เจ้าผาเวียง เป็นทั้งความรักและความหวังหนึ่งเดียว เมื่อพลาดจากรัก หมดสิ้นความหวัง…นางเลือกความตายจิตวิญญาณของ’อ้ายคำ’ ออกจากร่างพร้อมคำพูดที่ดังก้อง

“ข้าขอให้ความตายของข้าสาปแช่งพวกแก!”

คำสาปจากโลหิตและความตาย ตามติดคฤหาสน์’เวียงราช’มาหลายชาติภพ ‘นาวิน ณ เวียงราช’ประมุขหนุ่ม หวังจะยุติคำสาปให้คำสาปสิ้นสุดเพียงชาตินี้เขาจะไม่รักใคร ไม่สืบทอดมรดกแห่งคำสาปไปถึงลูกหลานรุ่นต่อไปมันจะยุติลงที่ความตายของเขา

หาก’นิลวดี’ มีหัวใจที่เด็ดเดี่ยว มีความรักที่ซื่อ..ตรง…มั่นคง และ’มากพอ’ที่จะทำให้เธอทำทุกอย่างเพื่อช่วยเขา นาวินซ่อนหัวใจรักเพราะรู้ตัวดีว่า’ไม่อาจ’และ’ไม่ควร’ ที่จะรัก

นิลวดีรู้ดีว่าเธอรักคนที่ไม่มีหัวใจ

มีเมื่อได้รักแล้ว…เธอจะไม่ยอมแพ้

…………..

แนวลึกลับอีกเรื่องนิลวดีทำงานเป็นพี่เลี้ยงเด็กน้องเล็กเด็กสาวพิการน้องของนารินทร์เพื่อนสนิทของนิลวดี ส่วนนาวิน เพราะต้องรับภาระเป็นคนสืบทอดตระกูลและ’คำสาป’ ทำให้บุคลิกออกจะเงียบขรึมเย็นชา ก็ตามเดิมพระเอกเย็นชา นางเอกก็ต้องสดใส ซุกซน อยากรู้อยากเห็น และที่สำคัญไม่กลัวใครแม้แต่’ผี’ สำหรับเราเองสิ่งที่อ่านและน่าติดตามมากที่สุดเป็นความลับที่คนในตระกูลที่พยายามปกปิดไว้ และสาเหตุที่ทำให้ต้องคำสาปเนื้อเรื่องมีการเกี่ยวโยงบุญ-กรรมบ้าง มีหักมุมตอนจบเล็กๆ ให้ได้ตกใจ

เป็นนิยายลึกลับไม่หนักมาก แต่ก็ชวนให้ตื่นเต้นและอ่านได้ตลอดเรียกว่า เพลินดีกว่า ด้านความรักระหว่างนิลวดีกับนาวิน ก็เหมือนต้องพยายามปกปิดเพราะรักมาก ก็ไม่อยากให้คนที่เรารักต้องมาตกคำสาปด้วย น่าสงสารนาวินอีกเพราะเสน่ห์ของนางเอกของเราแท้ๆ เชียว สำหรับใครที่ชอบความอบอุ่น น่าตื่นเต้นหวานเป็นบางฉาก แต่ฉากที่รักแต่ไม่สามารถเผยความในใจได้นี่ บีบหัวใจมาก อยากให้เก็บเรื่องนี้ไว้พิจารณาด้วยคะ

คะแนน:9.5/10