Owen and Lucy live in the same apartment building, but don’t meet until they’re stuck

 in an elevator together during a blackout. 

They forge an instant connection—but almost immediately after, 

Owen and his father take off for New Mexico, then California, then Seattle, and Lucy and her parents move to Scotland, then England.

As they move farther apart, their connection deepens, which makes them wonder: what if home isn’t a place, but a person?

..............................

เด็กวัยรุ่นสองคนโอเวนและลูซี่ ทั้งคู่อาศัยอยู่อพาทเม้นท์เดียวกัน เจอกันครั้งแรกในลิฟต์ที่ค้างอยู่นั่นคือครั้งแรกที่พบกัน ต่างที่ลูซี่อยู่ชั้น24

 ส่วนโอเวนอยู่ชั้นใต้ดินหลังจากที่ออกมา ทั้งคู่ตกลงใช้เวลาที่ไฟดำบนดาดฟ้าด้วยกัน ก่อนที่จะแยกกันโดยมีโปสการ์ดที่ส่งหากันโอเวนย้ายไปเรื่อยๆตามพ่อที่หางานทำ ส่วนลูซี่ย้ายไปที่สกอร์ตแลนด์และอังกฤษ

จริงๆ พล็อตเรื่องก็ออกแนวนิยาย YA ทั่วไปคล้ายๆ ความประทับใจแรกพบแต่ที่ทำให้เรื่องทั้งหมดดูยากมากขึ้นคือระยะทางที่ห่างกันกับความรู้สึกที่เรียกได้ว่ายังไม่ลงตัว เรื่องดำเนินไปด้วยความสับสนของทั้งคู่เป็นหลักนิยายเปิดตัวมาได้ดีในตอนแรก 

เอื่อยในช่วงกลาง ก่อนที่จะกลับมาชวนลุ้นในช่วงท้าย บางทีแค่อีเมล์ที่เธอเขียนหาเขาหรือโปสการ์ดสถานที่ที่เขาส่งไปหาเธอมันคงไม่พอที่จะให้ความกระจ่างกับความรู้สึก  เราชอบงานเรื่อง The Statistical Probability of Loveat First Sight มาก 

และมาอ่านเรื่องนี้เหมือนบรรยากาศในเรื่องนั้นมันหายไปหรืออาจเพราะเรื่องที่โฟกัสที่โอเวนและลูซี่อย่างเดียวจริงๆ แต่ถ้าถามว่ามันแย่มากก็ไม่ได้ใกล้เคียงกับคำว่าแย่แต่มันเหมาะกับนิยายสีลูกกวาดที่มีดราม่าที่อารมณ์ความรู้สึกของตัวละครล้วนๆ   ในเรื่องจะเน้นคำว่าEverywhere กับ Somewhere ส่วนตัวชอบแนวคิดนี้มาก

The Geography of you and me เหมาะที่จะอ่านเรื่อยๆ ปล่อยอารมณ์ไปกับหนังสือค่ะ