สุดยอดดดดดดดดดดดดดดดดดดด

อาหารมากขนาดนั้น โอ้..อยากเห็นเพื่อนร่วมทีมเจ้าจริงๆ เหอๆ

ได้ยินไดอิจิมานาน แต่ยังไม่ได้ไปกินเสียที

เห็นอย่างนี้แล้ว ต้องรีบเคลียร์เวลาว่างโดยพลัน

ชอบที่นัทคุงโคว้ทมาเหมือนกัน

ไกด์คนนี้อาจไม่เก่งเรื่องข้อมูลสงคราม แต่เรื่องแทรกข้อคิดอะไรอย่างนี้ค่อนข้างโอเคเลยแหละ

+ หุๆ เด๋วนี้พี่ทานบุฟเฟ่ต์ไม่ค่อยจะได้แล้วอ่ะครับ (ยกเว้นเบเกอรี่ กับไอศครีม แหะๆ ) ... หมูกะทะนี่แทบจะบายไปเลย ส่วนโออิชิ Xp นี่ก็ต้องนานๆ ที เพราะกินทีไร ก็ไม่เคยจะคุ้มซักทีอ่า

+ มาตรฐานพี่นะครับ ถ้าเข้าร้านซิสเลอร์ จะตักพาสต้าราดหน้า 1 ครั้ง, ซุป 1 ถ้วย, ทานเมน ดีช 1 จาน, สลัดธัญพืช 1 จาน (อาจตักเพิ่มอีก 1 ครั้ง) แล้วตบท้ายด้วยผลไม้ 4-5 ชิ้น ... พี่ทานได้เท่านี้จริงๆ แค่นี้ก็จะอ๊อกออกมาแล้วอ่ะครับ เดินแทบไม่ไหวแล้นอ่า เหอๆๆ

+ มีความรู้สึกว่าไปกินบุฟเฟ่ต์แล้วทรมานอ่ะครับ เพราะต้องพยายามยัดเข้าไปเยอะๆ จนจุก อึดอัดไปหมด (ยิ่งถ้าไปทานตอนเย็น จะทำให้อาหารไม่ย่อย นอนไม่หลับเอาด้วย) ก็เลยไม่ค่อยนิยมสำหรับตัวเองเท่าไหร่อ่า

+ แต่ที่สู้กับ 2 อย่างข้างต้น คงเพราะมันเป็นของหวาน แล้ว (ดูเหมือน) จะกินไม่อิ่มละมังครับ ... และก็เป็นของที่พี่ชอบทานอยู่แล้วด้วยอ่า

+ เห็นซากอารยธรรมพักครึ่ง แล้วก็อึ้ง และทึ่ง (แต่ไม่เสียว) อ่ะครับ ทานกันเข้าไปได้น้อ หุๆ

+ ส่วนใหญ่ ปีก่อนๆ หนังในเทศกาลที่พี่เลือกดู มักจะมีคุณสมบัติดังนี้
1. เรท (เพราะเวลาเข้าโรงปกติ มักจะโดนเซ็นเซ่อ)
2. มีแววว่าจะไม่เข้าฉายรอบปกติแน่ๆ (แต่บางทีมันก็มานะ)
3. พูดภาษา non-ปะกิด เพราะอย่างน้อยก็จะเข้าใจ (บ้าง) ด้วยการอ่านซับฯ อังกฤษอ่ะครับ

+ เคยมีบางเรื่องอยากดูชะมัด แต่ดันพูดอังกฤษ ก็ฝืนๆ เข้าไปดู ... ก็แทบไม่รู้เรื่องเหมือนกันอ่า แค่พอจับใจความได้บ้างแค่นั้น เพราะส่วนใหญ่พูดกันเร็วจัด ไม่ก็แสลง หรือมีสำเนียงแปลกๆ เพี้ยนๆ หู อ่ะครับ

+ The wedding singer ถ้านับเฉพาะหนังตระกูล romantic - comedy ก็ต้องถือเป็นหนังอันดับต้นๆ ที่พี่ชอบเลย พี่ว่ามันเป็น 'หนังสำหรับคน sensitive' อ่ะครับ จะอินเป็นพิเศษ

+ ส่วนบุญชู ... คงเป็นเพราะมันฮิต ในช่วงที่พี่ยังไม่ค่อยได้ดูหนังจริงๆ จังๆ ละมั้งครับ พอเริ่มดู ก็หนักไปทางหนังเมกา แล้วก็ค่อยๆ เลื่อนมายุโรป เริ่มเปลี่ยนจากหนังตลาดเป็นหนังอินดี้ แล้วก็ไถลมาหนังไทย + เอเชีย ทีหลัง อีกทีนึง

+ อิจฉาพวกนักบอลเหมือนกันเนอะครับ ... ค่าจ้างของบางคนสัปดาห์เดียวน่ะ เอามาทำให้บ้านใหม่พี่หลุดจำนองจาก ธอส. ได้เลยนะนั่น!

+ สำหรับเรื่องแชร์แพ็คเกจตั๋ว เด๋วพี่ขอกะประมาณความต้องการดูของตัวเองก่อนนะครับ แล้วอาจบอกได้ ว่าอยากดูจริงๆ กี่เรื่องอ่า

+ อ้อ! หลังไมค์ไปนิดนุง รบกวนเช็คด้วยนะครับผม (ทำไมวันนี้ตอบย้าว ยาวฟระเนี่ยตรู ... อ้อ! ไปยกที่นัท-คุง คุยไว้ที่บล็อกพี่มาตอบด้วยนี่เอง แหะๆ )

พูดได้คำเดียว...หิวง่ะ

...





-- สาวไกด์ใจซื่อ / เพราะทีมนี้ล่ะครับ ใครๆถึงนึกว่า นัท-คุง อ่ะกินเยอะ




-- บลูยอชท์ / เป็นเหมือนกันนะครับที่บางทีรู้สึกว่ามันเป็นเหมือนการทรมานตัวเองยังไงสักอย่าง
ส่วนหนึ่งคงเพราะอยากจะกินให้มากๆ และมากกว่าเงินที่จ่ายไปอ่ะครับพี่

+ wedding singer นี่ ผมชอบฉากร้องเพลงของ adam sandlers (เขียนงี้ป่าวหว่า?) อ่าครับ
เนื้อีร้องฮาได้ใจมากๆ

+ ตอบหลังไมค์พี่ไปแต่วันศุกร์แล้วเน้อ




-- Why England // หุหุ









-- ขอบคุณที่แวะมาครับผม --

^
^
ใครๆถึงนึกว่า นัท-คุง อ่ะกินเยอะ ---> อ้าว! เหรอครับ? พี่นึกว่าเป็นความจริงซะอีก กร๊ากกกก

+ ได้หลังมือแล้วครับ ... แต่นัดกันหม่ำ คาดว่าจะเป็นอีกสักพัก เพราะเสาร์-อาทิตย์ที่ผ่านมา พี่ติดเรื่องบ้านใหม่ ส่วนสัปดาห์ที่จะถึง ก็ยังติดเรื่องเทศกาลหนัง ตามที่ได้อัพบล็อกไปอ่ะครับ ... แต่ถ้าว่างเมื่อใด จะมิรอคอย จะรีบนัดไปให้ระทึกในดวงหทัยพลัน ขอรับ กิๆ

+ ข้อมูลบุฟเฟ่ต์ต่างๆ อยู่ใน Mars เล่มล่าสุดจริงๆ ด้วยครับ ... แต่ทำไมในหนังสือเขียนว่า ไอศครีมบุฟเฟ่ต์ร้านที่ว่า มีทุกวันหวา?!? (แต่เห็นบอกจะเปลี่ยนโปรฯ หลัง 15 ก.ย. ซึ่งนี่ก็ล่วงเลยมาแล้ว)

เง้ยยยยยย



หิว




อยากกินบุฟเฟต์ญี่ปุ่นง่ะ โฮกกกก

นอนยางงงงงงงงงงงงงง

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ไม่ย๊อมมมมมมมมมมม ไม่ยอม
เอาอาหารมากระตุ้น มาล่อลวง และท้ายที่สุด
ก็มาถึงการ น้ำลายไหลพราดๆ ...

ใจร้ายจริงทำได้ไงอ่ะ อาหารเต็มโต๊ะเลย
อยากกวาดลงกระเพาะทั้งหมดเลยนะนั่น หิวๆๆๆ

...






-- บลูยอชท์ // พี่วิน เป็นแฟนนิตยสาร MARS ด้วยฤา?

+ ร้านไอติมนั่นผมได้ข้อมูลจากฟอร์เวิร์ดเมลอ่าครับ โปสเตอร์โฆษณาของร้านระบุไว้

+ รอเทียบเชิญนะค้าบบบบบ...




-- แพนด้ามหาภัย // ขาหายยังอ่า?
ชวน พี่วิน ไปดิค้าบ




-- Why England // นอนตื่นแว้ววววว...




-- JewNid // กินหมดเลยอ่านะ พี่พู่
สามารถมากกกกกกกกก...









-- ขอบคุณมากที่แวะมาครับผม --