ย้อนเหตุการณ์กลับไปเมื่อคืนวันที่ 31 ธันวาคม 2552 ย่างเข้าเช้าวันที่ 1 มกราคม 2553 คืนส่งท้ายปีเก่าต้อนรับปีใหม่ปีนี้ เราทั้งสองคนไม่ได้ออกไปเค้าท์ดาวน์ที่ไหนเนื่องจากใกล้คลอดเต็มทีแล้ว พอสิ้นเสียงพลุปีใหม่ที่คนแถวบ้านอาม่าดาเค้าจุดกัน ไอ้เราก็ดันทะลึ่งคุยกะลูกในท้องว่า "ไม่ต้องตกใจนะลูก เค้าจุดพลุปีใหม่กัน ลูกอยากออกมาดูพลุสวยๆไหม?" เด็กน้อยในพุงได้แต่ถีบพุงเบาๆตอบ แต่ไม่แน่ใจว่าอยากจะออกมารึเปล่า?? หลังจากหลับไปได้ไม่ถึงครึ่งชั่วโมง ก็ต้องสะดุดตื่นขึ้นมาพร้อมกับอาการตกใจ แล้วรีบไปเข้าห้องน้ำ...พลางคิดในใจ..."แย่แล้ว โตจนป่านนี้แล้ว ยังฉี่ราดอีก" ปรากฎว่าน้ำเดินค่ะ น้ำเดิน... จากกระปิดกระปอย กลายเป็นไหลไม่หยุด แต่ด้วยความไม่แน่ใจ เลยรีบโทรหาคุณหมอว่าใช่ป่าว? คุณหมอว่าแม่นแล้วครับ ไปโรงพยาบาลได้เลย เนื่องจากยังไม่มีอาการปวดใดๆเกิดขึ้น ก็เลยถ่ายรูปเล่นไปเรื่อยๆ จนกระทั่งตีสองกว่าๆ ปวดมากค่ะ ไม่เคยปวดอะไรอย่างนี้มาก่อนเลย พยาบาลมาตรวจ แล้วบอกว่าปากมดลูกเปิด 1 ซม.ค่ะ นอนรอไปก่อนนะคะ ประมาณ 10 ซม.ถึงจะคลอดได้ แล้วมันต้องรอนานขนาดไหนเนี๊ยะ??? พยาบาล : ประมาณชั่วโมงละเซ็นต์ค่ะ ตายตายตาย... แล้วจะบล๊อกหลังได้เมื่อไหร่คะ? พยาบาล : ปากมดลูกเปิด 4 ซม.ก่อนนะคะ ถึงจะบล๊อกหลังได้ แต่ชั้นปวดเหมือนท้องจะระเบิดแล้วนะ ก็รอกันไปค่ะ จนกระทั่งถึงเวลาที่รอคอย คุณหมอเข้ามาพร้อมกันคุณพยาบาล สภาพตอนเบ่งก็...อย่างที่เห็นค่ะ ไม่สวยเอาซะเลยชั้น... เบ่งไม่นานเท่าไหร่ เจ้าตัวน้อยก็ออกมา ทำเอาเราน้ำตาคลอ ไม่รู้ว่าด้วยความเจ็บที่หายเป็นปลิดทิ้งหรือว่าดีใจที่ได้เห็นเจ้าตัวน้อย ก็คงทั้งสองอย่างแหละ.... หลังจากที่คุณพยาบาลเอาเจ้าตัวน้อยไปทำความสะอาดและห่อตัว ก็อุ้มมาให้ถ่ายรูปกับเราสองคน แหะๆ ทำไมลูกชั้นหน้าตาแปลกๆแบบนี้เนี๊ยะ?? ทำหน้าทะเล้นแต่เด็กเลยนะลูก

Create Date : 25 กุมภาพันธ์ 2553
Last Update : 2 มีนาคม 2553 19:53:00 น.		5 comments
Counter : 1477 Pageviews.
Share Tweet