โคลงชมเบียร์

๏ พรายละมุนละเมียดแม้น......แมนกระสัน
เชยกลิ่นเลอเสมอสวรรค์.........สมาสด้าว
พรรณอำพันกว่ารำพัน............พันหมื่น พรรณ์นอ
พอละเลียดพลันอะคร้าว.........โลกค้อมเบียร์สยาม ๚

โคลงชมเบียร์ที่แต่งโดยคนไม่กินเหล้า,เบียร์บทนี้
แต่งเมื่อสิงหา๔๔ - ในยุคแรกๆของการหัดเขียนโคลง
(สองสามกระทู้ถัดมาจึงเริ่มก่อร่างเกิดเป็นอาศรมฯในปัจจุบัน)

บทนี้เบ่งได้เพราะได้รับการขัดเกลาโดยคุณครู หนอนสุรา สุดยอดอาจารย์ใหญ่

จึงบันทึกไว้ตรงนี้เป็นกตัญญุตานุสรณ์เล็กๆ
เพื่อประดับโลกร้อยแก้วอันกว้างใหญ่นี้แล