นักเขียนนามปากกา "จันทร์ทอแสง" เขียนนิยายแนว 20+ ทั้งโลกสวยและโลกไม่สวย

<<
พฤศจิกายน 2560
 
 1234
567891011
12131415161718
19202122232425
2627282930 
 
5 พฤศจิกายน 2560
 

เ พ ช ร ใ น เ ง า # 10



ตอนที่ 10


พันวัสสาไม่พอใจมากเมื่อเห็นข่าวลูกชายควงสาวสวยที่มองยังไงก็ไม่ใช่อัญพัชร์ แถมยังถูกแซวด้วยว่าคนนี้คงเป็นตัวจริง เพราะสีหน้าของเขายิ้มแย้มตลอด และยังมีภาพการโอบเอวยิ้มให้กล้องเป็นหลักฐานอีกด้วย จนต้องเรียกลูกเข้ามาพบเป็นการด่วน

“แม่อยากรู้ว่านี่มันอะไรกัน” นางถามพร้อมยื่นหนังสือพิมพ์หน้าข่าวสังคมไปตรงหน้าลูกชายซึ่งมีแต่ภาพข่าวงานเลี้ยงครบรอบการก่อตั้งบริษัทนำเครื่องดนตรี มีภาพคู่ของคนดังหลายคู่ หนึ่งในนั้นคือธีรัตม์กับดาวิกา

“ในข่าวยังบอกอีกด้วยว่าเรากับเขาควงกันเดินรอบงาน และแนะนำว่าเป็นเพื่อนสาวคนสนิท ธีนัดเขาไปงานใช่ไหม ทำแบบนี้ต้องการจะหักหน้าแม่ใช่ไหม” มารดาถามเสียงเขียว สีหน้าไม่พอใจอย่างมาก ทำเอาธีรัตม์หน้าสลด เขารู้ว่ามารดาโกรธจริง

“บังเอิญเจอกันครับ” เขาปด แม้รู้ว่าการโกหกเป็นเรื่องไม่สมควร แต่ในกรณี การไม่พูดความจริง ดูจะเป็นทางออกที่ดีที่สุดแล้ว

“แล้วน้องไปไหน แม่บอกให้ธีดูแลน้องใช่ไหม แล้วทำไมถึงปล่อยให้น้องกลับเอง” นางถามอีก

“เขาขอกลับเองครับ”

“เพราะเรามัวแต่ควงกับคนอื่นยังไงล่ะ น้องถึงได้ปลีกตัวออกไป ธีทำแบบนี้ไม่ถูกนะ แม่อุตส่าห์ฝากฝังให้ดูแลน้อง แล้วทำไมถึงทำแบบนี้”

“ผมห้ามแล้วครับ แต่เขายืนยันจะให้เพื่อนไปส่ง ไม่เชื่อคุณแม่ถามจากเขาเองก็ได้”

“แม่ถามแล้ว”

“แล้วเขาฟ้องคุณแม่หรือครับว่าผมปล่อยให้กลับเอง” น้ำเสียงเขาเหมือนกำลังกล่าวโทษอัญพัชร์

“น้องก็พูดปกป้องเราตลอดนั่นแหละ” มารดาเข้าข้างว่าที่สะใภ้

“และแม่ขอสั่งห้ามเด็ดขาด ให้ธีเลิกติดต่อกับฝ่ายนั้นได้แล้ว และแม่จะจัดงานแต่งของเราให้เร็วที่สุด”

“คุณแม่!” ชายหนุ่มอุทาน สีหน้าขัดใจ

“เชื่อแม่สิว่าผู้หญิงคนนั้นไม่จริงใจกับเราหรอก แม่ดูท่าทางก็รู้แล้ว เรากับเขาไม่เหมาะสมกันสักนิด คนที่เหมาะกับลูกคือหนูไอซ์”

“ผมรู้ว่าใครเหมาะหรือไม่เหมาะกับผมครับ”

“แน่ใจเหรอ ลองไม่มีเงินติดบัญชี บัตรเครดิตใช้ไม่ได้ดูไหมล่ะ จะได้รู้ว่าเขาสนใจเราจริงหรือเปล่า” มารดาท้า ทำเอาธีรัตม์นิ่งไป

ไม่มีทางหรอก เขารู้นิสัยแฟนสาวดี ดาวิกาเคยบอกหลายครั้งแล้วว่าเธอไม่ชอบความลำบาก เธอเกิดมามีทุกอย่างที่อยากได้ และอะไรที่เธอต้องการ เธอต้องได้มันมา

ตอนที่อยู่เมืองนอก เธออยากกินร้านหรู ๆ ราคาแพงหูดับ เขายังต้องตามใจเลย ไม่งั้นเธอจะงอนและไม่พูดกับเขาไปหลายวัน แถมยังตัดพ้อด้วยว่า แค่นี้ก็ทำให้เธอไม่ได้ แล้วต่อไป เขาจะดูแลเธอได้อย่างไร เธอไม่ต้องอดตายหรอกหรือ และยังเปรียบเทียบด้วยว่า ถ้าอยู่บ้าน พ่อกับแม่คงตามใจเธอแล้ว ทำให้เขาต้องพาเธอไปกินให้สมความตั้งใจ

ดาวิกาไม่ใช่คนเห็นแก่เงิน แต่เธออยู่กับเงินมาทั้งชีวิต เขาไม่โทษเธอ เพราะหญิงสาวถูกเลี้ยงมาแบบนั้น

“ลองดูไหมล่ะธี เผื่อว่าเราจะได้เห็นน้ำใจของคน” มารดาถามอีก นางพอจะรู้นิสัยของดาวิกา เพราะรู้จักครอบครัวของเธอ แม้จะไม่สนิทเป็นการส่วนตัว แต่ก็เคยได้ยินข่าวมาบ้าง

ธีรัตม์นิ่งเงียบไม่ตอบ ทำให้พันวัสสารู้สึกเป็นต่อมากขึ้น

“เอาล่ะ ตกลงเราจะแต่งกับหนูไอซ์ไหม” นางถามอีกครั้ง

“คุณแม่ไม่เห็นใจผมบ้างหรือครับ ชีวิตทั้งชีวิตของผมนะครับ ถ้าผมไม่มีความสุข คุณแม่ทนได้หรือครับ ทำไมใจร้ายกับผมแบบนั้น” เขาเริ่มเรียกร้องขอความเห็นใจ ในเมื่อดื้อเพ่งแล้วไม่ได้ผล เขาก็จะลองใช้ได้อ่อนดูบ้าง

“คนจะแต่งงานกัน พื้นฐานต้องเกิดจากความรักนะครับ ถ้าคุณแม่ถูกบังคับให้แต่งกับคนอื่น คุณแม่จะยอมไหมครับ”

คราวนี้มารดานิ่งไป แน่นอนว่านางย่อมไม่ยอมอยู่แล้ว แต่สำหรับกรณีนี้ถือเป็นข้อยกเว้น ในเมื่อลูกกำลังหลงไปกับความสวยงามเพียงแค่เปลือก และนางก็มีของดีอยู่แล้ว เรื่องอะไรต้องทิ้งเพชรแล้วไปเอากรวดเล่า

“ธีลองทำความรู้จักกับน้องหรือยังล่ะ แน่ใจได้ยังไงว่าไม่ได้รักน้อง ตอนเด็ก ๆ เราก็บอกว่าน้องน่ารักไม่ใช่เหรอ”

“ตอนเด็ก ๆ ใครก็น่ารักทั้งนั้นแหละครับ แต่กับความรักมันคนละส่วนกันนะครับ แล้วไอซ์น่ะ เรียบเฉย น่าเบื่อจะตาย ผมไม่ชอบแบบนั้นครับ”

“แม่เลือกสิ่งที่ดีที่สุดให้กับธีนะลูก ยังไงลองดูก่อนไหม น้องเป็นเด็กน่ารักนิสัยดีจริง ๆ นะ” มารดาบอก

“แล้วถ้ายังเข้ากันไม่ได้ล่ะครับ แต่งแล้วคุณแม่จะให้ผมหย่าหรือเปล่า” เขาถามด้วยน้ำเสียงจริงจัง มารดานิ่งไปอีกครั้ง

เรื่องการหย่าร้าง เป็นสิ่งที่นางไม่อยากให้เกิดขึ้นมากที่สุด แต่อีกใจก็เชื่อว่าถ้าธีรัตม์ได้รู้จักอัญพัชร์แบบลึกซึ้งกว่านี้ เขาจะไม่คิดเรื่องหย่าแน่นอน

“ได้ ถ้าในหนึ่งปีนี้ เรากับหนูไอซ์เข้ากันไม่ได้ แม่ก็จะไม่รั้งธีไว้ และเชื่อว่าหนูไอซ์ก็จะไม่ทนอยู่กับคนที่ไม่มีใจให้เหมือนกัน แม่ยอมให้เราหย่า แต่ตอนนี้แต่งกันก่อนนะลูก แม่ไม่อยากผิดคำสัญญาที่ให้ไว้กับอาระ”

ธีรัตม์นิ่งไปเมื่อมารดารับข้อเสนอของเขา ใจจริงเขาอยากค้าน อยากบอกไปว่าเสียเวลาแต่งเปล่า ๆ แต่ในเมื่อมารดายอมตกลง แล้วจะให้เขาปฏิเสธได้อย่างไร

“ก็ได้ครับ ผมแต่งก็ได้” เขาบอกในที่สุด พันวัสสายิ้มด้วยสีหน้าโล่งใจ

“อย่าลืมไปตกลงกับคนเก่าของเราด้วยล่ะ แม่ไม่อยากให้มีปัญหาติดค้างกัน”
“ครับ” ชายหนุ่มรับคำ สีหน้ากลับมาไม่สบายใจอีกครั้ง


...................................


ด้านดาวิกา เธอยิ้มอย่างสะใจเมื่อเห็นภาพข่าวที่ลงในหนังสือพิมพ์ คราวนี้คนที่คิดจะแย่งคนรักของเธอจะได้รู้เสียทีว่าใครเป็นใคร

“เยี่ยมไปเลยเดียร์ ตอนที่เธอเล่าถึงผู้หญิงคนนั้นว่าหน้าเสียมากแค่ไหน ฉันละขำจริง ๆ” อารยาพูดพลางหัวเราะ

“ผู้หญิงจืดชืดแบบนั้นน่ะเหรอที่คิดจะมาแข่งกับฉัน ไม่เจียมตัวเอาซะเลย ยิ่งตอนถูกทิ้งให้ยืนคนเดียวนะเธอ ฉันอยากถ่ายรูปเก็บไว้จริง ๆ ถ้ามีการประกวดภาพตลกแห่งนี้ ฉันว่าภาพนี้ต้องชนะแน่ ๆ”

“แล้วเธอคิดว่าเขาจะถอยหรือเปล่า โดยหักหน้าถึงขนาดนั้นแล้ว”

“ถ้าไม่ถอยก็ถือว่าหน้าด้านเกินไปแล้วล่ะ หรือถ้าเขาอยากทนให้ธีดูถูกอีก ฉันก็ไม่ว่าหรอก ฉันกับเขามันคนละเบอร์กันอยู่แล้ว ยังไงธีก็ต้องเลือกฉันวันยังค่ำ” ดาวิกาพูดอย่างมั่นใจ เป็นที่หมั่นไส้แกมอิจฉาของเพื่อน

ระหว่างนั้นเสียงโทรศัพท์ของดาวิกาก็ดังขึ้น หญิงสาวหยิบมาดูแล้วยิ้ม

“ธีโทรมาน่ะ” เธอบอกเพื่อนก่อนกดรับ โดยไม่ได้ลุกออกไปคุยเป็นการส่วนตัว เพราะรู้ว่าเรื่องของเธอกับเขาไม่ใช่ความลับอะไร

“ว่าไงคะดาร์ลิ่ง เห็นภาพข่าวของเราสองคนแล้วใช่ไหมคะ ถูกใจไหมเอ่ย” หญิงสาวเอ่ยถามเสียงหวาน ขณะที่อารยาเดินไปหยิบนิตยสารจากโต๊ะที่อยู่ใกล้ ๆ กัน เหมือนเป็นการเลี่ยงเพื่อให้เพื่อนคุยแบบส่วนตัว แต่จริง ๆ แล้วเธอแค่ไม่ต้องการให้ดาวิกาเห็นแววตาที่เต็มไปด้วยความริษยาต่างหาก

“น้ำเสียงคุณเครียด ๆ นะคะ มีอะไรหรือเปล่า” ดาวิกาถามไปตามสายและนั่นทำให้เพื่อนสาวหันมามอง “ได้ค่ะ เจอกันที่ไหนคะ สำหรับธี เดียร์ว่างทุกเมื่อค่ะ...คะ ตอนนี้เลยหรือคะ ได้ค่ะได้ อีกชั่วโมงครึ่งเจอกันนะคะ” พูดจบเธอก็วางสายด้วยคิ้วที่ขมวดเข้าหากันน้อย ๆ อารยารีบเดินมานั่งใกล้

“มีอะไรหรือเดียร์ ทำไมทำหน้าแบบนั้น”

“ธีนัดคุยกับฉัน น้ำเสียงของเขาเครียด ๆ ยังไงไม่รู้”

“คุยเหรอ คุยเรื่องอะไร”

“ไม่รู้ ธีไม่ได้บอก บอกแค่ว่าไว้คุยกันตอนที่เจอ ฉันคงต้องรีบไปแล้ว” ดาวิกาบอกแล้วคว้ากระเป๋าลุกขึ้น

“อะไรกัน ไปตอนนี้เลยเหรอ” อารยางง

“ใช่ เขาบอกว่าด่วนมาก”

“ดูท่าจะไม่ค่อยดีแล้วล่ะ อาจเป็นเรื่องข่าวก็ได้ ถ้าได้เรื่องยังไงแล้ว เธอบอกฉันด้วยนะ มีอะไรจะได้ช่วยกันคิด”

“ได้ ฉันไปก่อนนะ” ดาวิกาบอกก่อนเดินออกจากห้องพักของเพื่อน โดยมีแววตายิ้ม ๆ มองตาม

..................................



ในร้านอาหารแห่งหนึ่ง ธีรัตม์เข้ามานั่งรออยู่แล้ว สีหน้าของเขาเต็มไปด้วยกังวลหนักใจ สักพักดาวิกาก็เข้ามานั่งตรงข้าม

“มีอะไรหรือคะธี ทำไมคุณถึงทำหน้าแบบนั้นคะ”

“เรื่องข่าวน่ะครับ แม่ผมเห็นแล้วและโกรธมาก จน...จน”

“ทำไมคะ แม่คุณต่อว่าเดียร์ใช่ไหมคะ” เธอเดา

“แม่ไม่ได้ว่าคุณครับ แต่ต่อว่าผมที่ไม่ดูแลไอซ์ และปล่อยให้เขากลับเอง พร้อมกันนั้นท่านก็ยื่นข้อเสนอบางอย่างมาให้ผม” ท่าทางของเขาอึกอัก

“คะ ข้อเสนออะไร”

“ท่านยื่นคำขาดให้ผมแต่งงานครับ”

“แต่งงาน!” ดาวิกาอุทานด้วยสีหน้าตกใจ ขณะที่ธีรัตม์มีสีหน้าไม่สบายใจ

“ผมผิดเองที่วางแผนพลาดไปหน่อย คิดว่าถ้ามีข่าวออกไป คุณแม่จะยอมถอย แต่กลับกลายเป็นว่า ผมไปหักหน้าคุณแม่ ทำให้ท่านเสียหน้า และผมต้องรับผิดชอบด้วยการแต่งงานกับคนที่ท่านเลือกครับ”

“แล้วคุณยอมหรือคะ คุณต้องยอมแน่ ๆ ไม่งั้นคงไม่บอกว่ามีธุระด่วน ที่คุณมีสีหน้าเป็นทุกข์แบบนี้ เพราะคุณปฏิเสธไม่ได้ใช่ไหมคะ ทำไมคุณยอมง่าย ๆ คะ คุณไม่รักเดียร์แล้วใช่ไหมคะ” เธอทำเสียงสั่นเหมือนสะอื้น

“ผมปฏิเสธไม่ได้จริง ๆ ครับ”
“แสดงว่าคุณอยากแต่ง ใช่สิคะ คุณแม่คุณชอบแบบนั้นนี่ เดียร์ก็คงเป็นแค่คนที่ผ่านเข้ามาและผ่านไป ไม่มีค่า ไม่มีความหมายสำหรับคุณ เขาเหมาะสมกับคุณมากกว่าเดียร์ คุณเลยเลือกเขาไม่ใช่เดียร์”

“ไม่ใช่นะครับ ที่ผมยอมแต่งเพราะตั้งเงื่อนไขกับคุณแม่ไว้ และผมอาจดูเป็นคนเห็นแก่ตัว แต่ผมอยากให้คุณยอมรับเงื่อนไขนี้ด้วย”

“เงื่อนไข?” เธอทวน “คืออะไรคะ”

“ผมกับเขาจะแต่งกันแค่หนึ่งปี ถ้าในหนึ่งปีนี้ เราเข้ากันไม่ได้ คุณแม่จะยอมให้ผมหย่า และเชื่อว่าไอซ์ก็คงไม่อยากอยู่กับคนที่ไม่มีใจให้เหมือนกัน และที่ท่านตั้งเงื่อนไขแบบนี้ เพราะท่านมั่นใจว่าผมกับเขาจะเข้ากันได้”

“แล้วคุณมั่นใจแบบนั้นไหมคะ”

“ไม่ครับ และผมอยากให้คุณรอ”

“รอ?”

“ผมขอเวลาแค่หนึ่งปี จากนั้นผมจะหย่า คุณรอผมได้ไหมครับ” ธีรัตม์ถาม

“แล้วถ้าคุณเกิดติดใจไม่ยอมหย่า เดียร์ไม่ต้องรอเก้อหรือคะ” เธอถามกลับ

“ไม่มีทางครับ ผมรักคุณคนเดียว แต่ก็ขัดคุณแม่ไม่ได้เหมือนกัน นะครับเดียร์ รับปากผมนะครับว่าจะรอ เพื่อความรักของเรา นะครับ” เขาอ้อน ขณะที่ดาวิกานิ่งคิด

จู่ ๆ จะให้เธอมานั่งรอเป็นเบอร์สองรองจากคนอื่น แบบนี้ใช้ได้ที่ไหนกัน แต่ฐานะทางสังคมของเขาทำให้เธอต้องตัดสินใจอย่างถี่ถ้วนเสียก่อน ผู้ชายสมบูรณ์แบบอย่างธีรัตม์ไม่ใช่จะหากันได้ง่าย ๆ ในเมื่อได้เขามาแล้ว เธอไม่มีทางปล่อยให้หลุดมือแน่
แต่ตอนนี้เขากำลังจะไปแต่งงานกับคนอื่นและขอให้เธอรอ...เธอควรทำอย่างไรดี

“ขอเดียร์คิดดูก่อนได้ไหมคะ” เธอเอ่ยในที่สุด ขณะที่ธีรัตม์จับมือเธอไว้

“หวังว่าคำตอบของคุณจะเป็นไปในทางเดียวกับผมนะครับ ผมสัญญาว่าจะหย่า คุณก็ต้องสัญญากับผมเหมือนกันว่าจะรอ นะครับ”

“ค่ะ” เธอรับคำ


......................................


“อะไรนะ แต่งงานงั้นเหรอ” อารยาอุทานถามเสียงตกใจ เมื่อเพื่อนเล่าเรื่องที่คุยกับธีรัตม์ให้ฟัง ในน้ำเสียงตกใจนั้น มีแววยินดีซ่อนอยู่

สิ่งที่เฝ้าภาวนาอยากให้ดาวิกาเจอความผิดหวัง ใกล้เป็นจริงแล้ว

“ใช่ แต่เขาบอกว่าจะแต่งกันแค่ปีเดียวแล้วจะหย่า เขาขอให้ฉันรอ”

“แล้วเธอยอมหรือ”

“ฉันยังไม่ให้คำตอบเขาเลย แต่ถึงยังไงก็ต้องยอมอยู่แล้ว ผู้ชายอย่างธีไม่ใช่จะหากันได้ง่าย ๆ นะ และธีก็รักและตามใจฉันมาก แต่ครั้งนี้เขาปฏิเสธแม่ไม่ได้ เลยต้องแต่ง ฉันคิดว่าฉันจะรอ”

“เธอรักธีถึงขนาดยอมเป็นเมียน้อยเลยเหรอ” เพื่อนถาม

“ฉันไม่ใช่เมียน้อยของใคร” ดาวิกากรีดเสียงและถลึงตามมองแบบไม่พอใจ “ฉันมาก่อน ฉันเป็นที่หนึ่ง ฉันเป็นคนที่ธีเลือก”

“เลือกเธอแต่ไปแต่งงานกับคนอื่นน่ะเหรอ เธอไม่ใช่คนสำคัญที่สุดของเขาอีกแล้ว เธอกำลังเป็นที่สองของเขา เธอยอมได้ยังไงกัน” อารยาถามแล้วเหยียดยิ้ม “ฉันไม่คิดว่าคนถือตัวแบบเธจะอยอมลดตัวลงไปเป็นตัวเลือกถึงขนาดนั้น ตั้งหนึ่งปีเชียวนะเดียร์ กับเวลาที่เสียไปแบบลม ๆ แล้ง ๆ น่ะ มันคุ้มกันเหรอ”

“ถ้าธีหย่า มันก็ต้องคุ้มอยู่แล้ว” ดาวิกาบอก

“แล้วถ้าเขาไม่หย่าล่ะ ไม่เท่ากับเธอรอเก้อหรือ” เพื่อนถาม ทำเอาดาวิกานิ่งไป เรื่องนี้เธอก็คิดไว้เหมือนกัน

“แล้วเธอจะให้ฉันทำยังไง ยื่นคำขาดให้เขาปฏิเสธแม่อย่างนั้นเหรอ ธีไม่ยอมหรอก เขาเชื่อแม่จะตาย”

“ฉันเชื่อว่าถ้าแต่งแล้วฝ่ายนั้นไม่ยอมให้หย่าหรอก เงียบ ๆ หงิม ๆ ไม่ค่อยพูดแบบนี้แหละ น่ากลัวที่สุด และสิ่งที่เธอต้องทำในตอนนี้ก็คือการทำให้เขารู้สึกคิดหนัก รู้สึกไม่อยากทิ้งเธอไป เธอต้องทำให้เขาฮึดสู้และปฏิเสธไม่แต่งงานให้ได้ เธอต้องเล่นไม้แข็ง ต้องให้เขามาง้อ ไม่ใช่เป็นฝ่ายนั่งรอแบบนี้”

“เธอจะให้ฉันทำอะไร ไปโวยวายใส่งั้นเหรอ” ดาวิกาถาม ขณะที่เพื่อนส่ายหน้าแบบอมยิ้ม

“ฉันมีคำแนะนำที่เด็ดกว่านั้นและเรื่องนี้เธอก็ได้ประโยชน์เต็ม ๆ ด้วย”

“อะไร คำแนะนำอะไร” ดาวิกาถามอย่างสนใจ

“เปิดโอกาสให้ตัวเองสิ ลองคบคนใหม่ ๆ ดูบ้าง ถ้าธีรักเธอจริง เขาต้องไม่ยอม และงานแต่งอาจไม่เกิดก็ได้”

“แล้วถ้าเขาปฏิเสธแม่ไม่ได้ล่ะ ไม่เท่ากับว่าฉันเป็นผิดหรือไง”

“เธอจะผิดได้ยังไง ในเมื่อเขาหนีไปแต่งงานก่อน เธอจะกลายเป็นคนที่น่าสงสารด้วยซ้ำ ถูกแฟนที่คบหามาตั้งนานบอกเลิกแล้วไปแต่งกับคนอื่น คราวนี้หนุ่ม ๆ คงอยากเข้ามาปลอบใจเธอเป็นแถว”

“อย่างนั้นเหรอ” ดาวิกายังไม่มั่นใจ ทำให้เพื่อนต้องเข้ามานั่งใกล้แล้วจับบ่าแน่น

“เชื่อฉันสิ เธอเป็นคนมีเสน่ห์นะเดียร์ ใคร ๆ ก็สนใจเธอทั้งนั้น ถ้ามีข่าวออกไปว่าเธอโสด รับรองว่าหนุ่ม ๆ ยื่นใบสมัครขอดามหัวใจจนเลือกไม่ถูกแน่ ๆ ที่เข้ามาทางฉันแล้วถามถึงเธอก็มีตั้งหลายคน ฉันแนะนำให้เธอได้นะ รับรองว่าดีกว่าธีอีก”

“งั้นเหรอ” ดาวิกาแบ่งรับแบ่งสู้

“เธอไม่เชื่อใจฉันหรือไง”

“ฉันเชื่อ แต่ฉันยังไม่มั่นใจ” หญิงสาวตอบตามความจริง

“เพื่อนต้องเลือกสิ่งที่ดีที่สุดให้เพื่อนเสมอ ฉันเห็นใจเธอนะ ไม่อยากให้ไปเป็นที่สอง นั่งรอเป็นตัวเลือกของใคร และธีต้องรู้สึกเสียดายเธอ”

“มันก็จริง จะให้ฉันไปนั่งรอได้ยังไงตั้งหนึ่งปี เอาเป็นว่าฉันจะลองทำตามที่เธอแนะนำแล้วกัน ขอบใจมากนะอายส์”

“ไม่เป็นไร เพื่อนกันอยู่แล้ว” อารยายิ้ม

ที่แนะนำไม่ใช่เพราะหวังดี แต่เพราะอยากให้ดาวิกาเลิกกับธีรัตม์แบบถาวรต่างหาก ส่วนเรื่องคนใหม่ที่จะแนะนำให้รู้จัก เธอก็เล็งไว้แล้ว เป็นหนุ่มเจ้าสำราญที่ไม่เคยจริงจังกับใคร งานนี้คงใกล้ได้เห็นดาวิกาแพ้อย่างหมดรูปแล้ว



............................................







Create Date : 05 พฤศจิกายน 2560
Last Update : 5 พฤศจิกายน 2560 20:38:18 น. 0 comments
Counter : 606 Pageviews.  
 
Name
Opinion
*ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก

นักเขียนสีเทา
 
Location :


[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 10 คน [?]








ผลงานที่เว็บอีบุ๊กส์ :






. . . . . . . . . . . .


ผลงานทั้งหมดที่เว็บเมพ :



[Add นักเขียนสีเทา's blog to your web]

 
pantip.com pantipmarket.com pantown.com