เรื่องสั้นทำมือ---}ครึ่งควบลูก “ฮาโหล เออ บราซิลต่อเท่าไร ครึ่งควบลูกลบห้ารึ เออๆ อยู่บราซิลสองพัน” “เออน่า ของเก่าเดี๋ยวกูเคลียร์ให้พรุ่งนี้แหละ แค่สองพันถ้าวันนี้กูเข้า พรุ่งนี้ก็ไม่ต้องจ่ายมึงแล้ว” “เต้ยๆ เปิดประตูให้แม่หน่อย” พลันมีเสียงตะโกนเรียกจากหน้าบ้าน “เออๆบราซิลสองพัน แค่นี้ก่อนนะโว้ย แม่กูมาว่ะ” หลังกดวางโทรศัพท์เต้ยเดินออกไปประตูรั้วหน้าบ้าน ที่ซึ่งแม่ยืนรออยู่ เต้ยพูด “ทำไมไม่ไขกุญแจเข้ามาหละแม่” “มาเปิดเถอะน่า อย่ามาถาม ของยิ่งพะรุงพะรังเต็มไม้เต็มมืออยู่” “อ้าวแล้ววันนี้ไม่กลับพร้อมพ่อรึ” คำทักทายจากเต้ยเด็กชายวัยมัธยมต้น ขณะกำลังดันประตูรั้วเหล็กให้เลื่อนออก “ไอ้เต้ย แกจะบ้ารึไง ถามยังกับแม่กับพ่อแกกลับบ้านพร้อมกันทุกวันงั้นแหละ” คำตอบจากแม่ที่ดูไม่ค่อยอารมณ์ดีนัก “อย่ามากวนยิ่งเหนื่อยๆอยู่ เอานี่กับข้าว เอาไปใส่ถ้วย” พร้อมยื่นถุงกับข้าวในมือให้เต้ย “โห่แม่ เดี๋ยวก่อนได้ปะ บอลจะเตะแล้ว” “บอลเบินอะไรของแกว่ะ เตะได้ทุกวี่ทุกวัน ละคงละครเลยไม่ได้ดู จะกินก็เทถ้าไม่กินก็เอาไปเก็บ ชั้นจะไปอาบน้ำ” บ่นเสียงดังก่อนตัวเองจะเดินเข้าบ้าน หายไปในห้องนอนบนชั้นสอง “เสียงเป่านกหวีดจากกรรมการเริ่มแล้วครับ บราซิลในชุดเหลืองบุกจากซ้ายไปขวา ส่วนเกาหลีใต้มาในชุดสีขาวบุกจากขวาไปซ้ายทางหน้าจอโทรทัศน์” เสียงของนักพากย์ฟุตบอลจากจอโทรทัศน์ในห้องรับแขก ใกล้ๆประตูทางเข้าของบ้านทาวเฮ้าส์สองชั้น ด้านหน้าโทรทัศน์บนโซฟาหนังพีวีซีสีมัว เต้ยกำลังใจจดใจจ่อจ้องไปที่หน้าจอ ลุ้นการแข่งขันฟุตบอลโลกด้วยใจระทึก จนแทบไม่สนใจเวลาและสิ่งต่างๆรอบตัว “พ่อแกกลับมารึยัง” แม่เอ่ยถาม หลังเดินลงมาจากชั้นบน ก่อนเดินผ่านด้านหลังโซฟาที่เต้ยนั่งอยู่ เลยเข้าไปในครัว เงียบเสียงตอบจากเต้ย มีเพียงเสียงนักพากย์การแข่งขันฟุตบอลในจอเท่านั้นที่ดัง “ไอ้เต้ย แม่ถามว่าพ่อแกกลับมารึยัง” ระดับเสียงที่สูงปลุกประสาทรับรู้เต้ยให้ตื่นขึ้น “ยังเลยแม่” เสียงเต้ยตอบลอยๆ โดยไม่ได้หันกลับไปมอง “แล้วนี่กับข้าวกับปลาก็ยังไม่รู้จักเทนะแก ให้มันได้อย่างนี้สิลูกกู เดี๋ยวจะเอาลูกบอลผัดให้มันกินแทนข้าว” ไม่วายเสียงบ่นยังตามมา แต่ก็ไม่ได้ทำให้เต้ยละความสนใจจากหน้าจอไปได้ “จบครึ่งแรกแล้วครับ ตัวเต็งอย่างบราซิลถูกเกาหลีใต้นำไปก่อนหนึ่งประตูต่อศูนย์ จากการยิงของปาคจีซุงในนาทีที่สี่สิบสอง” “แมร่งเอ้ย ให้มันได้อย่างซิว่ะ” เสียงของเต้ยสบถใส่หน้าจอ “เป็นอะไรไอ้เต้ย กระสับกระส่ายลุกลี้ลุกลนเชียวแก” เสียงแม่ที่ง่วนอยู่ในครัวข้างหลังถาม หลังจากเห็นความผิดปกติของเต้ยที่โซฟา “ป่าวแม่ ลุ้นบอลอยู่หนะ” คำตอบจากเต้ยพร้อมลุกเดินมายังโต๊ะกับข้าวในครัว “กินข้าวนะ จะตักราดหนะ” “เออ จะกินก็กินก่อนเลยไม่รู้พ่อแกจะกลับตอนไหน” “แล้วเป็นอะไรเหงื่อซึมเชียว แทงบอลรึป่าวเนี่ย” น้ำเสียงแบบคาดคั้นปนสงสัย “ป่าวนะแม่ จะเอาตังค์ไหนไปแทงเล่า” รวดเร็วในคำตอบแก้ตัวจากเต้ย “ชั้นก็ถามแกไปงั้น แต่อย่าให้รู้เชียวนะว่าแกแอบแทงบอล เสียขึ้นมาจะเอาตังค์เติงที่ไหนไปจ่าย ลำพังค่าหนังสงหนังสือแก ชั้นก็จะแย่แล้ว” “เออ แล้วนี่ได้ข่าวไอ้ชัยซอยสามมันโดนตำรวจจับโพยบอลเมื่อวันก่อน เพื่อนแกไม่ใช่เรอะเห็นไปเตะบอลด้วยกันบ่อยๆ” “ไม่ค่อยสนิทหรอกไอ้นั้นหนะ” เต้ยตอบ “สนิทรึไม่สนิทตำรวจเขาไม่รู้กับแกหรอก อย่าไปยุ่งมั่วสุมกับพวกมันเชียวหละ ชั้นขี้เกียจไปประกันตัวแก” “รู้แล้วหนะแม่ บ่นจัง ไปดูบอลต่อดีกว่า” ก่อนถือจานข้าวเดินกลับไปยังโซฟา เสียงโทรศัพท์มือถือในครัวดังขึ้น “มีคนโทรมา มีคนโทรม๊า มีคนโทรมา มีคนโทรม๊า มีคนโทรมา มีคนโท..” “จ้า สวัสดีจ้าพี่พร ว่าไง” คำทักทายกับปลายสายแสดงถึงความสนิทสนมคุ้นเคย “อ้าวพรุ่งนี้สิบห้าแล้วเหรอ ฉันลืมไปเลยนะเนี๊ย ว่างสิๆวันเสาร์นี่ ว่าแต่จะไปไหนหละ” “นครนายกรึ หลวงพ่อปากแดงคนเยอะจะตาย อื้ม แต่เขาก็ให้แม่นนะ ก็ดีๆใกล้ดีด้วย” “อ้าว แล้วสามีพี่พรไม่ว่างขับให้รึ” “ได้ๆ เดี๋ยวเค้ากลับมาชั้นจะถามอีกทีว่าว่างรึป่าวนะ สักพักคงกลับหนะ จ้าๆแล้วจะโทรไปบอก จ้า สวัสดีจ้า” ประตูบ้านถูกเปิดและปิดตามหลัง ก่อนเดินผ่านโซฟาที่เต้ยนั่ง ผู้เป็นพ่อเอ่ยถาม “ใครกับใครวันนี้” “บราซิลกับเกาหลีใต้หนะพ่อ” “เท่าไรแล้วหละ” “หนึ่งศูนย์ เกาหลีนำอยู่” เต้ยตอบโดยไม่ละสายตาจากหน้าจอ “แล้วแกเป็นอะไรเหงื่อซึมเชียว ร้อนก็ไม่ร้อน พัดลมก็เปิด” “ป่าวหนะพ่อ” น้ำเสียงแบบคาดคั้นลอยมาจากในครัว “ทำไมกลับมืดจังวันนี้” “รถมันติดหนะ เลยกลับช้า” คำตอบของพ่อขณะนั่งลงบนโต๊ะกับข้าว “ข้ออ้างเชียวนะแก เออพรุ่งนี้ขับรถพาไปนครนายกหน่อยนะ” แม่พูดพร้อมเดินมานั่งที่โต๊ะกับข้าว “ไปทำอะไรนครนายก” “ว่าจะไปไหว้หลวงพ่อปากแดงหน่อย นัดกับพี่พรไว้” “ไปขอหวยกันหละสิ พรุ่งนี้สิบห้าแล้วนี่” “เออน่า ไม่ต้องถาม พาไปหน่อยแล้วกัน” “ไปได้ไง พรุ่งนี้ไอ้ชัยนัดไปราชดำเนิน คู่มวยเงินแสนซะด้วยสิพลาดได้ที่ไหน” “เออ ให้มันได้อย่างนี้สิ เวรจริงๆผัวกู” “เสียงนกหวีดยาวจากกรรมการ จบแล้วครับฟุตบอลโลกคู่ระหว่างบราซิลเต็งหนึ่งกับเกาหลีใต้ ผลปรากฏว่า เกาหลีใต้พลิกล็อคแบบหักปากกาเซียนเอาชนะบราซิลไปได้ หนึ่งประตูต่อศูนย์” เสียงนักพากย์ฟุตบอลดังออกมาจากจอโทรทัศน์ สองมือประสานทาบท้ายทอย ใบหน้าซีดและชา เม็ดเหงื่อผุดพราวทั่วตัว มึนงงและเงียบงัน คือปัจจุบันของเต้ย   Create Date : 16 กรกฎาคม 2553 5 comments Last Update : 26 ตุลาคม 2553 15:45:45 น. Counter : 981 Pageviews. Share Tweet

สวัสดีครับ เข้ามาทักทาย ยังไม่มีเวลาอ่านอย่างละเอียด แต่การเขียนเรื่องโดยใช้บทสนทนานั้น ต้องถือว่ามีฝีมือพอสมควร   โดย: พ่อพเยีย 16 กรกฎาคม 2553 16:28:07 น.

ขอบคุณที่แวะมาทักทายครับ พี่โดม   โดย: ดอกหญ้า บนทางดิน 19 กรกฎาคม 2553 10:52:52 น.

5555...ครอบครัว..บันเทิง แม่..บ้าหวย พ่อ..บ้า..มวย. ลูก...บ้าบอล สื่ออะไรคะ..สะท้อน..สังคม(เฮงซวย) ยุคปัจจุบัน??? เวรี่กู๊ด..กับบทบรรยาย อืมม..แล้วเต้ย..จะหาเงินที่ไหนไปจ่าย..โต๊ะบอลล่ะ ทิ้งให้คิดอีกล่ะ???..ใช่มะ   โดย: คล้ายดาว 24 กรกฎาคม 2553 18:06:22 น.

แวะไปทักแล้วไม่เห็นไปเฉลยเลยว่าเต้ยจะเอาเงินที่ไหนไปจ่ายโต๊ะบอล ไม่เขียนอีกล่ะคะ จะได้ตามอ่าน   โดย: คล้ายดาว 29 กรกฎาคม 2553 13:31:56 น.

สวัสดีครับ : คล้ายดาว แวะไปเฉลยแล้วนะครับ ส่วนเรื่องใหม่ก็ยังเขียนอยู่เรื่อยๆ มีคนแนะนำให้ส่งไปตามนิตยสาร ก็เลยพยายามเขียนให้ดีกว่าเก่า อิๆ สักวันคงได้ลงนิตยสารกับเขาบ้าง ถ้าพยายาม   โดย: ดอกหญ้า บนทางดิน 30 กรกฎาคม 2553 10:32:59 น.