เรื่องของคุณนัท ทำให้เราระลึก(ชาติ)ตอนยังเป็นวัยรุ่นได้เลยค่ะ
นัดเพื่อนไว้จะไปติวที่บ้านพี่อีกคนนึง นัดตอนบ่ายโมงมัง
จนบ่ายสองเพื่อนก็ยังไม่มา โทไปตามที่บ้านถึงได้ความว่า
เพื่อนไม่ค่อยสบาย แต่จะบอกเราก็ไม่ทันแล้ว มันไม่มีมือถืออ่ะ สมัยโน้น..
คุณนัทก็คิดในแง่ข้อดีของมือถือแบบนี้แล้วกันค่ะ ถ้าเค้าโทมาบอกเราได้แต่แรกก็คงดี ไม่ต้องมารอแกร่วเป็นชั่วโมงแบบนี้
แต่จะว่าไป การมีมือถือก็ทำให้ชีวิตวุ่นวายพอสมควร(สำหรับเรานะ บางวันอยากทิ้งไว้ที่บ้าน ไม่พกไปไหนให้รำคาญหูเหมือนกัน(มีลูกค้าโทค่ะ จะเบื่อมือถือก็ช่วงนี้แหละ) แหะๆ

เราว่า ไม่ได้เป็นแค่โทรศัพท์มือถือนะคุณมิดฟิลด์ 55

เราเองรู้สึกอย่างชัดเจนว่า พอมีอีเมล์ เราเขียนจดหมายสั้นลงมากเมื่อเทียบกับตอนที่เขียนจดหมายกระดาษติดสแตมป์ หรือความสะดวกมันทำให้ความละเมียดละไมลดลงก็ไม่รู้สิ เฮ้อ


ปล. อ่านแล้วอยากกินสุกี้มั่งจัง

ใช้มือถือแล้นนนนน...เรอะ

=)

ความจําคนสมัยนี้สั้นลงด้วยมั๊ง เพราะมักจะทําอะไรทีละหลายๆอย่าง แบ่งภาคสมองยุบยั๊บ เลยงงงงกับชีวิต

เราก็ชอบหลายช่วงของ 99.5

สมัยไม่มีมือถือเป็นอวัยวะเสริมให้ร่างกายแบบปัจจุบัน เราให้ความเชื่อถือเพื่อนรักคนนึง ขนาดรอได้ถึง 4 ชม.! เชื่อขนาดรอได้นานปานนั้น ไอ้เพื่อนเราก็เชื่อมั่นว่าเราจรอ ก็มาด้วยนะ พอกันเลย

ยุคนี้มีมือถือใช้ ก็โทรรายงานตัวเป็นระยะๆ ใครถึงที่หมายก่อนก็ sms "ถึงแล้ว อยู่ที่..... " หมายความว่า เอ็งมาถึงแล้ว จะไปเข้าห้องน้ำหรือไปไหนๆ ก่อนก็ตามใจ ฉันอยู่นี่นะ บอกไว้จะได้หาเจอ หรือจะให้ไปเจอที่ไหนก็บอกมา มันก็จัดการเวลาได้ดีขึ้นนะ จะได้เอาเวลาไปฆ่าตอนอื่นไงคะ

น่าจะเป็นเพราะมือถือนะ เพราะดูเหมือนตอนที่ยังไม่มีมัน เราไม่ค่อยจะเป็นแบบนี้ (รึปล่าว)

สวัสดีค่ะ
แวะมาเยี่ยมค่ะ สบายดีนะค่ะ

เราไม่ค่อยได้นัดใครล่วงหน้าแบบนั้นอ่ะ อย่างมากก็นัดวันนี้ เจอพรุ่งนี้ อย่างฉุกละหุกก็นัดปุ๊บ ออกไปเจอปั๊บอ่ะ เลยไม่คอยได้โทรไปถามว่าไปชัวร์ป่าว

แต่ส่วนใหญ่จะโทรเมื่อไปถึงแล้วว่าจะรอที่ไหน จะให้ไปเจอตรงไหนซะมากกว่า เพราะที่ไหนก็คนเยอะไปหมด ยืนรอเฉยๆมันเซ็งและอาจจะตาลายเพราะคนเดินไปเดินมาได้อ่ะ


แต่ก็แปลกเนอะ เมื่อก่อนสมัยไม่มีมือถือใช้ เวลานัดเพื่อนก็ไม่เห็นต้องโทรหาก่อนออกจากบ้านเลยอ่ะ แต่ที่แน่ๆ เพราะไม่มีมือถือ เลยปล่อยให้เพื่อนรอตั้ง 2 ชั่วโมง เพราะรถมันติดมากกกกกกกกกกกกกกกกก ยังดีที่เพื่อนก็น่ารัก ไม่แอบกลับบ้านไปซะก่อน

u'll never walk alone.....

ถึงจะนัดด้วยมือถือ ก็ยังยึดเอาวาจาเป็นสำคัญ
ถ้าตกลงแล้วคือตกลงตามนั้น

สมัยยังไม่มีมือถือหลายสิบปีมาแล้ว นัดพบหนุ่มที่ป้ายรถเมล์ รอกันชาติกว่าไม่เจอกันเพราะไปรอกันคนละป้าย

...

-- takiendeutsch / เคยต้องเดินทางกลับบ้านขณะฝนตก...รำคาญการมือยู่ของโทรศัพท์มือถือสุดๆ ...แต่ทุกวันนี้ก็ได้ใช้มันฟังวิทยุด้วยครับ เลยรู้สึกชิวๆแล้ว

-- แพนด้ามหาภัย / ผมยังคงสามารถส่งเมลยาวๆได้ครับ รู้สึกตัวเองจะเป็นคนเจเนอเรชั่น "ไมโครซอฟท์ เวิร์ด" เพราะพิมพ์ได้สะดวกและรวดเร็วกว่าเขียนเยอะเลย (ป.ล.อย่าแค่อยากครับไปกินเลย )

--hunjang / กำลังจะครบรอบสองเดือนครับ สนใจจะฉลองให้ป่าว อิอิ

-- เป๋อน้อย / ผมฟังแบบเน้นๆก็เฉพาะช่วงของเฮียซันน่ะครับ ช่วงพี่หมึกนี่ก็อยากฟังเหมือนกันชอบเสียงเฮียแกแต่ไม่ว่าง

-- อั๊งอังอา / การรอคอยเป็นศิลปะอย่างหนึ่งครับ

--My name is h-n-u-n-a / เห็นตรงกันเลย

-- whitelady / ครับ หวังว่าคุณไวท์เลดี้ก็สบายดีนะ

--ตุ๊กตาไขลาน / ผมเคยนัดเจอเพื่อนตอนวันเด็กที่สยาม ไม่คิดเลยว่าจะมี Children Effects รุนแรงจนทำให้ผมไปเจอเพื่อนช้ากว่า 2 ชั่วโมง (ไม่ได้ตั้งใจให้เป็นงั้นนะ )
ไปถึงเพื่อนมันก็ดีใจหายอุตส่าห์รอด้วย แต่ไม่วายบ่นว่า...เมื่อไรท่านจะซื้อมือถือมาใช้ครับ ขนาดคนงานก่อสร้างในซอยบ้านผมยังมีใช้เลยนะ...เอากะมันดิ

--ทูน่าค่ะ / ดีครับ

-- rebel / ควรจะเป็นอย่างนี้ครับ วาจาคนเราควรจะหนักแน่นดั่งขุนเขา

-- พฤกษชาติ / เลยไม่ได้ลงเอยกันใช่ป่าวครับ ป้านิด อิอิ (ล้อเล่นนะครับ)



-- ขอบคุณที่แวะมาครับผม --

อัลบั้มบางทีก็ไปเดินดูแถวซอยเท็กซัสสุกี้ เยาวราชค่ะ
แต่บางทีราคามันแพงเกินความจริง (แผ่นก็ไม่ใช่ audio อย่างดี ดันแพงอีก ฮึ) ก็สูบเอาจากเน็ตนี่ล่ะ ฮี่ๆๆ



ถ้าไม่ถือสาว่าไฟล์คุณภาพเสียงธรรมดา รบกวนขอที่อยู่ส่งของเถื่อนด้วยค่ะ

แมวตาโศกก็มีนะ

จริงทีเดียวครับเพราะความสะดวกของเจ้าโทรมือถือนี่เองที่ทำให้เราเสียนิสัย
เมื่อก่อนถ้าเดินพลัดกับเพื่อนผมจะเดินตามหาทั่วห้างจนเจอได้
แต่เดี๋ยวนี้มองๆรอบแวบเดียว ไม่เจอก็โทรหาแล้ว

นัดแล้วรอหน่อย อิอิ

อ่านเรื่องวันที่ 15 แล้วจึงคอมเม้นท์แบบเย้ยๆ ว่า
"เมื่อเช้าผมเพิ่งไปออกกำลังกายมาครับ"
อย่างเหนื่อยมากถึง Code-เหนื่อย เลยครับ ขอบอก
โดย: The Legendary Midfielder


ตอบแบบเย้ยๆ ว่า นี่นอนจนเหนื่อยมากถึงcode เหนื่อย เลยค่ะ เอ๊ะ ยังไงกัน

คุณนัทคุง กองกลางที่ชื่อเหมือนน้องชายเรา ขอแอดบล็อกนะคะ

ผมว่า การนัดหมาย กับ การคอนเฟิร์ม เป็นของคู่กันน๊ะ เพราะเรื่องไม่คาดฝันเกิดขึ้นได้เสมอ ...^^

พระเอกอาจไปช่วยนางเอกได้ทันเพราะมีโทรศัพท์มือถือ ถ้าไม่มีอาจเสียทีผู้ร้าย คริ คริ

โทรศัพท์มือถือของผมก็มีไว้คุยธุระอย่างเดียว อยากให้มันถ่ายรูปได้ ก้อเอาไปมัดติดกับกล้อง อิอิอิ

มาเยี่ยมอีกแล้วจ้า...รอคุณนัทอัพๆบล๊อกอยู่นา

เราว่าคุณนัทไปหาเพื่อนช้า 2 ชั่วโมง แล้วเพื่อนคุณนัทไม่พูดแบบนั้นสิ ถึงจะเป็นเรื่องแปลก

... สมัยเด็กๆ มีแต่ โทรศัพท์ตู้สาธารณะ..
เวลานัดเพื่อนที่ ถ้าสาย ก็ทำได้แค่ โทรไปถามที่บ้านว่ามันออกมารึยัง..
...
....
เทคโนโลยีเป็นสิ่งดี แต่ว่ามันก็ทำไห้คนนิสียเสียมากขึ้น...
มนุษย์ เป้นสัตว์รักความสบาย ยิ่งกว่าสัตว์ใดๆในโลก..
...
ปล. รูป มดแดงsd ที่บล๊อกนั้นผมหามาจากเวป //www.j-hero.com ครับ

...

--แพนด้ามหาภัย // ขอขอบคุณหน้าบล็อกตัวเองอีกครั้งครับ

-- เป๋อน้อย // โศกจริงด้วย

-- เซียวฯ // ผมได้แนวร่วมแล้วสิเนี่ย?

--Qooma // รอนานไปก็ไม่ไหวนา คูมะซัง

-- อั๊งอังอา // ผมก็เคยนอนหลับจนเหนื่อยเหมือนกัน หลับอยู่ที่ห้องสมุดมหา'ลัยน่ะครับ จำได้ว่าเหนื่อยแต่สนุกดี

--blueberry_cpie // เหะ เหะ

-- เชียงคำ // อ่านแล้วนึกถึงมุขวอล์กแมนที่เอาวิทยุกระเป๋าหิ้วมาเหน็บกับหูเลย 5555...

-- My name is h-n-u-n-a // จัดให้

-- มาริอา // ถ้ามันสุดวิสัยจริงๆก็พอทนนะครับ แต่ถ้าไม่นี่สิ

-- ตุ๊กตาไขลาน // แหมๆๆ

--แร้ไฟ // เห็นด้วยครับ อาจจะเพราะเป็นสัตว์ที่รู้มากเกินไปหน่อย



-- ขอบคุณที่แวะมาครับผม --

นัทคุง ได้โต๊ะทำงานเป็นส่วนตัวยังคับ หมู่นี้ไม่ได้เม้าท์กันเลย

ฮ่า ๆ เขียนเรื่องชวนคิดดีค่ะคุณนัท

แอบสงสัยเหมือนกันนะว่า ทำไมคนเราบางที (ชิวเทียนก็เป็นในบางครั้ง)ไม่นัดกันไปเลยทีเดียว
ทำไมต้องโทรบอกกันเป็นระยะ ทำไมตอนออกจากบ้านตอนแรกโทรหา ต้องบอกว่า เด๋วใกล้ถึงโทรไปอีกทีนะ (ฮา) ทำไมไม่นัดเวลาเลยทีเดียว

อุ อุ ปกติกะเพื่อน ๆ สนิทกันแถวนี้ จะรู้กันดีค่ะว่า ถ้านัดกันแล้วก็เจอกันที่นัดเลย ตรงเวลาเป๊ะ
ถ้าอยู่ดี ๆ โทรศัพท์ดัง แปลว่ามีใครมาสาย ฮ่าๆ หรือไม่ก็ไม่มาเลย
ซึ่งชิวเทียนถือเป็นคนโทรบ่อยสุดหล่ะ อิอิ