เเรกเจอ

วันเเรกที่เราสามคนได้เจอกันคือวันที่ 15 พค 2550 เเม่ยังจำได้ดีถึงความรู้สึกดีใจ เเปลกใจ ตกใจ เจ็บที่สุดในชีวิตตอนที่คลอดหนู ๆ ออกมา เเรกเึึจอ เเม่ก้อคิดว่าทำไมลูกตูมันหน้าตาเเปลก ๆ ว้า ขนาด ปะป้า ยังงงเลย ว่า ตัวไรว่า เอากลับคืนไปทำำไมมันหน้าตาเเปลกอย่างนี้ 555
เเละเราก้อได้อยู่โรงบาลกันนานเกือบเดือน เพราะว่าหนูึคลอดก่อนกำหนดกัน เกือบเดือน เเต่ก้อไม่มีอะไรน่าตกใจเพราะคุณหมอเค้าเเค่อยากเก็บตัวหนูไว้ทำน้ำหนัก เเต่ว่าก้อมีปัญหานิดหน่อยเเต่เเม่ก้อร้องไห้เป็นต่อมน้ำตาเเตก 555
เพราะว่าออสก้าตอนที่คลอดออกมาหายใจเร็วมากเเละร้องไห้ตลอดเวลา 30 นาทีไม่ยอมดูดนมเเม่เหมือนอเเมนด้า หมอก้อเลยสงสัย ก้อเลยต้ิองตรวจกันใหญ่ หมอก้อเจาะเลือดดู สรุปว่าลูกเเม่ติดเชื้อเเบคทีเรียระหว่างคลอดเนืืืืืิิองจากน้ำคร่ำเดินนานกว่าจะคลอด เเละหนูคลอดห่างจาก อเเมนด้า นานเกือบชั่วโมง
เเต่หมอก้อให้เพนนิซิลิน 5 วัน เเละเจาะ้เลืิอดทุกวัน เพื่อเช็คดูว่าการติดเชื้อลดลงไหม หลังจากนั้นหมอเค้าก้อพยายามอย่างที่สุดเพื่อที่จะให้เเม่สามารถมีน้ำนมเเม่เลีั้้่่้้้้้้้้้ยงลูกเองได้อย่างเััพียงพอ หลังจากนั้นเเม่ก้อขอ ขอ หมอให้เราำำได้กลับบ้าน เเม่ร้องไห้กับปะป้าบ่อยมากๆ ตอนที่ิิอยู่โรงบาล เพราะมันเครียดมาก พยาบาลเค้าต้ิองชั่งน้ำหนักของหนูก่อนกินนมเเม่หลังกินนมเเม่ทุกครั้งถ้าหนูกินไม่ถีงปริมาณที่เค้ากำหนด เค้าก้อจะมาให้นมผ่านสายไซลิ้งที่เค้า ใส่ไว้ผ่านทางจมูกของหนูเพราะเค้าพยายามจะให้น้ำหนักหนูขี้น เเต่ัเเม่ก้อได้เเต่งง ว่าทำไมทำเเบบนี่้เพราะถ้าหนูหิวมากหนูก้อกินมาก หิวน้อยก้อกินน้อยเป็นเรื่องปกติเเต่เค้าก็ทำ เเม่ไม่ชอบเป็นอย่างมาก ถ้าหนูนอนหลับไม่ตื่นมากินนมทุก ๆ 3 ชั่วโมง เค้าก้อมาฺฉีดนมผ่านสายอยู่ดี เเม่เข้าใจว่าเค้าทำตามวิธีเค้าเเต่เเม่รับไม่ได้เลย เเำถมเวลา้เค้ามาเจาะเลือดอีก เพราะหนูๆ ตัวเล็กนิิดเดียวกว่าจะหาเส้นเลือดได้เเต่ละทีเเม่ต้องออกไปรอข้างนอกตอนเค้าเจาะ เเต่ก้อยอมรับว่าหมอเเละพยาบาลที่นี่เก่งมาก เเต่ ณ วันนั้น ถึงวันนี้ก้อ 6 เดือนเเล้วนะที่เราอยู่ด้วยกัน มีทั้งเรื่องสนุึก เครียด เศร้า หลากหลายอารมณ์ โปรดติดตามตอนต่อไป

 

Create Date : 15 พฤศจิกายน 2550		1 comments
Last Update : 15 พฤศจิกายน 2550 16:42:33 น.
Counter : 206 Pageviews.
Share Tweet