Bloggang.com : The Lookwa : แอ่ว ลอนดอน (กันต่อ)

แอ่ว ลอนดอน (กันต่อ)

หลังจากที่เมื่อคินแบตหมด ก็ได้เวลามาอัพเรื่องต่อ

หลังจากที่ยืนยกมือไหว้บิ๊กเบน

เราก็เดินถ่ายรูปกันไปเรื่อย นึกถึงสมัยเรียนประวัติศาสตร์ นึกนานเกินไปจำอะไรไม่ได้สักอย่าง เฮ้อออ กรรมของดำ แล้วเราก็ลงใต้ดินเพื่อมาHarrodsกัน ใครๆก็มีถุงแฮร้อดส์ ตามจริงเราอยากไปถ่ายรูปมากกว่าที่จะไปซื้อของ เพราะปีหลังๆถุงแฮร้อดส์ไม่สวย แถมเหมือนจะแพงขึ้นแต่คุณภาพไม่ค่อยเท่าไหร่ เรากะเบนไปกันสองคน เดินเข้าไปก็ดูไฮโซแหละ พนักงานก็เดินมาชิทแชทใหญ่โต แต่ละคนพูดอังกฤษกันง๊ง งง เพราะส่วนใหญ่เป็นพวกโปแลนด์ประมาณเนี๊ย เดินเข้าเดินออกร้านต่างๆ Prada เอย Gucciเอย Burberry LV นานาจิตตัง แหม่เหมือนของก๊อบบ้านเราเด๊ะ แต่ก็นะของจริงดูใกล้ๆ ได้สัมผัสก็นุ่มมือดี หลังจากนั้นเราก็ไป Harrods Arcadeที่หม่องนั้นเป็นพวกของที่ระลึกของแฮร้อดส์ เราก็เดินกันไปบ่นกันไป เพราะแต่ละอย่างก็ดูจะแพงเกินจริง คนเยอะมาก มากพอๆกะเดินสำเพ๊งกันเลยทีเดียว เราเดินดูกระเป๋ากันไปเรื่อยๆแต่ก็ไม่ถูกใจซะอัน เราไปซื้อร้านข้างนอกยังจะถูกและสวยซะกว่า กเป็นอันว่าไม่ได้อะไรติดมือมาเพราะไม่จำเป็นและไม่สวยและแพง เราสองคนก็เดินร่อนแถวนั้นกันได้พักใหญ่ คนก็เดินกันขวักไขว่น่ารำคาน เดินชนกันไม่ขอโทษกันสักคำ ไม่ได้เรียนมารยาทกันมาอีกแล้วไง เซ๊ง!!!แล้วเดินกันเร๊วยังกะควายหาย จะรีบกันไปไหนเราก็เดินยิ้มสยามตั้งแต่วันแรก รู้สึกว่าจะมีแค่ป้าคนนึงยิ้มให้ แล้วก็แค่นั้น และเจอผู้ชายหน้าตาดีๆเราก็ยิ้มให้ แต่ไม่มีใครยิ้มตอบ เอ้า....เซ๊งกะเบลเลยเรา รถราแถวนั้นก็เอาอะไรกันมาโคตรไฮโซ แต่ละคันยังกะอยู่งานมอเตอร์โชว์ เครื่องยนต์บรึ้นๆกันสนั่น ยิ่งเบนชอบพวกเครื่องยนต์ด้วยนะ เอะอะ เบนก็ ว้าววว ว้าวววว ดูคนนั้น ดูคนนี้เด่ พวกบอกเราได้ทุกรุ่น ทุกยี่ห้อ เราก็นะ เออ ดีใจด้วยเราไม่รู้อะไรสักอย่างแถมขับรถไม่เป็น ไม่ชอบความเร๊ว
ออกมาจากแฮร้อดส์เรากะมาเจอลอสันกะต้องเพื่อไปกินอาหารภารตะกัน เราไปแถว brick lane หรือเราเรียกเป็นภาษาไทยว่า ดงแขก เต๊มไปด้วยแขกอินเดีย ปากีหรือแล้วแต่จะคิดกันได้ ลองนึกถึงพัฒน์พงษ๊บ้ายเราอ่ะสองข้างทางเป็นร้านอาหารแขก หน้าร้านมีคนถือป้ายร้านอาหาร พวกแขกก็แห่กันเข้ามาเสนอราคา อย่างโน้นอย่างนี้ เหมือนพัฒน์พงษ๊ที่หน้าร้านมีคนมาเสนอปิงปองโชวือ่ะ ดีว่าตรงทางเดินไม่มีไรขาย ยัยชานกะแฟนหนุ่มตามมาด้วย เราก็แบบ ตูเซ๊งวันนั้นเรานัดเจอ ไอ้อ้วน บิลลี่สหายเราไปด้วย เรากะบิลลี้รู้จักกันโดยบังเอิญแต่มันก็เป็นคนดี พูดมากแต่ก็เตีมไปด้วยความฮา วันนั้นมีกันเจ๊ดคน คู่ยัยชาน คู่เรา คู่ลอสัน และไอ้อ้วนบิลลี่ การมาของบิลลี่ทำให้ เรา ต้องและลอสันมีความสุขพวกเรานั่งหัวเราะกันคิกคัก

ไอ้อ้วนก็มีเรื่องเล่ามากมาย ส่วนยัยชานอ่ะหรอก็คุยแต่แฟนเธอ และเบน เราก็หมั่นไส้เลยพลอยไม่คุยกะเบนไปด้วย คือมากันหลายคนก็น่าจะสังคมนิยมกันนิดนึง แหมทำยังกะมาสามคน เธอก็คุยกะพวกเราอาะนะแต่ประมาณสามนาที เท่าเวลาต้มมาม่า แล้วเธอก็จากไป เราก็มองหน้าต้องอย่างรู้กัน โชคดีที่มีไอ้อ้วนร่วมโต๊ะ จนกินกันซะเสร๊จเราพูดกะบีว่า บางทียูก็น่าจะมานั่งฟังเรื่องที่พวกเราคุย ขำโคตรๆ เบนบอกว่า เออๆได้ยินแหละแต่คุยไม่ได้ ชานพูดไม่หยุดอ่ะ เฮ้อออ กรรมของเบน ไอ้อ้วนพาเรามาเจอกะเพื่อนมันอีกคน ชื่อไรไม่รู้มาจาก south africaเป็นพวกฮิปปี้อ่ะ พูดอังกฤษแปลกๆแต่ก็ฮาดีไอ้อ้วนล้อเลียนเค้าแย่บ่อยๆ ตาคนนั้นพาเรามาที่บาร์เล๊กๆแต่เปิดเพลงอินดี้ ฟังค์คุณภาพ เราเลยยิ้มได้บ้าง แต่ระหว่างทางเดินมานี่ดี ฝั่งตรงข้ามเราเหลือบไปเห็นตึกใหญ่ๆผู้คนเยอะมากกกกกกกกแล้วมีป้ายติดด้านนอกว่า London Muslim Centre!!!ว๊ายยยย เรากะเบนนี่ตาค้างเลยมันน่ากลัวเกินไปป้าวว่ะ แล้วเราสามารถมองเห็นบันไดด้านในด้วย ตายๆๆๆเอาอะไรมาน่ากลัว หาคนขาวเดินกันยากมาก ส่วนลอสัน มันเกลียดพวกมุสลิมมาก แถมมันเคยเป็นทหารมาก่อน มันเดินบ่นว่ามันจะเอาระเบิดมาบึ้ม

แป่ววว!!
( กรุณาทำความเข้าใจว่า คนอังกฤษไม่ชอบพวกมุสลิมที่เป็นtorroristอย่างแรง พวกที่ชอบทำลายอ่ะ )พวกเรานั่งเมากันอยู่ในนั้นจนตีหนึ่งได้จนกลับบ้าน เราเหนื่อยโตรพูดกะเบนว่า กลับไปเราจะนอนเลยไม่ต้องชวนชานมานั่งล่ะ เพราะเรานอนกันที่ห้องนั่งเล่น พอถึงบ้านปุ๊บเราก็ล้มตัวลงโซฟาเลยเด่ เป๊นการส่งสัญญาณว่า ตูเหนื่อย แต่สำหรับชาน เธอไม่คิดงั้นไงก็เธอจะคุยอ่ะนะ เธอก็นั่งแพ่มๆๆๆ และแฟ่มมเกือบชั่วโมง เรานี่แบบ ไปนอนเหอะแม่คุณ กว่าจะได้นอนก็จะตีสาม
วันต่อมาเป็นวันเสาร์เราไปเที่ยวThames Festivalกะเบน โอ๊ยย หนุกหนาน หนุกหนาน มีพวกแต่แต่งตัวสวยงาม จ่ายเงินถึงจะขยังตัวอ่ะ เรียกว่าไรไม่รู้ เยอะเต๊มไปหมด แต่ก็มีเยอะที่เป็นการเเสดง ก็เก๋ดี

มีทั้งอาหารทั้งของขายเยอะมากเดินกันขาลากเลยอ่ะ มีอาหารไทยขายอยู่หลายเจ้า วันนั้นเราเดินกันไปหมด เพราะต้องไปเจอ แซมเพือนสนิทเบนที่มาหาสาวที่ลอนดอน วีคเอนด็นั้นพอดี เบนรู้ว่าเราเซ๊งความคาสโนว่า และอาการเมาแล้วอาการตุ๊ดออกของเพื่อนสนิทขนาดไหน แต่ก็นะ เราทำไรไม่ได้ อ่ออออ เกือบลืมบอกว่า ลอสันกลับไปตอนเช้าเลยไม่ได้ไปเที่ยวด้วยกัน เเละยัยชานอ่ะเป็นเพื่อนกะแซม เราเซ๊งทั้งคู่อ่ะ เราอยู่สถานีไหนไม่รู้ แต่ต้องท่อไป Greenwichอ่ะ งงกันเป็นบ้า วันนั้นเราสับสนกันมากกว่าจะไปถึงก็นั่งรถไฟผิดๆถูกๆพอไปถึง ไอ้เตี้ย(sam)มันก็เริ่มเมาแล้วอ่ะ เบยสัญญาว่าจะดื่มแค่สองแก้ว กิ๊กไอ้เตี๊ยเพิ่ง20มั๊ง เพื่อนเธอแต่ละคน หือออออ
คนแรก รู้เลย แรด!! แรดอ่ะ แต่งหน้าจัดๆแต่งตัวเก่งๆเป็นแฟนกะพ่อบาร์เทนเดอร์หน้าตาดีที่เราแอบมอง แง่...
คนที่สอง นั่นนักศึกษาหรือ ผู้หญิงหากินว่ะ เธออ้วนล่ำ ผมดำมันยาว ใส่แซกดำ หน้าอกหน้าใจล้นหลาม ประหนึ่งว่าปอดบวมระยะสุดท้าย แซกเธอสั้นปิดตูดเห๊นต้นขา และขาตันๆของเธออย่างเด็ดชัด หาน่าพิสมัยไม่ เธอใส่ส้นสูงถ้าตกลงมาเธออาจเป็นอัมพามได้ เวรกรรม อุจาทตา
คนที่สาม น่ารัก วัยใส ยิ้มเก่ว มาคุยกะเราดี คนนี้ผ่าน
คนสุดท้าย ดูแปลกๆ เธอแอบล่ำ หน้าเธอแอบแก่ เธอมีแขนที่ขนาดใหญ่และสั้นเท่าป๊อปอาย ไม่ใช่แค่แขน แต่ขนาดขาเธอก็เช่นกัน รู้จากกิ๊กแซมว่า เธอคิดว่าเธอสวย แล้วเธอเป็นคนแขน ขาสั้น อ่ออออ...เราเข้าใจถูกต้องที่สำคัญ เธอเพิ่งยีสิบ แต่ผ่านความสนุกอย่างที่เธอชอบมาแล้ว 19คน

ตึงงงงงงง เอาอะไรมามั่นใจขนาดนั้น แต่ก็นะ สุราทำให้ผู้ชายเห็นของแปลกเป็นความสวยงาม คืนนั้นมีเพื่อนของลุงไอ้เตี้ยได้วย แบรี่เป็นเกย์ที่ดูไม่ออกว่าเค้าเป็นเกย์ นิสัยดีมั่กๆเค้ารู้ว่าเซ๊งขนาดไหน เค้าก็มาคุยด้วย แหมน่าปลื้มใจ Greenwichที่เราไป ดูดีกว่าที่ชานอยู่เยอะมาก ถึงเยอะที่สุด ถ้าเรากะเบนได้รู้จักกะแบรี่ก่อนหน้านี่เราคงมาอยู่กะเค้าอ่ะ แถวนั้นน่าอยู่โคตร ส่วนเบนนะหรือ ไม่จบแค่สองนี่เด่ เราเริ่มชักสีหน้าเพราะเราไม่ค่อยชอบไอ้เตี้ยเวลาเมาเท่าไหร่ แต่เค้าเพื่อนหนิทกัน เฮ้ออ
เขียนเยอะไปแหละ เด๋ยวจะอัพภาคจบก่อนต่อหลังจากอาหารค่ำ