หลังจากอัพบล็อคต้อนรับ
ทศวรรษที่ 50 ไปแล้ว
ช่วง 1เดือนที่ผ่านมา ผมก็เพลิดเพลินไปกับอาการป่วยมาราทอน
ด้วยความหลงผิด ที่คิดว่าตัวเองยังกระทงๆ
แม้จะดูแลตัวเองอย่างดี ตั้งแต่เริ่มมีอาการป่วยแล้วก็ยังไม่เพียงพอ .. ฮือ
อาการเริ่มจากมีน้ำมูกใสๆ ..
ซึ่งผมก็รักษาตัวด้วยการเพิ่มเวลานอน + ดื่มน้ำเยอะขึ้น
ครั้นพอเริ่มหนักเข้า แถมมีไข้, ครั่นเนื้อครั่นตัว ก็ทานซูลิดีน + พารา
แต่ถึงอย่างนั้นก็ไปไม่ไหว
เริ่มไอ และเจ็บคอ แถมเมื่อยเนื้อเมื่อยตัวจนลุกแทบไม่ขึ้น
สุดท้ายก็ต้องเพิ่มยาฉี่เหม็น (Amoxi) เข้าไปอีกขนาน
สองอาทิตย์กว่าที่ป่วย ทำให้ผมได้ค้นพบความจริงว่า
สงสัยตรูจะแก่แล้วจริงๆ :: ว่าแล้วก็ตอบแทก แก้บล็อกเค็ม - จากการดองนานเกินเหตุ - ก็แล้วกัน ::1. สองขวัญขยันหาเมีย .. แต่ผมเป็นคนขี้อายนะครับบบผมเป็นคนสองขวัญ ตอนเด็กๆจะถูกล้อว่าสองขวัญขยันหาเมียบ่อยมาก
มากพอๆกะผู้หญิงที่ผมชอบเลยล่ะ .. อ่ะฮ้าาา
จำได้ว่าหลงรักสาวครั้งแรกตอนอนุบาล๒ ไปเดินตามน้อง ก. ต้อยๆที่สนามบาส (จำชื่อจริงได้จนเดี๋ยวนี้เชียวนะ)
แม้ชั้นประถมจะถูกกีดกันให้ต้องเรียนในโรงเรียนชายโฉด
แต่ก็ยังอุตส่าห์ตกหลุมรักครู จ. คนสวย (แถมยังเป็นน้องสาวครูใหญ่อีกต่างหาก)
ความรักที่มีต่อครู จ. ทำให้ผมตั้งใจเรียน+ทำการบ้าน
จนได้รับคำชมจากครู จ. อยู่บ่อยๆ
ตอนป.6 ก็ไปหลงรักน้อง น. ในที่เรียนติวเข้ามัธยม
ความรักครั้งนี้ถึงขนาดหัดแต่งกลอนโดยใส่ชื่อน้อง น. เข้าไปในกลอนด้วย
ทำให้แต่งกลอนเป็นตั้งแต่ชั้นป.6 เลยทีเดียว
มัธยมต้น เข้าโรงเรียนประจำจังหวัด เป็นสหศึกษา
ปีแรกรักน้อง น. ปีสองรักน้อง พ. ปีสามรักน้อง ด.
ทั้งนี้ระหว่างเข้าค่ายโรตาแรคตอนปีสามที่อยุธยา ก็ยังอุตส่าห์ไปรักกะพี่ น. จากปักธงชัยอีกต่างหาก
ด้วยความที่เป็นนักกีฬา หน้าตาดี
ทำให้ความรักผมค่อนข้างจะสมหวังเสียเป็นส่วนใหญ่
นอกจากรายชื่อที่เปิดเผยแบบออกนอกหน้าแล้ว
ยังมีสาวๆอีกหลายคนที่ผมแอบรัก
และอีกหลายคนที่แอบรักผม
แต่กระนั้นก็ดี ด้วยความขี้อาย
เวลามีสาวๆมาจีบ ผมจะเขินจนทำอะไรไม่ค่อยถูก
เคยเขินถึงขนาดวิ่งหนีเธอมาแล้ววว ..มาคิดตอนนี้ คงทำร้ายจิตใจเธอน่าดู
< โปรดติดตาม
ดอง ต่อไป
>
ไม่เป็นไรค่ะ จะรออ่านภาคต่อค่ะ แต่ชอบชื่อเรื่องสองขวัญขยันหาเมีย เข้าใจตั้งชื่อค่ะ