หนึ่งเรื่องเล่า-หลากข้อคิด

...

สวัสดีครับ

ไม่ได้อัพบล็อกในหมวดศาสนามาสักพักแล้ว
หลายเรื่องหลายราว-หลายสิ่งหลายอย่าง พอไม่ย้ำเตือนตัวเองให้บ่อย-ให้เป็นประจำ ก็จะทำให้หลงให้เผลอไปได้โดยง่าย

พระพุทธองค์ตรัสว่า...เมื่อใดก็ตามที่คิดดี และตั้งใจทำดี เมื่อนั้นก็คือฤกษ์งามยามดี
ขอถือโอกาสนี้มาสร้างฤกษ์งามยามดีด้วยกันนะครับ


*************************************

ในสมัยพุทธกาล
พราหมณ์คนหนึ่งมีลูกสาวสวยมาก หนุ่มน้อยหนุ่มใหญ่หลายต่อหลายคนพากันหลงเสน่ห์ และยกขบวนมาสู่ขอไปแต่งงานด้วยกันหลายขบวนทั้งกษัตริย์ ลูกกษัตริย์ เศรษฐี หรือลูกเศรษฐี
แต่พราหมณ์ตอบปฏิเสธไปหมด ด้วยเห็นว่าประดาคนเหล่านี้ไม่มีใครเหมาะสมกับลูกสาวของตนเลย

จนกระทั่งวันหนึ่ง...
พราหมณ์ผู้นี้ได้มีโอกาสพบเจอพระพุทธเจ้า
เพียงแรกเห็นเท่านั้น พราหมณ์ก็ตะลึงในพระมหาปุริสลักษณะอันสง่างามของพระพุทธองค์
จึงทูลนิมนต์ท่านให้ประทับอยู่ ณ ที่แห่งนี้ก่อน ส่วนตนเองก็รีบกลับบ้านไปพาภรรยาและลูกสาวมาพบพระองค์

พอมาถึงจุดหมาย กลับไม่พบพระองค์
อย่างไรก็ตาม ได้เห็นรอยพระบาทและติดตามหาพระพุทธองค์จนพบ
พราหมณ์จึงออกปากยกลูกสาวให้กับพระพุทธองค์ ด้วยเห็นว่าพระองค์เป็นบุรุษที่เหมาะสมที่สุดแล้วกับลูกสาวผู้มีความสวยงามเป็นเลิศของตน

พระพุทธองค์ตรัสว่า
"พราหมณ์เอ๋ย เราเคยพบอิสตรีที่งามกว่าธิดาของท่านมาแล้วมากมาย ไม่ว่าจะเป็นนางตัณหา นางราคา หรือนางอรดี
"แต่เราก็ไม่เคยต้องใจผู้ใดมาก่อนเลยสักคน จะป่วยการกล่าวไปไยถึงธิดาสาวของท่านผู้นี้ซึ่งมีสรีระอันเต็มไปด้วยของโสโครกอย่างอุจจาระและปัสสาวะ
"เราขอบอกว่า เราไม่ปรารถนาจะสัมผัสธิดาของท่านแม้ด้วยปลายเท้า"

สองสามี-ภรรยาฟังจบแล้วพินิจพิจารณาตาม มองเห็นโทษของความสวยงามว่าไม่มีแก่นสาร เกิดการปล่อยวางความยึดติดถือมั่นในรูปร่างสังขารอย่างง่ายดาย ได้ดวงตาเห็นธรรมบรรลุอริยผลเป็นพระอนาคามี (ระดับที่ 3 ก่อนเป็นพระอรหันต์) ในทันที
หลังจากนั้น พราหมณ์ได้ยกลูกสาวให้อยู่ในความดูแลของพี่ชายผู้มีศักดิ์เป็นลุงของลุกสาว ก่อนที่ตนและภรรยาจะออกบวช และได้บรรลุอรหัตผลในไม่ช้านานหลังจากนั้น

ฝ่ายลูกสาวของพราหมณ์
เมื่อได้ฟังคำของพระพุทธองค์จบก็เกิดโทสะ นึกคิดในใจว่าหากไม่รักไม่ชอบก็ไม่ว่ากระไร เหตุใดจึงต้องมาว่ากล่าวให้เจ็บช้ำ เสียหายกันขนาดนี้ด้วย
เกิดผูกอาฆาตในพระองค์นับแต่นั้น จนกระทั่งได้ออกเรือนและเป็นพระมเหสีของพระเจ้าอุเทนแห่งกรุงโกสัมพี

วันหนึ่ง
พระพุทธองค์และพระสาวกได้เสด็จผ่านมายังกรุงโกสัมพี
เมื่อมเหสีของพระเจ้าอุเทนทราบข่าว ก็ได้ว่าจ้างชาวเมืองจำนวนกว่า 500 คน คอยติดตามบริภาษพระองค์และพระสาวกไปตลอดทุกที่-ทุกเวลาที่อยู่ในเขตกรุงโกสัมพี

พระพุทธองค์ทรงนิ่งเฉยกับการกระทำดังกล่าวของมเหสี
แต่พระอานนท์ หนึ่งในพระสาวกผู้ติดตามพระพุทธองค์มาด้วย เกิดความรู้สึกขัดเคืองและรู้สึกอับอาย จึงได้ทูลพระองค์ให้รีบเสด็จออกไปจากเมืองนี้

พระพุทธองค์ตรัสตอบว่า...หากหนีไปจากที่นี่แล้ว กลุ่มคนดังกล่าวยังติดตามไปบริภาษเรายังเมืองอื่นอีกจะทำเช่นไร
พระอานนท์ว่า ก็ต้องหนีไปเรื่อยๆไม่ให้กลุ่มคนเหล่านี้มาตามว่าเราได้

พระพุทธองค์จึงได้ตรัสสอนว่า...หากคิดจะหนีแล้วก็ต้องหนีไปเรื่อยๆ หนีไปตลอด ไม่เป็นการแก้ปัญหาที่แท้
ปัญหาเกิด ณ ที่ใดพึงดับ ณ ที่นั้น ขอให้เพิกเฉยต่อคำบริภาษเหล่านั้น กลุ่มคนเหล่านั้นคงตามบริภาษเราได้อีกไม่เกิน 7 วัน

และก็เป็นจริงดังที่พระพุทธองค์ตรัส
หลังจากผ่านไป 7 วัน กลุ่มคนที่ได้รับการว่าจ้างรวมถึงมเหสีเห็นพระพุทธองค์ทรงเพิกเฉยและไม่มีปฏิกริยาใดๆเลยต่อคำบริภาษต่างๆนานา
จึงได้ยุติการกระทำดังกล่าว

*************************************

ขอธรรมะจงคุ้มครองผู้ประพฤติธรรมทุกท่าน และ
ขอศีลจงคุ้มครองผู้รักษาศีลทุกท่าน


ที่มา: "ธรรมะหลับสบาย", ว.วชิรเมธี, อมรินทร์


--ขอบคุณที่แวะมาครับ--

Create Date : 05 ตุลาคม 2549		43 comments
Last Update : 5 ตุลาคม 2549 9:30:36 น.
Counter : 658 Pageviews.
Share Tweet