Group Blog |
เด็กใจแตก เห็นหัวข้อบล็อกแล้วกระดากใจพิกล อายุ 28 เข้าไปแล้ว ณ ตอนนั้น คงไม่สามารถใช้คำว่าเด็กได้แล้ว แต่คำว่าเด็กใจแตกมันให้ภาพและคำจำกัดความชัดเจนสำหรับชั้นในตอนนั้นจริงๆ จากคนที่แทบไม่เคยเที่ยวกลางคืน พออกหักคราวนั้น...ชั้นก็เริ่มเที่ยวกลางคืน เริ่มจากรูมเมทชวนเพราะสงสารไม่อยากให้อยู่ห้องคนเดียว บวกกับคืนนั้นที่ทำงานเลี้ยงรับน้องใหม่ ก็ไปกันทุกคน ผับที่นัดกันไว้ก็อยู่ห่างไปจากอพาร์ทเมนท์แค่บล็อกเดียว อันเป็นแหล่งรวมคนไทยในเมืองนั้น ยังไงเสียออกไปเปิดหูเปิดตา ก็คงดีกว่าการอยู่เฝ้าห้องเหงาๆคนเดียวให้ฟุ้งซ่านเปล่าๆ ชั้นคิดแบบนั้น โลกใหม่ที่ชั้นได้รู้จัก...เหมือนจะช่วยส้ราง self-esteem ผิดๆให้ชั้น ชั้นเพิ่งได้รู้ว่าตัวเองก็ไม่ใช่คนขี้ริ้วขี้เหร่ วัดได้จากหนุ่มๆทั้งไทยและเทศที่พยายามเข้ามาทำความรู้จัก ที่ต้องใช้คำว่าพยายามเพราะว่าการฝ่าวงล้อมของเพื่อนสี่สาวร่วมห้องของชั้นมาเจอยัยภูเขาน้ำแข็งที่ลืมเอาปากมาด้วยเนี่ย มันคงไม่ใช่เรื่องน่าสนุกนักหรอก ในขณะที่มีสาวๆสวยๆอีกเต็มไปหมดที่เป็นมิตรและช่างพูดช่างเจรจามากกว่าอยู่ทั้งผับ ชั้นเพิ่งจะได้รู้นี่แหละว่าการเช็คเรตติ้งมันเป็นยังไง แต่ไหนแต่ไรชั้นระวังตัวเสมอที่จะไม่รับเครื่องดื่มจากคนแปลกหน้า แต่ด้วยแรงยุจากสี่สาวร่วมห้อง....บางคืนชั้นแทบไม่ต้องออกเงินซื้อเครื่องดื่มเองเลยก็อยู่ในผับได้จนโต้รุ่ง ด้วยอภินันทนาการจากหนุ่มๆทั้งหลายโดยมีแม่สี่สาวเป็นทนายหน้าห้องเป็นแม่สื่อจัดให้ ทั้งทำหน้าที่ไถดริ้งค์และสกรีนหนุ่มๆ บางคราวทำหน้าที่แจกเบอร์ชั้นให้เสร็จสรรพโดยที่ชั้นไม่รู้ตัวด้วยซ้ำ ถึงจุดนี้ชั้นก็เริ่มเสพติดการเที่ยวกลางคืนเสียแล้ว เสพติดความรู้สึกว่าตัวเองเป็นที่ต้องการ ใครไม่ต้องการชั้นก็ไม่เห็นต้องแคร์ มีหนุ่มๆอีกตั้งมากรอคิวเดท ทั้งๆที่ชั้นก็รุ้ดีว่าผู้ชายพวกนั้นก็แค่หมาหยอกไก่ ไม่ได้จริงจังจริงใจอะไร ถึงจะมีบางคนที่ดูเข้าทีและจริงใจ แต่นาทีนั้นชั้นมันเตลิดเสียแล้ว เที่ยวโต้รุ่งทุกคืนศุกร์เสาร์ บางคราวเลยไปถึงคืนวันอาทิตย์ ตีห้าออกจากผับเข้าคาราโอเกะต่อ ค่อยกลับบ้านอาบน้ำแต่งตัวไปเรียนตอนแปดโมงก็ทำมาแล้ว แต่ถึงจุดนึง...มันก็ถึงจุดอิ่มตัว เพราะลึกๆชั้นก็รุ้แก่ใจดีว่าคนพวกนี้ไม่ได้จริงจังจริงใจอะไรกับชั้น ชั้นเองก็แค่สนุกเล่นไปตามเกมส์ด้วยแค่นั้น ก็แค่ flirt ด้วย เที่ยวกลางคืนด้วย แต่พอรุ่งเช้าชั้นกับสี่สาวก็กอดคอกันกลับไปนอนบ้านด้วยความสะใจที่หลอกให้อยากแล้วจากไปซะงั้น ถึงจุดนึง...การเที่ยว flirt ไปทั่ว มันก็ไม่สนุกอีกต่อไปแล้ว การเที่ยวกลางคืนยันเช้า กลับทำให้ชั้นยิ่งรู้สึกว่างเปล่าข้างใน ชั้นต้องการความสัมพันธ์ที่แท้จริง... บางสิ่งที่มีความหมายกว่าแค่การเที่ยวสนุกเปลี่ยนหน้าคนควงไปวันๆ บวกกับการที่สี่สาวเริ่มมีแฟนเป็นตัวเป็นตนแล้วต่างแยกย้ายกันไปด้วยมั้ง ชั้นเองก็เรียนหนักขึ้น ย้ายห้องมาอยู่กับรุมเมทต่างชาติที่อพาร์ทเมนท์ใหม่ใกล้โรงเรียน เป็นจุดสิ้นสุดของชีวิตกลางคืนและสาวเปรี้ยวจอมเจ้าชู้ (คิดเอาเองทั้งนั้น คนอื่นเค้าอาจจะเห็นเป็นยัยเนิร์ดอย่างเดิมน่ะแหละ แต่มันเป็นของแปลกและด้วยความเล่นตัวมันเลยท้าทายสำหรับผู้ชายมั้ง) 
บางครั้ง เราก็แค่ต้องการปลดปล่อยความรู้สึกบางอย่างออกไป ความอัดอั้นตันใจ ก็เท่านั้น การเที่ยว ไม่ได้หมายความว่าจะทำให้เรากลายเป็นคนไม่ดี สำคัญที่เราวางตัวอย่างไรตะหาก และสำคัญที่สุดคือจิตใจเราดีหรือไม่ตะหาก
เราไม่ได้เที่ยวหรอกค่ะ นอกจากไปสังสรรค์ร้านเหล้ากับพี่ๆและเพื่อนๆที่สนิทบ้าง ปีละครั้งสองครั้ง แต่เราไม่เคยรู้สึกว่าผู้หญิงที่ไปเที่ยวไปปาร์ตี้เป็นคนไม่ดีนะ จะใช้คำว่าใจแตก ก็ดูรุนแรงไปนิดนึง ตราบใดที่ยังเป็นคนดี ทำตัวอยู่ในศีลในธรรม เราว่า คนคนนั้นก็ยังเป็นคนที่ดี น่ารัก น่าชื่นชมเสมอ เอ๊ะ...ฉันแวะมาบ่นอะไรของฉันเนี่ย... ฮ่าๆๆๆๆๆ โดย: กลมขึ้นทุกวัน
 วันที่: 19 ตุลาคม 2554 เวลา:2:13:15 น.ของอย่างนี้มันติดจริงๆคะ
ถ้าออกมาได้ รีบออกเลยนะคะ ก่อนที่อะไรมันจะสายเกินไป พอไปขำๆ ได้ แต่ขั้นติดจริงจังก็น่าเป็นห่วง เป็นกำลังใจให้นะคะ :) โดย: primany
วันที่: 19 ตุลาคม 2554 เวลา:22:13:01 น. |
ยืมแม่มาเล่น
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] Link |
||||||||||||
จะบอกว่า ผมไม่เคยคิดที่จะ "หาแม่ของลูก" ตามสถานบันเทิง แม้แต่น้อย
ถ้าเราอยู่ในสังคมที่ดี หาคนรอบข้างในสังคมเราดีกว่า จริงไหมครับ