Bloggang.com : จังงัง - เกิดแต่ตม

เกิดแต่ตม

..๏ บัวเผื่อนบัวผัน
มากมีสีสัน..................ผ่องพรรณงดงาม
ชูช่อล้อลม.................ชื่นชมสมความ-
สวยสคราญผ่านยาม.....เหลืองอร่ามขาวอุไร ฯ

..๏ ดอกเด่นเป็นแถว
เรียงช่อต่อแนว............บานแล้วฤาไฉน
กรุ่นกลิ่นเกษร.............ผึ้งภมรฝันใฝ่
เคล้าคลุกสนุกใจ..........ตราบได้สมปอง ฯ

..๏ ยามลมแผ่วผ่าน
ดอกเห็นเด่นตระการ.....ชื่นบานยามมอง
กลีบดอกบ่ช้ำ..............สวยล้ำทั้งผอง
จากน้ำเนืองนอง..........อยู่คลองหนองนา ฯ

..๏ ตูมเต่งเร่งวัน
ยามอรุณรุ่งครัน...........สุริยันจรัศฟ้า
จักบานวันพรุ่ง.............หมายมุ่งโสภา
เผยรูปลักขณา.............อวดฟ้าท้าลม ฯ

..๏ ชูช่อชดช้อย
มากมายใหญ่น้อย........รอคอยคนชม
ผิดแผกแปลกสี...........หลากมีเหมาะสม
จักชื่นรื่นรมย์..............สุขสมชมเพลิน ฯ

..๏ แม้ด้อยน้อยศักดิ์
ความงามยังประจักษ์.....พิไลลักษณ์มากเกิน
ไร้ซึ่งราคา..................โสภาจำเริญ
บอกเล่ากล่าวเกริ่น........เกินประเมินความงาม ฯ

..๏ เจ้าดอกบัวผัน
บัวเผื่อนผ่องพรรณ.......ลดหลั่นเหลืองคราม
ม่วงแสดขาวผ่อง..........ชวนต้องตรองตาม
ยามดอกบานอร่าม.......ทาบทามครอบครอง ฯ

..๏ แต่งแต้มผืนนา
หนองน้ำในป่า..............ตระการตาผุดผ่อง
ชูช่อรอใคร.................พริ้มพิไรเรืองรอง
ดั่งระบำช่ำชอง.............ทั่วหนองคลองบึง ฯ

..๏ ความงามธรรมชาติ
บ่แสร้งแต่งชาด............พริ้มพิลาสตราตรึง
ภาพจริงสิ่งเป็น.............ที่เห็นเป็นหนึ่ง
ชื่นชมสมจึง-...............ซาบซึ้งสุนทรี ฯ

..๏ เด็ดดอกเจ้าแล้ว
เลือกสรรพรรณแพรว.....ตามแนวแถวนที
จักนำบูชา...................พระศาสดาชินสีห์
อีกพระธรรมมี..............สงฆ์ที่มากคุณ ฯ

..๏ เจ้าดอกบัวผัน.
บัวเผื่อนผ่องพรรณ........กลีบอันอ่อนละมุน
แต่งโต๊ะบูชา................โสภาสรรพบุณย์
ชื่นชมสมดุลย์..............อิ่มบุญอิ่มใจ ฯ

..๏ เกิดจากโคลนตม
หนองน้ำดินหล่ม...........สวยสมงามพิไล
เปรียบมนุษย์เช่นกัน......ชนชั้นอันใด
แตกต่างอย่างไร...........หาใช่ความจริง ๚ะ๛