ฉันปลูกต้นไม้ด้วยหัวใจ

๏ ชวนเพื่อนปลูกต้นไม้ในวันก่อน
แล้วนึกย้อนถึงเหตุอาเพทมหันต์
คราวความคิดผิดแผกแตกต่างกัน
บทลงทัณฑ์ของเขาคือ "เผาเมือง"

เหลือเพียงเศษซากห้างช่างรันทด
เคยปรากฏสิ่งงดงามนามกระเดื่อง
"เซ็นทรัลเวิลด์" วอดวายคลายรุ่งเรือง
เหตุสืบเนื่องจราจลคนวุ่นวาย

"ราษฏร์ประสงค์" คงไว้ให้สำนึก
เพื่อรำลึกความจริงสิ่งเสียหาย
กี่ศพที่ทอดร่างอย่างเปล่าดาย ?
แท้จุดหมายเพื่อใคร ? หรือไม่มี ?

ฉันปราศซึ้งซึ่งเหตุเลศการเมือง
ไม่เชียร์เหลืองหรือแดงแฝงวิถี
ต้องกล้ำกลืนเจ็บจุกท่ามยุคกลี
มิคสัญญีนรกแตกเปรตแปลกปน

"ราษฏร์ประสงค์" คงฝากซากให้คิด
ฉันใช้สิทธิ์สื่อกลางอย่างหวังผล
ชวนเพื่อนปลูกต้นไม้ไล่ร้อนรน
อีกสักหนกับนิยาม .."ทำความดี" ๚ะ๛








ข้าพเจ้า เดินทางไปถึง รร.เอราวัณ ประมาณ 6.10 น. รอเพื่อน ๆ ที่จะมาร่วมปลูกต้นไม้กันที่บริเวณม้านั่งศาลพระพรหม ช่วงนั้นก็ได้ตั้งจิตอธิษฐานต่อท้าวมหาพรหมไปด้วย "ขอให้สิ่งที่จะทำต่อไปนี้ ปราศจากข้อติดขัดหรือปัญหาใด ๆ ด้วยเทอญ"

สักพัก เพื่อน ๆ ก็ร่วมทยอยกันเข้ามาสมทบ นับรวมแล้วได้ 6 คน เวลา6.50 น. เดินข้ามฟากไปยังหน้าเซ็นทรัลเวิร์ล เพื่อไปต่อแถวลงทะเบียน เจออีก 3 คน ..ก็ต่อแถวแบบงง ๆ เพราะเห็นว่ามีจุดให้ลงทะเบียนหลายจุด ทว่าเจ้าหน้าที่ไม่ครบ..หลังจากที่ต่อแถวนั้น แล้วย้ายไปแถวนี้ สุดท้ายผลุบไปอยู่อีกแถวได้ไงก็ไม่รู้ แบบ มึน ๆ ..ข้าพเจ้าก็ได้ลงทะเบียนและได้รับเสื้อที่เขาแจก แต่ก็มีเพื่อนบางคนที่ยังยืนงงอยู่ริมฟุตบาท

จากนั้นก็เหมือนกับการเดินตามเส้น ไปรับน้ำสิงห์ ไปรับขนมโดนัท ไปรับน้ำพันซ์ ไปรับไก่KFC ..สปอนเซอร์เขามีหลายซุ้ม แต่ข้าพเจ้าเดินไม่ครบถ้วนหรอก เท่ากับว่า มื้อเช้าฝากเขาเลี้ยง ..

ขณะที่กำลังเพลิดเพลินกับมื้อเช้าริมถนนอยู่นั้น ก็มาสมทบอีก 2 รวมเป็น 11 คนแล้ว ผู้หญิง 10 คน ผู้ชายคนเดียว .. แบบนี้จะให้เรียกว่า "ยุทธการดาวล้อมเดือน" ก็คงจะได้นะ แต่ก็ยังรออีกคน ... ข้าพเจ้าคอยส่ายตามองหา สิ่งที่มืด ๆ แว๊ป ๆ วูบ ๆ ..ปรากฏว่า ไม่มี

พอรวมกลุ่มได้สิบเอ็ดคน ก็พากันมายืนออ ด้านหน้าเวที (แต่เป็นส่วนนอกกรอบกั้น) ด้วยความที่เป็นคนตัวสูง (กว่าหลาย ๆ คน) ทำให้ข้าพเจ้ามองเห็นเหตุการณ์บนเวทีชัดเจนดี เป็นห่วงแต่เพื่อน ๆ (ที่ส่วนสูงน้อยกว่า) จะมองไม่เห็น จะถ่ายรูปไม่ถนัด แต่ก็สนุกสนานกันดี

พอจบจากการร้องเพลงชาติร่วมกันแล้ว ช่วงที่เขาจะต้องลั่นกลองชัยเบิกฤกษ์ พวกเราไปกันแล้ว พวกเราไปปลูกต้นไม้โดยเริ่มต้นจุดแรก หน้า รพ.ตำรวจ แบกปุ๋ย ถือต้นไม้ เจาะ ขุด แซะ พรวน แปลงแรกสำเร็จไปด้วยดี ตามภาพที่ปรากฏ

เมื่อปลูกต้นไม้จุดแรกเรียบร้อยสมบูรณ์ดีแล้ว ก็หาทำเลต่อไป คราวนี้เหมาะเจาะลงตัวที่เกาะกลางถนน ซึ่งห่างจากจุดแรกไม่ไกลนัก พวกเราก็จัดการลงมือกันทันที โดยที่ เจา ขุด แซะ พรวน เหมือนเดิม แต่คราวนี้แตกต่างจากเดิมนิดหน่อยตรงพันธุ์ไม้ เขามีการขึงเชือกแบ่งเขตให้ลงแยกประเภทด้วย
ตรงนี้ ใช้เวลามากกว่าจุดแรก เพราะพื้นที่มากกว่า แถมยังต้องหวาดเสียวเพราะรถผ่านหลังวาบ ๆ

ข้าพเจ้าคุ้ยดินไปมา เจอช้อนคันหนึ่ง แข็งแรงทีเดียว ทรงด้ามยาวแต่ส่วนช้อนเหมือนช้อนกาแฟ .. มันกลายเป็นเครื่องมือที่เหมาะมือมาก ข้าพเจ้าก็เลยใช้มันขุด ๆ และ อาม่า (ใครก็ไม่รู้จัก) ส่งต้นไม้ให้ ..นาน ๆ จะได้ลุกขึ้นยืนยืดเส้นสักที เพราะใส่กางเกงยีนส์นี่เวลานั่งยองนาน มันเมื่อยไม่ใช่เล่นเชียว

ช่วงที่กำลังขุด ๆๆๆ ปลูกต้นไม้นั้น ได้ยินเสียงเรียก " หนู หนู " ก็เข้าใจว่า ตนเองล้ำเส้นออกนอกถนน ?? พอหันหลังไป คุณลุงท่านหนึ่งไขกระจกรถ ท่านยิ้มและบอกว่า " หนู ขอบใจมากนะ " .. จากที่กำลังเมื่อยก็เลยหายเมื่อยหายเหนื่อยเป็นปลิดทิ้ง " ไม่เป็นไรค่ะ พวกเราช่วย ๆ กัน " ..คุณลุงท่านนั้นกล่าวอีกว่า " นั่นแหล่ะ ขอบใจมากจริง ๆ ขอบใจที่ช่วยกรุงเทพฯ " ข้าพเจ้าก็ได้แต่ยิ้มปลื้มกับคำนั้น และรถของคุณลุงคนนั้น ก็ได้ค่อย ๆ เคลื่อนไปตามจราจร

ส่วนอีกด้านของเกาะกลางถนน รถทำข่าวของรายการ"เรื่องเล่าเช้านี้" จอดและถ่ายทำข่าวอยู่ พวกพี่นักข่าวยังลงมาช่วยกันปลูกต้นไม้ด้วย เขามากันตั้งแต่เมื่อไหร่ ก็ไม่ทันได้รู้หรอก เพราะง่วนอยู่ มีรถเป๊บซี่แจกน้ำเป๊บซี่เย็นชื่นใจพร้อมกับเปิดเพลงฟุตบอลโลกสนั่นเมือง ดื่มแล้วก็ชื่นไปถึงสะดือ มีของแจกอีกแล้ว คราวนี้เป็นอาหารกล่องจำพวกซุปชงน้ำร้อนของเลดีแอนดา ถ้าไม่รับของก็ไม่ยอมไปอ่ะ

ตอนนี้ถุงมือที่สวมอยู่ มันขาดทะลุหมด สองมือจึงเต็มไปด้วยขี้ดิน อย่าว่าแต่สองมือเลย ตอนนี้เสื้อขาวก็เขรอะ หน้าตาก็มอมแมม ..ตอนที่เปิดขวดเป๊บซี่ ก็เพิ่งสังเกตุมือของตัวเองว่า สีเดียวกับเป๊บซี่เลย ต่างคนต่างหัวเราะกัน

แต่พอปลูกแปลงนี้เสร็จ ก็ร่วมกันถ่ายรูปไว้หลายภาพมาก (กล้องของพี่นักข่าว) พี่นักข่าวยังบอกอีกว่า ตอนสิบเอ็ดโมงจะถ่ายทอดสด ซึ่งหากว่าพวกเราจะไปไหน ก็ให้มารวมตัวใหม่ตอนนั้นเพื่อทำข่าว .. พวกเรายิ้ม และบอกพี่นักข่าวว่า ตรงนี้เสร็จสิ้นภาระกิจแล้ว คงต้องไปสำรวจตรงที่อื่น ๆ อีก
และเพื่อนบางคนก็กลับไปแล้ว บางคนมีติดขัดเรื่องเวลา ดังนั้นสิบเอ็ดโมง คงไม่กลับมาตรงนี้อีก ..ก็บอกกันไปตามตรง เพื่อที่ว่า เขาจะได้ไม่ต้องรอ .. พอพี่นักข่าวทราบ ก็บอกว่า ไม่เป็นไร ..เพราะช่วงที่พวกเราก้มหน้าก้มตาปลูกต้นไม้นั้น พี่นักข่าวก็ได้เก็บภาพบันทึกเทปไว้แล้ว สิบเอ็ดโมง .. คงไม่มีพวกเรา (หมายถึงคนที่ไปร่วมปลูกต้นไม้ด้วยกัน) ได้มีโอกาสเห็นภาพข่าว ..แต่มันก็ไม่สำคัญ แถมเกือบไม่มีความหมายอะไรด้วยซ้ำไป ... เพราะว่า พวกเรามาด้วยใจ

จริงไหม ผักเผือก ..........

ปล. หลังจากปลูกต้นไม้ที่เกาะกลางนี้เสร็จ (ประมาณสิบโมงกว่า ๆ ) ก็แยกย้ายกันไป ข้าพเจ้า+เพื่อนอีกสองคน เดินทางไปยังด้านหน้าของ รพ.ตำรวจ ไปปลูกต้นไม้ต่อ

Create Date : 07 มิถุนายน 2553 Last Update : 7 มิถุนายน 2553 16:46:52 น. Counter : 1164 Pageviews.		4 comments
Share Tweet