Bloggang.com : จังงัง - หว่างเวิ้งฟ้า

หว่างเวิ้งฟ้า

...ท่ามกลางห้วงช่วงว่างหว่างเวิ้งฟ้า...
...ยังแต่งแต้มด้วยจันทราอันพริ้มพราย...
...ช่างพิลาศดาษดื่นดาวพราวหลากหลาย...
...ครั้นตราบคืนกลายจึ่งคลายงาม...

...บ้างที่มียังร้างลี้ลงจากสรวง...
...บ้างบางดาวดวงร่วงเกินหักห้าม...
...หากยังสำแดงแสงแห่งรุ่งพุ่งวาววาม...
...เยี่ยงทักทายทาบทามถามไถ่กัน...

...ดารดาษดาวพราวพุ่งมุ่งสวยแสง...
...ใช่ล้าแรงเสมือนกล้าแกร่งแข่งขัน...
...พวยพุ่งรุ่งเรืองเฟื่องฟ้าโสภาพรรณ...
...ล้ำแสงวิลาวัลย์สุขสันต์เปรมปรีดิ์...

...พลิ้วผกผันพลิกแพลงแปลงรูปร่าง...
...ให้แจ่มกระจ่างสว่างชัดแจ่มรัศมี...
...แล้วร่อนเริงร่าจรัสจ้าในทุกคราราตรี...
...ตราบเมื่อรุ่งระวีแทนทีจึ่งร้างลา...

...ทิ้งห้วงคำนึงที่ยังซาบซึ้งตราตรึงในจิต...
...หลงซึ่งความวิจิตรทั้งติดสิเนหา...
...แม้นมิอาจฝันใฝ่ในเดือนดาวพราวนภา...
...หากยังคงความปรารถนาเพื่อทัศนาการ...

...เวิ้งว้างฝั่งฟ้า ณ ห้วงมหรรณพ...
...ยังอาจประสบพบสุรีย์ที่ฉายฉาน...
...ทดแทนดื่นดาราจันทรารัศมีมาน...
...ตราบเมื่ออวสานฟ้าดินจึ่งสิ้นไป...

...งามยิ่งนักแจ้งประจักษ์ตระหนักจริงแท้...
...แม้นอาจผันแปรสภาวะการณ์อันเคยฝันใฝ่...
...ฤๅอาจไม่เป็นเช่นใฝ่ปองของนรชนคนใด...
...นี่หรือมิใช่...ที่ยังหลงใหลให้เฝ้าคำนึง...

...ครั้นราตรียังจักมีรัศมีเฉิดฉันท์...
...พร่างดาวพราวจันทร์ที่ฉันคิดถึง...
...คราวรุ่งทิวายังจรัสจ้าให้ตราตรึง...
...มีสุรีย์ที่รุ่งเรืองหนึ่ง...ซึ่งงดงามยิ่งแล...