หนึ่งปีที่พลิกผัน
ห่างหายไปนานจนแทบจะลืมเลยว่ามีบล็อคของตัวเองอยู่ด้วย เฮ้อ..... ชีวิตของคนเรามีขึ้นมีลงเสมอๆ โชคของผมยังดีที่ได้เรียน โรงเรียนวัด เพราะโรงเรียนวัดได้ใกล้พระ ได้นั่งสมาธิ สวดมนต์เป็นกิจวัตรเสมอๆ เมื่อได้เติบโตขึ้นมา สิ่งเหล่านี้สามารถนำมาใช้ในชีวิตประจำวันได้มากมายจริงๆ ปัญหาหนักหนา ทุกข์ใจแค่ไหน แค่เพียงนั่งสมาธิ ค่อยๆปล่อยวาง ทุกข์อย่างก็จะมีทางออกเสมอๆ ปีนี้ เริ่มต้นปีได้ดีสำหรับผม การได้ไปทำบุญบ้างเด็กกำพร้า การได้เป็นผู้ให้ สิ่งที่ได้มันช่างอิ่มเอมจริงๆ เป็นความสุขง่ายๆที่ทำได้ไม่ยากเลย ก็ต้องขอบคุณเพื่อนๆ ที่ตอบรับความปราถนาของผมแบบง่ายๆ ในแบบที่ว่า ผมจู่ๆมีอารมณ์อยากทำบุญบ้านเด็กกำพร้า แค่เพียงเสิร์จหาสถานที่ แล้วโทรถามเพื่อน เพื่อนก็ช่างใจดี บอกไปดิ วันไหนล่ะ (^__^) แล้วเราก็ยกขบวนไปทำบุญ อิ่มบุญไปตามๆกัน ชีวิตในปีนี้เริ่มดีขึ้นเรื่อยๆ ได้งานเพิ่ม ได้งานใหม่ ได้เงินเพิ่ม ต้องขอบคุณพี่สาวใจดีที่น่ารักที่คอยช่วยหางาน ช่วยสนับสนุนผม ทั้งที่เราแค่เคยทำงานด้วยกันเท่านั้นเอง ขอบคุณจริงๆครับ (ไม่ลืมไม่ลืม ไม่ลืม.....)
หลายๆอย่างที่ดีขึ้น ทำให้ผมตั้งข้อสังเกตว่า คนเราเมื่อยิ่งเป็นผู้ให้ เราก็มักจะยิ่งเป็นผู้รับมากขึ้น เมื่อก่อนผมเคยคิดว่าถ้าเรารวยแล้วค่อยทำ แต่เมื่อไหร่ล่ะเมื่อไหร่เราจะรวย ก็เลยเปลี่ยนความคิดว่า เราทำเท่าที่ทำได้ ทำแล้วเรามีความสุข เราทำไปเลย แล้วก็พยายามฝึกมองโลกในแง่บวกเข้าไว้ ยิ่งมองบวกเยอะ ความสุขเราก็ยิ่งเยอะนะ
ช่วงเวลาท้ายๆปีก็เป็นช่วงเวลาสูญเสียที่ยิ่งใหญ่สำหรับผม ที่ต้องสูญเสียคุณย่า ผู้เลี้ยงดูผมมาตั้งแต่เด็ก ด้วยความที่ว่า พ่อเสียตั้งแต่หนึ่งขวบ แม่ไปมีครอบครัวใหม่ ผมเลยอยู่กับย่าตั้งแต่เด็ก แม้ความผูกพัน จะไม่เหมือนพ่อแม่ แต่บุญคุณก็ยิ่งใหญ่ไม่แพ้กันแน่นอน น่าแปลกใจที่ว่าผมคิดว่าทำใจได้เมื่อได้รับข่าว เพราะย่าอายุเยอะแล้ว (94 ปี) แต่พอเห็นร่างอันไร้วิญญาณของท่านปุ๊ป น้ำตาก็ไหลทันที นี่สินะ ความรักความผูกพัน
ช่วงเวลาหนึ่งปีที่เติบโต ได้เรียนรู้อะไรหลายๆอย่าง แต่สิ่งสำคัญที่ผมได้เรียนรู้ในปีนี้ ก็คือ "จงเป็นผู้ให้ แล้วคิดบวกเข้าไว้ แล้วชีวิตจะพบกับความสุขได้แบบง่ายๆ"
Create Date : 26 ธันวาคม 2556 |
|
0 comments |
Last Update : 26 ธันวาคม 2556 11:20:26 น. |
Counter : 616 Pageviews. |
|
|
|