Bloggang.com : find me pr : ตระเตรียมเสบียงบุญ อานิสงส์ของการให้ความช่วยเหลือ ตอน 1

ตระเตรียมเสบียงบุญ อานิสงส์ของการให้ความช่วยเหลือ ตอน 1

เรื่องเมตตาจิต การให้ความช่วยเหลือแก่ผู้ที่ตกทุกข์ได้ยากรวมถึงการให้ความช่วยเหลือต่อผู้ด้อยโอกาสให้ได้รับโอกาสนั้น ๆ เป็นความสำคัญอันดับหนึ่งของการที่ได้เกิดเป็นมนุษย์ และจะต้องไม่ถูกละเลยหรือมองข้ามไปเป็นอันขาด คุณอาจไม่เคยคิดนะครับว่า หนึ่งโอกาสที่ให้ไปแล้วบังเกิดผลสำเร็จขึ้นจะสามารถเลี้ยงชีวิตและครอบครัวได้อีกกี่คน ครอบครัวนั้นไปจับจ่ายช่วยครอบครัวอื่น ๆได้อีกเท่าไร และหากเขาเป็นคนใจบุญเช่นคุณแล้วเขาไปกระจายโอกาสต่อ อันนั้นแหละเป็นมหากุศลที่ได้รับกันหลายทอดทีเดียวครับ

มีคนจำนวนไม่น้อยที่เกิดมาพร้อมบุญบารมีและวาสนาเกื้อหนุนจนประสบความสำเร็จในชีวิตอย่างสูงส่ง และมักจะไม่เชื่อถือในเรื่องเหล่านี้ แต่กลับเชื่อมั่นว่าเป็นเพราะตัวเองเก่งกาจ และฉลาดปราดเปรื่องกว่าผู้อื่นจึงประสบความสำเร็จในการงานมาโดยตลอด และหากผู้ใดคิดเช่นนี้เขาเหล่านั้นเป็นคนที่น่าสงสารมาก ถ้าต้องการรู้เหตุผลว่าีเพราะอะไรละก็ ขอให้ติดตามอ่านเรื่องจริงจากประสบการณ์ชีวิตที่ผมจะเล่าต่อไปนี้จนจบ แล้วท่านอาจจะค้นพบความจริงบางอย่างที่อาจจะแฝงซ่อนเร้นอยู่ภายใต้เหตุการณ์ต่าง ๆที่เคยประสบมาในชีวิตจริงของท่าีนเองมาบ้างแล้ว สำหรับผมเองนั้นมันเจอบ่อยจนไม่อาจจะปฏิเสธประสบการณ์เหล่านั้นไปได้ว่ามันไม่เกี่ยวข้องกับ เรื่องของ เวรและกรรม ไม่ว่าัมันจะมาจากชาตินี้เองหรือจากชาติไหน ๆก็ตามที

มีคนหลายคนที่รู้จักชีวประวัติของผมดี มักทักผมว่า ผมน่าจะเป็นผู้มีบุญมาเกิด หรือเป็นประเภทเทวดาตกสวรรค์ เพราะชีวิตผมนั้นถึงแม้จะเกิดในครอบครัวที่มีฐานะค่อนข้างดี ความเป็นอยู่สุขสบาย แต่ผมเลือกเส้นทางชีวิตที่มันไม่ค่อยจะราบเรียบเอาซะเลย และก็จะเจอกับอุปสรรคขวากหนามบ่อย ๆรวมถึงเหตุการณ์ร้ายแรงที่อาจต้องถึงกับเสียชีวิตก็หลายครั้งหลายครา แต่ก็ผ่านพ้นมาได้ แม้บางครั้งจะหนักหนาสาหัสมาก แต่ก็ไม่ถึงกับพิกลพิการหรือกระทบต่อการดำรงชีวิตตามปกติ ฯลฯ ผมก็ได้แตู่พูดว่า อย่ามั่นใจนักเลย ชีวิตมักจะมีบางอย่างรออยู่ข้างหน้า และเราก็ไม่อาจจะรู้ได้ว่าไอ้ที่มันรออยู่นั้น มันอาจจะหนักหนาสาหัสกว่าที่เจอมาอีก และอาจจะไม่รอดในที่สุดก็ได้ ไม่ควรเลยที่จะประมาท ควรคิดเสมอว่าเราจะต้องเตรียมตัวให้พร้อมก่อนที่จะถึงวันนั้น เพื่อว่าหากมันมาถึงวันใด เราจะได้ไม่ต้องกริ่งเกรงว่าเราจะต้องไปสู่สถานที่ลำบากหรืออบายภูมิ ที่ชั่วร้ายในชีวิตหลังความตาย

สมัยที่ผมอายุได้สักห้าหกขวบนั้น เคยไปนั่งเล่นที่ขอบอ่างน้ำพุข้างลานพระบรมรูปหน้าสวนลุมพินี ตอนนั้นก็ราวสักทุ่มกว่า ๆ ก็จะมีเด็กไปวิ่งเล่นกันเยอะมาก ส่ีวนผมก็จะนั่งหันหน้าเข้าหากลางบ่อที่เป็นน้ำพุ แล้วเอาขาสองข้างจุ่มลงไปตีน้ำเล่น ทำอย่างไรไม่ทราบก็พลาดหัวทิ่มลงบ่อไป อารามตกใจก็นอนดิ้นอยู่ในบ่อน้ำนั้นเอง สำลักน้ำอยู่นานพอควรจนพี่ชายมองหาไม่เจอเลยเดินมาดูแล้วก็งมผมขึ้นมา ก็ยังดิ้นได้อยู่ครับ แค่สำลักน้ำไปเพียบ

อีกครั้งในช่วงวัยเดียวกันนี้ ที่บ้านของผมก็จะเป็นร้านขายของชำและเครื่องสำอางค์ สุราต่างประเทศ และก็จะมีตู้กระจกโดยรอบ วันนั้นอากาศร้อนผมก็นั่งเก้าอี้กลมทำจากไม้แบบที่สมัยก่อนมีใช้กันทั่วไปนั่นเอง หันหลังให้กับตู้โชวักระจก และหันหน้าเข้าหาโต๊ะเก็บเงินนั่งคุยเล่นกับคุณพ่อคุณแม่ แล้วพอเราลุกขึ้นยืน พี่ชายก็เอาเก้าอี้ไปนั่ง เราไม่รู้ก็ลงไปนั่งเก้าอี้ แต่กลายเป็นนั่งลมแทน ทำให้หงายหลังหัวไปฟาดถูกบานกระจกตู้โชว์แตก บานกระจกซึ่งมีระดับความสูงพอ ๆกับตัวผมนะ เวลาเราล้มก้นกระแทกพื้น หัวก็จะหงายไปด้านหลังและฟาดเปรี้ยงเข้ากับบานกระจก ผลก็คือบานกระจกแตกละเอียด เศษกระจกทั้งชิ้นใหญ่และเล็กก็ตกร่วงกราวซ้ำลงมาบนศรีษะของผม หลังจากที่ทุกคนหายตื่นตระหนกก็รีบฉุดผมขึ้นมาให้พ้นจากกองเศษซากกระจกที่แตกกระจายเต็มพื้น เต็มหัวของผมนั้น รู้ไหมเกิดอะไรกับผม ที่ศรีษะมีรอยกระจกตกใส่เลือดออกเป็นจุดเหมือนเข็มตำจุดเดียว

สองครั้งแรกนั้นจะเรียกว่าปาฏิหารย์ดีไหมนะ เพราะไม่มีมูลเหตุอะไรมาสนับสนุนเรื่องเวรเรื่องกรรมเท่าไร หรือเพราะคุณแม่ผมเป็นคนใจบุญสุนทาน อาจมีบุญจากแม่มาช่วยประคับประคองแทนก็ได้นะ ที่จริงนี่ยังไม่รวมถึงเรื่องไฟช็อตอีกสองสามเที่ยวที่เราไม่เป็นอะไร แค่สะเก็ดไฟที่ช๊อตมันวิ่งผ่านหัวไปเท่านั้น

เรื่องเกี่ยวกับจมน้ำนี่ก็ยัีงมีอีกนะ สมัยนั้นคุณพ่อจะพาไปพักผ่อนตอนหน้าร้อนที่บางแสนทุกปี ไปค้างกันทีก็สักสองสามคืน และผมก็ไปเล่นน้ำกับพี่ ๆ เรายืนที่ระดับน้ำสูงขนาดเอว หันหลังเข้าหาฝั่ง ปกติเวลาคลื่นซัดเข้าแล้วไหลกลับลงทะเล ช่วงนั้นจะพาทรายบางส่วนไหลกลับลงทะเลด้วย ทำให้เวลายืนบนทรายจะรู้สึกเหมือนตัวเราถอยหลังลงทะเล ก็ชอบเล่นนะ สนุกดี จนกระทั่งมีคลื่นลูกใหญ่ลูกหนึ่งซัดเข้ามาช่วงเวลาเดียวกับที่คลื่นใต้น้ำเคลื่อนออกจากฝั่งทางด้านล่างและพัดพาทรายออกไปสู่ทะเลทำให้เท้าผมเลื่อนถอยลงทะเล บวกกับคลื่นที่ซัดหลังเราก็ทำให้ผมเสียหลักหงายหลังจมทะเลไป นอนหงายท้องดิ้นพลาด ๆอยู่ไในน้ำด้วยความตกใจ พี่ชายมองมาอีกที อ้าวมันหายไปไหนแล้ว ก็รีบวิ่งมาดูเห็นผมลอยหงายท้องสำลักน้ำอยู่ และกำลังค่อย ๆถูกคลื่นซัดออกนอกทะเลออกไป นี่ก็เป็นอีกครั้งที่มีปัญหากับน้ำ จนเป็นคนที่ผวาน้ำ ไม่ค่อยอยากเล่นน้ำอีก

แต่ตอนโตขึ้นก็พยายามหัดว่ายน้ำด้วยตัวเองจนว่ายน้ำเป็นในที่สุด พอว่ายเป็นก็เลิกเล่นน้ำเลย เพราะที่ยอมเล่นก็เพื่อจะเอาชนะใจตัวเองและพยายามว่ายน้ำให้ได้ เพื่อจะได้ช่วยตัวเองได้ หากตกน้ำอีก ซึ่งผมคิดว่าข้อนี้เป็นข้อเด่นในตัวผม เพราะถ้าเรากลัวอะไร เราจะต่อสู้อย่างที่สุดที่จะลบล้างความกลัวนั้นไปจากใจให้ได้

ที่นี้เราจะมาเข้าเรื่องของเวรกรรมบุญบาปจากประสบการณ์กันบ้างละนะ เริ่มจากเรื่องแรกซึ่งเกิดขึ้นประมาณปลายฤดูฝนของปี 2521 ซึ่งขณะนั้นผมก็อายุ 23ปี ช่วงนั้นที่บ้านนอกจากเป็นอู่ส่วนหนื่งแล้ว ก็จะเป็นตัวแทนจำหน่ายรถยนต์ซูซูกิซึ่งเพิ่งเริ่มทำการออกจำหน่ายในตลาดรถเมืองไทยเป็นปีแรก และผมก็จะมีรถกะบะซูซูกิที่นิยมเรียกกันว่ารถกั๊บป้อบ้าง สี่ล้อเล็กบ้าง ซูบารุบ้างแบบที่แถวท่าเรือคลองเตยมีวิ่งกันให้เกลื่อนนั่นแหละครับเอาไว้ใช้ส่วนตัวเป็นรถซื้ออะไหล่อยู่คันหนึ่ง

วันนั้นเป็นช่วงบ่าย ผมเข้าวรจักรไปซื้ออะไหล่ ฝนก็ตกหนัก น้ำก็ท่วมและขณะที่วิ่งรถออกมาจากสี่แยกวรจักรเพื่อเข้าแยกการประปานครหลวง ตัดถนนแม้นศรี และรถติดไฟแดงอยู่ สังเกตุเห็นฝั่งตรงข้ามมีชายหนุ่มอ้วนมากผิวขาวยืนหน้าตื่นอยู่ริมถนนพร้อมหญิงสาวผอมบางตัวเล็ก โดยที่ผู้ชายมีบาดแผลลึกมากที่หน้าผากเลือดไหลท่วมเลย และพยายามโบกเรียกแท๊กซี่แต่แท๊กซี่ไม่ยอมจอดรับ

ผมรีบกลับรถข้ามถนนไปแล้วหยุดตรงหน้าเขาพร้อมโบกมือเรียกให้เขาทั้งสองขึ้นรถมา โดยที่ชายอ้วนนั่งหน้าคู่กับผม ส่วนผู้หญิงนั้นเขาก็ต้องไปขึ้นด้านหลังแทน ขณะที่นั่งมาในรถผมหันไปดูบาดแผลของชายอ้วนนั้น เป็นแผลเปิดที่กว้างประมาณสามนิ้วแต่ลึกมากจนเห็นเนื้อหน้าผากที่อุดมไปด้วยไขมันแลบออกมาอย่างน่าสยดสยอง เลือดก็ไหลไม่ยอมหยุด เรารีบขับวนพาเขาไปส่งที่โรงพยาบาลกลางซึ่งสมัยนั้นถนนยังไม่ได้เป็นวันเวย์เหมือนในตอนนี้

ทันที่ที่ถึงโรงพยาบาล ทั้งสองก็รีบพากันวิ่งเข้าไปในโรงพยาบาลโดยก่อนไปทางผู้หญิงก็ถามผมว่าคิดเท่าไร เราก็บอกว่าไม่คิดหรอกครับผมผ่านมาเห็นรถไม่ยอมรับกันก็เลยช่วยเท่านั้น เขาก็รีบกลับเข้าไปและยังดีนะที่ไม่ลืมที่จะหันมาบอกขอบคุณค่ะ ส่วนผมเองก็เอาน้ำที่ท่วมอยู่ทั่วพื้นถนนบริเวณนั้นวิดด้วยอุ้งมือเพื่อล้างคราบเลือดบนเบาะรถออกจนหมดแล้วก็กลับบ้าน

ไม่เคยคาดคิดมาก่อนด้วยซ้ำว่าอานิสงส์ของการช่วยเหลือครั้งนั้นจะมีมากถึงขนาดช่วยให้เรารอดชีวิตในเวลาต่อมาไม่ถึงครึ่งปี ขณะที่พิมพ์ต้นฉบับอยู่นี้ก็ขนลุกซู่ ๆอยู่ถึงสองสามรอบแล้วครับ

อาทิตย์หน้าค่อยมาอ่านตอนต่อไปกันนะครับ

อ่านเสบียงบุญ ตอนต่อไป คลิ๊ก

ตระเตรียมเสบียงบุญ อานิสงส์ของการให้ความช่วยเหลือ ตอน 2

เชิญเปิดเพลงฟังกันตามอัธยาศัยหรือหากจะอ่านเรื่องประสพการณ์การแข่งรถก็คลิ๊กที่นี่ได้

แข่งความเร็วเอเซียน่าสนาม 2 เดือน กรกฎาคม ตอน 2

Create Date : 05 มิถุนายน 2554

Last Update : 8 กันยายน 2556 16:44:26 น.

29 comments

Counter : 4395 Pageviews.

คุณไพโรจน์

ก่อนผมจะเขียนอย่างอื่น ขออนุโมทนา

ที่คุณไพโรจน์ได้ช่วยชายที่เลือดไหลจากหน้าผาก

ผมเองยังไม่เคยทำบุญอะไรแบบนี้ อาจจะเพราะไม่ปะเหมาะ

และหากเป็นเรื่องยากๆ ผมก็จะทำไม่เป็น

อย่างเมื่อไม่กี่วันนี้ มีผู้หญิงขับรถนำลูกชายไปส่งที่โรงเรียนอนุบาลตอนเช้า

รถเธอยางแบนริมถนน เธอก็โทร.บอกคุณพ่อของเธอให้ขับรถอีกคันมาช่วยเหลือ

ระหว่างรอ เธอก็ช่วยกันกะลูกชายนำแม่แรง นำยางอะไหล่ ออกมาวางรอ (เห็นรูปภาพ)

แล้วมีชายขี่มอเตอร์ไซค์ผ่านมา เขาหยุด เขาช่วยเปลี่ยนยางแบนให้เธอ โดยเธอไม่รู้จักเขา

เธอจะถ่ายรูปเขาด้วยมือถือ เขาบอกว่าอย่าถ่ายเลย

ระหว่างที่กำลัง งง เขาก็ขับรถจากไป

เธอไหว้ขอบคุณเขา แต่ไม่รู้ว่าเขาจะเห็นไหม?

เธอก็ไม่ได้ถามอะไรมากนัก เบอร์โทร.ไปขอบคุณ ก็ไม่มี

แล้วเธอก็มาเขียนเล่าเหตุการณ์ในบล็อก

แบบนี้ละ หากผมเจอ ผมจะช่วยอะไรไม่เป็น อ่อนมากเรื่องงานช่าง

แล้วจะรออ่าน ตอนต่อไป นะครับ

สะกิดหน่อย ซิ จะได้รีบเหาะมา

โดย: yyswim

วันที่: 8 มิถุนายน 2554 เวลา:20:23:35 น.

Group Blogs หมายถึงกลุ่มบล็อก
อาจจะมี กลุ่มบล็อกเพลง กลุ่มบล็อกรถ กลุ่มบล็อกธรรมะ กลุ่มบล็อกทดสอบ

เมื่อเปิดกลุ่มบล็อกเพลง ก็จะมี บล็อกเฉพาะเรื่องเพลง - หลายบล็อก
เมื่อเปิดกลุ่มบล็อกรถ ก็จะมีบล็อกเฉพาะเรื่องรถ - หลายบล็อก
เมื่อเปิดกลุ่มบล็อกทดสอบ(Private) ก็จะมีบล็อกเฉพาะเรื่องทดสอบ - หลายบล็อก

เห็นคุณไพโรจน์อัพบล็อก 1 Group Blogs เพียงมีแค่บล็อกเดียว
บล็อกผมมี 700 กว่าบล็อก แต่มีไม่กี่ Group Blogs

อีกอย่างนะครับ
อยากเชียร์ให้คุณไพโรจน์ เปิดธีมบล็อกอิสระ
เพราะตอนนี้ เห็นบีบซ้าย บีบขวา ให้เรื่องอยู่เฉพาะตรงกลาง
แบบนี้ คอมเมนต์ก็จะถูกบีบ รูปภาพก็จะถูกบีบ รูปขนาดใหญ่ไม่ได้

หากไม่เห็นด้วย ก็ไม่เป็นไรนะครับ
เพียงแต่อยากจะแนะนำให้บล็อกนี้สวย

อนาคตคุณไพโรจน์ จะต้องเก่งกว่านี้
ก็เลยควรเตรียมการ ออกแบบบล็อกให้เป็นธีมอิสระ ไว้เสียเลย

ลองดูบล็อก น้ำ ฟ้า ป่า เขา (คุณหยี)
https://www.bloggang.com/mainblog.php?id=hyee

ลองดูบล็อก ชานไม้ชายเขา (ดร. กิตติ อัตถกิจมงคล)
https://www.bloggang.com/mainblog.php?id=rainynight

ลองดูบล็อก tiensongsang (คุณเทียน)
https://www.bloggang.com/mainblog.php?id=tiensongsang

ลองดูบล็อก นายหัวเด่น (นายหัว)

https://www.bloggang.com/mainblog.php?id=skinhead

โดย: yyswim

วันที่: 8 มิถุนายน 2554 เวลา:20:59:16 น.

สวัสดีค่ะคุณไพโรจน์ เมื่อวานนี้ได้เข้ามาอ่านแต่ดึกมากแล้วเลยไม่ได้คอมเม้นท์ ดีจังเลยค่ะ ผลของการทำความดี มีสนองเราอยู่แล้วค่ะ คือความสุขใจที่มันเกิดจากใจของเราที่เป็นผู้ให้
อนุโมทนาบุญกับความดีมีน้ำใจของคุณไพโรจน์ด้วยนะคะ
ผู้ให้คือผู้รับค่ะ
วันนี้ได้ทำบุญตักบาตร เอาบุญมาฝากด้วยนะคะ
มีความสุขมากๆบุญรักษาค่ะ รออ่านเรื่องต่อไปอยู่นะคะ

โดย: รับสุข

วันที่: 9 มิถุนายน 2554 เวลา:7:42:29 น.

อิ อิ โดนบล็อกแล้วเรา เข้าส่งข้อความไม่ได้ค่ะ

โดย: รับสุข

วันที่: 9 มิถุนายน 2554 เวลา:9:13:04 น.

การช่วยเหลือคนได้อานิสงส์มากจริงๆ บางทีเราช่วยไม่หวังอะไร แต่ผลตอบแทนก็เข้ามาแบบไม่รู้ตัว

รออ่านตอนต่อไปนะคะ

ขออภัยที่มาตอบช้า เมื่อวานประชุมทั้งวันค่ะ
คุณอีริค แคลปตันแต่งเพลง tears in heaven เพื่ออุทิศให้ลูกชายสุดรักที่ตกจากตึกสูงเสียชีวิต

เพลงจึงเข้าถึงอารมณ์และเศร้ามากๆ เป็นเพลงโปรดในใจใครหลายคนค่ะ

โดย: Love At First Click

วันที่: 9 มิถุนายน 2554 เวลา:9:52:15 น.

สวัสดีค่ะคุณไพโรจน์..ฟ้าขอบคุณมากนะคะที่แวะมาทักทายกัน..ฟ้าเห็นด้วยกับการคิดช่วยเหลือผู้คนที่กำลังมีความทุกข์..

เพราะจะได้บุญอย่างทันตาเห็นในขณะนั้นจริงๆ คือใจเป็นสุขที่ได้ช่วยเหลือด้วยความบริสุทธิ์ใจค่ะ..หวังว่าฟ้าคงจะได้มีโอกาสต้อนรับกัลยาณมิตรที่มีน้ำใจคนนี้อีกนะคะ

โดย: พิรุณร่ำ

วันที่: 9 มิถุนายน 2554 เวลา:19:01:03 น.

สวัสดีค่ะช่วงนี้แม่หมูเข้า Blog ได้ทีละแว๊ปค่ะ
แค่เข้ามาเตรียม up เท่านั้น เพิ่งกลับเข้ามา

Blog สวยดูดีขึ้นทุกวันนะคะ
คุณพี่สินแนะนำดีจังเลยค่ะ มีตัวอย่างให้ชมด้วย
เพื่อน Blog น่ารักนะคะ

เรื่องเพลง Tears in Heaven แม่หมูก็ไม่ทันได้เล่าให้ฟัง
เป็นเพลงที่เค้าแต่งให้ลูกชายที่เสียชีวิตวัย 10 ขวบค่ะ
แม่หมูดูข่าวประมาณต้นปีที่แล้ว Eric Claptons ออกมาประกาศด้วยว่าจะหยุดร้องเพลงนี้ เพราะเค้าจะไม่เศร้าอีกต่อไปแล้ว

วันนี้เดินสายที่นี่บ้านแรกค่ะ คงจะต่อด้วยบ้านคุณฟ้าเลย
คงเยี่ยมได้ไม่เกิน 10 บ้านค่ะเหนื่อยมาก สบายดีนะคะ

โดย: jamaica

วันที่: 9 มิถุนายน 2554 เวลา:19:41:59 น.

ทัทกายนะจ่ะ ทำอะพไรอยู่จร้าาาาาาาา อิอิ วันนี้วันครบรอบครองราชของในหลวงนะ

โดย: ตะวันเจ้าเอย

วันที่: 9 มิถุนายน 2554 เวลา:20:28:55 น.

อรุณสวัสดิ์ค่ะคุณไพโรจน์..

โดย: พิรุณร่ำ

วันที่: 10 มิถุนายน 2554 เวลา:5:52:18 น.

สวัสดีค่ะคุณไพโรจน์ เมื่อวานลองเข้าทางหลังบ้านหลายครั้ง
ปิดประตูเงียบเลยค่ะ เข้าไม่ได้เลย วันนี้ยังไม่ได้ลองค่ะ
สีบล็อกสบายตาดีค่ะ มีความสุขกับทุกสิ่งนะคะ

โดย: รับสุข

วันที่: 10 มิถุนายน 2554 เวลา:7:44:03 น.

สว้สดีค่ะ

มาปลื้มก้บคุณน้องที่ทำความดีงาม น่าชื่นชมค่ะ

โดย: newyorknurse (newyorknurse

) วันที่: 10 มิถุนายน 2554 เวลา:9:00:01 น.

เปิดหลังบ้านไม่ได้เหมือนเดิมค่ะ
ขอบคุณที่หอบกุหลาบแสนสวยไปฝากอีกรอบ
อย่าว่าตัวเองแก่อีกนะคะคุณไพโรจน์
แค่เราเกิดมานานแล้วแค่นั้นแหละ
ห้ามมมมมม..ใช้คำว่าแก่่ค่ะ อิ อิ
วันนี้ อาจจะทำการทดลองแค่นี้
ไม่ค่อยสบายค่ะ ฝืนมาหลายวัน วันนี้ท่าจะแย่
ถ้าไม่เห็นมาป้วนเปี้ยนแถวนี้อีกแสดงว่า ลาป่วยนะคะ
มีความสุขกับงาน เงิน ครอบครัวและงานอดิเรกคือตกแต่งบล็อกนะคะคุณไพโรจน์

โดย: รับสุข

วันที่: 10 มิถุนายน 2554 เวลา:9:51:37 น.

ฟ้ามาทักทายยามค่ำอ่อนค่ะคุณไพโรจน์..

ขอบคุณมากนะคะที่แวะเวียนไปเยี่ยมกัน..มีอะไรที่มิดีงาม..ก็แนะนำกันได้ค่ะ..ค่ำนี้ฟ้ามีไอศครีมเย็นๆมาฝากคุณด้วยค่ะ..อิ่มเย็น สุขกาย สุขใจนะคะ

โดย: พิรุณร่ำ

วันที่: 10 มิถุนายน 2554 เวลา:19:43:10 น.

สวัสดีค่ะ..
ดีใจเป็นที่สุดที่มีโอกาสได้เข้าบล๊อกนี้
โดยปรกติ (ถ้าว่าง) ก็จะตามอ่านบล๊อกที่ save ไว้เป็น Fav.นอกเหนือจากหน้าบล๊อกของตัวเอง

...

เชื่อค่ะว่าการทำบุญทำทานช่วยเหลือผู้อื่นด้วยจิตที่เมตตามันเป็นความสุขอย่างหนึ่งกับชีวิตของตัวเอง

ขอบคุณอีกครั้งสำหรับข้อความหลังไมค์ค่ะ

และ

ขออนุโมทนาบุญด้วยคนค่ะ

ขออนุญาติ fav. ไว้ที่บล๊อกตัวเองน่ะคะ

โดย: สมมุติว่าเรารักกัน

วันที่: 10 มิถุนายน 2554 เวลา:20:15:11 น.

ขอบคุณสำหรับคอมเม้นที่สุดแสนประทับใจนะจ่ะ เราจะน่ารักกับทุกคน อิอิ

โดย: ตะวันเจ้าเอย

วันที่: 10 มิถุนายน 2554 เวลา:20:24:23 น.

สวัสดียามค่ำคืนค่ะ

ฝนฟ้าตกบ่อย ๆดูแลสุขภาพด้วยน๊าท่าน จขบ

ขอให้ฝันดีและมีความสุขมาก ๆนะคะ

โดย: jamaica

วันที่: 10 มิถุนายน 2554 เวลา:21:00:16 น.

ที่จริงวันนี้จะเข้ามาเยี่ยมแล้วค่ะหลังจากแม่หมูได้ Blog คืน
พอคลิกก็เจออาการเดียวกันกับแม่หมูเลย
ดีนะคะที่ได้คืนกลับมา แม่หมูก็แอบช่วยลุ้นอยู่นะคะ

โดย: jamaica

วันที่: 10 มิถุนายน 2554 เวลา:21:12:58 น.

ฟ้ามายิ้มทักทายคุณไพโรจน์ในวันหยุดค่ะ..มีความสุขกาย สบายใจ..ขอคุณพระช่วยปกป้องคุ้มครองรักษาคนดี มีน้ำใจเช่นคุณด้วยนะคะ

โดย: พิรุณร่ำ

วันที่: 11 มิถุนายน 2554 เวลา:6:56:23 น.

สวัสดีตอนเช้าค่ะคุณไพโรจน์ (สายนิดๆ)ขอให้ยิ้มรับความสุขทั้งวันนะคะวันนี้

โดย: รับสุข

วันที่: 11 มิถุนายน 2554 เวลา:8:00:33 น.

สวัสดียามเช้าวันเสาร์ค่ะ คุณไพโรจน์ ขอบคุณที่แวะเข้ามาเยี่ยมต้อยและให้กำลังใจกันในการต่อสู้กับโรคมะเร็งนะค่ะ
ธรรมะชนะทุกอย่าง จริงค่ะ ตอนต้อยนอนให้คีโมครั้งนี้ ต้อยก็ภาวนา พุท โธ ตลอดแต่ใจไม่นิ่งหรอกนะ คงจะบาปเยอะ
ก็ดีไปอย่างค่ะ เสร็จจากการให้ต้อยก็ไม่ค่อยแพ้นะ มีแต่เพลียและปวดหัว อาเจียน นี่พอมีแรงไหวเลยลุกมาอัพบล้อก กับแวะทักทายเพื่อน ๆ ยินดีที่ได้รู้จักนะค่ะ คุณไพโรจน์

โดย: KeRiDa

วันที่: 11 มิถุนายน 2554 เวลา:8:49:01 น.

ยังอ่านไม่จบเลย แล้วจะเข้ามาอ่านต่อค่ะ ตอนนี้เริ่มปวดหัวแล้ว ขอแอดคุณไพโรจน์ไว้เป็นเพื่อนกับต้อยด้วยก็แล้วกันนะค่ะ จะได้เข้าอ่านบทความดี ๆ ได้ง่ายหน่อย

โดย: KeRiDa

วันที่: 11 มิถุนายน 2554 เวลา:9:15:50 น.

สวัสดีครับ ผมตามมาจากบ้านคุณต้อย เห็นข้อเขียนคำ
แนะนำแล้ว สนใจแนวนี้เหมือนกัน อยู่ระหว่างการ เรียนรู้
ครับ แหะ ๆ มาสนใจตอนอายุมากขึ้นนะครับ.

แล้วผมจะติดตามต่ออีก

โดย: ไวน์กับสายน้ำ

วันที่: 11 มิถุนายน 2554 เวลา:11:43:15 น.

สวัสดีค่ะคุณไพโรจน์ วันนี้ได้ขนมหวานมากล่อมพุง อิ่มอร่อยจังเลย อย่างนี้ฟื้นไข้เร็วไวแน่ๆ ขอบคุณค่ะ

โดย: รับสุข

วันที่: 11 มิถุนายน 2554 เวลา:19:37:28 น.

ชอบแตงโมค่ะ บวกก๋วยจั๊บญวนของโปรดอีก 2 ชามกำลังดีเลย
เคยทานรึเปล่าคะ

โดย: jamaica

วันที่: 11 มิถุนายน 2554 เวลา:20:05:18 น.

ฟ้าขอบคุณในน้ำใจของคุณไพโรจน์ที่ส่งหวานเย็นชื่นใจมาให้ลิ้มรส..ทำให้ความร้อนอบอ้าวแห่งปลายวัน
เย็นลงได้ในชั่วพริบตาค่ะ..ชื่นใจกับผู้ให้เป็นที่สุดแล้วค่ะ

ฟ้าส่งน้ำผลไม้นานาชนิดมาตอบแทน..ดื่มแล้วอย่าลืมนึกถึงน้ำใจคนให้ด้วยนะคะ อิอิอิ

โดย: พิรุณร่ำ

วันที่: 11 มิถุนายน 2554 เวลา:20:13:00 น.

น่ากินที่สุดในโลก เจลลาตินอะ
มีเรื่องจะบอก adsense เราโดนแบนไปเรียบร้อยแล้วจ่ะ อิอิ สะใจในความพินาศของตัวเองจริงๆ ไม่ต้องจิ๊กแล้วหล่ะจ่ะ 555+ ไม่มีให้จิ๊กหล่ะ

โดย: ตะวันเจ้าเอย

วันที่: 11 มิถุนายน 2554 เวลา:22:46:17 น.

แวะมาส่งความสุขช่วงค่ำของวันหยุดค่ะ
กำลังอ่านเพลินๆแบบใจจดใจจ่อค่ะ คุณทั่นจบซะดื้อๆงั้น

ชื่นชมเรื่องการเป็นผู้ให้นะคะ
ยิ่งเป็นการให้โดยไม่หวังผลนี่อานิสงส์จะทั้งเร็วและแรง
ป้าเชื่อหมดใจเหมือนกันค่ะ

รักษาสุขภาพนะคะคุณไพโรจน์

โดย: ร่มไม้เย็น

วันที่: 11 มิถุนายน 2554 เวลา:22:48:07 น.

เราจะเลิกฝันแล้วจะทำให้มันเป้นจริงให้ได้เลยจ่ะ อิอิ

โดย: ตะวันเจ้าเอย

วันที่: 11 มิถุนายน 2554 เวลา:22:52:02 น.

ฟ้ามายิ้มทักทายคุณไพโรจน์ในวันหยุด..พักผ่อนให้สบายๆในวันดีๆอีกวันหนึ่งนะคะ..มีความสุขมากๆค่ะ

โดย: พิรุณร่ำ

วันที่: 12 มิถุนายน 2554 เวลา:11:23:32 น.