Group Blog All Blog |
ว่าด้วยเรื่องของความบังเอิญ ว่าด้วยเรื่องของความบังเอิญ ผมโชคดีที่ได้อยู่ทั้งในฝังของ"คนที่คิดว่าบังเอิญ" และ"คนที่สร้างความบังเอิญ" ผมเคยคิดว่าความบังเอิญบนโลกนี้ มันเป็นเรื่องบังเอิญจริงๆทุกครั้ง ซึ่งเวลาผมเจอคนไหนซ้ำๆบ่อยๆ ก็คิดแค่ว่า เจอกันอีกแล้วนะ ไม่ได้คิดอะไรอีกบางคนก็ค่อยๆเริ่มเข้ามาคุย จากตอนแรกเจอกันระหว่างทาง ก็เปลี่ยนเป็น เดินไปพร้อมกันแทน บังเอิญจริงๆก็มีแหละครับแต่ผมก็เพิ่งจะรู้ว่า สร้างความบังเอิญก็เยอะตอนที่ไปแอบชอบคนอื่นเนี่ยแหละแหะๆ เวลาชอบใครคนนึงน่ะครับ การได้เจอคนนั้นมันจะยากกว่าคนอื่นเป็นพิเศษหลายเท่าเลย (ทั้งๆที่ตอนก่อนชอบเจอบ่อย เจอจนชอบ พอชอบก็หายไปเฉยเลย) สำหรับคนอื่นก็บังเอิญเจอจังเลย...แต่คนนั้นล่ะไม่เคยเจอเลยครับ คนที่เจอคนที่เราชอบมักเป็นคนรอบด้วยเราซะมากกว่า โดยเฉพาะเพื่อนในกลุ่มแล้วมันก็ชอบมาพูดว่า "เห้ยเจอ...ด้วยนะ" แล้วเราก็จะคิดต่อในใจว่า"ทำไมไม่เคยเจอเลยวะ..." เมื่อไม่เจอก็ต้องเกิดปฏิบัติการ สร้างความบังเอิญ ครับ การสร้างความบังเอิญเป็นการกระทำที่ต้องใช้สกิลสูงมาในทุกๆด้าน 1. ต้องรู้ตารางชีวิตของคนที่เราชอบ 2. ต้องรู้สถานที่ที่เค้าชอบผ่านชอบไป ชอบอยู่ 3. ต้องเป็นนักแสดงระดับออสการ์ที่เดินสวนกันต้องทำเป็น "โอ๊ะ บังเอิญจังเลย" เมื่อครบสามอย่างสิ่งที่ต้องภาวนาต่อไปก็คือ โชคชะตา ครับ สำหรับคนที่เคยสร้างความบังเอิญคงจะเคยเจอเหตุการณ์แบบนี้ คือไปยืนดักรอมองและเตรียมพร้อมจู่โจมตลอด แต่ก็มีเหตุให้เราต้องก้มไปลงไปหยิบของหรือเหตุสุดวิสัยที่ทำให้คลาดสายตา เช่นมีเพื่อนคนอื่นเดินมาคุยทักทาย มีคนยืนบัง หรืออะไรก็แล้วแต่ ซึ่งคนที่เรารอจะมาตอนนั้นแหละครับ... สุดท้ายวันนั้นก็คอตกไปครับ พยายามกันใหม่ วันไหนที่เป็นไปตามแผนทุกอย่างบางทีก็คิดมากไปครับ สรุปได้เจอกันจริงมัวแต่คิดว่าจะทักว่าอะไรดี สุดท้ายไม่ได้คุย แต่ก็ได้เจอ ก็ยังดีครับ เมื่อพลาดบ่อยก็ต้องมีวันที่โชคเข้าข้าง ได้คุยกันนิดหน่อยแล้วก็เพิ่มขึ้น บังเอิญเจอกันบ่อยขึ้น(??) แต่ไม่ว่าความบังเอิญจะจริงหรือจะสร้าง ผมว่ามันก็เป็นโชคชะตาต่อกันนะครับที่คนสองคนได้รู้จักกัน เพราะบางทีโชคก็ไม่เข้าข้างเราก็ต้องสร้างโชคกันบ้างเนอะ บางคนอาจจะเถียงครับว่าความรักเป็นเรื่องของโชคชะตา ถ้ามีบุญวาสนาต่อกันจริงๆก็ต้องได้เจอกัน ถูกเลยครับความคิดนี้ ผมไม่เถียง มันเป็นสัจธรรมสุดๆ แต่ก็นะครับ...ใครจะมีบุญกับคนที่แอบชอบได้ทุกคน ขอมีความสุขเล็กน้อยไปวันๆก็ดีนะครับ ตอนนี้ชอบคนนี้ก็เจอคนนี้ปีหน้าชอบคนใหม่ก็ดักคนใหม่ ฮ่าๆ มีมุมของตัวเองแล้วครับ รู้สึกเหมือนในบ้านที่มีห้องนั่งเล่นฟูกนิ่มๆเพิ่มเลย :) ชอบมุมนี้นะคะ
โดย: แฟนคลับเหม่ย IP: 113.53.139.67 วันที่: 2 กุมภาพันธ์ 2557 เวลา:11:35:06 น.
ชอบมุมฟีลกู้ดนะคะ อยู่แล้วคงมีความสุข
ยิ้มได้ รอเรื่องราวดีๆ ที่จะทำให้ได้ยิ้มอีกนะคะ ปล. เคยเหมือนกันนะการสร้างความบังเอิญเนี่ย แต่มันเกิดขึ้นหลังการที่เรารู้สึกว่า...มันบังเอิญเกินไปแล้วนะเนี่ยก่อนนะ เพราะตอนนั้นไปเข้าค่ายวิทย์แล้วได้อยู่กลุ่มเดียวกัน อยู่ร.ร.มาสี่ปีไม่เคยเจอ เจอกันเอาวันนั้น จากนั้นก็บังเอิญเจอกันตอนเช้าที่โรงอาหารทุกวันๆ มองไปก็เจอสบตากันตลอดๆ พอไปเรียนพิเศษตอนเย็น รู้สึกเหมือนถูกมอง พอเงยหน้า (ด้านหน้าเป็นกระจก) ก็เจอสบตากันอยู่ด้านหลัง จากนั้นก็บังเอิญตลอดๆ จนเราคิดว่า...อยากบังเอิญมากขึ้น ก็กลายเป็นสร้างสถานการณ์เพิ่ม แต่อยากบอกว่า...การจะสร้างสถานการณ์ให้ได้เจอ มันยากกว่าบังเอิญจริงๆ อีกค่ะ คิดถึงความบังเิอิญนั้นนะ โดย: micbumsoo วันที่: 2 กุมภาพันธ์ 2557 เวลา:12:11:25 น.
ชอบชื่อกรุ๊ปของเฮียสามจังเลยค่ะ "ชีวิตฟีลกู๊ด"
ไม่รู้ทำไม เห็นชื่อแล้วยิ้ม :) เหมาะกับสามบาสเตียนจริงๆค่ะ *กดlike* โดย: Akikozz IP: 143.248.197.27 วันที่: 2 กุมภาพันธ์ 2557 เวลา:12:56:11 น.
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
แวะมาชูป้ายไฟ ให้เฮีย 3 เย้ๆๆๆๆ โดย: Princezz Charlotte วันที่: 2 กุมภาพันธ์ 2557 เวลา:13:45:34 น.
เฮียยยๆ .. มาบ่อยๆนะ
ชอบอ่านเรื่องที่เฮียอัพ รู้สึกว่าเฮียเป็นคนนึงที่เข้าใจคนอื่นดีจัง เหมือนได้อ่านหนังสือเล่มที่ตัวเองชอบ ^ ^ อ่านได้เรื่อยๆไม่เบื่อ :) #ตอนนี้แอบจิตตก คิดมากอ่ะเฮียT^T เพราะใกล้ฝึกงานแล้ว.. เฮียเคยรู้สึกมั้ย.. แบบ .. เราจะทำได้มั้ย ทำได้ป่าว เราก็พอทำได้นะ แต่ยังไม่ดี คนที่เค้าเก่งกว่าเรามีเยอะแยะเลย ถ้าเค้ารับเราไปแล้วเค้าจะผิดหวังมั้ย ตอนนี้คำถามมันเลยเยอะกว่าความกล้า เลยแอบนอยด์ๆ ไงไม่รู้อ่ะ. มันบอกไม่ถูกอ่ะเฮีย เฮียมีข้อคิดไรดีๆให้หนูมั่งมั้ย อยากได้กำลังใจ หรือสอนอะไรก็ได้ เพราะ อยากอ่านความคิดของคนที่ทำงานมาแล้วบ้าง เอาตามความคิดเฮียเลยคับ ไม่มีถูกผิด. ขอถามแบบน้องสาวที่มาปรึกษาพี่ชายอีกคน ^ ^ ขอบคุณนะคะ..เฮียสาม :) feel good * โดย: ^^ IP: 49.230.151.99 วันที่: 2 กุมภาพันธ์ 2557 เวลา:15:55:05 น.
มีมุมของตัวเองแล้วครับ... 55555 ยินดีด้วยนะคะ เย้ๆๆๆ ดีใจจัง
ขอมานั่งเล่นบนฟูกนิ่มๆ ใกล้ๆ เฮียสามด้วยได้มั้ยคะ ^___^ จะตามติดชีวิตฟีลกู๊ดนะคะ แค่อ่านที่เฮียสามอัพ ก็รู้สึกโลกสดใส ยิ้มแก้มจะแตกละ //ชูป้ายไฟเชียร์เฮียสาม วิบวับๆๆ// โดย: Ginn IP: 49.230.163.95 วันที่: 2 กุมภาพันธ์ 2557 เวลา:17:43:57 น.
ขอยืนยันว่าจริงที่สุดค่ะ เรื่องบังเอิญเนี่ย
ตอนตั้งใจมาก ๆ ไม่ค่อยจะสำเร็จ แต่พอเผลอเท่านั้นแหละ ชัดเลย เจอจังๆ ห้าๆๆ ทฤษฎีหนูนี่ไม่มีข้อปฏิบัติอะไร รู้แค่ว่า ถ้าบังเอิญเจอกันสามครั้งเขานับว่าพรหมลิขิต และด้วยเหตุนั้นเอง โชคชะตาเลยเล่นหนูซะ บังเอิญครั้งแรก ที่หอสมุด ได้คำใบ้ว่า เรียนวิศวะ ครั้งที่สอง ที่หน้าธนาคาร รู้ว่า ขับรถเป็น และซิ่งมาก เพื่อ? อันนี้ไม่จำเป็น แต่ก็รู้แค่นั้น ครั้งที่สาม ที่ร้านกาแฟ ได้รู้ชื่อเล่น กับรู้ว่าชอบดื่มลาเต้ อ่านๆ แล้วพี่ต้องคิดว่าหนูโรคจิตแน่เลย แต่เปล่านะ มันบังเอิญจริง ๆ ตอนตั้งใจอ่ะมีเป็นสิบแต่สำเร็จครั้งครึ่งได้ นับเวลาที่เพ้อเจ้ออยู่คนเดียวตามประสาติ่งดิสนีย์ ก็ปีกว่าๆ เข้าปีสี่เทอมสอง ไอ้ความบังเอิญที่ตั้งใจบ้าง ไม่ตั้งใจบ้างก็เป็นจริงขึ้นมาค่า {ใจเต้นดังยิ่งกว่าประทัด} มัวแต่คิดไปไกล ตามหานู้นอีกฟากของม. เคยถึงขึ้นเอาชื่อเล่นไปตามหาในเฟสบุ๊คด้วยนะพี่ แบบคิดในใจว่ามันต้องใช่สิ ก็บังเอิญขนาดนั้น {คิดไปเอง} สุดท้ายไม่เจอ {ชื่อไม่เชิงโหลแต่ก็ไม่ได้แปลก} แต่พอ ผ่านไปสามวัน ดันเจอในรูปที่ถูกแท๊กในบนนิวฟี๊ดในเฟสฯ ปั๊ดโธ่ ที่แท้ก็เป็นเพื่อนกับรุ่นน้องในสาขาหนูนี่เอง! ใกล้แค่เนี่ย แล้วด้วยความที่เพ้อฝัน โลกสวยตลอดเวลา หนูก็ตัดสินใจทำสิ่งทีไม่คิดจะทำมาก่อนในชีวิต และคงเป็นครั้งสุดท้ายที่คิดจะทำ นั่นคือ สารภาพค่ะ! ซึ่งมันเป็นช่วงเวลาสองสามเดือนที่มีรสชาดมากกกกก ยิ่งกว่านิยาย ละครทีวียังชิดซ้าย จนหนูอยากจะต่อสายตรง ถึงใครก็ตามที่อยู่เบื้องหลังไอ้เรื่องบังเอิญพวกนี้เลยว่า มันอัดอั้นตันใจอะไรนักหนาค้าคู้น เล่นแบบนี้ขอน้ำใบบัวบกด้วยยยยเซ่ แต่ก็นั่นแหละค่ะ บังเอิญก็คือบังเอิญ โชคชะตาทำให้คนมา พบกัน รู้จักกัน บางคู่อาจสนใจกัน ถูกใจกัน รักกัน และคู่กัน แต่สำหรับหนูมันก็แค่บังเอิญสามครั้งในเวลาที่ไม่ถูกต้องนัก มีคำว่า 'ถ้าเพียงแต่...' อยู่ในทุกเรืองราวตลอดๆ สุดท้ายหนูก็กระโดดกลับมายืนที่เก่า ที่ๆ เป็นเรา ได้อย่างเต็มที่ {ที่พอมาคิดดูอาจเป็นเพราะเหตุนี้ มันถึงไม่เวิร์ค ห้าๆๆๆ} อุ่ย เพิ่งได้ดู ยาวมากกกก ไม่รู้พี่จะได้อ่านหรือเปล่า แต่ที่อยากจะบอกคือโชคชะตามักนำพาอะไรๆ เข้ามา ในชีวิตเราเสมอ ทั้งดีและไม่ดี แต่สุดท้ายมันก็จะ กลายเป็นความทรงจำ อารมณ์แบบว่า เฮ้! ครั้งหนึ่งมันก็เคยเกิดขึ้นกับฉันเหมือนกันนะ แม้ว่าบางทีในตอนนั้นเราอาจจะเสียน้ำตาให้กับมัน แต่สุดท้ายเมื่อมองย้อนกลับไปจากจุดที่ยืนอยู่ปัจจุบัน เราก็ทำอะไรไม่ได้นอกจากยิ้ม ฟังเสียงหัวใจที่เต้นรัวเร็วเหมือนว่าเขาได้มายืนตรงหน้าเราอีกครั้งเนาะ :} ป.ล. นี่เป็นการเปิดเผยความลับที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของหนูเลยอ่ะ *-* ปกติไม่พูดถึงเรื่องตัวเองเลยถ้าไม่มีใครถาม แต่ครั้งนี้มันหยุดไม่ได้จริงๆ มันเรียลมากเลยอยากแชร์ ห้าๆๆๆ รู้สึกหัวใจเบาจัง ขอบคุณพื้นที่ของพี่สามนะคะ หนูขออนุญาติบุกรุกล่ะนะ xD โดย: โตแมง . IP: 124.122.241.111 วันที่: 2 กุมภาพันธ์ 2557 เวลา:22:48:15 น.
ถ้าเพื่อนผู้หญิงอีกคนที่เฮียเคยเล่ามีความคืบหน้าอย่าลืมมาเล่าสู่กันฟังบ้างนะคะ....เราว่าเราแอบชอบคนๆนึงแบบนี้มานานเหมือนกันมีคนบอกว่าเคสเราถือว่านานมากแล้วเจอเพื่อนเฮียไปยอมเลยยยยยย55
โดย: tingtong IP: 122.155.43.28 วันที่: 3 กุมภาพันธ์ 2557 เวลา:22:56:42 น.
มันฟีลกู๊ดมากเลยอ่ะเฮียยย
ไอ่เราก็กำลังสร้างความบังเอิญ ส่วนเขาก็ไม่รู้เรื่องรู้ราว เหมือนเล่นไล่จับ 555 แอบเคยคิดนะ ว่า ถ้าเราก็สร้างความบังเอิญเขาเองก็สร้างความบังเอิญเหมือนกัน อะไรมันจะเกิดขึ้น ???? ฮิฮิ โดย: ฟุลิม ฟุลิม IP: 202.28.249.180 วันที่: 5 กุมภาพันธ์ 2557 เวลา:11:07:58 น.
บังเอิญ...พบเจอ
บังเอิญ...สบตา จดเริ่มต้น..งหลายๆอย่าง สุดท้ายก็เป็นได้แค่..บังเอิญ คิดไปเอง โดย: อ่ะนะ IP: 82.73.181.30 วันที่: 8 กุมภาพันธ์ 2557 เวลา:5:25:36 น.
เศร้า บังเอิญถามอากูแล้วเจอ ขอบคุณเรื่องราวดีๆที่แบ่งให้อ่านคะ
โดย: โบว์ IP: 27.145.254.170 วันที่: 8 กุมภาพันธ์ 2558 เวลา:23:41:25 น.
|
จะว่ายังไงดีล่ะ
Rss Feed Smember ผู้ติดตามบล็อก : 166 คน [?] Facebook Fanpage :: จะว่ายังไงดีล่ะ
|
แต่พอไม่ชอบแล้ว เจอหน้าทีไรบางทีก็แอบอึดอัด...