ในโลกนี้มีหมาเป็นล้านๆ ตัว จงยินดีที่มีเราอยู่ด้วยกัน
choky&cin
Dog Book
old lady's life
มีนาคม 2551
>>
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
24 มีนาคม 2551
อยู่อย่างหมา
กินอย่างหมา ..2..
กินอย่างหมา
อยู่อย่างหมา
มันเป็นหมา
อยู่อย่างหมา
ตอนได้ช็อกกี้มาเลี้ยงใหม่ๆ จำไม่ได้หรอกว่าเลี้ยงมันยังไงบ้าง ก็มันคือหมา ก็เลี้ยงอย่างหมา แต่ไม่ได้ถึงกลับปล่อยไปตามยถากรรมหรอกนะ
แต่เมื่อมาทบทวนความทรงจำที่ผ่านกว่า 9 ปีที่มีมันเข้ามาในชีวิต ก็นึกได้ว่า โธ่! นี่เราเลี้ยงมันข้ามขั้นตอนบางอย่างไปหรือนี่ มิน่าเล่า!!!!
ตั้งแต่มีช็อกกี้มาอยู่ด้วย ชีวิตชั้นก็มีหมาเป็นเงาตามตัวตลอด ไปไหนก็ไปด้วยกัน อยู่กันแบบนั้นแหละ อยู่บ้านมันก็เดินตาม มันไม่ตามก็เรียกมันเย้วๆๆ เป็นอันว่า ชีวิตชั้นกับมันเลยผูกติดกันอย่างแยกไม่ออก
ยามกินก็นะ หมากินคำ คนกินคำ กินด้วยกัน อยู่ด้วยกัน นอนก็นอนด้วยกัน คิดๆ แล้วชั้นก็ไม่ได้เลี้ยงมันให้เสียหมาตรงไหน ก็แค่กลัวมันเหงา (หรือชั้นเหงา) กลัวมันอดกินของอร่อย (หรือของมันเหลือ..ว่ะ) กลัวมันไม่มีเพื่อนเล่น (หรือตรูเองที่ไม่มีใคร) ...
ก็เลี้ยงมันแบบนี้แหละ อยู่ด้วยกันตลอด 24 ชม. แต่จำได้ว่ามีช่วงนึงต้องไปทำงาน แล้วที่ทำงานนั้นอยู่ไกลบ้าน เลยต้องไปหาหออยู่ใกล้ๆ แล้วกลับบ้านเฉพาะวันหยุด แต่ไม่แน่ใจว่า ตอนนั้นห่างกับมันได้ไง นึกแล้วยังเสียว..นี่เราเคยมีเวลาอยู่ห่างกันด้วยหรือเนี่ย นึกแล้วเสียวมากๆ ชั้นห่างกับมันขนาดนั้นได้ยังไง เสียดายเวลาผ่านไปแค่ 9 ปี ความทรงจำมันขุดมาได้แค่นี้แหละ เอาเป็นว่าเรื่องมันผ่านแล้วก็แล้วกัน ถือว่าอดีตที่ไม่ดีก็อย่าไปจำมันเลยเนอะ
แต่เหตุการณ์มันเกิดไม่ถึง 2 เดือนหรอก ชั้นก็ตกงานอีก ... กำ!! ตกงานคราวนี้เลยหนีกลักบ้านนอกซะเลย ไม่ย่งไม่อยู่มันแหละเมืองหลวง ว่าแล้วก็เก็บข้าวเก็บของลากหมาไปอยู่ซะแดนไกลกับสองต่อต่อ >>> ตอนนั้นลืมถามมันเลยว่าอยากไปอยู่บ้านนอกด้วยกันมั๊ย จริงๆ ถ้ามันสะกิดชั้นสักนิดว่าแม่อย่าไปเลยบ้านนอก หางานใหม่ทำแล้วสู้ต่อไปเถิด บางทีวันนี้อาจจะไม่เป็นอย่างที่เห็นก็ได้ ...
แต่ดวงคนมันจะต้องไปละเนอะ ไปอยู่กัน 1 ตัว 1 คน ชีวิตที่ไม่มีใครเลยนอกจากหมา โหยยยยย!!! คิดแล้วซาบซึ้งใจอย่างยิ่ง อย่างที่เขาบอกว่า รักที่ไม่มีข้อแม้ มันรักแบบนี้แหละ นอกจากพ่อแม่รักเราแล้ว หมาที่มันรักเราก็แบบนี้แหละ ความรู้สึกเดียวกันเลย โหยยย.. คิดแล้วปลื้มมาก ที่ผ่านช่วงเวลาแย่ๆ มาได้ เพราะมีหมาตัวนึงอยู่เป็นเพื่อนเนี่ย
จำได้ตอนนั้นลำบาก ต้องไปอยู่บ้านเช่าแบบบ้านไม้สองชั้นอะ เป็นกลัวผีแบบ โค-ตะ-ระ กลัว ห้องก็ใหญ่มาก จนต้องหาผ้ามากั้นให้เป็นห้องเล็กๆ เปิดไฟก้างมุ้งนอนกับหมาทั้งคืน นอนกอดกันอย่างนั้นแหละ (แนวๆ ทารุณกรรมนิดนึง เพราะพอมันดิ้นหนี ก็ไปลากมันมากอดอีก หมาอึดอัดป่าวไม่สน รู้แต่กลัวอย่าหนีดิ ให้เช้าก่อนแล้วแกจะนอนไหนก็ไปนะแม่ช็อก)
เรื่องตลกต้องบันทึกไว้คือ
การนอนกับหมา ไม่ควรกางมุ้ง เพราะนอกจากมันจะตะกายมุ้งจนขาดเพราะหาทางออกไม่เจอแล้ว คนก็จะนอนหลับได้ยากมาก เพราะมุ้งจะไหวตลอดเวลาเหมือนใครมาเขย่ามุ้งให้ทั้งคืน .. ที่น่ากลัวอยู่แล้ว ก็เลยยิ่งน่ากลัวมากๆๆๆ ... เหอๆๆๆ จำไว้
Create Date : 24 มีนาคม 2551
Last Update : 24 มีนาคม 2551 18:07:02 น.
1 comments
Counter : 366 Pageviews.
Share
Tweet
เห็นด้วยค่ะ
เพราะนู๋ก็ตะกุย จนเต็นท์ ของพ่อกะแม่แทบพัง
โดย: แม่น้องมินมิน (
nardlada
) วันที่: 25 มีนาคม 2551 เวลา:14:45:32 น.
Name
Opinion
*ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
papacroft
Location :
[ดู Profile ทั้งหมด]
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
?
]
เด็กหัดเดิน
Webmaster - BlogGang
[Add papacroft's blog to your web]
Bloggang.com
เพราะนู๋ก็ตะกุย จนเต็นท์ ของพ่อกะแม่แทบพัง