ยอมรับของกลุ่ม...อันนี้ทุนหนา


ทุนที่ว่านี้มันเกิดจากการสร้างขึ้นมาด้วยตัวเอง....
...ทั้งที่เป็นธาตุแท้.....และการวางตัว
ถ้าคุณมีทุนน้อย...ก็ต้องอาศัยการลงแรงที่มากหน่อย....มันผกผันกันน่ะ

เอาเถอะๆ แต่ถ้าคิดว่า....
"ฉัน" จัดการกับตัวเองได้ดีพอแล้ว และ "ฉัน" ไม่ใช่ปัญหา
ก็ได้เวลาที่ "ฉัน" ก็ต้องมองออกไปรอบๆตัวซะที

(มีต่อนะ...แต่ไว้ก่อน จะออกไปเที่ยวและเรียนบ่ายนี้ บ๋ายบายค่ะ)